ตอนที่ 5

เมื่อทานอาหารเสร็จ ฮาเกนจึงพาลินดาซื้อของไปฝากแม่ของลินดา ที่ห้างสรรพสินค้า

Rrrrrrrrrrrrrrr Rrrrrrrrrrrrrr Rrrrrrrrrr

"ฮัลโหล ว่าไงมอร์แกน"

ลินดารับโทรศัพท์ ที่มอร์แกนโทรมา

"ฉันกำลังกลับ แกอยู่บ้านฉันหรอ รอแปปน่ะใกล้ถึงแล้ว"

ติ๊ดด  ลินดาวางสายโทรศัพท์

"เพื่อนเธอชื่ออะไรนะ"

"มอร์แกน"

มอร์แกนหรอ ใช่ไอ้มอร์แกน โฮมสันต์หรือป่าวน่ะ   ฮาเกนคิดอยู่ในใจ ฮาแกน โฮมสันต์ มาเฟียที่ตามล่าเขามาโดยตลอด แต่ก็ไม่สำเร็จสักที  ฮาเกนรอดตายมาแล้วหลายครั้ง พ่อของฮาเกนเคยถูกพ่อของมอร์แกนหักหลัง แต่เหมือนมอร์แกนจะเข้าใจผิด จึงตามล่าฮาเกนมานานพอสมควร แต่คงไม่ใช่หรอกมั้ง โลกคงไม่กลมขนาดนั้น

"คุณ ... คุณ"

ลินดาเรียกฮาเกนหลายครั้ง ถามแล้วก็ไม่ตอบ เรียกก็ไม่หัน คิดอะไรอยู่เนี่ยยย

"คู๊นนนนนนน!"

ลินดาตะโกนใส่หูของฮาเกน จนทำให้ฮาเกนตกใจเบรกรถกระทันหัน แล้วหันหน้ามาหาต้นเสียงที่กล้าตะโกนใส่หูเขา แต่เมื่อหันมา ลินดายังคงตกใจกับเหตุการณ์อยู่ หน้าจึงยังหยุดอยู่ข้างๆหูของฮาเกน ทำให้ปลายจมูกของทั้งคู่ชนกัน  คนตัวโตกำลังจะก้มลงมาจูบลินดา แต่ลินดาหันหน้าหนีก่อน

"เอ่ออ คืออ ดาขอโทษนะคะ"

"ช่างมันเถอะผมคงคิดอะไรเพลินไปหน่อย"

จากนั้นฮาเกนจึงสลัดความคิดทุกอย่างทิ้ง แล้วขับรถไปต่อ

เมื่อมาถึงบ้านของลินดา  ทั้งสองเดินหอบหิ้วของไปให้คุณแม่ ที่อยู่ภายในบ้าน

"สวัสดีครับคุณแม่"

ฮาเกนเอ่ยเมื่อพบเจอมารดาของว่าที่ภรรยา

"ไหว้พระเถอะลูก นี่หิ้วอะไรมาอิลุงตุงนัง"

"คุณฮาเกนซื้อมาฝากคุณแม่นะคะเอ่อ แล้วนี่ มอร์แกนไปไหนละคะ"

"เอ้ออ นั่นสิ เห็นบอกแม่ว่าออกไปคุยโทรศัพท์ข้างนอกหน่ะแล้วหนูไม่เห็นหรอลูก"

"สงสัยหนีกลับบ้านแล้วมั้งคะ"

"ผมขอตัวกลับบ้านก่อนนะครับ พอดีมีธุระด่วน"

"อ้าว ไม่อยู่ทานข้าวด้วยกันก่อนหรอ ว่าที่ลูกเขย"

"แม่ .."

ลินดาหันไปกำหราบแม่ เมื่อได้ยินคำว่าลูกเขย ทำให้ฮาเกนหัวเราะเบาๆ ให้กับอาการเขินของลินดา

"เอาไว้โอกาสหน้าแล้วกันนะครับ ผมลาล่ะครับ สวัสดีครับ"

ฮาเกนพูดพร้อมยกมือไหว้ จากนั้นจึงเดินออกไปขึ้นรถ

"นั่นมัน!ไอ้ฮาเกน"

มอร์แกนที่ยืนหลบอยู่หลังพุ่มไม้ อุทานออกมาด้วยความตกใจ หรือว่า คนที่ลินดาจะแต่งงานด้วยคือไอ้ฮาเกน เมื่อคิดได้ดังนั้นมอร์แกนจึงกำมือไว้แน่น  ครอบครัวของเขาต้องพังเพราะฝีมือของครอบครัวไอ้ฮาเกน แล้วนี่ฮาเกนยังจะมาแย่งของที่เขารักไปอีกงั้นหรอ ฆ่าแกสิบครั้งก็ยังไม่ตาย หึ! แกจะได้ตายก็ตอนนี้แหละ ไอ้เวรร

"ฮัลโหล ทำตามแผนได้"

ฮาเกนที่กำลังขับรถกลับบ้านอย่างเร่งรีบ เพราะตอนนี้เขาเริ่มรู้สึกไม่ปลอดภัย ทุกครั้งที่เขาถูกปองร้าย ก็จะมีความรู้สึกแบบนี้ตลอดด

ปังงง!

เสียงกระสุนปืนที่ยิงเข้าด้านหลังกระจกรถ ฮาเกนหันไปมองไอ้นรกสองตัวที่ขับรถบิ๊กไบท์มาตามยิ่งเขา

"คิดจะเล่นกับฉัน มันไม่ง่ายไปหน่อยหรอ"

โชคดีที่รถของเขาป้องกันกระสุนได้ ฮาเกนขับรถปาดซ้ายปาดขวาเพื่อทำให้ไอ้คนที่จะยิงเขายิงได้ยากขึ้น

ปังงง ปังงง ปังงง!

ไอ้นรกสองคนนั้นยิงมาไม่ยั้งทำให้ฮาเกนหยิบกระบอกปืนที่อยู่ในรถออกมา จากนั้นจึงเปิดกระจกรถ แล้วยิงไปยังไอ้พวกหมาลอบกัดนั่น

ปังงงง!

ฮาเกนเล็งเป้าหมายอย่างแม่นยำ ทำให้ไอ้คนขับใจขาดตายไปพอดี แต่.....

ปังงงงงง!

ไอ้คนซ้อนท้าย เล็งปืนนัดสุดท้ายมาพอดี ส่งผลให้กระสุนปืนโดนเข้ากับล้อรถของฮาเกนอย่างพอดิบพอดี จากนั้นรถไอ้สองตัวนั่นล้มอย่างแรง ถ้ามันรอดก็ให้มันรู้ไปสิ รถของฮาเกนที่แล่นมาด้วยความเร็วสูง เสียหลักพุ่งชนกับต้นไม้ .................

โครมมมมมม!.....

บ้านของลินดา

"แม่คะหนูว่าชุดนี้สวยกว่านเตะ"

"จะดีหรอลูก แม่ว่ามันไม่เข้ากับแม่นะ"

"แม่ก็ แม่ใส่ชุดไหนน่ารักหมดนั่นแหละค้าา"

สองแม่ลูกกำลังนั่งเลือกชุดที่จะใส่ไปงานแต่งวันมะรืนนี้ของลินดากับฮาเกน

Rrrrrrrrrrrr Rrrrrrrrrrr Rrrrrrrrrrrr

"สวัสดีค่ะ"

"สวัสดีค่ะ เจ้าของโทรศัพท์เกิดอุบัติเหตุรถยนต์พุ่งชนต้นไม้ ขอให้ญาติมาพบที่ ร.พ ...................... ด้วยนะคะ"

"ค่ะๆๆ จะรีบไปเดี๋ยวนี้เลยค่ะ"

จากนั้นลินดาจึงลุกขึ้นเพื่อที่จะไปหาฮาเกนที่โรงพยาบาล

"อ้าวดา จะไปไหน"

"คุณฮาเกนเกิดอุบัติเหตุค่ะแม่ ดาต้องรีบไป"

แล้วลินดาจึงวิ่งออกไป ปล่อยให้ผู้เป็นแม่ยืนตกใจกับคำพูด ของลูกสาวอยู่คนเดียว

"พระคุ้มครองนะคุณลูกเขย"

"เฮ้ยยย แท็กซี่จอดๆๆๆๆๆๆ"

ลินดาโบกมือเรียกแท็กซี่แล้วให้แท็กซี่รีบขับรถไปโดยทันที

ณ  โรงพยาบาลล

ลินดาวิ่งเข้ามาโดยมองหาห้องฉุกเฉิน   ซึ่งประจวบเหมาะกับฮาเกนที่เดินออกมาจากห้องทำแผลพอดี

"คุณฮาเกนน"

ฮาเกนเงยหน้าขึ้นมามองคนตัวเรียกที่ส่งเสียงเรียกเขา

"ลินดา"

จากนั้นลินดาจึงวิ่งเข้ามากอดฮาเกนพร้อมทั้งน้ำตา ทำไมถึงรู้สึกเป็นห่วงเขาแบบนี้นะ

"อย่าร้องเลย ฉันปลอดภัยแล้ว"

ฮาเกนกอดตอบแล้วพูดปลอบใจคนตรงหน้า

"คุณเป็นอะไร ทำไมถึงเป็นแบบนี้คะ"

ฮาเกนมองหน้าลินดา แต่ไม่พูดอะไร เพียงแค่จูงมือลินดามานั่งที่เก้าอี้

"ลินดา เธอฟังฉันน่ะ ฉันถูกลอบทำร้าย"

"อะไรน่ะ ใครคะ ใครทำร้ายคุณ"

ฮาเกนคิดอยู่ในใจ เขาเริ่มจะรู้แล้วล่ะ ว่ามอร์แกนคนที่ลอบทำร้ายเขากับมอร์แกนเพื่อนของลินดา เป็นคนเดียวกันหรือป่าว

"ฉันยังบอกไม่ได้ แต่สิ่งที่ฉันบอกได้ตอนนี้ คือเธอต้องดูตัวเองให้ดี ในระหว่างที่เรายังไม่ได้แต่งงานกัน"

ฮาเกนห่วง ห่วงว่ามอร์แกนจะทำร้ายลินดาแทนตัวเขาเอง

"อ้าว ทำไมล่ะคะ"

"เถอะน่า ไป เดี๋ยวฉันไปส่งกลับบ้าน"

"ไม่ค่ะ ไม่ต้องไปส่งดา ดากลัวว่าคุณจะถูกลอบทำร้ายอีก"

"ฉันก็กลัวว่าเธอจะถูกทำร้ายเหมือนกันนะลินดา!"

ฮาเกนพูดเสียงดุน้อยๆ  ทำให้ลินดาทำหน้างอเหมือนเด็ก

"งั้นเอางี้มั้ย เธอไปนอนบ้านฉันนะ"

ฮาเกนพูดแล้วขยี้จมูกคนตัวเล็กเบาๆ

"แล้วแม่ฉันละคะ’

"เดี๋ยวฉันจะให้ลูกน้องฉันดูแลเอง นะ เธอไปนอนเป็นเพื่อนฉันหน่อยนะ"

คนตัวโตพูดเสียงออดอ้อน

"เอ่ออ ตะแต่...."

"ไม่มีแต่ นี่เป็นคำสั่งของเจ้านาย"

จากนั้นฮาเกนจึงจับมือลินดาให้เดินตามเขาไป