บทที่ 2

พราวรุ้งสะดุ้งตื่นขึ้นมา พร้อมกับกวาดสายตามองไปรอบ ๆ ก่อนจะนึกได้ว่ากระเป๋าที่ตัวเองสะพายมายังอยู่บนโต๊ะที่ดวลเหล้ากัน เธอลุกขึ้นจากเตียงอย่างทุลักทุเลเปิดประตูเดินออกไป

แม้เส้นทางที่มาจะไม่ได้ไกลมาก แต่เหมือนไกลเป็นสิบกิโล เพราะการเดินหน้าถอยหลังของเธอ

พอไปถึงทุกคนก็แยกย้ายกันไปหมดแล้ว เหลือเพียงพลอยดาวที่ยืนอยู่กับขุนเขา แสดงบทรักกันด้วยกันจูบกันอย่างดูดดื่ม

"พี่ว่าจะไปพักพอดีเลย"

"ค่ะ"

"พราวพักอยู่ห้องไหน?"

"อยู่บนน็อคดาวน์ตรงโน้นค่ะ" หญิงสาวชี้ไปที่บ้านน็อคดาวสิบกว่าหลังที่ตั้งอยู่เรียงราย

"อืม ดีจัง เป็นส่วนตัวดี"

"ค่ะ"

"ไปพร้อมกันกับพี่ไหม?"

"พราวหากระเป๋าก่อน พี่ไปเถอะค่ะ"

"พี่หาช่วยไหม?"

"ไม่เป็นไรค่ะ พราวเจอกระเป๋าแล้ว"

"จ้ะ" พลอยดาวยิ้มแล้วเดินจับมือกับขุนเขาเดินไป ส่วนพราวรุ้งเช็คข้าวของในกระเป๋า แม้จะเมามากแต่ก็ยังพอมีสติสัมปชัญญะ ถึงแม้จะไม่เต็มร้อยก็เถอะ

"พี่ขุนเขาพักบ้านหลังไหนเหรอคะ?" พลอยดาวยิ้มให้ขุนเขา แสงจันทร์สาดส่องทำให้ชายหนุ่มมองหน้าสวยหวานของพลอยดาวได้อย่างชัดเจน

เธอสวยมาก สวยจนเขาอยากจะรีบแต่งงานกับเธอให้เร็วที่สุด เพื่อจะได้ครอบครองผู้หญิงสวยหวานที่อยู่ตรงหน้า

"พักหลังนั้น พลอยไปนอนกับพี่ไหม? พี่อยากนอนกอดพลอยจัง" เขาพูดพร้อมกับคลอเคลียที่พวงแก้มสวย มือไม้ลูบไล้ทั่วแผ่นหลังเล็ก

"อย่าใจร้อนสิคะ"

"พรุ่งนี้พี่จะคุยเรื่องแต่งงานของเรากับพ่อแม่ ท่านจะได้หาวันและคุยเรื่องสินสอดกับแม่กานดา"

"ค่ะ"

"พี่รักพลอยนะ"

"พลอยก็รักพี่ค่ะ"

"เดี๋ยวพี่ไปส่งห้องที่พราวพักอยู่"

"ค่ะ" พลอยดาวยิ้มแล้วเดินจับมือขุนเขาผู้ชายที่เธอรักเดินไปที่พัก ที่จริงไม่ใช่ว่าเธอไม่พร้อมที่จะมีอะไรกันกับเขา แต่เธออยากแต่งงานแล้วค่อยร่วมหลับนอนกับเขาจะดีกว่า เธออยากให้ขุนเขามองเธอเป็นผู้หญิงที่มีค่า มากกว่าผู้หญิงที่เขาต้องการจะเชยชมเมื่อไหร่ก็ได้ เธออยากแสดงภาพลักษณ์ดี ๆ ให้เขาได้เห็นมากกว่า

"พี่รักพลอยนะ"

"พลอยก็รักพี่ รักที่สุดเลยค่ะ" พลอยดาวจุมพิตที่ริมฝีปากของขุนเขาอย่างอ้อยอิ่ง ก่อนจะเปิดประตูที่พักเข้าไป

ขุนเขามองตามแผ่นหลังเล็กอย่างอาลัยอาวรณ์ พรุ่งนี้เขาจะไม่อยู่เฉยเขาจะไม่รั้งรอ เขาจะเอาพลอยดาวเป็นเมียเขาให้เร็วที่สุด ด้วยการเร่งรัดบุพการีทั้งสอง ให้ไปสู่ขอเธอ

"ไอ้ขุน เหล้าสูตรใหม่อีกแก้ว" น้องชายตัวดีเอ่ยพร้อมกับชูแก้วเหล้าให้ขณะที่เขากำลังกลับห้องพัก

"พอเลย เเค่นี้กูก็จะตายอยู่แล้ว เดินจะถึงห้องหรือเปล่านี่"

"อีกแก้ว รับรองดุดันไม่เกรงใจใคร"

"ไม่เอาก็เมาหนักแล้ว"

"อีกแก้วน่ะ"

"หูยไอ้เวรนี่" ว่าจบก็รับเเก้วเหล้ากระดกเข้าปากรวดเดียว เหล้าแก้วนี้ทำเอาเขาเเทบล้มตึง

ขุนเขาเปิดประตูห้องพักแล้วล้มตัวนอนบนเตียงใหญ่ เหล้าสูตรพิเศษของน้องชายทำให้เขาเมาหนัก รู้สึกกายพลุ่งพล่านตลอดเวลา ชายหนุ่มสะบัดหน้าไล่ความฟุ้งซ่านไปมา แล้วเลื่อนมือไปปิดไฟ

ประตูบานหนาถูกเปิดออก พร้อมกับแสงสะท้อนของพระจันทร์ มองเห็นทรวดทรงองค์เอวของบุคคลที่เข้ามาเป็นอย่างดี

กลิ่นน้ำหอมที่เขาได้กลิ่นโชยเข้ามาเตะจมูก มันเป็นกลิ่นที่พลอยดาวชอบใช้ หรือว่าเธอเปลี่ยนใจอยากจะมาร่วมหลับนอนกับเขาแล้ว แค่ได้กลิ่นอารมณ์ก็ปะทุหนัก พอประตูถูกปิดเขาก็จู่โจมคนตัวเล็กอย่างรวดเร็ว

"ว้าย!" พราวรุ้งร้องออกมาอย่างตกใจ ร่างเล็กถูกสวมกอดถูกรุกรานอย่างรวดเร็ว พอจะเอ่ยปรามริมฝีปากก็ถูกประกบอย่างดูดื่ม "อื้อ"

มือหนาลูบไล้ไปทั่วร่างเล็กปากก็ยังบดจูบไม่หยุด เขาจับร่างคนตัวเล็กนอนราบไปกับเตียง แม้จะมีเพียงแสงสลัวสาดส่องผ้าม่าน แต่คนที่เขากำลังฟอนเฟ้นหนักมือ ก็รูปร่างสวยงามราวกับเทพธิดาบนสวรรค์ก็ไม่ปาน

เขาบดจูบอย่างเร่าร้อน ปลุกอารมณ์สาวกระพือขึ้น แม้จะยังอ่อนต่อโลก แต่พราวรุ้งก็ไม่ได้โง่พอที่จะไม่รู้ว่าสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น มันคืออะไร

"พลอย" น้ำเสียงนุ่มทุ้มดังขึ้นข้างหู พราวรุ้งจำเสียงขุนเขาได้จึงพยายามผลักร่างหน้าให้พ้นกาย แต่ทว่าคนตัวโตกลับต่อต้านไม่ยอมให้เธอผลักไสเขาจนสำเร็จ

"พี่ขุนคะ พราวไม่ใช่พี่พลอย" แม้จะมีสติไม่เต็มร้อยเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ แต่พราวรุ้งก็พยายามปราม ให้ชายหนุ่มได้รับรู้ว่าเธอไม่ใช่พลอยดาวอย่างที่กำลังเข้าใจ "พี่ขุน อย่าทำแบบนี้ อื้อ"

พราวรุ้งทำได้เพียงเปล่งเสียงครางเมื่อริมฝีปากหนาของขุนเขาจูบหนักหน่วงอีกครั้ง เมื่อหนาลูบไล้ไปทั่วร่างงาม กระโปรงสีหวานถูกถลกขึ้นแพนตี้ตัวจิ๋วถูกดึงแล้วเหวี่ยงลงพื้นอย่างไม่ไยดี

ท่อนเนื้ออวบใหญ่สอดแทรก ความคับแน่นทำให้ขุนเขาชะงัก เขามองคนตัวเล็กใต้ร่างเพียงครู่ก่อนจะกระแทกเต็มแรง จนท่อนเนื้อมุดร่องสาวจนสุดความยาวแก่นกาย

พราวรุ้งกรีดร้องดังลั่นเมื่อเขาชำแรกกายสาวอย่างรุนแรง ส่งผลให้ดอกกุหลาบสีสวยเกิดแผลฉีกขาดเป็นทางยาวเปรอะเปื้อนผ้าปูเตียงสีขาว และแน่นอนสิ่งที่คนเมาบนร่างกระทำ มันสร้างความเจ็บปวดจนไม่อาจจะกลั้นน้ำตาเอาไว้ได้

"พลอยพี่รักพลอยนะ" เขาพึมพำเบา ๆ กระทั้นท่อนเนื้อถี่รัว เร่งจังหวะจนสุขสมแล้วเริ่มบทรักบทใหม่ เขาจับคนตัวเล็กโก้งโค้งสอดแทรกท่อนเนื้อ เธออยู่ในท่าคลานเข่า ส่วนเขาตอกอัดท่อนเนื้อถี่รัวมือหนากอบกุมเต้าใหญ่จนมันปริตามร่องมือ

"อ๊า" กลีบสาวตอดรัดหนักหน่วง แม้จะเมามากแต่เรือนร่างของแฟนสาว ที่เขากำลังมีสัมพันธ์สวาททำให้เขาสุขสม จนไม่สามารถหยุดบทรักให้เกิดขึ้นเพียงครั้งเดียวได้

หน้าขาใหญ่ปะทะก้นงอนงามดังพับ ๆ หัวบากบานซุยร่องสวยจนกลีบบานแบะ ยิ่งกระแทกยิ่งเสียดเสียว ความรู้สึกมันเอ่อท้น ความรักความต้องการ มันแน่นอกจนแทบจะระเบิดออกมา

"พี่ขุนเขาคะ อื้อ" พราวรุ้งเสียงแผ่วรู้สึกเหนื่อยจนไม่อาจจะเก็บกลั้น เธอจุกเจ็บและเสียวไปทั้งร่าง ความรู้สึกหลากหลายประดังประเดเข้ามาจนตั้งตัวไม่ทัน

รูสวาทถูกกระแทกซ้ำ ๆ ยิ่งกระแทกโดนจุดเสียว พราวรุ้งก็แทบจะหลั่งน้ำหวานออกมา คนร่างบึกบึนกระแทกท่อนเนื้อถี่รัว จับร่างเล็กให้ลุกขึ้นนั่ง โดยที่เขายังคงกระแทกจากทางด้านหลังไม่หยุด

ด้วยขนาดแก่นกายที่ใหญ่โตกลีบสาวโอบอุ้มจนกลีบปลิ้น ขุนเขากอดร่างเล็กราวกับเด็กเอาไว้แนบอก เสือกเสยท่อนเนื้อถี่รัว ริมฝีปากหนาจูบที่ซอกคอขาวพร้อมกับทำรอยเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ

ปึก!ปึก!

สองเต้าแกว่งไกว่ตามเเรงกระแทก พราวรุ้งร่างกายร่านร้อนเต็มไปด้วยแรงใคร่กระหาย ขุนเขาเร่งจังหวะเพิ่มความกระสัน ที่ทำให้พราวรุ้งต้องกรีดร้องออกมาอย่างซ่านเสียว

@เช้าของอีกวัน

"กรี๊ด!"

เสียงกรีดร้องดังลั่น ทำให้ขุนเขาสะดุ้งเปิดเปลือกตาขึ้นมอง พลอยดาวอยู่ในชุดสีขาวกระโปรงคลุมเข่า เธอกรีดร้องน้ำตาอาบสองแก้ม ชายหนุ่มกะพริบตาถี่ ๆ พร้อมกับคิดทบทวนเหตุการณ์ ก่อนจะเบิกตาโพลงขึ้นอย่างตกใจ พลอยดาวยืนอยู่ตรงนั้น แล้วคนที่เขากำลังกอดเธอแนบอกคือใคร....

______