บทที่ 15 สุดยอดวิชา

เมื่อราดิชเดินออกมาจากถ้ำอย่างสบายอารมณ์ก็พบเจอเข้ากับอาจารย์และปิกามอนรออยู่ที่หน้าถ้ำด้วยสีหน้าแปลกๆ

“อ้าว อาจารย์ ปิกามอน มารอผมเลยเหรอเนี่ย แล้วนี่ผมเข้าไปนานรึเปล่า” ราดิชถามขึ้น พร้อมมองดูท้องฟ้าที่ตอนนี้มืดสนิท และก้มดูนาฬิกา

“สามทุ่มแล้วหรือเนี่ย หิวจัง” ราดิชบ่น

“ไปกินข้าวกันก่อนเถอะ เรื่องอื่นค่อยว่ากันทีหลัง” อาจารย์บอก พร้อมกับเดินเข้ากระท่อมไป ส่วนเจ้าปิกามอนก็พุ่งเข้าแหวนไปทันที ราดิชเดินตามอาจารย์ไปและแวะเอาดาบไม้วางไว้หน้าประตู แล้วเข้ากระท่อมไปจัดการอาหารที่อาจารย์เตรียมไว้อย่างหิวโหย หลังจากที่เก็บกวาดเสร็จเขาก็ออกมาพบอาจารย์ที่หน้ากระท่อม

“เป็นยังไงบ้าง การทดสอบ” อู๋หมิงเอ่ยถาม

“ยากสุดๆ เลยอาจารย์ ผมเอาชนะไม่ได้ กว่าจะทำให้ผู้ทดสอบยอมรับได้ก็ยากอยู่เหมือนกัน” ราดิชบอกด้วยเสียงเข็ดขยาด และนึกถึงความซาดิสต์ของอาธูเรีย

“เยี่ยมยอดมากศิษย์ข้า เจ้าเป็นคนแรกและเป็นคนเดียวด้วยที่ทำภารกิจนี้สำเร็จ และจะได้ครอบครองทักษะประจำตัวของข้า” อู๋หมิงบอกขณะที่คิดถึงการฝึกฝีมือของราดิช ถ้าเขาปั้นดีๆ ราดิชจะต้องกลายเป็นยอดฝีมือในตำนานได้เป็นแน่

“เอาล่ะ เจ้ารู้ไหม ทำไมข้าถึงได้ให้เจ้าใช้ดาบไม้เข้าไปทดสอบ” อู๋หมิงถามขึ้นมา พร้อมกับส่งดาบที่ฝากไว้คืนให้ราดิช ราดิชเก็บพวกมันเข้าหน้าต่างไอเท็ม

“ศิษย์ก็ไม่ทราบเหมือนกัน” ราดิชไม่รู้จริงๆ

“เจ้าลองไปดูรายละเอียดของดาบไม้สิ” อู๋หมิงบอกด้วยสีหน้าภาคภูมิใจ ราดิชจึงเดินไปหยิบดาบไม้แล้วดูความสามารถของมัน

-ดาบไม้ฝึกหัดของอู๋หมิง (ไร้ระดับ)

(อาวุธขั้นไร้ระดับ พลังโจมตีจะเท่ากับอาวุธที่ต่อสู้ด้วย ไม่มีวันพังเสียหาย)

ราดิชมองความสามารถของมันได้ด้วยความทึ่งสุดๆ ถึงว่าทำไมเขาถึงปะทะกับดาบของอาธูเรียได้อย่างสูสีทั้งที่มันเป็นแค่ดาบไม้

“สุดยอดเลยอาจารย์ ศิษย์ขอได้ไหมเนี่ย” ราดิชฝันหวานถึงการเอาดาบเล่มนี้ออกไปผจญภัย

“ไม่ได้หรอก ดาบนี้มันเป็นไอเทมที่ใช้งานได้แต่ในมิตินี้เท่านั้น เอาออกไปจากที่นี่ไม่ได้หรอก” อู๋หมิงดับความหวังของราดิชไปในทันที

“แล้วภารกิจที่ทำไปนี้ได้อะไรมั่งครับ” ราดิชลองถามเรื่องของรางวัลดู

“เจ้าจะได้เงิน ค่าประสบการณ์และทักษะพิเศษของข้าน่ะ แต่ค่อยเอาพรุ่งนี้เช้าก็แล้วกัน ตอนนี้เจ้าไปอาบน้ำนอนก่อนเถอะ” อู๋หมิงบอกราดิช

“โฮ่ๆๆ ในที่สุดสำนักเราก็มีผู้สืบทอด ถึงจะอยู่คนละประเทศแต่เราก็สอนวิชาเจ้าหนูนี่ได้ ถ้าใครๆ รู้ว่ามันเป็นศิษย์เรารับรองสำนักเราดังระเบิดแน่” อู๋หมิงพูดกับตัวเองหลังจากที่ราดิชเดินกลับเข้าไปในกระท่อมแล้ว

เมื่อเช้าวันใหม่มาถึงราดิชก็ตื่นแต่เช้า รีบอาบน้ำแต่งตัวเตรียมออกไปหาอาจารย์ แต่ก็เจอเจ้าปิกามอนมาขวางทางไว้ก่อน

“เจ้านาย ข้าได้ยินว่าท่านจะได้ค่าประสบการณ์จากภารกิจนี้ใช่ไหม ข้าไม่อยากได้ค่าประสบการณ์จากภารกิจนี้นะ ข้าอยากให้เจ้านายเก่งขึ้นไวๆ ดังนั้น ช่วยปรับการแชร์ค่าประสบการณ์ด้วยนะเจ้านาย” มันขอร้องราดิช

“อืม เอาอย่างนั้นก็ได้ เดี๋ยวเสร็จจากนี่ค่อยปรับคืนก็แล้วกัน” ราดิชบอก พร้อมกับปรับยกเลิกการแชร์ค่าประสบการณ์ทั้งหมดไป จากนั้นก็ออกไปหน้ากระท่อมก็พบกับอาจารย์กำลังร่ายรำดาบอยู่ตามปกติ ราดิชก็เอาดาบไม้ไปร่ายรำบ้าง ทว่าคราวนี้อาจารย์ของเขาจับตาดูอยู่ ซึ่งอู๋หมิงก็พบว่ากระบวนท่าของราดิชพัฒนากว่าเมื่อวานมากเลยทีเดียว

อู๋หมิงกล่าวขึ้นมาว่า “ราดิช ดูท่าฝีมือเจ้าจะพัฒนาไปอีกหลังจากที่สู้กับผู้ทดสอบนะ เดี๋ยวกินข้าวเสร็จแล้วเรามาซ้อมมือครั้งสุดท้ายกัน” ราดิชจึงทำหน้าที่ของตัวเองเช่นเคย หลังจากที่รับประทานอาหารเช้าเสร็จ ทั้งสองก็มาที่หน้ากระท่อม

“เอาล่ะ ไหนเจ้าลองเอาสิ่งที่ได้เรียนรู้จากการทดสอบมาลองสู้กับข้าสิ ไม่ต้องเกรงใจ เจ้ายิ่งเก่งข้ายิ่งภูมิใจนะ” อู๋หมิงบอกพร้อมตั้งท่า

ราดิชก็ตั้งท่าเช่นกัน พลางหาช่องโหว่ของอู๋หมิง เมื่อเขาเห็นช่องว่างเพียงนิดเดียวก็พุ่งเข้าไปและเหวี่ยงดาบฟันใส่ทันที อู๋หมิงกันไว้ได้และเตรียมโต้กลับ แต่ว่าราดิชยังเหวี่ยงดาบใส่อย่างต่อเนื่องจนอู๋หมิงต้องตั้งรับเป็นพัลวัน เขาตกใจกับฝีมือของลูกศิษย์ที่พัฒนาขึ้นมาก

อู๋หมิงแทงออกไปหลายทีติด ราดิชโยกตัวหลบเล็กน้อย และใช้ดาบขวางดาบสุดท้ายของอาจารย์ไว้ พร้อมอาศัยแรงต้านหมุนตัวฟันใส่อาจารย์ทันที แต่อู๋หมิงก็ยังกันไว้ได้และดีดตัวถอยออกมาทันที

อู๋หมิงกล่าวด้วยน้ำเสียงชื่นชม “ยอดมาก!! เจ้าพัฒนาขึ้นมากเลยทีเดียว แสดงว่าผู้ทดสอบเจ้าเก่งมากๆ เลยละสิ” อู๋หมิงหยุดพักและถามลูกศิษย์ดู

“ใช่ครับ เขาบอกว่าใช้พลังไปแค่ 1 % เอง ผมก็แทบแย่เลยละ ถ้าใช้พลังมากขึ้นอีกหน่อยผมก็ตายโดยที่ไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ” ราดิชตอบพร้อมนึกถึงอาธูเรีย

“อืม อย่างนี้นี่เอง” แต่อู๋หมิงกลับคิดไปถึงรองที่ว่าเขาจะปั้นลูกศิษย์ยังไงต่อไป คงต้องให้ไปผจญโลกภายนอก เพื่อหาประสบการณ์เพิ่มขึ้นอย่างเดียวแล้วสำหรับตอนนี้

“เอาล่ะ คงได้เวลาที่ข้าจะมอบของรางวัลภารกิจเสียที เจ้าเข้ามาใกล้ๆ ข้าสิ” อู๋หมิงเรียก ราดิชเดินเข้าไปอู๋หมิงก็เอามือทาบที่หน้าผากราดิชพร้อมกับมีเสียงจากประกาศระบบดังขึ้นว่า

-ท่านสำเร็จภารกิจบททดสอบแห่งจิตใจ

-ท่านได้รับค่าประสบการณ์ 500,000

-ท่านได้รับเงิน 5,000,000 G

-ท่านได้รับทักษะพิเศษ หมื่นกระบี่รวมหนึ่ง ทักษะเฉพาะตัวของผู้เฒ่าอู๋หมิง

-ระดับของท่านเพิ่มเป็น 28

ราดิชที่ได้ยินว่าได้รับอะไรมาบ้างตกตะลึงสุดขีด เขาอ้าปากค้างอยู่นาน อู๋หมิงเลยเรียกสติของราดิชขึ้นมา “นี่เจ้าจะอ้าปากอีกนานไหม แมลงวันบินเข้าไปหลายตัวแล้วนะ”

“ครับ อาจารย์ ว่าแต่ทักษะนี่มันทำไมชื่อหมื่นกระบี่ล่ะ” ราดิชถาม

“จะดาบหรือกระบี่ก็ไม่ต่างกันหรอก มันก็ใช้ได้เหมือนกัน มันขึ้นอยู่กับการเรียกน่ะ อย่างดาบทางประเทศจีน ถ้าหากว่ามีคมด้านเดียวจะเรียกดาบ มีคมสองด้านและตัวดาบยาวเสมอกันจะเรียกกระบี่ ถ้าเป็นดาบยุโรปส่วนใหญ่จะเป็นแบบสองคม แต่ใบดาบจะหนากว่า หรือดาบทางตะวันออกกลางเป็นดาบคมเดียวแต่จะมีส่วนโค้งมากกว่าปกติ แต่โดยรวมแล้วมันมีไว้ฟัน ตัดและแทง คุณสมบัติพวกนี้เดี๋ยวข้าจะสอนให้ทีหลัง ถึงจะเรียกต่างกัน แต่มันก็คือดาบดีๆ นี่เอง เอาละทีนี้เจ้าลองเปิดทักษะดูสิ” อู๋หมิงบอกราดิช ซึ่งเขาก็เปิดหน้าต่างทักษะดูรายละเอียดทันที

-ทักษะพิเศษ หมื่นกระบี่รวมหนึ่ง

(เป็นการสร้างกระบี่ไร้สภาพขึ้นมาเพื่อใช้ในการโจมตีเป้าหมายหรือป้องกันตัวเอง มีท่าต่างๆ ดังนี้)

-พยุหะศาสตรา

(สร้างกระบี่ไร้สภาพขึ้นมาจำนวนหนึ่งหมื่นเล่มเพื่อทำการถล่มเป้าหมาย กระบี่แต่ละเล่มมีพลังโจมตีเท่ากับอาวุธที่ถืออยู่ในมือขณะใช้ทักษะนั้น ใช้พลังมานา 3,000 จุด สามารถใช้ซ้ำได้ก็ต่อเมื่อใช้กระบี่ทั้งหมื่นเล่มหมดแล้ว)

-กงล้อกระบี่

(สร้างกระบี่ไร้สภาพนับพันเล่มขึ้นมา เมื่อทำการวาดดาบเป็นวงกลม กระบี่ไร้สภาพเหล่านี้จะแผ่ออกเป็นวงกว้างเพื่อปกป้องเป้าหมาย ใช้พลังมานา 500 จุด)

-แสงรวมศูนย์

(สร้างลำแสงแห่งการทำลายล้างและปล่อยออกไปเป็นเส้นตรงใส่เป้าหมาย ความเสียหายเท่ากับพลังโจมตีคูณ 30 ใช้พลังมานา 3,000 จุด สามารถใช้ซ้ำได้เมื่อลำแสงสิ้นสุด ขณะปล่อยลำแสงร่างกายจะขยับไม่ได้จนกว่าจะปล่อยลำแสงหมด)

-ดาบเดียวสะท้านโลกา

(สร้างกระบี่ไร้สภาพขนาดใหญ่ขึ้นมาเพื่อใช้โจมตีใส่เป้าหมาย โดยความเสียหายเท่ากับพลังโจมตีคูณ 30 ใช้พลังมานา 3,000 จุด)

-หนึ่งเดียวพิชิตใต้หล้า

(ทักษะถูกปิดผนึกไม่สามารถใช้ได้)

ราดิชที่ได้เห็นคำอธิบายทักษะก็ได้แต่อ้าปากค้างรอบสอง เพราะทักษะพวกนี้เป็นสุดยอดทักษะที่กินพลังมานาสุดๆ เรียกได้ว่าถึงจะแรงจริงแต่ใช้ทีก็แทบทรุดเหมือนกัน

“เป็นไงล่ะ ทักษะประจำตัวข้า สุดยอดใช่ไหมล่ะ” อู๋หมิงบอกด้วยความภาคภูมิใจ

“ส...สุดยอดไปเลยอาจารย์ ว่าแต่ทำไมท่าหนึ่งเดียวพิชิตใต้หล้ามันถึงใช้ไม่ได้ล่ะ” ราดิชถาม

“อ้อ เจ้าต้องใช้ท่าอื่นให้ชำนาญก่อนนะสิถึงจะใช้ได้น่ะ อีกอย่างตอนนี้เจ้าก็เรียนพื้นฐานจากข้าจนแน่นแล้ว ข้าว่าอีกไม่นานก็คงใช้ได้นั่นแหละ” อู๋หมิงบอกกับราดิช

“เอาล่ะ เรามาลองซ้อมใช้ทักษะกันดีกว่า ไม่ต้องห่วง ใช้โจมตีใส่ข้าได้เลย” อู๋หมิงว่าพร้อมตั้งท่าต่อสู้ด้วยดาบไม้ในมือ

“ถ้าอย่างนั้นไม่เกรงใจล่ะอาจารย์” ราดิชบอก พร้อมกระชับดาบไม้ในมือตั้งท่าเตรียมพร้อม

ทักษะหมื่นกระบี่รวมหนึ่ง แสงรวมศูนย์ !!!

ราดิชตะโกนพร้อมกับจี้ดาบใส่อู๋หมิง บังเกิดเป็นคลื่นลำแสงมารวมตัวกัน และพุ่งออกไปใส่อู๋หมิงด้วยความรวดเร็ว

ทักษะหมื่นกระบี่รวมหนึ่ง กงล้อกระบี่!!!

อู๋หมิงใช้ทักษะป้องกันลำแสงของราดิช ทันใดนั้นก็มีกระบี่ไร้สภาพนับพันเล่มลอยออกมา ซ้อนทับกันในจุดที่ราดิชโจมตีใส่

เกิดการปะทะกันอย่างรุนแรง ลำแสงของราดิชปะทะกับการหมุนวนป้องกันจนหายไป ส่วนกระบี่ไร้สภาพของอู๋หมิงที่ใช้ป้องกันก็หายไปเช่นเดียวกัน

ทักษะหมื่นกระบี่รวมหนึ่ง พยุหะศาสตรา!!!

อู๋หมิงตะโกนก้อง พร้อมกับสร้างกระบี่ไร้สภาพลอยหมุนวนอยู่ ฉับพลันนั้นมันก็พุ่งเข้าโจมตีราดิช ราดิชสร้างกระบี่ไร้สภาพมาเป็นโล่ป้องกันได้ทันหวุดหวิด

เสียงปะทะดังถี่ยิบบ่งบอกว่าการโจมตีนี้รุนแรงยิ่งนัก ราดิชขนลุกซู่ ถ้าหากว่าเขาโดนท่านี้ไปเต็มๆ คงไม่เหลือซากแน่ หลังจากสิ้นเสียงปะทะ ก็เห็นอู๋หมิงตั้งท่าและใช้อีกทักษะออกมา

หมื่นกระบี่รวมหนึ่ง ดาบเดียวสะท้านโลกา!!!

กระบี่ไร้สภาพขนาดใหญ่ถูกสร้างขึ้นเหนือหัวอู๋หมิง พร้อมกับที่เขาตวัดดาบลงมา กระบี่ไร้สภาพนั้นก็ฟันลงมาหาราดิชทันทีด้วยความรวดเร็ว

กระบี่ไร้สภาพขนาดใหญ่พยายามฝ่าแนวป้องกันเข้ามา แต่ว่ากระบี่ไร้สภาพของราดิชก็หมุนวนไปซ้อนกัน เพื่อทดแทนอันที่พังไปตลอดเวลาจนกระบวนท่าของอู๋หมิงจบลงก็หายไป

“เป็นไงทักษะของข้า สุดยอดไหม โฮ่ๆๆ” อู๋หมิงหัวเราะอย่างสะใจ

“สุดยอดเลยอาจารย์ สมแล้วที่ท่านเป็นยอดฝีมือในตำนาน” ราดิชรู้ว่าอาจารย์บ้ายอก็เลยยอใส่เข้าไป

“แน่นอนอยู่แล้ว และรับรองว่าเจ้าที่เป็นศิษย์เอกของข้าจะเป็นยอดฝีมือที่เก่งที่สุดแน่นอน โฮ่ๆๆ” อู๋หมิงยังหัวเราะร่วนต่อไป

หลังจากหัวเราะเสร็จ อู๋หมิงก็กล่าวต่อว่า “เอาล่ะ เดี๋ยวเจ้าซ้อมใช้ทักษะให้ชำนาญไปก่อนไม่ต้องห่วง ถ้าเจ้าอยู่ในมิตินี้และใช้ทักษะจะไม่เสียพลังมานา และอีกอย่างนะ ทักษะของข้าน่ะ ถ้าเจ้าไม่ปะทะยอดฝีมือก็ไม่ต้องใช้หรอก ลำพังแค่ทักษะที่เจ้ามีตอนนี้ก็รับมือพวกธรรมดาได้อยู่แล้ว” คำพูดของอู๋หมิงทำให้ราดิชนึกขึ้นได้ว่าเมื่อกี้เขาใช้ทักษะไปหลายท่าแต่ไม่รู้สึกว่าพลังมานาลดลงเลย ดังนั้นตลอดทั้งวันนั้นราดิชจึงฝึกซ้อมใช้ทักษะอย่างเอาเป็นเอาตาย จนกระทั่งถึงเวลาเย็น

“ว่าแต่ข้าจะกลับไปข้างนอกยังไงล่ะท่านอาจารย์” ราดิชที่เตรียมตัวกลับถามอู๋หมิง

“เจ้าก็เอาบัตรที่ข้าให้มาถือไว้และพูดว่ากลับเมือง มันก็จะพาเจ้าไปส่งที่ที่เจ้ามา ตอนนี้ก็คงเป็นที่ป่าหมอกนั่นและ” อู๋หมิงบอก

“แล้วศิษย์จะมาที่นี่ได้อีกหรือเปล่า” ราดิชยังเสียดายไม่หายกับที่ที่ฝึกทักษะโดยไม่เสียพลังมานา

“มาได้ตลอดเวลาเลย เจ้ามีบัตรเชิญสู่กระท่อมน้อยแล้วนี่ อ่อ แต่ถ้ามาแล้วไม่เจอข้าก็ไม่ต้องตกใจ ถ้าข้าไปไหนเดี๋ยวจะเขียนข้อความบอกไว้หน้ากระท่อมแล้วกันนะ” อู๋หมิงว่า

“ถ้าอย่างนั้นศิษย์ขอลาก่อน แล้ววันหลังจะมาเยี่ยมใหม่” จากนั้นราดิชอุ้มเจ้าปิกามอนและหยิบบัตรออกมาแล้ววาร์ปออกไป เขามาปรากฏตัวที่กลางป่าหมอกอีกครั้ง จากนั้นเขาก็ใช้ม้วนคาถากลับเมืองกลับไปยังเมืองเริ่มต้นต่อไป

ราดิชมาโผล่ที่ลานกลางเมือง ตอนนี้กำลังมีคนอยู่พลุกพล่านเขาเลยไม่เป็นจุดสนใจเท่าใด เขารีบออกเดินไปอาคารภารกิจเป็นอันดับแรก พอไปถึงอาคารภารกิจที่ตอนนี้มีคนมาใช้บริการพอสมควร เขาก็รอคิวแล้วเดินไปที่เคาน์เตอร์เพื่อทำการส่งภารกิจ

“ผมมาส่งภารกิจครับ” ราดิชบอกพร้อมยื่นนาฬิกาให้สแกน

“เรียบร้อยแล้วครับ ผมโอนเงินรางวัล 200,000 G ให้เรียบร้อยแล้วนะครับ” เจ้าหน้าที่บอก

“ขอบคุณมากครับผม” ราดิชกล่าวขอบคุณเจ้าหน้าที่แล้วเไปหาที่นั่งมุมหนึ่งของอาคารภารกิจ เพื่อดูหน้าต่างข้อมูลที่เขาปิดเสียงไปว่ามีอะไรเพิ่มขึ้นมาบ้าง

-ทักษะชำนาญดาบเพิ่มระดับเป็น 90

-ทักษะหลบหลีกเพิ่มระดับเป็น 95

ราดิชดูทักษะดาบและทักษะหลบหลีกที่เพิ่มขึ้นอย่างพรวดพราดก็อดสงสัยไม่ได้ แต่ก็คิดได้ว่าคงมาจากการฝึกฝนและต่อสู้กับอาธูเรียนั่นเอง เพราะเป็นการต่อสู้ที่ต่างระดับชั้นกันเกินไป จากนั้นเขาก็ถือโอกาสเซตค่าการใช้เรดโพชั่นอยู่ที่ 80 และบลูโพชั่นอยู่ที่ 90 เพื่อความไม่ประมาท เมื่อเขาดูเวลาตอนนี้ข้างนอกเกมก็สองทุ่มกว่าแล้ว เขาจึงหาที่ว่างข้างอาคารภารกิจแล้วออกจากเกมไป

โอ๊คตื่นขึ้นมาและถอดเครื่องเบรนแคปออก จากนั้นเขาก็ลุกไปแต่งตัว เพื่อที่จะออกไปข้างนอกเสียหน่อย โอ๊คบึ่งมอเตอร์ไซค์คู่ชีพออกไปตลาดทันที ในตอนนี้ตลาดกำลังมีคนพลุกพล่านเพราะเป็นช่วงเลิกงาน โอ๊คเอารถไปจอดและเดินไปร้านประจำที่เขามาฝากท้องด้วยบ่อยๆ ด้วยความรวดเร็ว

“ป้าครับ ใหญ่หมูพิเศษเหมือนเดิมนะ” โอ๊คร้องสั่งอาหารกับป้าคนขายก๋วยเตี๋ยวเจ้าประจำ

“จ้า รอแป๊ปนึง” ป้าคนขายตอบ เขานั่งรอไม่นานก๋วยเตี๋ยวร้อนๆ ก็มาเสิร์ฟ โอ๊คจัดการอย่างเอร็ดอร่อย หลังจากกินเสร็จและจ่ายเงินเรียบร้อย โอ๊คก็เดินซื้อของในตลาดหลายอย่าง เช่น ไข่ไก่ ผัก ผลไม้ ขนมขบเคี้ยว พอได้ของที่ต้องการแล้วก็บึ่งเจ้ามอเตอร์ไซค์กลับบ้านทันที พอกลับมาถึงบ้าน โอ๊คก็เอาของสดเข้าตู้เย็น จากนั้นก็อาบน้ำแล้วเขาก็ทำการต่อโทรศัพท์ถึงพี่ชายเขา

“สวัสดีพี่ คุยได้เปล่า” โอ๊คถาม

“คุยได้ มีไรว่ามาเลยน้อง” พี่ชายเขาพยายามทำเสียงไม่ให้ตื่นเต้น เพราะรู้ว่าน้องชายจะคุยเรื่องอะไร

“เนี่ยพอผมเข้าเกมไปก็...” โอ๊คเล่าเรื่องต่างๆ ให้พี่ชายฟัง ทั้งเรื่องที่ได้ปิกามอนเป็นสัตว์เลี้ยง หรือไปเจออู๋หมิงและไปฝึกวิชา รวมทั้งได้อาธูเรียกับดาบมา

“แกนี่มันสุดยอดจริงๆ จับราชาหนูไฟฟ้ามาได้ ปกติมันหาตัวยากมากเลยนะนั่น” พี่ชายบอก

“นิดหน่อยพี่ แต่มันน่ารักดีนะ เอาไปกอดแทนหมอนข้างในเกมได้ด้วย” โอ๊คบอกพร้อมนึกถึงเจ้าปิกามอนที่ตอนนี้ยังคงอยู่ในแหวนของเขาภายในเกม

พี่ชายรีบแนะนำเขา “พูดถึงดาบ พี่ว่าถ้าเข้าเกมไป แกลองดูรายละเอียดของมันหน่อยก็ดีนะมันอาจจะเป็นสุดยอดไอเทมก็ได้” ซึ่งความจริงคือเขาต้องการให้โอ๊คทำสัญญากับดาบ จะได้ไม่ต้องกลัวว่าความลับที่ทำงานพลาดจะแตกนั่นเอง

“ก็ได้พี่ เดี๋ยวผมจะลองดู” โอ๊คบอกและคุยเรื่องอื่นๆ กับพี่ชายต่ออีกหลายเรื่องไปพักหนึ่ง จากนั้นจึงวางสายจากพี่ชายไป

“ดูทีวีหน่อยดีกว่า เดี๋ยวสักพักค่อยเข้าไปเล่นต่อ” โอ๊คว่าพร้อมเดินไปเปิดทีวี พอข่าวจบ โอ๊คก็กลับไปห้องนอนเขาเพื่อเข้าเกมต่อไป รอบนี้เขากะเล่นยาวถึงเช้าแล้วตื่นทีเดียวเลย เขาหยิบหมวกเบรนแคปขึ้นมาสวมและนอนลง จากนั้นก็เข้าเกมทันที

เขาเข้าเกมมาโผล่ที่ข้างอาคารภารกิจ ตอนนี้ก็เป็นเวลาสายๆ ในเกม ราดิชจึงเรียกเจ้าปิกามอนออกมาทันที

“เจ้านายมาแล้วหรือ ข้าเบื่อจะแย่อยู่แล้ว” มันบอกพร้อมกระโดดเข้าหาราดิชจนเขาต้องอุ้มมันเอาไว้

“เอาน่าๆ ว่าแต่วันนี้เราจะทำอะไรกันดี” ราดิชลองถามมันดู

“ไปภัตตาคารกัน หาอะไรกิน” มันร้องขอของกินซะแล้ว

“หา! ฉันซื้ออาหารให้แกตั้งเยอะนี่ อย่าบอกนะกินหมดแล้ว” ราดิชตกอกตกใจมาก

“ยังหรอกเจ้านาย แต่ข้าอยากเปลี่ยนบรรยากาศน่ะ” มันบอกพร้อมเอาหัวมาดุนราดิช

“เออๆ ก็ได้ ไปภัตตาคารกันก่อนละกัน” ราดิชบอกและอุ้มมันขึ้นมา จากนั้นก็ไปยังภัตตาคารทันที ซึ่งก็มีสาวๆ ให้ความสนใจเจ้าปิกามอนตลอดทาง ราดิชก็ปล่อยให้สาวๆ พวกนั้นลูบตัวมันได้ตามสบายเพื่อแกล้งมัน

เมื่อมาถึงภัตตาคารราดิชก็ได้ที่นั่งชั้นสองติดถนน เขาสั่งอาหารชุดใหญ่เผื่อปิกามอนด้วย ในตอนนี้มันขึ้นไปนั่งบนโต๊ะรอกินเต็มที่ พออาหารมาถึงหนึ่งคนกับอีกหนึ่งตัวก็ลงมือกินกันอย่างเอร็ดอร่อย โดยมีสายตาของใครหลายๆ คนจ้องมองออย่างสนใจ ขณะที่กำลังกินกันอยู่นั้นก็มีผู้เล่นคนหนึ่งเข้ามาทักทายราดิช เขาคือฮาจังกรึมที่เคยซื้อของจากราดิชนั่นเอง ขณะที่ราดิชกำลังพูดคุยกับฮาจังกรึมอยู่นั้น เจ้าปิกามอนมันแอบมากินส่วนของเขาไปหลายชิ้นอยู่ เขาเลยคิดจะแกล้งมันให้หนักเลยทีเดียว