18. ส่งข่าวเตือนภัย

เสียงกดกริ่งดังเข้ามาในห้อง ช่วงเวลาเกือบสามทุ่ม ทำให้มะลิ กับ ฐานิกา ต้องหันมามองหน้ากันด้วยความตกใจ มะลิเดินไปกดปุ่มข้างประตูเพื่อส่งเสียงถามคนที่มากดกริ่งหน้าห้อง

“ผมเองครับ..คุณฐานิกา..”

เสียงจากด้านนอกดังเข้ามา ทำให้ฐานิกา จำต้องพยักหน้าให้มะลิ เปิดประตูให้กับอิสมาอิล ได้เข้ามาข้างใน สีหน้าของเขาดูไม่ค่อยดีนัก

“มะลิ..ตอนนี้ผมขอคุยกับคุณฐานิกาตามลำพังสักครู่”

อิสมาอิล หันไปบอกกับมะลิ ทำให้มะลิ จำต้องเดินเข้าไปอยู่ในห้องส่วนตัวของตัวเอง ปล่อยให้ทั้งคู่ได้พูดคุยกันตามลำพังที่ห้องรับแขก

“มีอะไรหรือคะคุณอิสมาอิล ท่าทางคุณเหมือนมีเรื่องให้ต้องกังวลใจ”

ฐานิกา ถามขึ้นเมื่อเขานั่งลงที่เก้าอี้ข้างเธอ

“ผมมีข่าวไม่สู้ดีนักมาเตือนคุณเอาไว้ ตอนนี้มีกลุ่มก่อการร้ายแทรกซึมเข้ามาอยู่ในเมืองหลวง ผมจึงไม่อยากให้คุณออกไปข้างนอกเพียงลำพัง ถ้าไปที่ไหนผมอยากจะให้คนของผมคอยติดตามคุณไปด้วย”

“แต่ฉันก็มีมะลิคอยดูแลอยู่แล้วนี่คะ คุณไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ”

“ผมอดเป็นห่วงไม่ได้อยู่ดี โดยเฉพาะผมรู้มาว่าเจ้าชายอาบิเชค มาหาคุณที่นี่บ่อย ๆ”

อิสมาอิลมองหน้าฐานิกา

“อุ๊ย!...ใครบอกคุณคะ..เจ้าชายไม่เคยมาหาฉันที่นี่ค่ะ”

“แต่เขาส่งการันต์เอาดอกไม้มาให้คุณถึงห้อง แล้วก็ให้มะลิพาคุณไปพบเขาที่ห้องอาหารไทยในโรงแรมนี้ และหลังจากนั้น เขาก็แวะมาดินเนอร์กับคุณแทบทุกวันที่ห้องอาหาร”

อิสมาอิล พูดเหมือนตาเห็น เขาคงมีสายคอยรายงานให้ทราบความเคลื่อนไหวของเธอ

“คุณทราบ...”

“ทุกอย่างที่เกี่ยวกับคุณผมจำเป็นต้องใส่ใจ .ตอนนี้ผมบอกตรง ๆ นะครับว่าผมไม่ไว้ใจเจ้าชาย”

“ทำไมล่ะคะ ฉันกับเจ้าชายก็แค่ทานข้าวพูดคุยกันเท่านั้นเองไม่มีอะไรมากไปกว่านี้เลย”

“แต่ผมรู้ว่าเจ้าชายไม่ได้คิดแค่นั้นแน่”

“โธ่..คุณคิดมากไปหรือเปล่าคะ เจ้าชายจะกล้าทำอะไรฉันได้ล่ะคะ ถ้าฉันไม่เต็มใจ”

“แต่คุณยังไม่รู้จักเจ้าชายดีพอ..ถ้าเขาสนใจผู้หญิงคนไหนเขาก็ต้องได้”

“แต่ถ้าผู้หญิงคนนั้นไม่ได้สนใจเจ้าชายล่ะคะ”

“คุณไม่ได้สนใจเจ้าชายเชคใช่ไหมครับ..โอ..ผมดีใจเหลือเกินที่ได้ยินคุณพูดเช่นนี้”

อิสมาอิล ดีใจจนเผลอจับมือหญิงสาวมากุมเอาไว้ ฐานิกาตกใจรีบชักมือออก

“ผมขอโทษ..ผมดีใจจนระงับไม่อยู่ คุณคงเข้าใจความรู้สึกของผมใช่ไหมครับว่าผมคิดกับคุณยังไง ผมอยากจะให้คุณเดินทางไปซาร์มองพรุ่งนี้เลยด้วยซ้ำ จะได้ไม่ต้องอยู่ให้เจ้าชายแวะมาหาทุกวันแบบนี้”

“พรุ่งนี้คงไม่ได้หรอกค่ะ เพราะเจ้าหญิงแอชวารย่าจะประทานจัดเลี้ยงขอบคุณภรรยาทูตแล้วก็สื่อมวลชนต่างชาติที่โรงแรมนี้ และฉันก็ต้องอยู่ในงานนี้ด้วย ส่วนการเดินทางไปซาร์มองก็คงจะอีกวันสองวันค่ะ”

“ก็ได้ครับ ผมจะรอ”

“ค่ะ..ตอนนี้ฉันต้องขออนุญาตพักผ่อนก่อนนะคะ”

“ผมยังไม่อยากจะกลับเลย แต่เอาเถอะเมื่อคุณขอร้องผมก็ต้องเชื่อฟัง ผมจะส่งข้อความหาคุณแทนก็ได้ครับ ราตรีสวัสดิ์ครับ”

อิสมาอิล จับมือฐานิกาขึ้นมาจูบเบา ๆ เป็นการกล่าวลา ฐานิกาเริ่มจะชินกับธรรมเนียมของผู้ชายในประเทศนี้แล้ว เพราะนอกจากอิสมาอิลแล้ว เจ้าชายอาบิเชคก็ทำเช่นนี้กับเธอเหมือนกัน และที่ชายหนุ่มของประเทศนี้เหมือนกันอีกอย่างคือ การแสดงออกว่าชอบเธออย่างเปิดเผยไม่มีฟอร์มเหมือนหนุ่มไทยที่เธอสัมผัสมา

“คุณอิสมาอิลไปแล้วใช่ไหมคะ...”

มะลิ รีบโผล่ออกมาจากห้องหลังจากแอบเงี่ยหูฟังอยู่

“จ๊ะ..ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าห้องนี้ชักจะไม่ค่อยเป็นส่วนตัวแล้วสิมะลิ”

ฐานิกา บอกด้วยสีหน้าอึดอัดใจ

“ทำไงได้ล่ะคะ ก็คุณอิสมาอิล เป็นคนสำคัญเสียด้วยสิ ถ้าเป็นคนอื่นก็ไม่มีสิทธิ์ขึ้นมาที่ชั้นนี้ได้หรอกค่ะ”

ไม่ทันที่สองสาวจะสนทนากันต่อไปก็มีเสียงกริ่งดังขึ้นมาอีกครั้ง

“ใครอีกล่ะมะลิ” ฐานิกามีสีหน้าไม่สบายใจ

“สงสัยจะเป็นคุณอิสมาอิลก็ได้นะคะ อาจจะอยากเห็นหน้าคุณนิอีกรอบก็ได้” มะลิพูดยิ้ม ๆ

“บ้าสิมะลิ..อะไรจะขนาดนั้น”

“เดี๋ยวมะลิไปเปิดประตูถามให้นะคะ”

พูดจบมะลิก็เดินไปเปิดประตูทันทีโดยที่ไม่กดปุ่มถามเหมือนทุกครั้ง

“อุ๊ย!..คุณการันต์..”

มะลิ ตกใจหลังจากเปิดประตูไปแล้ว การันต์ก็คว้าข้อมือฉุดให้ออกไปอยู่ด้านนอกห้อง และทันใดนั้นร่างของผู้ชายในชุดทะมัดทะแมงหมวกปิดหน้าก็เดินเข้าไปในห้องทันที พร้อมกับปิดประตูล็อคอย่างฉับพลัน จนมะลิที่อยู่ด้านนอกห้องตกใจ เช่นเดียวกับที่ฐานิกาซึ่งอยู่ภายในห้องก็แทบช็อกกับการถูกจู่โจมเข้ามาของชายแปลกหน้า............

“นะ...นั่นใครเข้าไปหาคุณนิที่ห้อง..”

มะลิ ถามการันต์ด้วยความตกใจที่ถูกฉุดออกไปจากหน้าห้อง

“ฉันเป็นคนสนิทของใครเธอก็น่าจะรู้นะมะลิ..” การันต์บอกเสียงเข้ม

“แสดงว่า...ว้าย...เจ้าชายเชค..ทะ..ท่านจะไปทำอะไรคุณนิ”

มะลิ ตกใจที่ทราบว่าเจ้าชายเชคเข้าไปหาฐานิกาในห้อง

“ไม่ใช่หน้าที่ของเธอจะต้องรู้ ตอนนี้เธอไปพักที่ห้องแม่ครัวกับแม่ของเธอโน่นไป๊”

การันต์ สั่งเสร็จก็เดินหนีออกไปจากมะลิทันที ปล่อยให้มะลิหน้าซีดเดินแกมวิ่งไปที่ลิฟต์ทันที