19. เจ้าชายบุกเข้าหา

ส่วนด้านในห้องนั้น ฐานิกา กำลังตกตะลึงเมื่อเห็นชายแปลกหน้าถอดหมวกออกและเงยหน้าขึ้นมาสบตาเธอ

“คุณ..เอ้อ..เจ้า..เจ้าชาย”

ฐานิกา แทบจะไม่เชื่อสายตาตัวเองว่าจะเป็นคนที่เธอพูดออกมา แต่ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อเพราะนี่คือเจ้าชายอาบิเชค พระองค์จริงหาใช่คนอื่นไม่

“ขอบคุณที่จำกันได้”

เจ้าชายไม่สนพระทัยกับอาการตกตะลึงพรึงเพริดของอีกฝ่าย แต่กลับสาวพระบาทไปประทับข้างกายหญิงสาวด้วยพระพักตร์เบิกบาน

“เอ้อ..เจ้าชายมา..มาทำไมเพคะ..เอ้อ..คะ”

ฐานิกาตั้งสติได้ก็ถามออกไปด้วยความตกใจกลัว

“ก็มาหาคุณน่ะสิถามได้”

ตรัสตอบพร้อมกับเอื้อมพระหัตถ์กุมมือหญิงสาวจนคนที่ถูกกุมมือต้องรีบชักมือออกด้วยความตกใจกับสิ่งที่ไม่คาดคิดมาก่อนเช่นนี้

“อะไรกันฐานิกา..คุณกล้าปฏิเสธเจ้าชายอย่างผมงั้นหรือ..”

ทรงสบตาหญิงสาวด้วยแววพระเนตรพอพระทัยยิ่ง

“คือ..ฉัน...เอ้อ..หม่อมฉันคิดว่า...”

“บอกกี่ครั้งแล้วให้พูดกับผมธรรมดา..ไม่ต้องเกร็ง” สุรเสียงกระซิบที่ข้างหู

“ทำไมเจ้าชายจะต้องทำแบบนี้ด้วย”

ฐานิกาตั้งสติได้จึงถามออกไป

“คุณถามอะไรแปลก ๆ อีกแล้ว..ถ้าผมไม่สนใจคุณ ผมจะทำแบบนี้ทำไมล่ะ..แล้วคุณรู้ไหมว่าผู้หญิงทั้งแผ่นดินในสินาการ์เดีย ต่างก็ฝันที่จะมาอยู่ในอ้อมแขนผมแบบคุณตอนนี้กันทั้งนั้น”

ไม่แค่ตรัส แต่พระองค์ตวัดร่างของฐานิกา รวบเข้ามาอยู่ในอ้อมพระพาหาด้วยความเสน่หา

“อุ๊ย!..ปล่อยนะเจ้าชาย..เจ้าชายไม่มีสิทธิ์ที่จะทำกับฉันแบบนี้”

ฐานิกา พยายามที่จะออกจากอ้อมแขนของเจ้าชายให้ได้ แต่ก็ไม่ได้ง่ายอย่างที่คิดเพราะยิ่งดิ้นรนก็ยิ่งถูกรัดแน่นเข้าไปอีก

“ทีนายอิสมาอิล คุณยังให้สิทธิ์เขาเข้ามาถึงในห้องนี้ได้ แล้วทำไมเจ้าของโรงแรมอย่างผมจะไม่มีสิทธิมาหาคุณได้ล่ะ แล้วระหว่างผมกับอิสมาอิล คุณคงฉลาดพอที่จะเลือกเป็นของใครนะ”

เจ้าชายพูดอย่างไม่สนใจความรู้สึกคนฟัง

“คนอันธพาล..”

“กล้าว่าผมงั้นหรือ อย่างนี้ต้องลงโทษ”

เจ้าชายผลักร่างของฐานิกา ให้ล้มลงไปบนโซฟา แล้วก็โถมวรกายของพระองค์ทาบทับลงไป พระพักตร์แนบชิดกับแก้มปลั่งที่ร้อนผ่าวอย่างตั้งใจ แต่ฐานิการีบยกมือขึ้นมาอังแก้มเอาไว้ทันท่วงที

“ปล่อยฉันเถอะนะคะเจ้าชาย..ได้โปรด”

ฐานิกา ส่งสายตาอ้อนวอนพร้อมน้ำเสียงที่คิดว่าจะให้น่าสงสารที่สุด

“ก็ได้ ถ้าคุณตกลงที่จะเป็นของผมดี ๆ”

เจ้าชายแย้มโอษฐ์ ยอมปล่อยให้ร่างบอบบางเป็นอิสระ พร้อมขยับลุกขึ้นนั่ง ฐานิการีบผุดลุกขึ้นขยับหนีไปนั่งห่าง ๆ

“เอาล่ะ..ผมไม่อ้อมค้อมแล้วนะ ที่ผมมาหาคุณก็เพราะปรารถนาในตัวคุณ”

ช่างตรัสได้ตรงอะไรเช่นนั้น ฐานิกา ไม่คุ้นเคยกับชายหนุ่มที่มีพฤติกรรมคำพูดเช่นนี้มาก่อนเลย เธอต้องปรับสภาพจิตใจอยู่นานเพื่อพยายามที่จะเข้าใจเจ้าชายผู้บุกรุก

“แต่ฉัน...ไม่ได้ต้องการ”

เธอสบตาเจ้าชายอย่างไม่หวั่นเกรงหลังจากที่ชั่งใจแล้วว่าควรจะตอบอย่างกล้าหาญ

“แน่ใจนะ แต่คุณอาจจะไม่รู้ถึงผลประโยชน์ก็ได้ ถึงได้กล้าที่จะตอบแบบนี้ ผมจะบอกให้ก็ได้ว่าผู้หญิงที่นอนกับเจ้าชายอย่างผมแม้เพียงครั้งเดียวก็คุ้มค่าเหนื่อยแล้ว แต่ก็ไม่แน่นะ ถ้าผมติดใจมีครั้งที่สองที่สาม คุณก็อาจจะหอบเงินดอลล่าร์กลับประเทศไทยของคุณไปสร้างฐานะได้สบาย ๆ ไม่ต้องมาทำงานงก ๆ ตระเวนถ่ายรูปทำอะไรให้มันเหนื่อยยาก”

ฐานิกา หน้าชาวูบด้วยความโกรธ แต่เมื่อนึกขึ้นได้ว่า นี่คือเจ้าชายอาบิเชค และที่นี่คือประเทศสินาการ์เดีย เธอก็พยายามสูดลมหายใจให้ตัวเองได้มีสติขึ้นมา หากเป็นชายอื่นมาพูดจาหยามเกียรติเช่นนี้ เธอเชื่อแน่ว่าฝ่ามือของเธอจะต้องสะบัดไปที่หน้าคนพูดอย่างแน่นอน

“ว่าไง...ฐานิกาคนสวย..คุณพร้อมที่จะรับข้อเสนอดี ๆ ของผมหรือเปล่า”

“สำหรับฉันแล้วหัวใจของฉันต้องซื้อด้วยหัวใจเท่านั้นไม่ใช่ด้วยทรัพย์สินเงินทองค่ะ”

เธอคิดว่าตอบได้ดีที่สุดแล้ว

“แต่ตอนนี้ ผมไม่ได้ต้องการหัวใจของคุณสักหน่อย แค่ต้องการร่างกาย..ส่วนหัวใจ..ผมมั่นใจว่าคุณจะต้องมอบให้ผมหลังจากที่เรารู้จักกันมากกว่านี้”

แววพระเนตรกรุ้มกริ่มแสดงความมั่นพระทัย

“แต่ร่างกาย และหัวใจของฉันหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกันค่ะ ไม่สามารถที่จะซื้อขายแลกเปลี่ยนแบบนี้ได้”

“คุณแกล้งไม่เข้าใจหรือเปล่าฐานิกา..เอ..ผมก็พูดภาษาอังกฤษได้ชัดแล้วนะ และผมก็ฟังคุณพูดได้ชัดดีนี่นา..”

“ฉันเข้าใจที่เจ้าชายพูดทุกอย่างค่ะ แต่ฉันไม่สามารถที่จะสนองความต้องการของเจ้าชายได้ ได้โปรดไปยื่นข้อเสนอนี้กับผู้หญิงอื่นเถอะค่ะ”

“คุณรู้ไหมว่า แต่ละวัน การันต์มีรายชื่อของสาวสวยที่ต้องการอยากจะมีอะไรกับผมมากมาย บางรายต้องรอเป็นปี ๆ กว่าที่ผมจะตอบรับ และหลายรายก็ผิดหวังที่ผมไม่ได้เลือก ที่ผ่านมามีแต่ผู้หญิงเป็นฝ่ายเสนอมาทั้งนั้น แต่คุณเป็นผู้หญิงคนแรกที่ผมต้องมายื่นข้อเสนอด้วยตัวเองแบบนี้ คุณโชคดีแค่ไหนแล้ว”

“แต่ฉันถือว่าฉันโชคร้ายที่สุดค่ะ”

“โอพระเจ้า!..นี่คุณเป็นผู้หญิงชนิดไหนกันแน่..ผมไม่คิดว่าจะมาเพื่อถูกคุณปฏิเสธเช่นนี้หรอกนะ ฐานิกา”

“ฉันก็ไม่ได้ต้องการให้คุณมาที่นี่สักนิด”

“ถ้าพูดดี ๆ ไม่เข้าใจ แสดงว่าต้องใช้กำลังใช่ไหม..แต่ผมไม่เคยปลุกปล้ำผู้หญิงมาก่อนหรอกนะ คุณเห็นทีจะเป็นผู้หญิงที่โชคดีรายแรกที่ผมจะต้องทำ”

ดวงเนตรเริ่มแดงก่ำคล้ายจะกริ้ว แต่ฐานิกาไม่แน่ใจว่าพระองค์ทรงรู้สึกเช่นใดกันแน่ เธอรู้แต่ว่าหวาดกลัวกับคำขู่นั้นไม่น้อย จึงเตรียมขยับถอยหนี ทว่า..ก็ช้าเกินกว่าพระหัตถ์ของเจ้าชายที่เอื้อมมากระชากร่างของเธอเซเข้าไปซบกับพระอุระของพระองค์