บทที่ 2 สองอาหลาน (1)

บทที่ 2

สองอาหลาน

“ว่าไงหลานรัก ได้ข่าวว่าเข้าโฮสคลับวันแรกก็ถูกลูกค้าเลือกเลยเหรอ” เสียงนุ่มๆของหญิงวัยกลางคนท่าทางภูมิฐานสวมชุดยูกาตะสีพื้นเอ่ยถามหลานชายที่นางเลี้ยงดูมา นางเป็นลูกสาวของฟูจิฮาระ เรอิโซ ผู้ที่ถูกเรียกว่าเจ้าพ่อแห่งวงการธุรกิจ ตระกูลฟูจิฮาระเป็นตระกูลใหญ่และมีความเป็นมายาวนาน ถึงแม้จะถูกมองว่าเป็นหนึ่งในตระกูลที่มีอิทธิพลและเกี่ยวพันกับพวกยากูซ่า แต่เพราะด้วยความที่เป็นลูกสาวเลยทำให้ถูกละเลยจากพ่อ แต่ถึงอย่างนั้นเธอกลับได้รับความรักจากพี่ชายคนโตแทน เร็นพ่อของเรียวเป็นพี่ชายที่นางสนิทด้วยมากกว่าพี่น้องคนอื่น เมื่อเร็นจากไปอย่างไม่มีวันกลับนางจึงตั้งใจและทุ่มเทความรักให้กับหลานชายคนนี้เต็มที่

“ข่าวไวเหมือนเดิมเลยนะครับ” เรียวตอบพร้อมส่งยิ้มกวนๆให้ผู้เป็นอา ฮานะอมยิ้มเมื่อได้ฟังสิ่งที่หลานชายพูด นางกับเรียวเป็นอาหลานที่สนิทสนมกันมาก เพราะโสดไม่มีลูก นางจึงเลี้ยงและให้ความรักกับหลานคนนี้ราวกับลูกแท้ๆ และอบรมสั่งสอนเต็มความสามารถเรียวเองก็ไม่เคยทำให้นายผิดหวัง

“ย่านนั้นมันเป็นถิ่นของอา” นางฮานะบอกและมองหลานชายด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความภูมิใจ ความจริงธุรกิจยามค่ำคืนแบบนี้เป็นสิ่งที่ นายเรอิโซรับไม่ได้ เพราะมองว่ามันทำให้เสียเกียรติ แต่นางไม่สนใจและเริ่มเดินไปยังเส้นทางที่ตัวเองกำหนดเองอย่างมุ่งมั่น ซึ่งถือว่าเป็นการตัดสินใจที่ถูกเพราะมันทำเงินให้มากมาย นอกจากทำงานสายนี้แล้วนางยังรับช่วงต่อกิจการของครอบครัวบางส่วนด้วย การทำงานมาตั้งแต่ยังวัยรุ่นและอยู่ในครอบครัวที่มีอิทธิพลทำให้ไม่สามารถสมหวังในความรักได้ นางเคยมีความรัก แต่รักนั้นก็ถูกกีดกัน เพราะทางครอบครัวได้หาคนที่เหมาะสมและสามารถสนับสนุนทางธุรกิจได้ไว้ให้แล้ว ดังนั้นเพื่อเป็นการตัดปัญหาเลยประกาศว่าจะไม่แต่งงาน และเริ่มหาความสุขในยามค่ำคืนกับบรรดาผู้ชายที่ขายบริการแทน สิ่งนี้เป็นเรื่องที่ทำให้คนในครอบครัวรับไม่ค่อยได้ แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่อาจจะตัดขาด

เรียวเป็นหลานที่ดีมาก เขาปฏิบัติกับเธอเหมือนกับลูกที่พึงปฏิบัติกับมารดา ชายหนุ่มดูแลและเอาใจใส่ดีมากเสียจนบางครั้งรู้สึกว่ามันมากจนเกินไป อย่างเช่นตอนนี้ขณะที่นางกำลังจะจุดบุหรี่เรียวก็แย่งและโยนมันทิ้งแถมยังทำตาดุใส่เสียด้วย

“อาไม่ควรสูบครับ มันไม่ดีต่อสุขภาพ” นางฮานะถอนหายใจออกมาเบาๆ

“เรื่องบางเรื่องปล่อยบ้างก็ได้นะพ่อหนุ่ม”

“เรื่องสุขภาพของคุณอาเป็นเรื่องที่ผมไม่สามารถปล่อยได้ครับ” คำตอบของหลานชายทำเอาคนเป็นอาถึงกับถอนหายใจ เขาห้ามไม่ให้นางสูบบุหรี่ และไม่ให้ดื่มมากจนเกินไป อะไรที่ไม่ดีต่อสุขภาพเรียวจะห้ามแทบทุกอย่าง

“คุณอาเป็นญาติคนเดียวที่ผมรักและเคารพมากที่สุด ดังนั้นต้องดูแลให้ดีครับ” นางฮานะยิ้มแล้วส่ายหน้าช้าๆ

“บางเรื่องควรปล่อยให้อาทำบ้าง”

“แต่เรื่องนี้ไม่ได้ครับ คุณหมอสั่งไว้นี่ครับว่าให้เลิก” นางฮานะถอนหายใจออกมาเบาๆ

“อาไม่ควรเจอหมอที่เป็นเพื่อนกับหลานเลย” นางบ่นแต่เรียวยิ้ม

“แล้วนี่คิดอย่างไรถึงซื้อโรงแรม”

“เรื่องนี้ก็รู้”

“รู้สิเพราะอารู้จักเจ้าของโรงแรม พอเรียวบอกว่าจะซื้อเพื่อนของอาก็โทรมาหาแทบจะทันที พร้อมทั้งถามด้วยว่าจะเอาจริงไหม”

“ความจริงอยากได้แค่ห้องเดียวครับ แต่คงไม่ยอมขายให้ดังนั้นเลยต้องซื้อทั้งโรงแรม จะว่าไปซื้อไว้ก็ดีเพราะเงินจะเข้าเรามากขึ้น” นางฮานะพยักหน้ารับ

“แสดงว่าประทับใจแม่สาวคนนั้นมาก แต่เรื่องที่คิดซื้อโรงแรมถือว่าเป็นการตัดสินใจที่ถูกนะ ที่ตรงนั้นทำเลดีมาก มีลูกค้าทุกวัน บรรดาคนที่ทำงานแถวนั้นมาใช้บริการบ่อย” นางฮานะพูดกับหลานชาย “จริงสิมัวแต่คุยถึงเรื่องทางนี้ ว่าแต่หลานเตรียมตัวพร้อมหรือยังที่จะไปเมืองไทย” นางฮานะถามต่อ ธุรกิจที่ได้รับช่วงต่อมานี้มีฐานการผลิตอยู่ในประเทศไทย เป็นโรงงานผลิตชิ้นส่วนและอุปกรณ์สำหรับยานยนต์และเครื่องยนต์ และชิ้นส่วนเครื่องจักร กิจการนี้เป็นสิ่งที่รับช่วงต่อมาจากพ่ออีกที ตอนแรกนายเรอิโซตั้งใจจะขายกิจการนี้ให้คนอื่น แต่นางขอเอาไว้ และบริหารงานจนมั่นคงและสร้างรายได้ให้มหาศาล ตอนนี้นางอยากให้เรียวไปคุมงานที่นั่นในฐานะรองประธานบริษัท และตั้งใจให้หลานชายคนนี้รับช่วงต่อกิจการทุกอย่างของตน

“พร้อมแล้วครับ จะว่าไปคุณฮิโระที่ดูแลทางนั้นอยู่ทำงานได้ดีมากนะครับ เท่าที่เห็นรายงานและจากที่ให้คนจากทางบริษัทแม่ของเราลงไปดูทุกอย่างเรียบร้อยดีมาก แถมยังแก้ปัญหาต่างๆได้เร็วด้วย”

“เป็นเรื่องธรรมดา เขาทำงานมานานและเก๋าเกมส์ แต่เรียวเองก็เก่ง ผลงานของหลานทำให้อาประทับใจมาก” นางฮานะเอ่ยชม

“นั่นเพราะได้ครูดีครับ”

“คุณฮิโระจะเกษียณแล้ว อาไม่อยากส่งคนอื่นไปที่นั่น อาอยากให้เรียวไป เรียวเคยอยู่ที่ไทยมาก่อน บางทีน่าจะสบายใจกว่าที่นี่ด้วยซ้ำ” นางรู้ดีว่าเวลาที่เรียวต้องเจอกับเรอิโซผู้เป็นปู่มันเป็นเรื่องที่ชวนอึดอัด เพราะต่างฝ่ายต่างไม่มีใครยอมใคร คนหนึ่งชอบบังคับ ส่วนอีกคนนอกจากจะไม่ฟังแล้วยังต่อต้านไปทุกเรื่องเสียด้วย เวลาที่ปู่หลานคู่นี้ทะเลาะกันทีไรคนกลางอย่างเธอต้องมานั่งปวดหัวทุกที สาเหตุที่สองปู่หลานไม่ค่อยถูกกกันก็มาจากเรื่องที่เร็นพี่ชายของนางแต่งงานกับผู้หญิงไทยทั้งๆที่ท่านเตรียมเจ้าสาวไว้ให้แล้ว และเมื่อเร็นพาภรรยากลับมาอยู่ที่ญี่ปุ่น เรอิโซก็บังคับให้ลูกชายคนโตกลับมาช่วยงานแถมยังจะให้แต่งงานกับผู้หญิงที่ตัวเองเลือกให้โดยเอาเรื่องความปลอดภัยของลูกเมียมาขู่ แต่เรื่องมันเลวร้ายลงไปกว่าเดิมเมื่อแม่ของเรียวป่วยหนักเนื่องจากถูกเรอิโซกับว่าที่ลูกสะใภ้คนใหม่กลั่นแกล้งสุดท้ายนางก็จากโลกนี้ไป พอเมียตายเร็นก็เป็นฝ่ายดูแลและจัดการเรื่องงานศพจนเรียบร้อย วันหนึ่งเขาจูงมือเรียวมาหานางที่บ้าน และมอบจดหมายไว้ให้นางหนึ่งฉบับโดยกำชับว่าให้อ่านหลังจากนี้อีกสามวัน จากนั้นเขาก็หายไป สองวันต่อมามีคนพบศพของเร็น พี่ชายของเธอตัดสินใจฆ่าตัวตายเพราะทนความเจ็บปวดจากการสูญเสียภรรยาและทนถูกบังคับต่อไปอีกไม่ไหวแล้ว เพราะความโกรธและเสียใจที่พี่ชายตัดสินใจจบชีวิตตัวเองทำให้นางไม่ยอมอ่านจดหมายกว่าจะได้อ่านเวลาก็ผ่านไปนานมากแล้ว นานจนเกือบจะเสียหลานชายคนนี้ไป

“คุณฮิโระบอกว่าหลังเกษียณจะกลับญี่ปุ่นเออ เห็นว่าอยากฝากฝังล่ามที่ทำงานกับเขาอยู่ให้หลานด้วยจะว่าไปก็เป็นทั้งล่ามทั้งเลขาส่วนตัว เหมือนทำงานด้วยกันมานานน่าจะผูกพัน ตอนไปเมืองไทยอาเคยเจอ หน้าตาน่ารักดีเป็นผู้หญิงเก่งคนหนึ่งเลย นี่ไงรูปเธอคนนั้น” นางฮานะบอกหลานชายและยื่นโทรศัพท์มือถือให้เขา เรียวมองหญิงสาวในรูปแล้วอมยิ้มบางๆ “เธอชื่อเจ้าเอย ศิริภูวดล คนไทยนี่ชื่อเรียกยากนะ แต่คุณฮิโระชอบเรียกว่าเอยจัง”

“โลกกลมเหลือเกิน”

“เรียวรู้จักเหรอ”

“รู้จักครับ รู้จักดีด้วย” คำตอบของหลานชายทำให้คนเป็นอาแปลกใจ “อย่าทำหน้าแบบนี้สิครับ รู้จักเพราะว่าเธอเป็นอดีตพี่สาวที่อยู่บ้านติดกันตอนที่ผมอยู่ไทยครับ” เรียวตอบหน้านิ่ง

“ผ่านมานานมาแล้วนะ แล้วแน่ใจนะว่าเป็นคนๆเดียวกัน”

“แน่ใจสิครับ หน้าตาแบบนี้ ชื่อนามสกุลนี้ มีคนเดียวเท่านั้นครับ”

“ท่าทางจะประทับใจเธอมากนะเรา” นางฮานะล้อเลียนหลานชาย

“เธอเป็นพี่สาวที่แสนดีของผมครับ”

“แล้วบอกเธอหรือยังว่าจะได้ทำงานด้วยกันเร็วๆนี้” นางถามต่อ เรียวอมยิ้มเล้าส่ายหน้าปฏิเสธ

“เอาไว้เจอตัวกันเลยดีกว่าครับ อยากรู้เหมือนกันว่าถ้าเธอเจอผมจะทำหน้าอย่างไร”

“พรุ่งนี้ต้องไปกินข้าวที่บ้านคุณปู่เรียวพร้อมนะ”

“ครับ”