ตอนที่ 10

ผู้หญิงคนนั้น..เป็นใครกัน..

ผม...เห็นเธอผ่านกล้องวงจรปิดตั้งแต่เธอเดินเข้ามาในบ้านแล้ว และผมก็สงสัยว่า..เธอเป็นใคร.. เพราะว่าเธอเป็นคนละคนกับภาพที่แด็ดเอามาให้..

ผมไม่ได้เอาภาพนั้นให้ใครดู แม้กระทั่งลูกน้องสนิท..เพราะผมไม่ไหวใจใคร..เลยไม่แปลกที่เอสจะให้เธอเข้ามาในบ้าน

ซึ่งผมก็ยินยอมให้เธอเข้ามาแต่โดยดี เพราะตอนแรก ผมก็คิดว่าเธอน่าจะเป็นคนของกลุ่ม เดอกร็อส..แต่ว่าเมื่อเธอเข้ามาถึง ก็เอาแต่ถามว่า..เควินอยู่ไหน..รวมถึงบอกว่า..มาตามหาน้องสาว..

หึ..น้องสาวงั้นเหรอ?

บ้านหลังนี้ ไม่ใช่ว่าใครจะเข้าออกได้ง่ายๆ และคำตอบของเธอมันยิ่งทำให้ผมสงสัย นั่นเลยทำให้ผม....ต้องจับเธอไว้ก่อน ก่อนที่เธอจะลงมือ..จัดการผม..

มันเป็นอย่างนี้เสมอ ใครไวกว่าก็ได้เปรียบ..

แต่แล้วแด็ดก็โทรมาบอกว่า ลูกสาวของกลุ่มเดอกร็อส ขอเลื่อนนัด.. ซึ่งมันก็หมายความว่า....ผู้หญิงคนนี้ อาจจะเกี่ยวหรือไม่เกี่ยวกับกลุ่มนี้ ก็ได้

แต่ว่า..ถ้าเกี่ยวข้องกันจริง พวกมันจะส่งเธอมาทำไม การต่อสู้ก็ดูเด็กน้อย แถมคำพูดคำจาก็ดูไม่ระแวดระวัง..

ไหนจะไอ้คำด่ามากมายที่เป็นภาษาไทย ที่ผมไม่ได้ยินมานาน แต่ว่าผมก็ฟังออกทุกคำอีก

หรือว่าทั้งหมดจะเป็นแผนการอะไรบางอย่างของฝั่งนั้น..ที่ทำให้ผมตายใจ

คิดได้อย่างนั้น..ผมก็มองดูของในกระเป๋าสะพายที่สายขาดจากฝีมือผมอีกครั้งทันที ว่ามีพวกแฟรชไดรฟ์ กล้อง หรืออุปกรณ์อะไรที่ไว้ลอบฆ่า หรือล้วงข้อมูลผม ซ่อนเอาไว้หรือเปล่า...

แต่ก็พบว่า..ไม่มี..ของในกระเป๋าของเธอ ก็มีของเพียงแค่นั้น

ว่าแต่ไอเอกสารนี้มันคืออะไรกัน..

ผมค่อยๆเอื้อมมือไปหยิบกระดาษประมาน3-4 แผ่น ที่มันเป็นเหมือนบทอะไรบางอย่าง แต่ว่าก็มีลายมือภาษาไทยเขียนกำกับเอาไว้หลายจุด จนเต็มหน้ากระดาษไปหมด

‘วันแรก งานแรก ของที่นี่ ขอให้เป็นวันที่ดีนะคะ พ่อกับแม่ก็คงมองดูหนูอยู่ใช่มั้ย หนูจะทำให้เต็มที่นะคะ ^ ^’

‘กระโดดจากจุด A ด้วยความสูงประมาณ 30 เซน..แล้วพุ่งไปยังจุด B ด้วยความเร็วพร้อมกับใบหน้าที่อินเนอร์มาเต็ม..จากนั้นก็หมุนตัว 45 องศา เชิดหน้าเล็กน้อย จากนั้นก็ยกขาขึ้นเตะ’

‘ท่าตรงนี้ยากจัง.. แต่แกทำได้แน่ ไอ้ริสา..สู้โว้ยย’

‘เมื่อวานพลาดเยอะเกินไปแล้ว วันนี้ต้องซ้อมให้เยอะกว่านี้..คนอื่นจะได้ไม่เดือดร้อนอีก..’

‘อุปกรณ์ตัวนี้ ราคาแพง ทนุถนอมมันให้ดี ห้ามทำพังเด็ดขาดนะ..ริสา ไม่งั้นแกเตรียมตัวตายได้เลย’

‘แกเก่งสุดๆไปเลย ริสา..รอชมผลงานตัวเองได้เลยจ้ะ’

‘นี่คือท่าสุดท้ายของงานนี้ ต้องเล่นให้สุด เอาให้ทีมงานประทับใจ..สู้ๆ’

‘เป้าหมายต่อไป >> ร่วมงานกับบริษัท ซันชายน์.... ขอให้ได้ ขอให้โดน เพี้ยง!’

เธออยากมาร่วมงานบริษัทผมงั้นหรือ...หรือว่า มันจะเป็นโค้ดลับ? แต่ดูยังไง มันก็ไม่ใช่..หรือว่าจริงๆแล้ว เธอจะไม่ใช่สายสืบ หรือคนของกลุ่ม เดอกร็อส กัน

แต่ว่า..เธอจะมาบ้านหลังนี้ได้ยังไง..กว่าจะมาถึง ซอยทางเข้าก็ลำบาก แล้วอีกอย่างที่ตรงนี้ ก็ไม่ใช่ว่าใครจะเดินผ่านมาได้ง่ายๆด้วย

ผมค่อยๆวางเอกสารนั้นทิ้งลง ก่อนที่จะเบนสายตา มองไปยังของชิ้นอื่นในกระเป๋า

มือถือ..

ผมหยิบมันมาเปิด แต่ว่ามันก็ไม่สามารถเปิดดูข้อมูลข้างในได้ ต้องปลดล็อกด้วยนิ้วมือก่อน.. นั่นเลยทำให้ผม เห็นแค่เพียงภาพของผู้หญิงคนนั้นพร้อมรอยยิ้มที่ดูสดใส..ที่ตั้งเอาไว้เป็นพื้นหลังเท่านั้น

ผมมองภาพนั้นอยู่นาน...ด้วยความรู้สึกแปลกๆ และรู้สึกคุ้นเคยกับรอยยิ้มเหมือนเคยเห็นที่ไหน แต่ผมก็นึกไม่ออก..

ผมก็เลยตัดสินใจ ยอมวางมือถือนั่นลงในที่สุด..ก่อนจะหันไปมองของอีกชิ้น

กระเป๋าสตางค์สีชมพูใบเก่า..

“ไม่มีพ่อแม่สั่งสอนหรือไงว่าห้ามดูของส่วนตัวของคนอื่น ฮะ!”

หึ..เธอก็แค่ผู้หญิงปากดีและปากเก่ง.. ทำไมผมต้องสนใจคำพูดของเธอด้วย..

ผมเลยเอื้อมมือไปหยิบกระเป๋าใบนั้น เพื่อที่จะเปิดดู เผื่อจะมีข้อมูลอะไรมากกว่านี้..แต่ว่า.. เมื่อผมกำลังจะเปิดมัน..

ตุ๊บ!!!

ผมก็ต้องปิดกลับ และโยนกระเป๋านั้นทิ้งไป..ด้วยความรู้สึกหัวเสีย

เพราะสายตา สีหน้า และน้ำเสียงของเธอ ที่พูดในตอนนั้น..มันก้องอยู่ในหัวผมอย่างชัดเจน.. ชัดเจนว่า.. ผมไม่มีพ่อแม่สั่งสอน..

มันก็ทำให้...ผมเจ็บ..และผมก็ไม่อยากทำตัวเหมือนกับที่เธอพูดออกมาแบบนั้น

อีกอย่าง ต่อให้ในกระเป๋าเงินนั้นจะมีอะไร มันก็ไม่สำคัญ..เพราะตอนนี้ผมรู้ชื่อ นามสกุลเธอจากพาสปอร์ตแล้ว..

แค่นี้ก็เพียงพอแล้วที่ผมจะสืบข้อมูลได้ต่อ.. และตอนนี้ผมก็ให้ลูกน้องสนิทของผมอีกคนสืบเรื่องนี้อยู่

เมื่อคิดได้แบบนี้ ผมก็หยิบข้าวของมากมายใส่กระเป๋าที่สายสะพายขาดไปเข้าที่เดิม ก่อนที่จะโยนทิ้งไว้ตรงนั้นอย่างไม่สนใจ และลุกขึ้นเพื่อที่จะไปแปรงฟัน เพื่อจะได้เข้านอนในค่ำคืนที่เหนื่อยอีกวันของผม

ครืดๆๆ

แต่แล้วขณะแปรงฟันนั้น..ผมก็เจ็บมุมปากเล็กๆ.

และผมก็รู้ดีว่า ความเจ็บนั่นมันมาจากอะไร....และมาจากการโดนอะไรกระทบ

... อายุ 26 กับจูบแรกงั้นเหรอ...หึ ไร้สาระ

ครืดดๆๆ

ครั๊วววววววว พรวดดดดด

เมื่อผมแปลงฟันเสร็จ ผมก็ล้มลงไปที่เตียงเพื่อเข้านอน ก่อนจะปิดตาเพื่อชัตดาวน์ตัวเองลง..

แต่ว่า..ภาพรอยยิ้มที่เห็นตรงหน้าจอโทรศัพท์นั่น..มันกลับปรากฏกวนใจผมตลอด..จนทำให้ผมนอนไม่หลับ

พรึ่บ!!

ผมเลยลุกขึ้นมาหยิบมือถือของเธอดูอีกครั้ง และจ้องมองไปที่ภาพๆนั้น ภาพของเธอที่ยิ้มจนเห็นฟันเกือบครบทุกซี่ และมันก็ยิ่งทำให้ผมได้แต่ขมวดคิ้วและก็มองมันไม่วางตา..

ทำไมผมต้องอยากมองภาพนี้ด้วยวะ?

แล้วนี่..ผมกำลังทำบ้าอะไรของผมอยู่..

คิดได้เช่นนั้น ผมก็ตัดสินใจใหม่..

ไม่นงไม่นอนมันแล้ว..นอนไปก็นอนไม่หลับอยู่ดี

“..ได้ข้อมูลเธอหรือยัง..”

ผมเลยติดต่อไปยังลูกน้องผม เพื่อถามมันทันที เกี่ยวกับข้อมูลผู้หญิงคนนั้นที่ผมให้ไปสืบมา เมื่อ 3 ชั่วโมงที่แล้ว..

“พอได้ประมานนึงแล้วครับ”

“ข้อมูลที่มี ตรวจสอบว่าถูกต้องแล้วใช่มั้ย”

“ครับ..”

“งั้นส่งมา”

“เอาตอนนี้เลยเหรอครับ แต่ผมยังไม่ได้หาข้อมูลของเธอก่อนอายุ 15 เลยนะครับ”

“ภายใน 5 นาที”

กรึก..

เอาล่ะ..เธอเป็นใคร จะได้รู้กันวันนี้!

Risa Part

คร่อกกก~

โอ๊ยยยย หิววว..

ตอนนี้ฉันได้แต่นอนกุมท้องตัวเองอยู่ด้วยความทรมานกับความหิว..

ก็แน่ละ จะไม่หิวได้ยังไง ในเมื่อฉันยังไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่เที่ยง.. อุตส่าห์ไม่ไปกินข้าวกับพี่ต้น แล้วเลือกที่จะซื้อขนมปัง ไว้มากินตอนถึงห้อง ก็ดันเกิดเรื่องวุ่นวายไปหมด จนตอนนี้ก็ไม่ได้กินซะที

แถมขนมปังที่ซื้อมา ก็ดันโดนไอ้ผู้ชายบ้าๆ คนนั้นเอาไปซะอีก

เจ็บใจจริงๆ!!

แล้วนี่..หิวก็หิว แถมต้องมานั่งคิดกังวลอีก..ว่าฉันจะโดนขังในห้องนี้อีกนานแค่ไหน แล้วจะเกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า แล้วฉันก็ยังไม่รู้เลยว่า..สรุปน้องสาวฉันอยู่ที่นี่มั้ย

เห้ออ..

ฉันควรจะทำยังไงดีนะ.. มีอะไรที่พอจะเอาตัวรอดแล้วออกไปจากที่นี่ได้บ้างนะ..

แต่พอฉันมองดูไปรอบตัว..มันก็แทบจะไม่มีอะไรเลยในห้องนี้ นอกจากเบาะที่วางตรงพื้น และห้องน้ำที่มีเพียงแค่โถส้วมกับอ้างล้างมือแค่นั้น

มันเหมือนว่าห้องนี้มีไว้เพื่อสำหรับจับคนขังไว้ตั้งแต่แรกแล้วยังไงยังงั้นแหล่ะ..

สรุปผู้ชายคนนั้นเป็นใครกันนะ.. เขาจะเป็นพวกมาเฟีย หรือเปล่า..

แต่สีหน้า สายตา รวมถึงลูกน้องของเขาที่มีอาวุธ มันก็ทำให้ฉันคิดเป็นอย่างอื่นไม่ได้เลย..แล้วแบบนี้ ฉันจะมีชีวิตรอดไปร่วมงานกับ บริษัท ซันชายน์ หรือเปล่านะ

นี่ฉันเพิ่งมาเริ่มใช้ชีวิตที่นี่แค่เดือนเดียวเองนะ..ฉันยังไม่ได้ร่วมงานกับแบรนด์โฆษณาใหญ่ๆ ผู้กำกับฮอลลิวูดดังๆ ยังไม่ได้กระทบไหล่ดาราดังที่ใฝ่ฝัน ยังไม่ได้มีเงินมากมายตามที่ฉันต้องการเลย

ฉันจะมาจบชีวิตอย่างอนาถในที่แห่งนี้ไม่ได้นะ

พ่อคะ แม่คะ.. มองดูหนูอยู่ใช่มั้ย..ปกป้องหนูจากปีศาจร้ายตนนั่นด้วยนะคะ..

ฉันได้แต่เหม่อมองไปยังประตูห้องและขอร้องอ้อนวอนในใจ..กับพ่อแม่ของฉัน

และตอนนี้ ฉันก็คิดถึงพวกท่านเหลือเกิน..

ซึ่งฉันรู้ดีว่า ฉันก็คงทำได้แค่คิดถึงเท่านั้น เพราะว่าโลกความเป็นจริงตอนนี้คือฉันกำลังโดนจับขังอยู่ และถ้าจะรอด ฉันก็ต้องพึงพาและอาศัยตัวเองเท่านั้น

เอาล่ะ ใจเย็นๆ และค่อยๆคิด..ค่อยๆนึก ฉันรู้อะไรเกี่ยวกับเควินบ้าง

อืม... ฉันรู้อะไรบ้างนะ..อืม.....อืมมมมมม

โอ๊ยยย ฉันไม่รู้อะไรเกี่ยวกับนายนั่นเลย...ให้ตายเถอะ

แล้วเควินเกี่ยวข้องอะไรกับผู้ชายใจร้ายคนนั้นนะ หน้าตาก็ดูไม่ได้บ่งบอกเลยว่าเป็นญาติพี่น้องกัน..

หรือว่า ไอเควินจะให้ที่อยู่ฉันผิด.. หรือมันจงใจให้ฉันมาที่นี่เพื่อเอาคืน..

โอ๊ยยยยย ยิ่งคิด ยิ่งปวดหัว..

หิวก็หิว...

“หงุดหงิดโว้ยยยยย!!!”

พรึ่บ!!!!

แต่แล้วระหว่างที่ฉันเอามือทึงหัวตัวเองจากความคิดมากมาย พร้อมโวยวายออกเสียง และมองออกไปยังประตูบานเดียวในห้องแห่งนี้ อยู่ๆประตูบานนั้นก็เปิดออกมา.. พร้อมกับการปรากฏตัวของผู้ชายคนนั้น.. คนที่ป่าเถื่อนและใจร้าย

ฟรึบ!!

“จ จะทำอะไร.. ฉ ฉันสู้ตายจริงๆนะ”

ฉันรีบลุกขึ้นทันที ก่อนจะถอยหลังเพื่อตั้งหลัก และยกมือขึ้นตั้งการ์ดเพื่อบ่งบอกว่า ฉันพร้อมจะสู้กับเขาจริงๆ ถ้าเขาเข้ามา

แต่แล้วสายตาฉันก็เหลือบไปเห็นของที่เขาถืออยู่ในมือ

“โอ๊ะ.. กระเป๋าฉัน..”

“อธิบายมา มาบ้านนี้ได้ยังไง..”

ที่ก่อนหน้านี้ฉันอยากจะอธิบายแทบตาย ก็ไม่ยอมฟัง แต่ทีแบบนี้ละก็ มาขอฟัง..ชิ..

แต่ถึงอย่างนั้น ฉันก็ไม่เล่นตัวหรอก..เพราะฉัน กลัว..

“คือ..แฟนน้องฉัน ชื่อเควินน่ะ.. เขาปักหมุนบ้านตรงนี้ให้ฉัน แล้ววันนี้น้องสาวฉัน...เออ ชื่อเมย์ บอกว่าจะมานอนบ้านแฟน ฉันก็เลยมาตามมาที่น..”

ปั่ก!!!

แต่แล้วอยู่ๆ เขาก็โยนกระเป๋าของฉัน..ที่สายสะพายมันขาดไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ลงมาที่พื้น..ก่อนจะพูดเสียงเรียบ

“ออกไปได้”

ฮะ? อะไรคือออกไปได้..

นี่เขายอมปล่อยฉันแล้วงั้นเหรอ?

มันง่ายแบบนี้เลยเหรอ? ปล่อยให้ฉันกลัว ฉันเครียดอยู่นานสองนาน แต่อยู่ๆก็มาถามฉันแบบนี้ แล้วก็ปล่อยไปเลยเนี่ยนะ

แต่ถึงอย่างนั้น..ฉันก็ไม่ได้เถียงอะไรไป นอกจากเอื้อมมือไปหยิบกระเป๋าตรงพื้นอย่างช้าๆ พร้อมกับจ้องมองเขาที่มองมาทางฉันไม่วางตา

ก่อนจะค่อยๆเปิดดู เพื่อดูสิ่งที่ฉันหวงแหนว่าอยู่หรือเปล่า

ฟู่วววว

กระเป๋าเงินฉันยังอยู่สินะ.. ของอย่างอื่นก็เช่นกัน..อยู่ครบทุกอย่างไม่มีขาดไม่มีเกิน..โดยเฉพาะ..ขนมปังของฉันนนน

นี่ถ้าไม่เห็นว่ากลัวนะ ฉันจะหยิบกินตอนนี้ไม่เกรงใจเขาเลยละ..แต่ว่าฉันกลัวไง เลยไม่ทำ..

ว่าแต่....น้องฉันอยู่ไหน

“เออนี่...”

“….”

เอือก..

ทันทีที่ฉันเอ่ยทักไปแบบนั้น เขาก็จ้องมองฉันนิ่งทันที..เลยทำให้ฉันชะงักคำพูดของตัวเองเล็กน้อย

บอกเลยว่าฉันเองก็ยังหวั่นๆ และยังกลัวกับเขาไม่น้อยในสิ่งที่เขาทำกับฉันก่อนที่จะมาห้องนี้.. นั่นเลยทำให้ฉัน กลืนน้ำลายลงคอเบาๆ เมื่ออีกฝ่ายจ้องมองมาทางฉันแน่นิ่งแบบนี้

ถ้าฉันพูดอะไรไม่ดี หรือเขาไม่อยากฟัง เขาจะบีบหน้า หรือจับฉันมัดอีกมั้ยนะ..

แต่ถึงกลัวยังไง ฉันก็ต้องพูด

“เออ น้องสาวฉันอยู่ที่นี่มั้ย...เออ แป๊บนะ นี่ๆ”

ว่าแล้วฉันก็นึกอะไรออก ฉันก็เลย..เปิดมือถือ เพื่อเปิดรูปน้องสาวฉันและหันไปหาเขา.. ก่อนยื่นหน้าจอออกไปสุดแขนเพื่อให้เขาดู

“คนนี้ๆ น้องสาวฉัน..คุณได้..จับเธอมาไว้ที่นี่หรือเปล่า”

ทันทีที่ฉันพูดจบ อีกฝั่งก็มองมาที่หน้าจอนิ่งๆ เหมือนว่าหมุนแค่ลูกตาอะ แต่ใบหน้านี่..นิ่งแข็งเหมือนโดนสตาฟไว้ยังไงยังงั้น

แถมเขาก็มองหน้าจอแค่เพียงแป๊บเดียว แล้วก็กลับมามองหน้าฉันนิ่งเหมือนเดิม ไม่พูดจาอีก.. อะไรของเขากันว่ะ

ถ้าหากว่าเขาไม่รู้จักเธอ หรือไม่ได้จับเธอไป เขาก็ต้องพูดออกมาแล้ว แค่นี่เขานิ่งไปแบบนี้..หรือว่าเขาจะจับเธอไปจริงๆ เลยไม่กล้าพูด

ใช่..มันต้องใช่แน่ๆ

ป่านนี้เธอจะเป็นยังไงบ้างนะ..เธอคงกลัวแน่ๆเลย.. เพราะฉะนั้น ฉันต้องเข้มแข็ง..

ฮึบ!

“..ฉันไม่รู้หรอกนะว่าคุณเป็นใคร แล้วคุณจับน้องสาวฉันไปทำไม..แต่ว่า ขอร้องล่ะ..ปล่อยน้องฉันออกมาเถอะ..จับฉันไปแทนก็ได้..นะ น้องฉันยังมีอนาคตอีกไกล..เธอยังเรียนมหาลัยอยู่เลย..อย่าดับความฝันชีวิตเด็กผู้หญิงคนนึงแบบนี้เลยนะ”

นิ่ง.. นิ่งทุกอย่าง นิ่งเหมือนเดิม ไร้การโต้ตอบใดๆทั้งนั้น

นี่ฉันกำลังคุยกับหุ่นยนต์หรือเปล่านะ..

เอาวะ ลองพูดใหม่

“หรือว่าคุณอยากได้เงิน..ได้ๆ ฉันจะหามาให้เยอะๆเลยนะ ตอนนี้ฉันมีเงินในบัญชีอยู่ หมื่นปอนด์ คุณเอาไปหมดเลยก็ได้..เอาเลขบัญชีคุณมาสิ ฉันจะโอนให้หมดเลย.. แล้วถ้าอยากได้อีกเท่าไร ฉันจะหามาให้..นะ ปล่อยน้องฉันมาเถอะนะ”

เงียบ..เงียบเหมือนเดิม

“ฉันให้ดูเงินในบัญชีเลยก็ได้.. ฉันมีเท่านี้จริงๆ แป๊บนะ”

พูดจบฉันก็รีบรนรานเปิดแอพลิเคชัน บัญชีธนาคารให้เขาดูจริงๆว่า..ฉันมีแค่นี้ และฉันก็พร้อมที่จะให้เขาหมดเลย..ถ้าแลกกับน้องสาวฉันได้

แต่ทว่าระหว่างที่ฉันเปิดๆแอพอยู่นั้น..อยู่ๆ เขาก็ดึงมือถือฉันออกไป..

ฟรึบ!

“อ่ะ!!! คุณจะทำอะไรน่ะ!!!”