บทที่1 จุดเริ่มต้น

"กรี๊ดดดด!" เสียงกรีดร้องดังขึ้นพร้อมกับร่างเล็กที่กระโดดโลดเต้นอย่างดีใจ เมื่อได้รับโทรศัพท์ของขุนเขาบอกว่ากำลังเดินทางมาจากสหรัฐอเมริกา หลังจากไปเรียนรู้การเลี้ยงวัวฟาร์มที่นั่นเป็นเวลาสามปี

"เกิดอะไรขึ้น?" ผู้เป็นแม่รีบสาวเท้ายาว ๆ ขึ้นมาบนบ้าน แล้วเปิดประตูเข้ามาในห้องจ้องมองบุตรสาวคนเล็กที่กำลังกระโดดไปมา

"พี่ขุนเขาค่ะ พี่ขุนเขากำลังมา"

"ดีจังเลย"

"ไปบอกพี่พลอยก่อน"

"จ้ะ" กานดาพยักหน้า มองบุตรสาวคนเล็กที่วิ่งไปที่ห้องของพลอยดาวอย่างเอ็นดู

"พี่พลอย พี่พลอยคะ"

"อะไร?" พลอยดาวเปิดประตูออกมา แล้วมองหน้าน้องสาว

"พี่ขุนเขากำลังมา"

"พี่รู้แล้ว"

"กรี๊ด!"

"แกจะกรี๊ดทำไม?"

"พราวดีใจนิ่คะ"

"อื้อพี่ก็ดีใจ" พลอยดาวยิ้มให้น้องสาว "พี่ขุนจะขอพี่แต่งงาน"

"งื้อ ดีใจด้วยนะคะ" พราวรุ้งยิ้มกว้างหัวใจสลดวูบ ผู้ชายที่แอบชอบกำลังจะแต่งงานกับพี่สาวของเธอ แม้จะแอบปวดใจ แต่ก็ดีใจที่ได้เห็นคนที่ตัวเองรักทั้งสองจะได้แต่งงานกัน การได้เฝ้ามองคนที่ตัวเองรักมีความสุข มันก็คงจะเป็นอะไรที่แสนจะสุขใจแล้ว ไม่มีอะไรดีไปกว่า การได้เห็นคนที่รักมีความสุข

"จ้ะ" พลอยดาวยิ้มให้น้องสาวก่อนจะเบือนหน้าไปอีกทาง แล้วคว้ากระเป๋าเดินออกไปข้างนอก

ผ่านไปสามวัน ชายร่างสูงสง่าเดินลากกระเป๋าออกมาจากประตูสาม พลอยดาวรีบเข้าไปสวมกอดด้วยความคิดถึง พราวรุ้งมองขุนเขากับพี่สาวแล้วยิ้มอย่างมีความสุข แม้ใจจะเจ็บแปลบมากก็ตาม

"คิดถึงจังค่ะ"

"พี่ก็คิดถึง"

"พลอยขอหอมแก้มให้คิดถึงสักสองสามฟอด" พลอยดาวเขย่งปลายเท้าจุมพิตแก้มสากไปมา "รักพี่ขุนเขาจัง"

"พี่ก็รักพลอย วันนี้เราต้องฉลอง ฉลองที่ฟาร์มพี่กัน"

"ค่ะ"

ขุนเขายิ้มก่อนที่สายตาจะเหลือบไปเห็นบิดามารดาที่กำลังเดินมาหาเขา ชายหนุ่มไม่รอช้ารีบเข้ากอดทันที

"ขุนเขาพ่อกับแม่คิดถึงลูกจัง"

"ผมคิดถึงพ่อกับแม่ที่สุดเลย" ชายหนุ่มกอดบุพการีทั้งสองด้วยความคิดถึง ไปเรียนรู้ที่ฟาร์มวัวต่างประเทศหลายปี คราวนี้ได้กลับมาสานฝันของตัวเองและครอบครัวสักที

งานกินเลี้ยงถูกจัดขึ้นอย่างอบอุ่น ส่วนมากจะเป็นครอบครัวของขุนเขากับครอบครัวของพลอยดาวพราวรุ้งและบรรดาพวกคนงานไม่กี่คนที่พักในฟาร์มของขุนเขา มาร่วมกินเลี้ยงกัน

ฟาร์มของชายหนุ่มเป็นฟาร์มโคเนื้อกับโคนม โครีดนมแล้วจะถูกนำส่งโรงงานแปรรูปน้ำนม ส่วนวัวเนื้อจะเลี้ยงให้ดีด้วยอาหารวัวที่มีคุณภาพสูง พอถึงเวลาก็ส่งให้โรงงานแปรรูปเนื้อวัวส่งออกนอก

"พี่พลอยตัวหอมจังค่ะ" พราวรุ้งปิดประตูแล้วเดินมาหาพี่สาว ซึ่งตอนนี้แต่งตัวน่ารักเรียบร้อย พราวรุ้งไม่แปลกใจเลยว่าทำไมพี่ขุนเขาถึงรักพี่สาวของเธอ ความน่ารักนิสัยดีในตัวพลอยดาวที่เป็นฝ่ายมัดใจเขา

"จะไม่หอมได้อย่างไร น้ำหอมจากปารีสเลยนะ น้ำหอมที่พี่ฉีดเป็นน้ำหอมที่แพงมาก"

"งื้อ พราวอยากดูขวดมันค่ะ"

"ถ้าชอบเดี๋ยวพี่ฉีดให้" พลอยรุ้งหยิบขวดน้ำหอมราคาแพงฉีดที่ซอกคอขาวนวล และฉีดที่ข้อมือของน้องสาว "หอมฟุ้งทั่งตัวเลย"

"งื้อ หอมที่สุดเลยค่ะ พราวชอบจัง"

"กลิ่นโปรดพี่เลย พี่ชอบมาก และที่สำคัญพี่ขุนเขาก็ชอบ"

"เหรอคะ?"

"อื้อ"

"เราไปกันเถอะ"

"ค่ะ" พราวรุ้งอยู่ในชุดกระโปรงสีหวาน เดินเคียงคู่ไปพร้อมกับพี่สาว

"สวัสดีค่ะพี่ขุนเขา" พราวรุ้งยกมือไหว้อย่างนอบน้อม

"สวัสดีครับ วันนี้ไม่ไปรับพี่ที่สนามบินเลยนะ" เขายิ้มให้เล็กน้อย

"พราวขอโทษค่ะ พราวต้องช่วยแม่เก็บองุ่นไปทำไวน์น่ะค่ะ"

"ขยันจังนะเรา ไม่เจอกันหลายปี โตเป็นสาวแล้ว"

"ค่ะ" พราวรุ้งยิ้มแล้วกำชายกระโปรงตัวเองเบาๆ เพื่อไล่ความประหม่า ไม่เจอกันหลายปีขุนเขาเปลี่ยนไปและเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก แต่สิ่งที่ยังไม่เปลี่ยนคือความหล่อระดับพระเอกของเขา

"พลอยมานั่งข้าง ๆ พี่เร็ว" เขาตบที่นั่งเก้าอี้เบา ๆ

"ค่ะ" พลอยดาวพยักหน้าแล้วเดินไปนั่งข้าง ๆ ส่วนพราวรุ้งเดินไปนั่งเก้าอี้ข้างบังอร แม่ของขุนเขา

"ปีนี้หนูพราวอายุเท่าไหร่แล้วจ๊ะ" บังอรเอ่ยถามหญิงสาวขณะที่นั่งทางปิ้งย่างกันที่โต๊ะ

"สิบแปดแล้วค่ะแม่บังอร"

"มิน่าล่ะปีนี้ถึงได้โตเป็นสาวสะพรั่งเชียว หนูพราวสวยมากนะรู้ไหม?"

"ขอบคุณค่ะ"

"ถ้าสนใจลูกชายแม่ก็บอกได้นะ แผ่นดินกับสายชลยังโสด"

"...." พราวรุ้งยิ้มไม่ได้ตอบอะไร

"ดีเลยค่ะแม่บังอร สายชลกับแผ่นดินก็ยังโสด พราวรุ้งก็โสด เหมาะกันดี" พลอยดาวเอ่ยเสริม

"จ้ะ"

"เดี๋ยวพี่ชงเหล้าเอง" แผ่นดินจัดการชงเหล้า คนที่ดื่มหนักดื่มสนุกเห็นทีจะเป็นขุนเขา "พี่หิวน้ำเหรอ ดื่มเอาๆ"

"กูแค่ชินนิ่อยู่เมืองนอกดื่มแก้หนาวบ่อย เมาทุกวันเลย"

"มึงต้องดื่มสูตรพิเศษของกู ดื่มแล้วฟินแน่นอน"

"จัดมาไอ้น้องชาย"

"ส่วนของพี่พลอย ผมจะชงให้ไม่แรงมากนะครับ"

"ไม่ต้องชงแรงมากนะคะ ปกติพลอยเป็นคนไม่ค่อยดื่มเหล้า" สิ้นประโยคที่พี่สาวเอื้อนเอ่ย พราวรุ้งถึงกับขมวดคิ้วทันที แต่ก็ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา

วันนี้มีดื่มสังสรรค์กันพี่ขุนเขาดื่มหนัก พี่สาวของเธอเองก็ดื่มหนักเช่นกัน จากที่บอกว่าไม่ค่อยดื่ม ตอนนี้กระดกเหล้าเข้าปากรัว ๆ พ่อแม่ของทั้งสองฝ่ายแยกไปคุยกันอยู่ที่โต๊ะอีกฝั่ง ปล่อยให้เด็ก ๆ ได้สนุกกันเต็มที่ พราวรุ้งเองก็มีดื่มบ้างเพราะขัดคนชงให้ดื่มไม่ได้

"หมดแก้ว" แผ่นดินยื่นแก้วเหล้าให้หญิงสาว ซึ่งเริ่มจะจำไม่ได้แล้วว่าเป็นแก้วที่เท่าไหร่

"พอแล้วค่ะพี่แผ่นดิน เดี๋ยวพราวกลับบ้านไม่ได้"

"กลับไม่ได้ก็นอนที่นี่ บ้านพักที่ฟาร์มมีเยอะแยะ นอนสบายไม่แพ้บ้านหลังใหญ่เลย ไม่ต้องกลัวว่าจะหลับไม่ได้ เพราะพี่ไม่ให้กลับ" แผ่นดินจ้องคนหน้าสวยแล้วเอ่ยแกมบังคับ

"แต่ ..."

"ดื่ม ๆ อย่าช้า"

"ค่ะ แต่แก้วสุดท้ายแล้วนะคะ"

"ถ้าอยากดื่มแก้วสุดท้าย ต้องดื่มสูตรพิเศษของพี่ ดื่มเสร็จเดี๋ยวให้แม่บ้านจัดแจงห้องพักให้"

"ถามแม่ก่อนค่ะว่า แม่จะให้นอนที่นี่ไหม?"

"แม่กานดาให้นอนแน่นอน รับเหล้าสูตรพิเศษพี่ไปดื่มซะ"

"ค่ะ"

"ส่วนนี่ของพี่ชายสุดหล่อกับพี่พลอยสุดสวย"

"ขอบคุณค่ะ"

"อยากได้อะไรถึงชมกู"

"ไม่อยากได้อะไร แค่อยากให้มึงมีความสุขเท่านั้นแหละ ใช่ไหมสายชล"

"อื้อ"

"ว่าแต่เหล้ามึงใส่อะไรวะ เข้มได้ใจกูจริง ๆ"

"เหล้าบวกพลังใบแล้วก็อีกหลายอย่าง"

"เหี้ย"

"ฮ่า ๆ"

พราวรุ้งกระดกเหล้าแก้วสุดท้ายเข้าปากแล้วลุกขึ้น ดีหน่อยที่พ่อแม่ของเธอเป็นพ่อแม่สมัยใหม่ เรื่องการดื่มเหล้าท่านไม่ได้ปรามอะไรมากมาย พ่อพวกท่านรู้ดีว่า พราวรุ้งจะดื่มเฉพาะเวลาที่มีงานสำคัญเท่านั้น

หลังจากที่โดนเหล้าสูตรพิเศษเข้าไปพราวรุ้งถึงกับทรงกายแทบไม่อยู่ แผ่นดินจึงให้คนงานผู้หญิงไปส่งที่บ้านพัก ที่มีลักษณะเป็นบ้านน็อคดาวน์ตั้งเรียงราย

"เฮ้อ ในที่สุดก็ถึงสักที"

+++++