ตอนที่ 8

หลังจากที่ลินดาอาบน้ำเสร็จ ฮาเกนจึงเข้าไปอาบน้ำต่อคนตัวเล็ก

Rrrrrrrrrrrrrrrr Rrrrrrrrrrrrrrr Rrrrrrrrrrrrrrrr

เสียงโทรศัพท์ของฮาเกนดังขึ้น ลินดาที่กำลังนั่งทาครีมอยู่สะดุ้งเล็กน้อย เธอจึงเดินไปที่โทรศัพท์

'''''โอเว่นคริส'''''

เมื่อมองเห็นชื่อที่โชว์อยู่หน้าจอโทรศัพท์เป็นรูปผู้ชายที่หล่อพอๆกับฮาเกนเลยทีเดียว ลินดาหันซ้ายหันขวาก่อนที่จะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมารับ

"ฮัลโหลไอ้เกน แกอยู่ไหนว่ะ"

"เอ่อ คือ คุณฮาเกนอาบน้ำอยู่ค่ะ"

"อ้าวหรอ แล้วเธอคือ ว่าที่ภรรยาของฮาเกนใช่มั้ย"

"เอ่ออ ค่ะ"

"อืมมงั้นก็ดี ไอ้เกนปลอดภัยก็ดีแล้ว ไม่ต้องบอกน่ะ ว่าฉันโทรมา ลบเบอร์ที่ฉันโทรหามันทิ้งด้วยล่ะ แล้วเจอกันสาวน้อย"

ไม่ทันจะได้ถามอะไร โอเว่นคริสก็ตัดบทไปเสียดื้อๆ แล้วเขาเป็นใครกัน รู้เรื่องที่ฉันกำลังจะแต่งงาน แล้วให้ฉันลบเบอร์ทิ้ง แล้วบอกไว้เจอกันอีกด้วย ลินดาพลางคิดคำถามแล้วลบเบอร์โทรเข้าตามที่โอเว่นคริสบอก แล้วกลับไปนั่งตามเดิม

โอเว่นคริส  ชาลส์ เพื่อนรักอีกคนของฮาเกน ตอนนี้ไปติดต่องานอยู่ต่างประเทศ กะว่าจะกลับมาเซอไพรส์งานแต่งเพื่อนเลิฟซะหน่อย ไม่ทันแต่งงานก็อยู่ด้วยกันสะแล้ว ไวไฟจริงๆสหาย

ฮาเกนที่เดินออกมาจากห้องน้ำเดินย่องเข้ามาด้านหลังของลินดาที่กำลังยืนกอดอกหันหน้าออกไปหาหน้าต่าง  ผลึบบบ! ฮาเกนแอบฉวยโอกาสกอดว่าที่ภรรยาอย่างแน่นหนา ไม่ให้เธอดิ้นหลุดไปได้

"เฮ้ยยยยนี่ คุณฮาเกนปล่อยน่ะ"

ลินดาที่ตกใจคนชอบฉวยโอกาส   ก็ดิ้นอย่างสุดแรง แต่ด้วยขนาดตัวที่ต่างกันเธอเสียเปรียบอย่างเห็นได้ชัด

"ไม่ปล่อย"

คนตัวโตพูดออกมาอย่างหน้าไม่อาย ตอนนี้แผงซิกแพ็กที่นูนออกมาชนเข้ากับหลังลินดาอย่างแนบชิด โชคดีที่เธอแต่งตัวเสร็จแล้ว มีเสื้อของเธอกั้นอยู่ ลินดาเริ่มน่าแดงอีกแล้ว หลังจากที่รับรู้ว่า ตอนนี้คนตัวโตกอดเธอแบบแนบชิด แนบชิดมากจริงๆ

"ปล่อยดา ดาจะกลับบ้าน คนฉวยโอกาส"

"ฉันเปลี่ยนใจแล้ว"

"เปลี่ยนใจอะไร"

"เธออยู่ที่นี่นับตั้งแต่วันนี้แหละ"

"จะบ้าหรอ ไม่ได้น่ะ ดาต้องไปอยู่กับแม่"

"แม่เธอปลอดภัยดี ไม่ต้องเป็นห่วง อย่าดื้อได้มั้ยลินดา!"

ฮาเกนพูดดุ แล้วเขาก็จะให้เธออยู่ที่นี่จริงๆ ตอนที่ลินดาอาบน้ำฮาเกนได้แอบเปิดโทรศัพท์ของเธอดู จนรู้ว่าไอ้มอร์แกนโทรมาเมื่อเช้านี้ ทำให้ฮาเกนอยากให้ลินดาอยู่ที่นี่ เพราะกลัวว่าลินดาจะเป็นอันตราย ส่วนแม่ของลินดา เขาให้เคจิดูแลเป็นอย่างดี

"ฉันไม่ได้ดื้อ คุณต่างหากที่ดื้อ บอกว่าจะพากลับบ้าน แต่ไม่พากลับ"

งับบ! พูดยังไม่ทันขาดคำ ลินดาได้กัดแขนคนที่กอดเธอแล้วไม่ยอมปล่อยทันที

โอ้ยยยยยยยยยยยยยย!!  ฮาเกนร้องออกมาด้วยความเจ็บ เมื่อฮาเกนปล่อยเเขนออกจากลินดาแล้วลินดาจึงรีบวิ่งออกไป แต่ก็วิ่งไปได้ไม่ถึงสิบก้าว คนตัวโตก็กระชากไว้ได้ทัน

"มันจะมากไปแล้วนะลินดา นี่ฉันคงใจดีกับเธอมากไปใช่มั้ย!"

ฮาเกนพูดกับคนตัวเล็ก นี่ทำไมเธอถึงไม่ยอมฟังเขาเลย เขาเป็นห่วงเธอมากจนไม่อยากให้เธออกห่างจากตัวเขา ฝ่ายลินดาเองก็ไม่เข้าใจเขาเหมือนกัน ทำไมเขาต้องโกหกเธอว่าจะพากลับบ้านด้วย เกลียดจริงๆเลยอิตาบ้าขี้โกหก

"แล้วไง คุณโกหกฉันทำไมล่ะ"

"ลินดา!"

ฮาเกนพยายามระงับอารมณ์ตัวเอง

"คนโกหก!"

ฮาเกนกระชากลินดาเข้ามาบดขยี้จูบอย่างแรง ทำให้ลินดาพยายามดิ้นอย่างหนักจนหมดแรง ฮาเกนขยี้จูบราวกับพายุบางอย่างที่ดูดดึงแรงของลินดาออกไปจนหมด คนตัวโตผลักให้คนตัวเล็ก ล้มลงไปนอนบนเตียง ทั้งๆที่ปากยังประกบกันอยู่ มือปลาหมึกของฮาเกน ลูบไล้ และบีบดอกบัวตูมที่ใหญ่จนล้นมือเขาอย่างแรง ส่งผลให้คนตัวเล็กใจสั่นระริก

"อื้อออ ปะปล่อยน่ะ พะพอแล้ว"

ลินดาประท้วง เมื่อคนตัวโตทำกับเธอแรงเกินไป

"อย่าดื้ออีก จำไว้"

จากนั้นฮาเกนจึงผละออกจากลินดาแต่โดยดี แล้วเดินไปแต่งตัว อันที่จริงเขาก็อยากปลดปล่อยอารมณ์ไปกับลินดาซะให้พอใจ แต่คนแบบฮาเกน ถ้าได้กินแล้วจะกินจนกว่าจะพอใจ เพราะเหตุนี้ เขากลัวว่าจะหมดแรงซะก่อนถึงวันแต่งงาน  เอาไว้ค่อยจัดการกับแม่ตัวดีวันหลัง หึหึ!

ลินดาที่ได้แต่นั่งงุนงงกับความรู้สึกแปลกใหม่ที่พบเจอ ยิ่งคิดถึงสัมผัสพวกนั้น เหมือนเธอยิ่งต้องการมันอีก ลินดาพยายามสบัดความคิดนั้นออกไป แล้วบอกใจตัวเองเพียงว่า ห้ามรักเขา!