ตอนที่ 9

ตกค่ำ  ลินดาได้แต่นั่งๆนอนๆอยู่ในห้อง ก็ฮาเกนหน่ะสิ ออกไปไหนก็ไม่รู้ ไม่คิดจะบอกกันสักคำ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

เสียงเคาะประตูดังขึ้น ลินดาจึงเดินออกมาเปิดประตู

"คุณท่านให้มาตามคุณไปทานข้าวค่ะ"

เสียงสาวใช้ที่พูดอย่างสุภาพ เอ่ยขึ้น

"เอ่อ แล้วคุณฮาเกนล่ะคะ"

"คุณฮาเกนยังไม่กลับมาค่ะ"

จากนั้นลินดาพยักหน้าตอบรับ แล้วเดินตามสาวใช้ไป ฮาเกนก็ยังไม่กลับมา แล้วเธอต้องไปนั่งร่วมโต๊ะอาหารกับแม่ของว่าที่สามีอีกเนี่ยน่ะ   เมื่อลินดาเดินมาถึงก็ทำท่าทีเกร็งๆ

"หนูดาเชิญนั่งสิลูก"

"ขอบคุณค่ะ"

ลินดาเอ่ยขอบคุณว่าที่คุณพ่อ

"นี่ขนาดยังไม่แต่งงานกัน ตาเกนยังไม่ยอมกลับมาทานข้าวด้วย แล้วแต่งกันไปจะเป็นขนาดไหน "

แม่ของว่าที่คุณสามีตัวดีจีบปากจีบคอพูด

"คุณ.....!"

ฮินเยอร์ตวาทภรรยาเสียงดัง คำพูดของว่าที่คุณแม่ทำให้ลินดาคิดมากไม่น้อย หรือฮาเกนจะโกรธเธอจนอยากหนีหน้าเธอ แล้วท่าแต่งงานกันไปแล้วเป็นแบบที่แม่ว่าที่สามีเธอพูดจริงๆล่ะ

ท่ามกลางโต๊ะอาหารกับคำพูดที่แสลงใจทำให้ลินดาเจ็บแปล๊บนิดๆ กว่าจะผ่านไปได้ก็ยากเหมือนกัน  เธอกินข้าวไปไม่ถึงสิบคำด้วยซ้ำ เมื่อทานข้าวเสร็จ คนตัวเล็กอาบน้ำแต่งตัวเพื่อรอคนตัวโตกลับมา รอแล้วรอเล่าเขาก็ไม่กลับมาเสียที นี่พรุ่งนี้ก็แต่งงานแล้ว เขาไม่คิดที่จะมาคุยกับเธอเลยหรือไง  โทรมาหาก็ไม่โทร ......

Rrrrrrrrrrrrrrr Rrrrrrrrrrrrr Rrrrrrrrrrrr

"สวัสดีค่ะ"

"สวัสดีครับคุณลินดา"

"คุณซีโน่หรอคะ"

"ใช่ครับ"

ซีโน่ถูกฮาเกนตื้ออขอให้โทรมาหาลินดาให้  วันนี้ฮาเกนมีประชุมใหญ่เรื่องการส่งของอาทิตย์หน้าที่มีปัญหา แต่ก่อนออกมาฮาเกนไม่ได้บอกลินดาเพราะอยากรู้ว่าเธอจะโทรตามเขาหรือป่าว เธอจะเป็นห่วงเขามั้ย แต่ไม่เป็นผล คนตัวเล็กไม่มีท่าทีจะโทรหาเขาสักนิด เขาต้องทนทุรนทุราย จนต้องขอให้ซีโน่โทรหาลินดาให้

"คืออ ตอนนี้ไอ้ฮาเกนมันอยู่บ้านผมน่ะครับ มันเหนื่อยจากการประชุม เอ่อ วันนี้คุณ..ลินดานอนคนเดียวได้มั้ยครับ แล้วพรุ่งนี้เย็นไอ้ฮาเกนบอกว่าจะมีช่างแต่งหน้าไปที่บ้าน แล้วไอ้เกนจะไปรับคุณลินดาที่บ้านครับ"

"เอ่อ ค่ะ กู๊ดไนท์นะคะ สวัสดีค่ะ"

ลินดาตอบกลับด้วยความน้อยใจ ทำไมฮาเกนต้องให้ซีโน่โทรมาบอกเธอ ทำไมเขาไม่โทรมาบอกเธอเอง ยิ่งคิดก็ยิ่งน้อยใจ แต่ก็ลืมไปว่าลูกจ้างแบบลินดาจะมีสิทธิ์อะไรไปน้อยใจเขา  ลินดาหลับตาลงแล้วกล่อมตัวเองจนหลับไป

ตกบ่ายของวันถัดมา ช่างแต่งหน้าช่างทำผม แห่กันมายกใหญ่ ทั้งชุดเจ้าสาวของลินดาที่สวยสะพรั่งก็ถูกนำมาส่งตอนเย็นเช่นกัน

"ว้ายย สวัสดีฮ้าาคุณลินดา"

ช่างแต่งหน้าสาวประเภทสองงพูดทักทายลินดาด้วยเสียงที่น่ารัก

"สวัสดีค่ะ"

"งั้นเรามาแต่งหน้ากันเลยน่ะค่ะเดี๋ยวจะไม่ทันการ นังเหวอ มาเร็วๆสิเดี๋ยวก็ช้าหรอก"

ท่ามกลางสาวแท้สาวเทียมที่มาแต่งตัวให้ลินดามีอยู่ 5 คน จากนั้นทุกคนแบ่งหน้าที่กันแต่งหน้าทำผม ให้ลินดากันอย่างสุดฝีมือ ภายในสองชั่วโมงก็ได้เผยโฉมเจ้าสาวที่สวยมากในคืนนี้ ถ้าฮาเกนเห็นคงจะตะลึงอย่างแน่นอน

"แหม๋ คุณน้องลินดาเนี่ย ส๊วยสวยนะคะ ตั้งแต่พี่ทำงานเนี่ย เพิ่งเห็นเจ้าสาวที่สวยสุดๆก็น้องลินดานี่แหละค้าาาา"

"พี่ก็พูดไปนะคะ ไม่ได้สวยขนาดนั้นหรอกค่ะ"

"นอกจากสวยแล้วยังถ่อมตนอีกนะคะเนี่ย คุณฮาเกนนี่โชคดีมากๆเลย "

ลินดาเขินกับคำชมของช่างแต่งหน้าจนหน้าแดงไปหมดแล้ว

"งั้น พวกเราขอตัวก่อนน่ะฮ้าาา บายฮ้าา"

แล้วพวกนางๆก็เดินออกไป ลินดาส่องกระจกมองตัวเอง หัวใจเต้นระรัว ตอนแรกคิดว่าจะไม่ตื่นเต้นน่ะเนี่ย ที่ไหนได้ตื่นเต้นมากก

"สวัสดีค่ะแม่ แม่ออกมาหรือยังคะ"

ลินดาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาผู้เป็นแม่

"ถึงงานแล้วลูกตอนนี้ฮาเกนกำลังออกไปรับหนูน่ะ"

"อ่อ ค่ะ"

ก๊อกแก๊ก ก๊อกแก๊ก

"สงสัยคุณฮาเกนจะมาแล้ว ไว้เจอกันที่งานนะคะแม่"

เมื่อลินดาได้ยินเสียงเหมือนคนเดินขึ้นมา จึงวางสายจากแม่ แล้วเปิดประตูเดินออกไป

"แกเป็นใคร?"

แล้วลินดาก็ต้องตกใจ เมื่อเห็นว่าไอ้โม่งสองคนกำลังยืนมัดแขนมัดขาสาวใช้ในบ้านอยู่

"อื้ออ อื้อ อุนนน อินอาาาาออกไอ ออกไอ อื้ออ"

สาวใช้ที่ถูกเทปปิดปากไว้ดิ้นและร้องออกมาอย่างฟังไม่ได้ศัพท์  ไอ้โม่งสองคนทำท่าว่าจะเดินเข้ามาหาลินดา ลินดาเดินถอยหลังแล้วคว้าเอาแจกันที่วางอยู่ฟาดหัวไอ้โม่งหนึ่งคน

เปร๊งงงงงง!

ลินดาที่หัวใจเต้นแรงพลันคิดอะไรไม่ถูก คิดได้เพียงว่าต้องวิ่งหนีเท่านั้น

"แก ฤทธิ์เยอะนักน่ะ"

ไอ้โม่งทั้งสองคนรีบวิ่งไปจับตัวลินดาที่กำลังจะวิ่งหนีไป มันคว้าตัวเธอมาได้ แล้วนำยานอนหลับที่ใส่ไว้กับผ้าเช็ดหน้าอุดจมูกลินดาทำให้ลินดาหมดสติไป ก่อนที่มันทั้งสองคนอุ้มลินดาขึ้นไปบนรถ แล้วรีบขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว

ด้านฮาเกนกำลังขับรถมาด้วยความตื่นเต้นนิดๆ ที่จะได้เห็นหน้าเจ้าสาวที่คิดเขาคิดไว้ในใจว่าคงสวยเป็นบ้า ฮาเกนจอดรถแล้วรีบเดินเข้าไปในบ้าน แต่เดินเข้าไปสิ่งแรกที่เห็น คือรอยแจกันแตกแล้วเห็นรอยเลือดที่หยดอยู่กับพื้น

"อื้ออ อุ้นฮาเอ้นนนนนน"

เสียงสาวใช้ที่พยายามร้องขอความช่วยเหลือกับเจ้านาย ฮาเกนจึงรีบวิ่งไปแก้มัดให้สาวใช้ในบ้าน

"นี่มันเกิดอะไรขึ้น!"

ฮาเกนถามด้วยความหัวเสีย ตอนนี้เขาจับต้นชนปลายไม่ถูก ใคร ใครมันกล้าทำกับเขาแบบนี้

"ไอ้โม่ง มันจับตัวคุณลินดาไปค่ะ"

สาวใช้ที่หอบหายใจอย่างหนักได้ตอบฮาเกนไป

"โถ่เว้ยย!ลินดา"

ฮาเกนสบถออกมาแล้วรีบวิ่งขึ้นรถขับรถออกไปอย่างเร็วที่สุด เขาจะไปเอาเลือดหัวไอ้คนที่กล้าทำกับเขาแบบนี้ออกให้ได้

ลินดาที่เริ่มรู้สึกตัว เธอค่อยๆลืมเปลือกตาที่หนักอึ้ง ความทรงจำก่อนที่เธอจะหมดสติไปพลันผุดขึ้นมาในความคิด

"แก แกเป็นใครจับฉันมาทำไม"

ลินดาที่เงยหน้าขึ้นมาก็พบไอ้โจรสองตัวนั่น ตอนนี้เธออยู่บนรถตู้ ฮาเกน ฮาเกนไปไหน

"ตื่นแล้วหรอจ้ะน้องสาว พี่ก็จะพาน้องไปขึ้นสวรรค์ไงจ้ะ กิ้วๆๆ"

ไอ้โม่งที่กำลังขับรถพูดขึ้นมา

"พวกแกเป็นใครฉันไปทำอะไรให้ แกจับฉันมาทำไม"

"หุบปาก เดี๋ยวได้เจอดี"

ไอ้โม่งที่นั่งอยู่เบาะข้างคนขับขู่ลินดาพร้อมหันปืนมาใส่ลินดา ทำให้ลินดาตกใจกลัวไม่น้อย  น้ำตาของลินดาไหลลินอาบแก้มสวย นี่มันเวรกรรมอะไรของเธอถึงต้องมาเจอเรื่องแบบนี้

เอี๊ยดดดดดด! โครมมม

"บัดซบโว้ยยย ใครมันบังอาจขับรถมาชนฉัน"

ไอ้โหม่งทั้งสองคนสบถอย่างหัวเสีย ไอ้สองคนนั้นลงไปจากรถ ลินดาจึงพยายามแก้มัดมือของเธอออก โชคดีน่ะที่มันมัดมือเธอไม่ค่อยแน่นนัก

"เฮ้ยยยย ! แกเป็นใครว่ะ ลงมาเคลียร์เลย"

ไอ้โม่งทั้งสองจ่อปืนใส่รถคันหรูที่บังอาจขับรถมาชนท้ายรถของพวกมัน  ร่างสูงสง่าราวกับเทพบุตรเปิดประตูรถออกมาประชันหน้ากับไอ้พวกโจร ห้าร้อย

"มีอะไร"

ร่างสูงกำยำดึงชุดสูทสีขาวให้กระชับเข้ารูป  แล้วเอ่ยปากถาม

"จ่ายค่าเสียหายมา ฉันรีบ"

เจ้าของชุดสูทสีขาวทำตามอย่างว่าง่าย เขาก้มไปภายในประตูรถ ทว่าทำให้ไอ้สองตัวนั่นไม่สงสัยแม้แต่น้อย แต่สิ่งที่เขาหยิบออกมา ไม่ใช่เงินแต่เป็น ..กระบอกปืน..

ปังงงงง!

ไอ้โม่งคนที่หนึ่งล้มไปกองอยู่กับพื้น ทำให้ไอ้โจรอีกคนทำท่าจะยิงร่างกายกำยำของหนุ่มคนนี้แต่ทว่า

ปักกกกกก!!

ลินดาที่เดินย่องมาข้างหลังเอาไม้ตีหัวไอ้โจรจนล้มลงไปกองกับพื้นอีกคน

"ลินดา ขึ้นรถ"

ผู้ชายคนนี้เรียกชื่อเธอ! เขาเป็นใคร ทำไมถึงรู้จักเธอ โอ้ยย เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน ตอนนี้ถือว่าโชคดีมากแล้วที่เขาอุส่าห์มาช่วยเธอ ลินดารีบวิ่งไปขึ้นรถแต่ด้วยรองเท่าที่เธอใส่มาเป็นรองเท้าส้นสูงจึงทำให้เธอข้อเท้าพลิก

ติดตี๊ดดดดดดดดดดดดดด!

มีรถยนต์คันนึงขับมาด้วยความเร็วสูง ทำให้ลินดายกแขนขึ้นมาบัง

"กรี๊ดดดดดดดด"

เอี๊ยดดดดดดดด!

ลินดาล้มไปกองกับพื้น โชคดีอีกแล้วที่รถคันนั้นเบรคทัน

"ลินดาา!"

ผู้ชายในชุดสูทสีขาวรีบวิ่งเข้ามาหาลินดา

"ลินดา!"

แล้ะแล้วเสียงคนอีกคนที่ลินดาอยากได้ยินมากที่สุดก็ดังขึ้นมา ฮาเกนวิ่งลงมาจากรถ เขาเกือบขับรถชนภรรยาตัวเองสะแล้วให้ตายสิ  คงเป็นเพราะเขารีบตามหาลินดามาก เขาคงเป็นห่วงเธอเกินไป แค่เห็นลินดาปลอดภัยเขาก็หายห่วงแล้ว ฮาเกนรีบวิ่งเข้ามาหาลินดาอีกคน

"ไอ้คริส"

ฮาเกนอุทานออกมาด้วยความตกใจ โอเว่นคริส เป็นคนมาช่วยลินดาไว้ แล้วเขามาได้ยังไง

"ว่าไงสหาย"

"นี่แกมาได้ไงแล้วทำไมแกถึงมาช่วยลินดา แล้วทำไมแก....."

"เฮ้ย ! ไอ้เกนใจเย็นๆตอนนี้รีบช่วยคุณลินดาก่อนแล้วฉันจะมาอธิบายให้แกฟัง"

ณ โรงพยาบาล ฮาเกนที่อุ้มลินดาที่ไม่สามารถเดินได้เข้าไปในโรงพยาบาลได้ ข้อเท้าของลินดาเริ่มบวมขึ้นมา อาจจะเกิดจากข้อเท้าเเพลง เมื่อลินดาอยู่ในห้องฉุกเฉินแล้ว ฮาเกนจึงเดินมานั่งลงใกล้ๆกับโอเว่นคริสที่นั่งอยู่สักพักแล้ว

"แกจะตอบคำถามฉันได้หรือยัง"

"เออ เอาทีละคำถามน่ะ"

"แกมาได้ยังไง"

"อ้าว เพื่อนแต่งงานทั้งทีทำไมฉันจะไม่มาว่ะ"

"ทำไมแกไม่บอกฉัน"

"ฉันอยากเซอไพรส์แกไง"

"แล้วแกไปช่วยเมียฉันได้ยังไง"

"หื้มม เมียหรอ นี่แกหึงฉันหรือปล่าว"

"เออ น่าบอกมาเหอะ"

โอเว่นคริสหัวเราะออกมาน้อยๆกับท่าทีของฮาเกนที่เหมือนจะหวงลินดามาก เหมือนกับจงอางหวงไข่ยังไงยังงั้น

"ก็ มันเป็นความบังเอิญที่ พอดีฉันได้ยินเอวาคุยโทรศัพท์อยู่หน้างานแต่งแกไง"

"นี่ แกหมายความว่า เอวาา ...."

"ใช่ เอวาเป็นคนร้ายในคดีนี้"

"ไอ้เกน คุณลินดาเป็นไงบ้างว่ะ เรื่องตำรวจฉันเคลียให้หมดแล้วน่ะเว้ย"

ซีโน่ที่ก้มหน้าก้มตาเดินเข้ามาแล้วพูดในเวลาเดียวกัน จนลืมมองสหายรักที่นั่งอยู่

"เห้ยยยยย! ไอ้คริสสส แกมาได้ไงฟร้ะ"

ซีโน่เข้าไปกอดโอเว่นคริสครั้งนึงก่อนที่จะซักถามเรื่องทั้งหมดว่ามันเป็นยังไงกันแน่

จากนั้น ทั้งสามคนก็เดินเข้าไปหาลินดาในห้องฉุกเฉิน

"หมอบอกว่าไงบ้างลินดา"

ฮาเกนเอ่ยทัก

"ข้อเท้าพลิกค่ะ ตอนนี้ก็ดีขึ้นแล้ว"

"แล้วคุณจะกลับบ้านหรือนอนดูอาการก่อนครับคุณลินดา"

โอเว่นคริสถาม

"เอ่อ .. คุณคือ....?"

"ผมโอเว่นคริสเพื่อนของฮาเกนครับ"

"อ้าวเฮ้ยย ไอ้เกนทำไมทำหน้าแบบนั้นว่ะ"

ซีโน่โอดแซวคนทำหน้าบูดบึ้ง

"เมื่อกี้ฉันต้องเป็นคนถามน่ะไอ้คริส"

ฮาเกนพูดค้อน เพราะคำถามที่ไอ้คริสถามเมียผมเมื่อกี้อ่ะ ผมต้องเป็นคนถาม

"อะไรว่ะ แตะนิดแตะหน่อยก็ไม่ได้"

โอเว่นคริสพูดหยอกล้อฮาเกน

"พอเถอะค่ะ ขอบคุณคุณโอเว่นคริสมากนะคะ ที่ช่วยดาไว้"

ลินดาเอ่ยสงบศึก แล้วพูดขอบคุณพร้อมยกมือไหว้

"ไม่เป็นไรครับคุณลินดา"

โอเว่นคริสยกมือขึ้นมาไหว้ตอบ

"ไปเถอะไอ้คริสปล่อยให้ สามี ภรรยาเขาอยู่ด้วยกัน"

จากนั้นซีโน่และโอเว่นคริสก็เดินออกไปจากห้อง ทำให้เหลือฮาเกนกับลินดาเพียงสองคน

"แล้วเรื่องงานแต่ง?"

ลินดาเอ่ยย...

"ถือว่าเราแต่งงานกันแล้วน่ะ ต่อ ไปนี้เธอคือภรรยาฉัน ฉันคือสามีเธอ จำไว้น่ะลินดา"

"มีแบบนี้ด้วยหรอค่ะ"

ฮาเกนพยักหน้าตอบรับหญิงสาว

"ค่ะ งั้นดาขอตัวกลับบ้านนะคะ เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว"

คนตัวเล็กทำเป็นอวดดี กระโดดลงมาจากเตียงอย่างลืมตัว ทำให้ขาที่ยังไม่หายดีมีอาการปวดขึ้นมา

โอ้ยยยยยย!

ลินดาล้มเซไปหาคนตัวโต ทำให้เค้าพยุงเอวบางของเธอไว้ ส่งผลให้ปลายจมูกของทั้งคู่ชนกัน  ลินดาที่สะดุ้งผลักฮาเกนออก แล้วหน้าแดงขึ้นมาอีกคราาา

"ไหวหรือปล่าว"

ฮาเกนเอ่ยถามด้วยความห่วงใย

"ไหวค่ะ"

ฮาเกนจึงเดินเข้าไปพยุงตัวคนอวดดีแล้วพาเดินออกไปรับยาจากนั้นฮาเกนจึง พาลินดากลับบ้าน

อีก ฟากนึงของโรงพยาบาล ซีโน่กับโอเว่นคริสที่เดินออกมาจากโรงพยาบาลเพื่อที่จะกลับไปพักผ่อนเอายคุยกันถึงเรื่องราวของสิงคนนั้น

"ฉันว่า คนนี้ไอ้เกนดูหวงยิ่งกว่าไข่ในเล้าอีกน่ะ แกว่าไหม!"

โอเว่นคริสเอ่ยขึ้น

"ก็แหง๋ ล่ะ แกรู้มั้ย ไอ้เกนเป็นคนขอลินดากับฉันเองเลยน่ะ"

"อ่อ ที่แกบอกว่าคุณลินดามาสมัครงานที่บริษัทเเกหน่ะหรอ"

"ก็เออดิว่ะ ขอไปไม่ทันไร ก็เอาลูกเขาไปกินสะแล้ว นี่คุณลินดาโชคดีหรือโชคร้ายว่ะ"

"เอออ ฉันก็ว่างั้น"