ตอนที่ 6

“กลับมาแล้..”

“ไฮ..สาวเอเชีย..”

พู่ววววว

กรึก..

อีกแล้วสินะ..

อีกแล้วที่น้องสาวที่เป็นลูกพี่ลูกน้องของเธอ พาแฟนหนุ่มเข้ามาในห้อง

เธอรู้ตัวดีว่า เธอคือผู้มาขอน้องร่วมอยู่อาศัยอยู่เท่านั้น..ไม่มีสิทธิ์โวยวายหรือเรียกร้องอะไร แต่ไอท่าทางที่ดูกักขละ ดูขี้เหล้า พร้อมกับควันบุหรี่มากมายที่พ่นออกมาจากปากของชายหนุ่ม ขณะที่กำลังนอนอยู่บนเตียงนอนของเธอในห้องอพาร์ตเม้นต์เล็กๆแคบๆนี้ มันทำให้เธออดไม่ได้ที่จะหงุดหงิดใจ และเบื่อหน่ายกับภาพแบบนี้ไม่ได้

“เอามือออกจากสร้อยเสร็จนั้นและออกมาจากเตียงฉันเดี๋ยวนี้!...”

และทันทีที่เธอพูดเช่นนั้นด้วยสีหน้าจริงจัง.. ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ในห้องก็ลุกขึ้น..คาบบุหรี่ไว้ พร้อมกับวางสร้อยที่เธอซุกไว้ใต้หมอน แต่เขาเอาออกมาชูเล่นไว้บนเตียงเหมือนเดิม ก่อนจะแบมือยกขึ้นราวกับว่า..ผมลุกขึ้นแล้ว.. แต่สีหน้าที่ส่งมานั้น มันช่างกวนเธอเหลือเกิน..

“เมยยยยยย์!”

เลยทำให้เธอ..อดไม่ได้ที่จะโพล่งปากตะโกนเรียกเมย์ น้องสาวที่เป็นลูกของป้า ที่ส่งเธอมาเรียนที่ลอนดอน และคาดว่าตอนนี้เธอกำลังเข้าห้องน้ำอยู่ไม่ได้

กรึก..

และก็เป็นอย่างที่เธอคิด เมื่อเสียงเรียกจบ ประตูห้องน้ำก็ถูกเปิดออกมา ด้วยฝีมือของน้องสาวตัวดีที่ตอนเด็กเธอเคยสนิทกัน วิ่งเล่นด้วยกันในทันที..

เมื่อก่อนเธอเคยสนิทกับน้องสาวคนนี้ก็จริง แต่เพราะเหตุการณ์บางอย่าง ทำให้เธอต้องโยกย้ายไปที่อื่นและขาดการติดต่อไป จนกระทั่งมาเจออีกทีตอนที่พวกเธอโตเป็นผู้ใหญ่ ต่างคนก็ต่างมีวิถีชีวิตเป็นของตัวเอง และก็เปลี่ยนไปจนเหมือนกลายเป็นคนละคน เหมือนอย่างตอนนี้ ที่น้องสาวของเธอเดินออกมาจากห้องน้ำ..พร้อมใบหน้านิ่ง.. แถมยังเดินไปนั่งข้างๆชายหนุ่มอย่างไม่แคร์พี่สาวอย่างเธออีกด้วย

ทั้งๆที่ตอนมาอยู่ที่นี่ เธอก็ตกลงกับน้องสาวตัวดีแล้วว่า.. อย่าพาแฟนมาตอนที่เธออยู่..ตามตารางเวลางานของเธอที่เคยให้ไป.. และที่สำคัญ อย่าสูบบุหรี่..

เธอไม่ห้ามเรื่องแฟนของน้องสาวเธอคนนี้หรอก แม้จะรู้ว่าอีกฝ่ายดูไม่น่าไว้ใจก็ตาม..เพราะเธอก็มองว่า น้องสาวเธอมีทางเดินเป็นของตัวเอง..แต่ว่าทางเดินนั้น อย่ามาระรานและยุ่งกับชีวิตของเธอก็พอ

ซึ่งตอนนี้ มันไม่ใช่.. นอกจากกลิ่นควันบุหรี่มากมายที่เธอไม่ชอบแล้ว..ยังเป็นเรื่องที่ เขามานั่งในพื้นที่ที่ส่วนตัวของเธออีก..

นี่ถ้าเธอไม่สัญญากับป้า ว่าจะดูแลเมย์ให้..รวมถึงถ้าเธอไม่เห็นคนตรงหน้าเป็นน้องสาว..เธอไม่มีวันยอมอยู่ที่นี่เด็ดขาด!

“บอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่าให้เขามาตอนพี่อยู่..”

“เมย์ก็แค่แวะมาเข้าห้องน้ำ แล้วไม่อยากให้เควินรอข้างล่าง ก็แค่นี้เอง..พี่สาจะซีเรียสไปทำไม”

และคำตอบของน้องสาว ที่พูดออกมา..มันช่างขัดแย้งกับสิ่งที่เธอเห็นเป็นอย่างมาก ..เศษกระดาษเบอร์เกอร์ 2 ชุด กับกระป๋องอัดลม 2 กระป๋อง..ที่ถูกวางไว้เป็นเศษซากอารยธรรมนั่น ไม่ได้บ่งบอกเลยว่า..เมย์แค่แวะมาเข้าห้องน้ำ

แต่ถึงอย่างนั้น เธอก็ยังใจเย็น

“เอาเขาออกไป แล้วเรามาคุยกัน เมย์”

เธอก็ยังควบคุมสติเอาไว้ พร้อมกับเอ่ยเสียงเรียบนิ่งไป..แต่ทว่า..น้องสาวของเธอ..กลับทำเหมือนไม่ได้ยิน ก่อนจะจับมือของแฟนหนุ่ม..และทำท่าจะเดินออกไปจากห้องนี้ทันที..แต่ทว่า

หมับ!

เธอก็คว้ามือน้องสาวของเธอไว้ก่อน

“ไปไหน..”

“ก็ออกไปจากห้องอย่างที่พี่ต้องการไง”

“เมย์…คุยกันดีๆ อย่าใช้อารมณ์ อย่าเอาแต่ใจแบบนี้”

“ได้..คุยดีๆก็ได้..งั้นพี่สาฟังนะ เมย์ต้องการความเป็นส่วนตัว..พี่สาเข้าใจ คำว่าความเป็นส่วนตัวมั้ยคะ?”

เธอรู้ดีอยู่หรอกว่า น้องสาวเธอคนนี้ไม่ได้ยินดีซักเท่าไร ที่พี่สาวอย่างเธอมาอยู่ด้วย แต่ว่าทำไงได้ล่ะ..อย่างที่บอก เธอต้องทำตามคำสั่งของป้า และยิ่งเธอมาเห็น เธอก็ยิ่งรู้ว่า..น้องสาวของเธอ ยังไม่โตเลย

ไม่เก็บห้องให้เรียบร้อย ไม่ทำอาหารกินเอง ไม่สนใจค่าน้ำค่าไฟค่าห้องเลยซักนิด..มีแต่เธอที่ตามจัดการให้ตลอด 1 เดือนที่มาอยู่อาศัยด้วย..

อันที่จริง เมย์ก็ ไม่ได้คนที่เลวร้ายอะไร เพียงแต่ว่า..เธอแค่เป็นคนเอาแต่ใจเท่านั้นเอง เหมือนอย่างตอนนี้ ที่เธอกำลังไม่พอใจเรื่องที่เธอไม่สามารถพาแฟนเข้ามาในห้องได้ เพราะกฏของพี่สาวของเธอ ทั้งๆที่เมื่อก่อน ก่อนที่พี่สาวเธอจะมา..เธอยังทำได้อยู่เลย

และคำพูดกับสีหน้าที่น้องสาวเธอพูดออกมาอย่างนั้น ก็ทำให้ริสา ต้องถอนหายใจ..ก่อนจะปล่อยมือและพูดออกมาอย่างใจเย็น

“โอเค.. งั้นแค่บอกให้พี่รู้ก็พอ ว่าจะไปไหนกัน....พี่เป็นห่วง”

และคำพูดพร้อมหน้าตาที่บ่งบอกว่าเป็นห่วงนั้น ก็ทำให้เมย์เบาอารมณ์ลง..และเลือกที่จะตอบออกไปอย่างห้วนๆ

“บ้านเควิน..”

ฮะ!!

แต่ว่าคำตอบที่ได้รับ ก็ทำให้ริสา โพล่งปากทันที..

“ไปทำไม นี่มัน 4 ทุ่มแล้วนะ”

“ก็ในเมื่อพี่สาไม่ให้เควินมาห้องนี้ เมย์ก็จะไปบ้านเควินแทนไงคะ มันก็ยุติธรรมกับทั้ง 2 ฝั่งแล้วไง”

“เมย์! เลิกทำตัวเป็นเด็กขี้ประชดแบบนี้ได้แล้ว ถ้ายังทำตัวแบบนี้ พี่จะบอกป้า!”

และด้วยความที่เมย์เป็นเด็กเอาแต่ใจอยู่แล้ว เมื่อเธอมาเจอพี่สาวที่พูดจาเหมือนว่าเธอยังเด็ก แถมยังจะฟ้องแม่ของเธออีก ก็ทำให้เธอยิ่งไม่พอใจและหัวรั้นมากกว่าเดิม

“หึ!! งั้นคืนนี้เมย์ไม่กลับ!!! ปะ เควิน”

“เมย์!!!”

หมับ!!

และเป็นอีกครั้งที่เธอต้องรั้งน้องสาวเอาไว้..เมื่อเห็นว่าน้องสาวเขาทำท่าจะเดินออกไปพร้อมกับแฟนหนุ่ม ที่ไม่ได้พูดอะไรเลย เพราะเขา..ฟังภาษาไทยไม่รู้เรื่อง แต่รู้แน่ๆว่ากำลังทะเลาะเรื่องของเขา..และมันก็สนุกดีสำหรับเขา

“พี่สา เมย์ไม่ใช่เด็กๆแล้วนะ! เลิกมายุ่งวุ่นวายได้มั้ย!”

พรึ่บ!

เมื่อพูดจบ เธอก็สะบัดมือทิ้งด้วยความไม่พอใจในทันที ในขณะที่ริสาคิดว่า ยิ่งพูด ยิ่งขู่ คนตรงหน้ามีแต่จะรั้นหนักกว่าเดิมแน่ๆ นั่นเลยทำให้เธอเปลี่ยนเป้าหมายไปหาอีกคนแทน..ก่อนจะพูดภาษาท้องถิ่นของที่นี่ เพื่อให้อีกคนเข้าใจ

“ได้ พี่ไม่ยุ่งก็ได้ งั้นเมย์ออกไปก่อน ..ส่วนนาย เควิน คุยกับฉันหน่อย....”

“พี่จะคุยอะไรกับเขา..”

แต่แล้วขณะที่เมย์ทำท่าเหมือนจะไม่ยอม..ฝ่ายชายก็พูดตัดออกมา

“..ออกไปก่อนเถอะ จะได้จบๆปัญหานี้ซะที”

และด้วยสีหน้าที่จริงจังของฝ่ายชาย ที่กำลังแสดงว่าดูเบื่อกับสถานการณ์ก่อนหน้าเต็มทน..ก็ทำให้เธอยอมแต่โดยดี แต่ว่าก็อดไม่ได้ที่จะพูดออกมา

“ถ้าช้า ฉันจะเข้ามา”

ปึง!

พูดจบ..เมย์ก็เดินปึงปังออกจากห้องไป ในขณะที่แฟนหนุ่มที่แสดงสีหน้าจริงจังนั้น..ก็แปรเปลี่ยนเป็นหันมาส่งยิ้มกวนให้กับพี่สาวของแฟนตัวเองในทันที..

ผู้หญิงอีกคนที่เขาสนใจตั้งแต่แรกเห็นเมื่อ 3 อาทิตย์ที่แล้ว.. และเขาก็อยากเจออีก..แต่ติดตรงที่ว่าแฟนเธอไม่ให้เธอเข้ามาให้ห้องนี้ ตามคำสั่งของพี่

นั่นเลยทำให้เขาต้องพยายามปั่นหัวแฟนหัวอ่อนของเขาเองอยู่นานๆสองนาน เพื่อให้เขาได้มาห้องนี้อีกครั้ง..และในวันนี้เขาก็ทำสำเร็จจนได้เห็นใบหน้าสวยหวานในแบบที่เขาไม่ค่อยได้เห็นบ่อยหนัก ในประเทศนี้

นั่นเลยทำให้เขา เปลี่ยนหน้ามือเป็นหลังเท้าทันที พร้อมกับพูดด้วยรอยยิ้ม..ที่ดูเจ้าเล่ห์

“ว่าไง..สาวเอเชีย..”

แม้ว่า อีกฝ่ายจะมองเธอด้วยสายตาที่ดูไม่น่าไว้ใจนัก แต่เธอก็ใจเย็นพอ ที่จะพูดสิ่งที่เธออย่างพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย

“เธอรักน้องฉันจริงหรือเปล่า”

“อืม...แน่นอน.. แต่ว่า..ถ้าเธอเราจะแอบคบกัน....ฉันก็ไม่ว่านะ”

หึ..ผู้ชายแบบนี้นี่เหรอ ที่น้องสาวฉันรัก..

ให้ตายเถอะ

แม้ว่าเธอจะรู้ว่าผู้ชายคนนี้ไม่ใช่คนดี แต่เธอก็ไม่สามารถที่จะไปห้ามหรือบอกอะไรน้องเธอได้เลย..เพราะจากเมื่อครู่ก็เห็นอยู่ว่า น้องสาวเธอหลงผู้ชายคนนี้มากแค่ไหน และเธอก็หัวรั้นและเอาแต่ใจมากแค่ไหน

และสิ่งที่เธอทำได้ คงแค่ดูแลน้องเธออยู่ห่างๆเท่านั้น และทำให้..ผู้ชายเป็นคนบอกเลิกน้องเธอแทน..

“เลิกกับน้องของฉันซะ!”

“ผมว่าเรามาแอบๆคบกันก็ได้ ไม่ต้องเลิกหรอก..ส่วนเรา ก็แค่เซ็กซ์..และเป็นความลับ...หึหึ”

เลว...

เป็นอีกครั้งที่คำนี้ผุดขึ้นในหัวของริสา.. และมันเลยทำให้เธอ จ้องมองหน้าอีกฝ่ายด้วยสีหน้าจริงจังก่อนจะพูดคำขู่ออกมา

“อย่าหลงตัวเองหน่อยเลย.. ผู้ชายอย่างนายมันน่ารังเกียจ.. แล้วก็ถ้านายไม่เลิกกับน้องฉัน..ฉันจะฆ่านาย..”

แต่แล้วทันทีที่เธอขู่ออกมา ด้วยใบหน้าเล็กๆ ที่หวานน่ารักนั้น มันกลับไม่ทำให้อีกฝั่งกลัวเลยแม้แต่น้อย นอกจากจะยืนหัวเราะออกมาแทน..

“ฮ่าๆๆ.. ฆ่าผมงั้นเหรอ.. ?”

ทันทีที่ชายหนุ่มพูดพร้อมกับแค่นหัวเราะกับคำขู่ของผู้หญิงตัวเล็กตรงหน้าเสร็จ..เขาก็พุ่งตัวมาทันที ..เพื่อที่จะทำให้รู้ว่า..ผู้หญิงตัวเล็กแค่นี้..จะไปสู้อะไรกับผู้ชายอย่างเขาได้

และแม้ว่าเขาจะเป็นผู้ชายร่างผอม แต่ยังไงเขาก็คือผู้ชาย..

ฟรุบ

ปั่ก!

แต่ทว่า เขากลับคิดผิด

เพราะทันทีที่เขาพุ่งตัวจะโอบกอดผู้หญิงน่ารักตรงหน้า เธอก็เบี่ยงตัวหลบด้วยความเร็วในสัญชาตญาณ ก่อนที่จะเอาสันมือกระแทกไปยังใต้คออีกฝั่ง พร้อมกับมืออีกข้างทิ่มลงไปตรงจุดลิ้นปี่ จนทำให้อีกฝั่งถึงขั้นจุกและเข่าทรุด..ในทันที..

“อึก”

คิดจะมารังแกผู้หญิงอย่างเธอ คิดใหม่ได้เลย! หึ

และคราวนี้ก็ไม่ใช่แค่สันมือเด็กๆอีกแล้ว..เพราะเธอเปลี่ยนเป็นเดินไปหยิบใบมีดจากห้องครัวมาแทน..ก่อนจะพูดพร้อมแสยะยิ้มด้วยเสียงนิ่งอีกครั้ง

“คืนนี้ เธอต้องบอกเลิกน้องของฉันซะ..ไม่งั้น ครั้งหน้า..ไม่ใช่แค่สันมือฉันแน่ แต่เป็นไอ้นี่....หึหึ”

เมื่อครู่ มันเร็วมาก..มันเร็วจนเขายังไม่เข้าใจเลยว่ามันเกิดอะไรขึ้น.. และแบบนี้ก็ทำให้..ไอ้คำขู่ของผู้หญิงตรงหน้าอาจจะเป็นเรื่องจริงก็ได้.. เพราะฉะนั้น ผู้ชายที่รักตัวกลัวตาย ตัวใหญ่แต่ใจป๊อดอย่างเขา ได้แค่คิดว่า..อย่าเสี่ยงจะดีกว่า..

นั่นเลยทำให้เขา..ค่อยๆลุกขึ้นมา..และมองเธออย่างช้าๆด้วยสายตาที่ดูเจ็บใจ และอับอายที่แพ้ให้กับผู้หญิงตัวเล็กแค่นี้.. แต่ก็ยังไม่มีความกล้าที่จะด่าหรือทำอะไรออกไป.. และเลือกที่จะเดินออกจากห้องนี้ด้วยความโมโหไปแทน..

แต่แล้วมันก็ยังไม่จบแค่นั้น

“เดี๋ยว!!”

กรึก...

เพราะทันทีที่เขาจับลูกบิดประตู เธอก็พูดออกมาทันที..และทำให้อีกฝั่งถึงกับสะดุ้งเบาๆ ก่อนที่จะหันหน้ามา

“บ้านนายอยู่ไหน..”

ครั้งนี้ เธอไม่ได้ขู่อีก แต่เธอเปลี่ยนเป็นเดินไปหยิบมือถือ ก่อนจะเข้าไปยังแอพลิเคชันแผนที่..และยื่นมือถือไปตรงหน้าให้..พร้อมกับยกมีดขึ้นไปด้วย..เพื่อบ่งบอกว่า..ขอที่อยู่ สำหรับคืนนี้ หรือคืนอื่นๆ ในกรณีถ้าเขาไม่ทำตามสัญญา..เขาต้องโดนฆ่าจริงๆแน่..

ส่วนฝ่ายชาย ก็ยังคงรู้สึกเจ็บใจอยู่เช่นเดิม รวมถึงความจุกที่เกิดขึ้น ทำให้เขายังพูดไม่ออกเท่าไร และเขาก็ทำได้แค่เพียงเอื้อมมือไปรับโทรศัพท์นั่น ด้วยความกลัวเล็กๆ

..ก่อนที่จะยอมเลื่อนตำแหน่งแผนที่ให้..แต่แล้วด้วยความเจ็บใจ ก็ทำให้อยู่ๆเขาเปลี่ยนความคิดใหม่ และเลื่อนตำแหน่งแผนที่ไปยังอีกทีที่ไม่ใช่บ้านของเขา..

และตำแหน่งตรงนี้..ก็ไม่อยากมีใครเข้าไปด้วย..

ก่อนจะยิ้มเล็กๆ และส่งคืนผู้หญิงตรงหน้าไป และคิดว่า

หึหึ.. ดูสิ ว่าจะเก่งได้ซักแค่ไหน..สาวเอเชีย..

“เรียบร้อย..”

“ดี.. อย่าลืมนะว่าฉันมีที่อยู่บ้านนายแล้ว ถ้านายตุกติกละก็..ตาย!”

ปัง!!..

และทันทีที่ประตูห้องปิดลง..ริสาก็รีบวางมีดลงทันที.. พร้อมกับเอามือไปจับไว้ที่หัวใจที่มันเต้นดังจนแทบจะหลุดออกมา

เพราะนี่คือ..ครั้งแรกในชีวิตของเธอเลยที่ขู่ฆ่าคนแบบนี้..

แต่ว่าเธอก็อดที่จะภูมิใจไม่ได้กับสิ่งที่เธอทำ..

เพราะเมื่อครู่นั้น มันไม่ใช่เป็นการแสดง มันไม่ได้มีการฝึกซ้อมกันมาก่อน แต่มันคือการใช้ศิลปะป้องกันตัวเอามาต่อสู้กับผู้ชายฝรั่งตัวใหญ่ได้จริงๆ

“อื้อออออ”

เก่งจริงๆเลย..ริสา.. > <

แต่แล้ว ไม่นาน..หลังจากที่เธอสงบจิตใจได้แล้ว เธอก็เริ่มกลับมามีสติ และหันมามองห้องเล็กๆ ที่เธอออกค่าใช้จ่าย ตั้งแต่ที่เธอยังไม่มาเหยียบอยู่ที่นี่อย่างเต็มตาอีกครั้ง..

และอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่

“เห้อออ..”

ถึงเมย์จะเลิกกับมันได้..แต่การที่เธอมาอยู่ด้วยที่นี่ ก็คงทำให้น้องสาวเธออึดอัดพอสมควรเลยสินะ..

จากนั้น เธอก็เดินไปหยิบเศษขยะที่ 2 คนก่อนหน้าฝากทิ้งเอาไว้ โยนทิ้งลงถังขยะ..พร้อมกับคิดเรื่องของน้องสาวของเธอที่แสดงออกมาก่อนหน้า..

นี่แค่มาอยู่ด้วยเดือนเดียว ยังมีปัญหาขนาดนี้เลย แล้วอนาคตจะเป็นยังไง..

แล้วไหนจะเรื่องที่เมย์ไปนอนค้างอ้างแรมกับผู้ชายอีก ..ถ้าป้ารู้ ไม่อยากจะนึกเลย..

เห้ออ..

เพราะฉะนั้น..เธอไม่บอกป้าหรอก เพราะยังไง นี่ก็น่าจะเป็นคืนสุดท้ายแล้วที่น้องเธอทำอย่างนี้

ไม่รู้ว่า ตอนนี้ไอ้บ้านั่นจะบอกเลิกน้องเธอหรือยัง..แล้วเมย์จะเสียใจหรือเปล่านะ..

แน่ล่ะ เธอต้องเสียใจแน่ๆ เพราะดูน้องสาวเธอจะรักเขามาก

แบบนี้เธอควรจะทำยังไงดี.. ควรจะไปรอที่หน้าบ้านนายนั่นดีมั้ยนะ

ไม่ได้ๆ เธอก็เพิ่งบอกเองว่าอยากมีพื้นที่ส่วนตัว..ถ้าเธอไปรอแบบนี้ เมย์คงอึดอัดแน่ๆ..

แต่ว่า..ถ้าน้องสาวเธอเกิดมีอันตรายละ..

แล้วถ้า..ไอเควินอะไรนั่น..โกรธสิ่งที่เธอทำเมื่อครู่แล้วไปลงกับน้องสาวเธอล่ะ!!!

พรึ่บ..

เมื่อคิดได้แบบนั้น..พร้อมกับกลิ่นบุหรี่ที่มันยังคงคละคลุ้งในห้อง..ก็ทำให้เธอลุกขึ้นยืน และตัดสินใจได้ทันที

ฉันต้องไปบ้านนายเควิน!!!