ตอนที่ 3

จากนั้นฮาเกนยิ้มแล้วลุกขึ้นเดินมาจากเก้าอี้ ส่วนลินดาก็ได้แต่นั่งเกร็ง อยู่ที่เดิม ฮาเกนยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ ทำให้หัวใจดวงน้อยๆของลินดาเต้นไม่เป็นส่ำ ฮาเกนไม่รอช้าเขาประกบริมฝีปากเข้าหาคนตัวเล็กทันที จากนั้นเค้าก็ค่อยๆดูดเม้มริมฝีปากของลินดาช้าๆ

แต่คนที่ไม่รู้ประสีประสาอย่างลินดาก็ได้แต่อยู่เฉยๆ เพราะเธอไม่เคยก็เลยทำไม่เป็น ฮาเกนตกใจกับอาการสั่นของลินดาเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ติดใจอะไร ตอนนี้เขาชอบทุกอย่างในตัวเธอ ถึงแม้ว่าจะไม่รู้ว่าเธอเคยหรือไม่เคยอะไรมาบ้าง ลิ้นหนาค่อยๆแทรกตัวเข้าไปในโพรงปากที่บอบบางสัมผัสอย่างอ่อนโยน ลินดาก็ได้แต่เก็บความรู้สึกแปลกใหม่ที่ไม่เคยได้พบ แต่ก็ไม่ได้ต่อว่าอะไรกับผู้เป็นเจ้านาย

ฮาเกนยกลินดาขึ้นให้ยืนเพื่อนที่จะได้จูบแบบถนัดมากขึ้น รสจูบที่นุ่มนวลกลับกลายมาเป็นจูบที่เร่าร้อน ฮาเกนไม่ยอมปล่อยปากออกจากคนตัวเล็กอย่างง่ายๆเขามัวแต่ระบมดูด เม้ม ทั้งริมฝีปากล่างและบน มือของฮาเกนตอนนี้เริ่มอยู่ไม่เป็นสุขแล้ว เริ่มรูปไร้ไปทั่วขานวลเนียนรูปไร้ขึ้นไปเรื่อยๆ จนถึงชายกระโปรงสีฟ้าแล้วถลกขึ้นไป ตอนนี้คนตัวเล็กหน้าหวานกำลังเคลิ้มไปกับเขา แต่ทว่า

"กรี๊ดดดดดดดดด ฮาเกน"

พระเจ้าช่วยกล้วยทอด บทรักกำลังจะเริ่มได้แบบสวยงาม ใครกันน่ะที่บังอาจมาขัดจังหวะ เมื่อได้ยินเสียงแหลมปรี๊ดที่พุ่งเข้ามาชนหู ฮาเกนและลินดาจึงหยุดชะงักกับเหตุการณ์ชัวครู่ ทำให้ลินดาได้สติกลับมา จึงผละออกจากฮาเกนทันที ทั้งสองหันไปมองคนที่กรี๊ดเมื่อกี้ ตอนนี้เหมือนฮาเกนจะไม่สบอารมณ์เป็นอย่างมาก

"นี่ เธอเป็นใคร ทำไมถึงกล้ามาจูบกับแฟนฉัน"

เอวาเดินเข้ามาต่อว่าลินดา ที่ตอนนี้ทำหน้าเหว๋อเล็กน้อย แฟนหรอ! หรือคนนี้จะเป็นแฟนคุณฮาเกน ซวยแล้วไอ้ดา

"เลิกพูดบ้าๆได้แล้ว ใครแฟนเธอ"

ฮาเกนตะคอกใส่เอวา ฉันบอกไปล้านรอบแล้ว ว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกัน ยัยยนี่ก็ดื้อด้านอยู่ได้

"ไหนคุณบอกว่าจะให้โอกาสเอวาไงคะ"

เอวาตอบกลับอย่างไม่ยอมแพ้ง่ายๆ

"ใช่ ฉันให้โอกาสเธอเฉพาะตอนที่ฉันยังไม่มีแฟน แต่ตอนนี้ฉันมีแล้ว และนี่ ลินดา เธอคือแฟนฉัน"

สิ่งที่ฮาเกนพูดทำให้ลินดาเหว๋อไปกันใหญ่ นี่เธอไปเป็นแฟนเขาตอนไหน แค่จูบกันต้องเป็นแฟนกันเลยหรอ?

"ไม่จริง! "

เอวาตอบกลับแบบไม่ยอมเชื่อ ฮาเกนมีแฟนภายในวันเดียวเนี่ยน่ะเป็นไปไม่ได้

"เธอเลิกยุ่งกับฉันซะเอวา ฉันมีแฟนแล้ว"

"ไม่ค่ะ! คุณมีแฟนได้ก็ต้องเลิกได้"

เอวาตอบกลับแบบคุณหนูที่เอาแต่ใจตัวเอง นี้แหละคือเหตุผลที่ฮาเกนเบื่อมากๆๆๆ

"หึ ! เราสองคนกำลังจะแต่งงานกันเร็วๆนี้ ถ้าเธอคิดว่าจะทำให้ฉันสองคนเลิกกันได้ ก็เชิญเลย"

ฮาเกนพูดอย่างเจ้าเล่ห์ บางทีอาจจะต้องขอบคุณเอวาด้วยซ้ำที่ทำให้เขาได้อยู่ใกล้กับลินดามากขึ้น  ส่วนลินดาได้แต่เบิกตากว้างกับคำว่าแต่งงาน คำว่าแต่งงานเธอไม่เคยคิดด้วยซ้ำ ถึงจะไม่เข้าใจในสิ่งที่เจ้านายพูดก็ได้แต่ยืนเงียบ เอาไว้ค่อยถามทีหลังก็ได้

"ฮาเกน! แล้วคุณจะเสียใจที่ทำกับเอวาแบบนี้ ส่วนเธอ ฉันไม่ปล่อยเธอไว้แน่"

เอวาหันไปตวาดใส่ลินดาแล้วเดินหน้าเชิดออกไปจากห้องด้วยความเจ็บใจ ยัยนี่เป็นใครบังอาจมาแย่งฮาเกนไปจากฉัน ศพเธอไม่สวยแน่

.                        "เอ่ออ คุณฮาเกนคะนี่มันเรื่องอะไรกันคะ”

ลินดาถามด้วยความสงสัย

"ช่วยแต่งงานกับฉันได้มั้ยลินดา"

ฮาเกนพูดแกมขอร้อง เขามีสองเหตุผลที่พูดคำนี้ออกไป เหตุผลแรก เขาอยากให้เอวาเลิกยุ่งกับเขา เหตุผลที่สอง เขาอยากอยู่ใกล้เธอ

.                       "ห๊ะ! แต่งงาน?"

จะให้แต่งงานกับคนที่รู้จักแค่วันเดียวเนี่ยน่ะ ถึงจะเป็นเจ้านายก็เถอะ มันจะไม่เร็วไปหน่อยหรอ

"ฉันอยากให้เอวาเลิกยุ่งกับฉัน เราแค่แต่งงานหลอกๆหน่ะ ฉันจะให้เงินเดือนเธอเพิ่ม เธอช่วยฉันหน่อยน่ะลินดา"

"แล้วทำไมคุณถึงอยากให้ผู้หญิงคนนั้นเลิกยุ่งล่ะคะ"

"ฉันไม่ได้รักเอวา แต่เอวาชอบตามตื้อฉัน มันทรมานมากน่ะเวลาคนที่เราไม่ได้รักมาตามตื้ออ่ะ"

ทรมานขนาดนั้นเลยหรอ คนที่ไม่เคยมีความรักแบบลินดา คงไม่เข้าใจความรู้สึกหรอก แต่ดูจากสีหน้าของเจ้านายคงจะเศร้าพอตัว

"งั้น ตกลงก็ได้ค่ะ ดาจะได้มีเงิน เยอะๆไปรักษาแม่"

ลินดาตอบไปตามความจริง ในชีวิตเธอไม่เคยมีใครนอกจากแม่ มันก็ไม่ได้เสียหายอะไร ก็แค่แต่งงานหลอกๆ ดีซะอีก แม่จะได้หายเร็วๆ

"เย้! ขอบคุณมากน่ะลินดา งั้นเราไปหาแม่เธอกันเถอะ ฉันจะได้ไปคุยกับแม่เธอให้รู้เรื่องด้วย"

"อ้าว แล้ววันนี้ ดาไม่ต้องทำงานหรอคะ"

"ไม่ต้องหรอก ถือว่าฉันตอบแทนเธอที่ยอมช่วยฉันล่ะกัน ป่ะ ไปกันเถอะ"

พูยังไม่ทันขาดคำ ฮาเกนก็จูงมือลินดาลงไปขึ้นรถ เพื่อที่จะไปหาแม่ของลินดา นี่เขารีบไปหรือปล่าว ก็รอยจูบเมื่อกี้มันทำให้เขาหลงใหลจนอยากจะกลืนกินเธอทั้งตัวนี่นาา

รถหรูแล่นไปยังบ้านของหญิงสาวอย่างรวดเร็ว

"คุณ จอดๆๆๆๆๆๆ"

"อ้าวหรอ โทษทีพอดีผมขับเร็วไปหน่อย"

ฮาเกนขับรถเตลิดบ้านของลินดา ก็แหม๋ คนมันใจร้อนอ่ะ

ลินดาพาฮาเกนเดินเข้าไปในบ้านที่มีต้นไม้นานาชนิดปลูกอยู่อ้อมบ้านส่งผลให้บ้านของลินดามีความร่มรื่นน่าอยู่เป็นพิเศษ กลิ่นดอกไม้ที่เบ่งบานน่าหลงใหลราวกับเจ้าของบ้าน

"อ้าวลิน ไหนไปสัมภาษณ์งานไงลูก ทำไมกลับมาเร็วจัง อะแค่กๆ"

มะลิ   คาเมียส .แม่ของลินดาเอ่ยทัก เมื่อเห็นลูกสาวกลับมาบ้านเร็วเกินคาด

"สวัสดีครับคุณแม่"

ฮาเกนเอ่ยทักด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล.

"เอ่อ แม่คะนี่ คุณฮาเกนเจ้านายของดา ละแล้วก็เป็นแฟนของดาด้วยค่ะ"

ลินดาพูดด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก ก็แม่คงจะตกใจแย่ที่รู้ว่าฉันมีแฟนสายฟ้าแลบแบบนี้

"อะไรน่ะดา นี่หนูไปมีแฟนตอนไหนกัน เอ่อ พ่อหนุ่ม เชิญนั่งก่อนสิจ้ะ"

มะลิเชิญคนหน้าตาหล่อเหลาเอาการ  แต่ก็ไม่ได้เอะใจอะไรที่ลูกสาวพาแฟนมาไหว้ เพราะลินดาก็โตเป็นสาวแล้ว สมควรที่จะมีคนดูแล ถ้าแม่ไม่อยู่จะได้หมดห่วง

"ขอบคุณครับ"

"เดี๋ยวดาไปเอาน้ำมาให้นะคะ"

"ลินดาทำงานเป็นไงบ้างลูก ดื้อมั้ย"

"ไม่ดิ้อเลยครับ เห็นดาบอกว่าแม่ไม่ค่อยสบาย ผมอยากให้ดาช่วยอะไรบางอย่าง แล้วผมจะเพิ่มเงินเดือนให้ ผมจึงมาขออนุญาติคุณแม่ในวันนี้ครับ"

"เรื่องอะไรละลูก ถ้าลินดาตกลงแม่ก็ตกลงตามเจ้าตัวเขานั่นแหละ"

"น้ำมาแล้วค่ะ"

ลินดายกแก้วน้ำมาเสิร์ฟแขกของบ้านวันนี้ พร้อมนั่งลงบนเก้าอี้

"ผมจะมาขออนุญาติคุณแม่ เรื่องที่ผมจะขอลินดาแต่งงานครับ"

"ฮ่าๆๆ ทำไมต้องทำหน้าซีเรียสกันขนาดนั้นล่ะเด็กๆ เรื่องแต่งงานมันเป็นเรื่องธรรมชาติ ถ้าลินดาอยากแต่งแม่ก็ไม่ห้าม ดีซะอีกแม่จะได้อุ้มหลานเร็วๆ"

แม่ของลินดาพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ก็ชาตินี้คิดว่าลูกจะขึ้นคานซะแล้วหน่ะสิ

"เอ่อ สรุปแม่ไม่มีปัญหาอะไรใช่มั้ยคะ"

"โธ่! ยัยดานี่ก็ แม่จะมีปัญหาอะไรเล่า ส่วนเรื่องฤกษ์ ก็แล้วแต่คุณลูกเขยจะสะดวกแล้วกัน"

มารดาของลินดาพูดติดตลก ทำให้ฮาเกนกับลินดาหันมายิ้มให้กัน ลินดาจะรู้ตัวหรือป่าว ว่าถูกราชสีห์หนุ่มหมายปองเธอเพื่อนที่จะทำอะไรกันแน่