ตอนที่ 2

เช้านี้ที่แสนจะวุ่นวายสำหรับสาวน้อยคนนึงที่ต้องรีบอาบน้ำแต่งตัวเพื่อจะไปสัมภาษณ์งาน  ลินดา   คาเมียส    สาวน้อยวัยกระเตาะที่ต้องรีบหาเงิน ตัวเป็นเกลียวเพื่อที่จะมารักษาแม่ที่ป่วยเป็นมะเร็งระยะที่สอง เธอต้องขยันและเก็บเงินเพื่อมารักษาแม่ เธอทำทุกอย่างที่ขวางหน้า ไม่เกี่ยงว่าจะเป็นงานหนักหรือเบา

ณ บริษัท ของซีโน่ บริษัทที่เป็นผู้ส่งออกสินค้าต่างๆที่มีเฉพาะในประเทศไทย

"เอ่อ ฉันลินดา ที่คุณซีโน่นัดมาสัมภาษณ์ค่ะ"

ลินดาพูดกับเลขาที่ทำงานอยู่หน้าห้องของ ซีโน่ ท่านประทานใหญ่

"เชิญด้านในเลยค่ะ"

เลขาส่วนตัวของซีโน่พูดพร้อมเดินเข้าไปส่งลินดาในห้อง ซึ่งตอนนี้ซีโน่กำลังนั่งเคลียร์เอกสารบางอย่างอยู่

"คุณซีโน่ค่ะ คุณลินดามาแล้วค่ะ"

เลขากล่าวอย่างสุภาพ  ซีโน่เงยหน้ามาพร้อมพยักหน้า แล้วเลขาก็เดินออกจากห้องไป ลินดาได้แต่ภาวนาขอให้เธอสัมภาษณ์งานสำเร็จ

"สวัสดีค่ะ"

ลินดาพูดพร้อมยกมือไหว้และทักทายซีโน่ด้วยรอยยิ้ม

"เชิญนั่งสิ"

ซีโน่พูดอย่างเรียบง่ายคนตัวเล็กหน้าหวานจึงรีบนั่งทันที ตอนนี้เธอพร้อมแล้วที่จะสัมภาษณ์งานแต่....

"ฉันขอโทษน่ะลินดา ฉันคงรับเธอเข้าทำงานไม่ได้"

คำพูดของซีโน่ทำให้ลินดาหน้าซีดไปในทันที แห้ว แห้วอีกแล้วหรอ! สาวน้อยคิดในใจ

.                         "เอ่ออ ทำไมล่ะคะ ฉันทำอะไรไม่ถูกใจคุณหรือปล่าว"

คนถามเสียงสั่นเครือเเกมจะร้องไห้

"ปล่าวหรอก ! แต่มีคนจองตัวเธอไว้แล้ว"

ใบหน้าที่ซีดอยู่เมื่อกี้ กลับรู้สึกมีความหวังมาอีกครั้ง มีคนจองตัวเธอไว้แล้ว แสดงว่าเธอต้องมีงานทำสิ ไม่ว่าจะเป็นงานอะไร เธอทำได้หมดนั่นแหละ

"จริงหรอคะ "

"จริงสิ "

"แล้วใครคะที่จองตัวฉันไว้"

"เพื่อนฉันเอง ชื่อฮาเกน  ฮาเกน  โรลว์ "

"แล้วฉันต้องทำยังไงบ้างคะ’

ท่าทางของลินดาดูตื่นเต้นเอาการทำให้ซีโน่เผลอยิ้มออกมาจนได้

"เดี๋ยวฉันจะส่งเธอไปหาฮาเกนเอง พร้อมหรือยังล่ะสาวน้อย"

"พร้อมแล้วค่ะ"

ไม่รอช้า ซีโนพาลินดาขับรถไปที่โรงแรมของฮาเกน  ลินดาดูเป็นผู้หญิงน่ารัก สดใส ไร้เดียงสา แล้วถ้าไปอยู่กับไอ้เกนจะเกิดอะไรขึ้นบ้างน่ะ ซีโน่แอบหวั่นๆในใจกลัวฮาเกนจะทำให้ลินดาเสียใจนี่สิ ก็ลินดาช่างดูบอบบางเหลือเกิน

"เอ่อ คุณซีโน่คะ เเล้วเพื่อนคุณซีโน่ จะให้ดาไปทำงานอะไรหรอคะ"

เสียงเล็กถามด้วยความสงสัย

"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน  เอาไว้เธอค่อยถามเอาเองล่ะกันนะ แล้วมาบอกฉันด้วยล่ะกัน ว่ามันให้เธอทำงานอะไร"

ลินดาไม่ได้พูดอะไรต่อ เธอแค่พยักหน้าแล้วยิ้มให้ผู้ชายใจดีคนนี้ ท่าทางคุณซีโน่นี่คงจะจิตใจดีมากๆเลยล่ะ

ณ โรงแรมของฮาเกน  ซีโน่นำลินดาเดินขึ้นไปชั้นบนสุดของโรงแรม ที่นั่นเป็นทั้งที่ทำงานและที่พักส่วนตัวของฮาเกน

ก๊อกๆๆๆ ซีโน่เคาะประตูห้องทำงานของฮาเกน

"ไม่ได้ล็อก"

เมื่อได้ยินดังนั้นซีโน่จึงเปิดประตูเข้าไปทันที เผยให้เห็นฮาเกนที่อยู่ในชุดสูธสีดำที่กำลังนั่งมองใบอะไรสักอย่างบนโต๊ะทำงาน ก็จะใบอะไรซะอีกล่ะ ก็เอกสารสมัครงานของลินดาหน่ะสิ เมื่อคืนฮาเกนนอนไม่หลับเพราะคิดถึงแต่คนที่เขาขับรถชน จึงทำให้เขามองเอกสารสมัครงานของลินดาจนหลับไป ตื่นขึ้นมาเขาก็ยังมิวายหยุดมองเอกสารนั้น

"คุณ....!"

ลินดาอุทานออกมาด้วยความตกใจ นี่มันเป็นความบังเอิญหรือปล่าวก็ไม่รู้  เพื่อนของซีโน่คือคนที่เธอวิ่งตัดหน้ารถเมื่อวานนี่นา นึกถึงก็ยังช็อกกับเหตุการณ์นั้นอยู่เลย

"สวัสดีลินดา"

ในที่สุด ฮาเกนก็ได้สิ่งที่ต้องการตามปรารถนา เขาก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าทำไมถึงอยาก เจอเธอ อยากอยู่ใกล้เธอ และอยากสัมผัสเธอ ทั้งๆ ที่ไม่รู้จักกันมาก่อน

"เอ่ออ สะสวัสดีค่ะคุณฮาเกน"

"เคยเจอกันแล้วหรอ"

ซีโน่เอ่ยขึ้นมาด้วยความแปลกใจ ถึงว่าล่ะทำไมฮาเกนถึงขอเด็กคนนี้กับเขา

"ก็ เคยเจอกันเพราะอุบัติเหตุนิดหน่อย แกออกไปได้ล่ะ ฉันจะสัมภาษณ์งาน"

"อ้าว ไล่สะงั้น เออ ไปก็ได้ ไว้เจอกันน่ะลินดา"

ซีโน่พูดพร้อมเดินออกไปจากห้องอย่างว่าง่าย เพราะเขารู้ทันเพื่อนตัวเองไงล่ะ ว่าต้องการอะไร

"เชิญนั่งก่อนสิ"

"ขอบคุณค่ะ"

ลินดาพูดพร้อมความเกร็งนิดหน่อย ทำไมอยู่ใกล้ผู้ชายคนนี้ถึงรู้สึกแปลกๆน่ะ หัวใจก็เต้นแรงผิดปกติ

"เธอถนัดงานแนวไหนหรอ"

"เอ่อก็ ได้ทุกแนวนะคะ"

"แล้วเธอรู้หรือปล่าวว่าเธอจะได้มาทำงานอะไร"

"ไม่ทราบค่ะ"

"แล้วเธออยากทำงานอะไร"

"ละแล้วแต่คุณฮาเกนจะพิจารณาค่ะ"

ทำไมคำถามแปลกๆชอบกล ฉันเป็นแค่ลูกจ้างมีสิทธิ์เลือกงานด้วยหรอ

"ถ้างั้น มาเป็นเลขาส่วนตัวให้ฉันได้มั้ย"

"เอ่อ คุณก็มีอยู่แล้วไม่ใช่หรอคะ"

ลินดาตอบไปแบบไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขามีเลขาอยู่แล้วหรือปล่าว ก็ใจมันสั่งให้ตอบไปแบบนั้นนี่นา

"หื้มม ก็มี แต่ฉันอยากให้มาเป็นเลขาส่วนตั๊วส่วนตัวหน่ะ"

คำพูดของคนตรงหน้าทำให้ลินดาหน้าแดงขึ้นมาซะงั้น ก็คำตอบมันกำกวมนี่

"งั้น ก็ได้ค่ะ งานอะไรฉันก็ทำได้หมด ขอแค่ได้เงิน"

"เงินหรอ ทำไมเธอถึงต้องการเงินมากขนาดนั้นล่ะ"

"คือ แม่ฉันไม่สบายค่ะ ฉันก็เลยต้องหาเงินไปรักษาแม่"

"อื้มม งั้นถ้าเธอมีปัญหาอะไรก็บอกฉันได้น่ะ ฉันยินดีช่วย ส่วนเงินเดือนฉันจะให้เธอเดือนล่ะห้าหมื่นล่ะกัน"

"ห๊ะ ห้าหมื่น"

เดือนละห้าหมื่นเลยหรอ นี่ฉันหูฝาดไปหรือปล่าว

.                           "ทำไม มันน้อยไปหรอ!"

ฮาเกนถามแบบไม่ค่อยเขาใจ สงสัยเขาคงให้น้อยไปแน่ๆ

.                          "ปล่าวค่ะ มันมากไปต่างหาก"

"ไม่เป็นไรหรอกฉันเต็มใจให้"

"ขอบคุณมากนะคะคุณฮาเกน ถ้ามีอะไรที่ดาพอจะช่วยได้ บอกดาได้นะคะ ดาจะตอบแทนคุณ ในฐานะที่คุณช่วยเหลือดา"

ถือว่าโชคดีแล้วล่ะ ที่ได้มาเจอเจ้านายแบบคุณฮาเกน

"ถ้างั้น ฉันขออะไรเธออย่างนึงได้มั้ย?"

"ได้ค้ะ คุณฮาเกนต้องการให้ดาช่วยอะไรคะ"

"ฉันขอจูบเธอได้มั้ย"

อะไรน่ะ! จูบหรอ,นี่มันอะไรกัน ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยมีใครขออะไรแบบนี้เลย ก็ฉันไม่เคยมีแฟนนี่นา จะให้ทำทำยังไงดีเนี่ย แล้วจูบมันต้องทำอะไรบ้างอ้ะ

"จะจะ จูบหรอคะ"

คนตัวเล็กถามอีกครั้งเพื่อทวนความมั่นใจว่าเธอไม่ได้หูฝาด คุณฮาเกนนี่พิลึกจังเลยนะ เริ่มรู้สึกไม่ปลอดภัยยังไม่ไม่รู้แฮะ

"อื้มม ใช่! แต่ถ้าเธอไม่ให้ก็ไม่เป็นไรนะ"

ฮาเกนพูดพร้อมทำสีหน้าน่าสงสาร คารมฉันนี่มันสุดยอดไปเลย

"เอ่อ ก็ได้ค่ะ ดาให้"

ถึงยังไงก็เถอะ มันก็แค่จูบ คงไม่เสียหายอะไรขนาดนั้น ยังไงฮาเกนก็เป็นผู้มีพระคุณคนนึงสำหรับเธอ

จากนั้นฮาเกนยิ้มแล้วลุกขึ้นเดินมาจากเก้าอี้ ส่วนลินดาก็ได้แต่นั่งเกร็ง อยู่ที่เดิม ฮาเกนยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ ทำให้หัวใจดวงน้อยๆของลินดาเต้นไม่เป็นส่ำ ฮาเกนไม่รอช้าเขาประกบริมฝีปากเข้าหาคนตัวเล็กทันที จากนั้นเค้าก็ค่อยๆดูดเม้มริมฝีปากของลินดาช้าๆ แต่คนที่ไม่รู้ประสีประสาอย่างลินดาก็ได้แต่อยู่เฉยๆ เพราะเธอไม่เคยก็เลยทำไม่เป็น ฮาเกนตกใจกับอาการสั่นของลินดาเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ติดใจอะไร ตอนนี้เขาชอบทุกอย่างในตัวเธอ ถึงแม้ว่าจะไม่รู้ว่าเธอเคยหรือไม่เคยอะไรมาบ้าง ลิ้นหนาค่อยๆแทรกตัวเข้าไปในโพรงปากที่บอบบางสัมผัสอย่างอ่อนโยน ลินดาก็ได้แต่เก็บความรู้สึกแปลกใหม่ที่ไม่เคยได้พบ แต่ก็ไม่ได้ต่อว่าอะไรกับผู้เป็นเจ้านาย ฮาเกนยกลินดาขึ้นให้ยืนเพื่อนที่จะได้จูบแบบถนัดมากขึ้น รสจูบที่นุ่มนวลกลับกลายมาเป็นจูบที่เร่าร้อน ฮาเกนไม่ยอมปล่อยปากออกจากคนตัวเล็กอย่างง่ายๆเขามัวแต่ระบมดูด เม้ม ทั้งริมฝีปากล่างและบน มือของฮาเกนตอนนี้เริ่มอยู่ไม่เป็นสุขแล้ว เริ่มรูปไร้ไปทั่วขานวลเนียนรูปไร้ขึ้นไปเรื่อยๆ จนถึงชายกระโปรงสีฟ้าแล้วถลกขึ้นไป ตอนนี้คนตัวเล็กหน้าหวานกำลังเคลิ้มไปกับเขา แต่ทว่าา

"กรี๊ดดดดดดดดด ฮาเกน"