บทที่ 1 ผมไม่เอาค่าตัว (2)

“นี่ฉันทำอะไรลงไป” หญิงสาวพึมพำกับตัวเอง

“ความจริงวันนี้ผมไปที่โฮสคลับนั่นวันแรก ตั้งใจจะเข้าไปดูว่ากิจการที่คุณอาอยากจะยกให้มันดำเนินงานเรียบร้อยดีไหม แต่ดันมาถูกคุณเลือกเสียก่อน” คราวนี้เรียวพูดและส่งยิ้มให้เธอเป็นรอยยิ้มที่คิดจะเจ้าเล่ห์นิดๆทำเอาเจ้าเอยรู้สึกเสียวสันหลัง

“คุณจะทำอะไรฉันหรือเปล่า ตอนที่เราทำกันคุณถ่ายคลิปไว้ด้วยใช่ไหม จะเอาไปลงในเว็บไซด์ด้วยสินะ” หญิงถามถามเสียงสั่น น้ำตาเริ่มไหล เรียวใช้นิ้วของตัวเองเช็ดน้ำตาให้เธออย่างอ่อนโยน

“อย่าคิดมากสิ ผมไม่ทำแบบที่คุณพูดหรอก บอกแล้วไงว่าครอบครัวของผมล้างมือจากตลาดมืดแล้ว เราไม่ได้ทำเว็บโป๊ หรือสื่อลามก ดังนั้นไม่ต้องกังวล”

“คุณพูดเชื่อได้แค่ไหน”

“เราไม่เคยโกหกใคร และคุณก็เป็นลูกค้า ร้านของเราให้ความสำคัญกับความเป็นส่วนตัวและเคารพสิทธิส่วนบุคคลของลูกค้ามากดังนั้นวางใจได้”

“จริงนะ” เจ้าเอยถามย้ำเพื่อความแน่ใจ ให้ตายสิเธออยากจะบ้าและอยากจะเขกหัวตัวเองนักที่ไม่ดูให้ดีเสียก่อน เรียวยิ้มและมองหญิงสาวรุ่นพี่ด้วยสายตาอ่อนโยน

“จริงสิ ไม่ต้องกลัว เรื่องของคุณกับผมจะเป็นความลับ”

“แต่อย่างไรมันก็เป็นธุรกิจ ฉันควรจ่ายค่าตัวให้คุณ ฉันคิดว่าควรจะจ่ายเพราะถ้าติดหนี้โฮสมันมักจะจบไม่สวย” หญิงสาวยืนยัน

“ผมบอกแล้วไงว่าไม่คิดค่าตัว พรหมจรรย์ของคุณมีค่ามากกว่าค่าตัวของผมเยอะ”

“คุณ” เจ้าเอยพูดไม่ออก

“จะว่าไป นอนด้วยกันแค่รอบเดียวแบบนี้ คุณไม่น่าจะคุ้ม ไหนๆคุณก็พาผมออกมาแล้ว จะต่อกับผมอีกรอบผมก็ไม่ว่านะ ครั้งนี้รับรองว่ามันจะดีขึ้นกว่าเดิมมาก ผมไม่คิดค่าตัวและสัญญาว่าจะบริการคุณให้ดีที่สุดด้วยถือเสียว่าเป็นการตอบแทนที่คุณมอบสิ่งสำคัญของผู้หญิงให้ผม” เจ้าเอยส่ายหน้ารัวๆ เธอไม่มีทางยอมรับข้อเสนอของเขาแน่ อย่างแรกคือถึงแม้ว่าการมีเซ็กส์กับเขาจะเป็นประสบการณ์ที่แปลกใหม่และเร้าใจแต่ร่างกายของเธอน่าจะยังไม่พร้อมสำหรับการร่วมรักอีกครั้งเพราะยังรู้สึกระบมที่ใจกลางความเป็นหญิง ยิ่งพอรู้ว่าตัวเองนอนกับอดีตลูกหลานยากูซ่าก็แทบจะทำอะไรไม่ถูกแล้ว นี่เขายังเป็นว่าที่เจ้าของคนใหม่ของโฮสคลับอีกยิ่งรู้สึกแย่ยิ่งกว่าเดิม

“ฉันคิดว่าควรกลับที่พักแล้ว”

“จะไม่รับข้อเสนอของผมเหรอ”

“ไม่”

“เพราคุณยังใหม่เลยทำให้เราทำกันไปได้แค่ท่าเดียวเองนะ ผมคิดว่าถ้าจะให้คุ้มมันต้องลองอีกหลายท่า บางท่ามันให้ความสุขที่ล้ำลึกมากขึ้น” เขาพยายามขายของต่อ ส่วนคนฟังหน้าแดงเริ่มทำตัวไม่ถูก รู้สึกได้เลยว่ามือไม้ของตัวเองเกะกะไปหมด

“แต่ฉันไม่พร้อม” ในที่สุดเจ้าเอยก็ตอบออกมา

“ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้ก็ได้ ผมยินดีบริการให้คุณเต็มที่เลยนะ”

“ไม่ ฉันคิดว่าเราคงจะเจอกันครั้งนี้เป็นครั้งแรก และครั้งสุดท้าย หวังว่าคุณจะรักษาคำพูดนะ เรื่องของเรามันเริ่มที่นี่และควรจะจบที่นี่ตอนนี้หลังจากที่การซื้อขายจบลง” เจ้าเอยบอกเสียงเครียด

“ซื้อขายเหรอ”

“ใช่ ฉันเป็นคนซื้อแล้วคุณก็ขาย หวังว่าคำพูดของของคุณจะเชื่อถือได้นะ” เจ้าเอยย้ำเพื่อความแน่ใจ

“ผมไม่เคยผิดคำพูด สรุปคุณจะพอใช่ไหม”

“ใช่”

“ถ้าอย่างนั้นรอผมอาบน้ำสักครู่ ผมจะไปส่งคุณเอง” เรียวบอกจากนั้นยื่นจมูกไปชนแก้มของเธอแบบจงใจ เจ้าเอยสะดุ้งเพราะตกใจและขยับตัวหนีโดยอัตโนมัติ เรียวยิ้มและเดินผิวปากเข้าห้องน้ำไปแบบคนอารมณ์ดีทิ้งให้เจ้าเอยนั่งเครียดอยู่บนเตียงเพียงลำพัง

เมื่อเขาเข้าห้องน้ำไปแล้วหญิงสาวก็ตั้งสติ เธอวางเงินก้อนหนึ่งไว้ที่โต๊ะหัวเตียง จากนั้นก็รีบเก็บข้าวของและเดินออกไปจากห้องทันที สิ่งเดียวที่คิดตอนนี้คือไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด

คิ้วได้รูปขมวดเข้าหากันเมื่อเห็นว่าในตอนนี้ในห้องมีเพียงแค่ตัวเองเท่านั้น พลันดวงตาคมเหลือบไปเห็นบางอย่างที่วางไว้ที่โต๊ะข้างเตียงเมื่อเข้ามาดูใกล้ๆก็พบว่าเป็นเงินจำนวนสองหมื่นเยน เรียวเม้มปากรู้สึกไม่พอใจที่อีกฝ่ายหนี้ไปโดยที่ไม่ได้ลา เขามองไปยังที่นอนอีกครั้ง ร่องรอยของเธอยังคงปรากฏอยู่ให้เห็น ชายหนุ่มเม้มปาก และเริ่มดึงผ้าปูที่นอนนวมและจัดการจับชุดเครื่องนอนออกมากองรวมกัน และรีบเดินออกมาจากห้องพักทันที

“เห็นผู้หญิงที่มากับฉันไหม” เรียวถามผู้ติดตามของตัวเองเสียงเข้ม

“เห็นครับ ออกไปได้สักพักแล้ว ท่าทางเหมือนรีบร้อนอย่างไรก็ไม่รู้” ลูกน้องหน้าโหดรายงาน เรียวพยักหน้ารับรู้เงียบๆ

“ได้ข่าวว่าเจ้าของที่นี่อยากจะขายกิจการใช่ไหม” เรียวถามต่อ

“ครับ”

“ไปบอกเขาว่าฉันขอซื้อ และช่วยไปบอกพนักงานว่าฉันอยากได้กระเป๋าใบใหญ่เพื่อมาใส่ชุดเครื่องนอน” สิ่งที่ผู้เป็นนายสั่งทำให้คนรับคำสั่งค่อนข้างจะแปลกใจ แต่ก็ยอมทำตามคำสั่งของอีกฝ่ายโดยที่ไม่ได้ถามเหมือนทุกครั้ง

“เรียบร้อยแล้วครับ” เรียวพยักหน้ารับรู้

“บอกเจ้าของโรงแรมว่าระหว่างที่อยู่ในช่วงซื้อขาย ห้ามให้ใครมาใช้ห้องนี้เด็ดขาด”

“ครับ” คนเป็นลูกน้องรับคำจากนั้นก็รีบดำเนินการตามคำสั่งของเจ้านายทันที

“กลับกันได้แล้ว” เรียวบอกหลังจากเห็นว่าห้องที่ตนเพิ่งออกมาถูกล็อคกุญแจเอาไว้อย่างแน่นหนา ตอนนี้คงเหลือเพียงการเจรจาตกลงราคากันเท่านั้นโรงแรมนี้ก็จะกลายมาเป็นของเขา