2 ทะเลาะกับเเม่

ตอนที่ 2

ทะเลาะกับเเม่

ชายหนุ่มชะงักเมื่อพบว่าผู้เป็นแม่ยืนดักรออยู่หน้าบันได สายตาจับผิดกำลังกวาดมองเขาตั้งแต่ หัวจรดเท้า ทำให้กวินภพรู้สึกไม่ชอบใจเหมือนแม่กำลังสแกนอะไรบางอย่างจากตัวเขา

“มีอะไรครับคุณแม่”

ท่าทางของชายหนุ่มยิ่งทำให้หญิงวัยกลางคนรู้สึกจิตตก ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ลูกชายของเธอถึงได้มีท่าทางแปลกๆแบบนี้

“ตามไปคุยกับแม่ที่ห้องทำงาน”

ดารณีนุชเดินนำขึ้นไปด้านบน โดยมีลูกชายเดินตามห่างๆ กวินภพรู้สึกเหนื่อยล้าอยากพักผ่อน แต่เพราะเห็นว่าแม่มีเรื่องจะคุยด้วย เขาจึงเดินตามเข้าไปในห้องทำงานขนาดใหญ่ ซึ่งเดิมทีเป็นห้องทำงานของคุณพ่อ แต่หลังจากที่ทั้งสองเลิกลากัน พ่อของเขาก็บินไปแต่งงานกับชาวต่างชาติ และใช้ชีวิตอยู่ที่นั่นไม่กลับมาเมืองไทยอีกเลย

หมอหนุ่มยังคงติดต่อกับพ่ออยู่บ้าง เพราะพ่อเป็นคนเดียวที่เข้าใจเขา รับฟังเหตุผล ไม่ว่ามีปัญหาอะไรเขาก็เลือกที่จะปรึกษาพ่อมากกว่าแม่ เพราะพ่อไม่เคยซ้ำเติมมีแต่ให้คำแนะนำดีๆกับเขาเสมอ

ชายหนุ่มรักพ่อมาก แต่เขาก็รักแม่เช่นกัน เพียงแต่ว่าเขารู้สึกอึดอัดที่แม่ชอบบงการชีวิต และพยายามบีบคั้นให้เขาแต่งงานกับผู้หญิงที่ไม่ได้รัก

“แกบอกแม่มาตรงๆว่าผู้หญิงที่แกชอบเป็นแบบไหน แม่จะได้หาให้แก ไม่ต้องไปเสี่ยงเหมือนวันนี้อีก”

ดารณีนุชอายมากจนแทบจะเอาหน้าแทรกแผ่นดินหนี ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนหักหน้าเธอกลางวงสนทนา แม้ว่าเพื่อนจะไม่โกรธ แต่เธอดูออกว่าหนูณิชาน่าจะไม่พอใจมากที่ถูกปฏิเสธแบบนั้น

“ผมไม่รู้หรอกครับว่าผู้หญิงแบบไหนที่ผมชอบ”

ชายหนุ่มเอ่ย ตั้งแต่เล็กจนโตเขาสนใจแต่หนังสือและตำราเรียน ไม่เคยไปเดินจีบผู้หญิงเหมือนเพื่อนๆในกลุ่ม และไม่ว่ามีใครมาจีบเขาก็ไม่เคยเปิดใจให้ ชีวิตเขาอุทิศให้กับการเรียน ไม่เคยสนใจเรื่องความรักแม้แต่นิดเดียว

“หมายความว่ายังไง คนเรามันก็ต้องมีผู้หญิงแบบที่ตัวเองชอบสิ”

คนเป็นแม่ไม่เชื่อ เป็นไปได้ยังไงที่คนเราจะไม่รู้ว่าตัวเองชอบอะไรหรือไม่ชอบอะไร

“คุณสมบัติของผู้หญิงที่จะมาเป็นภรรยาลูกมีอะไรบ้าง บอกแม่มา คราวนี้แม่สัญญาว่าจะหาผู้หญิงที่ตรงตามใจลูกมาให้”

ดารณีนุชคาดคั้นลูกชาย เพราะยังคงมีหวังว่าเขาจะไม่เป็นอย่างที่เธอคิด ถึงแม้ว่าสมัยนี้เพศทางเลือกจะเปิดกว้างมากแล้ว แต่คนหัวโบราณอย่างเธอคงจะรับไม่ได้หากว่าลูกชายจะไม่ชอบผู้หญิง

“คุณแม่เลิกบังคับผมสักที ผมไม่มีวันแต่งงานกับผู้หญิงทุกคนที่แม่หามาให้ ไม่ชอบก็คือไม่ชอบ คุณแม่ ไม่มีเหตุผลหรอกครับ”

ชายหนุ่มพยายามอธิบายอย่างใจเย็นแต่แม่ของเขาก็ดูเหมือนจะปิดหูปิดตาเหมือนเคย

ดารณีนุชหยิบโทรศัพท์ออกมา เปิดภาพหญิงสาวทีละภาพให้ลูกชายดู โดยหวังว่าเขาจะสามารถบอกรูปพรรณสัณฐานของผู้หญิงที่เขาต้องการได้

“คุณแม่ครับพอเถอะ”

“ลูกชอบคนไหน คนดีก็ดีนะ เป็นถึงอาจารย์สอนในมหาวิทยาลัย อายุเท่ากันด้วยน่าจะคุยกันรู้เรื่อง”

ชายหนุ่มไม่เข้าใจว่าทำไมแม่ของเขาถึงได้ดื้อแบบนี้ ทั้งที่เขาเคยเอ่ยปากไปแล้วว่าจะไม่แต่งงานกับผู้หญิงที่แม่เลือกให้ แต่ดูเหมือนว่าคำพูดของเขาจะไม่มีความหมายเลยแม้แต่นิดเดียว

“ผมไม่ชอบผู้หญิงที่แม่หามาให้”

ดารณีนุชกระแทกโทรศัพท์วางลงบนโต๊ะเต็มแรง ผู้หญิงที่เธอคัดเลือกมาทั้งชาติตระกูลดี บางคนก็ร่ำรวย บางคนก็มีวิชาความรู้ แต่ทำไมลูกชายของเธอถึงไม่สนใจใครสักคน ทั้งๆที่ผู้หญิงเหล่านี้ก็หน้าตาสะสวยไม่แพ้ดารานักแสดงเลย บางคนสวยกว่าด้วยซ้ำ

“หลายปีแล้วนะที่แกพยายามปฏิเสธเรื่องนี้มาโดยตลอด แม่ถามจริงๆเถอะแกจะประวิงเวลาไปถึงเมื่อไหร่ มีเหตุผลอะไรทำไมแกถึงไม่ยอมแต่งงาน”

คนเป็นแม่ตวาดถาม ชักจะหมดความอดทนกับลูกชายคนนี้

“ผมแค่ไม่พร้อม คุณแม่ก็รู้ว่าช่วงนี้ผมงานยุ่ง”

“หลังแต่งงานก็ยังคงทำงานได้ หยุดอ้างนู่นอ้างนี่สักที”

“คุณแม่รู้ไหมครับว่าผมอึดอัดใจมากแค่ไหน ที่ต้องออกไปเจอลูกสาวเพื่อนแม่บ่อยๆ”

ชายหนุ่มอยากให้แม่เข้าใจ เรื่องของความรักมันบังคับใจกันไม่ได้ เขายอมรับว่าผู้หญิงแต่ละคนที่แม่หามาให้โปรไฟล์ดี แต่ในเมื่อเขาไม่ชอบพวกเธอแล้วจะให้ทำยังไง เขาไม่สามารถฝืนใจตัวเองได้

กวินภพเป็นคนที่ซื่อสัตย์กับตัวเองเสมอมา ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถบังคับฝืนใจได้

“ฉันให้แกไปเจอลูกสาวเพื่อนฉันสิบสามคน มันเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่ชอบใครสักคน นอกจากว่าแกจะเป็นเกย์!”

ชายหนุ่มสะอึก รู้สึกโกรธมากจนตัวสั่น กวินภพพูดไม่ออก ไม่รู้ทำไมเพราะถูกกล่าวหาว่าเป็นแบบนั้นแล้วเขาถึงได้รู้สึกโกรธขนาดนี้

“แกจะไปไหน!”

คนเป็นแม่ตวาดถาม แต่กวินภพไม่ได้พูดอะไรเดินจากไปเงียบๆ เขายอมรับว่าลึกๆก็รู้สึกสับสนตัวเองอยู่เหมือนกัน

ศรัณย์นั่งปลอบใจเพื่อนหลังจากได้ยินเรื่องราวทุกอย่าง กวินภพเครียดมากเพราะกลัวว่าตัวเองจะเป็นอย่างที่แม่คิด

“แกอย่าคิดมากไปเลย ฉันว่าแกไม่ได้เป็นอย่างนั้นหรอก ถ้าแกเป็นอย่างที่แม่แกพูดจริงๆแกก็ต้องรู้สึกชอบผู้ชายสักคน แต่ที่ผ่านมาฉันก็ไม่เคยเห็นแกชอบใคร”

“เหมือนที่ฉันไม่เคยชอบผู้หญิงไง เพราะแบบนี้ฉันถึงได้สับสนตัวเอง”

ชายหนุ่มพูดพลางถอนหายใจ มันเป็นเรื่องยากที่จะไม่คิดแบบนั้น เพราะเขาไม่เคยรู้สึกดีกับผู้หญิงคนไหน

“ความจริงเรื่องแบบนี้มันก็มีวิธีพิสูจน์อยู่นะ อยู่ที่ว่าแกจะทำหรือเปล่า”

“วิธีอะไร”

เห็นสีหน้าเพื่อนแล้วกวินภพก็ไม่ค่อยไว้ใจ ศรัณย์ขึ้นชื่อว่าเป็นคนชอบทำอะไรแผลงๆ เขาอยากรู้แต่ไม่ได้แปลว่าตัวเองจะคล้อยตาม

“วิธีพิสูจน์ความเป็นชายมันง่ายนิดเดียว นายก็ลองใช้งานสิ่งที่นายไม่เคยใช้ดูสิ ถ้านายเป็นผู้ชายทั้งแท่งยังไงมันก็ต้องตื่น”

ศรัณย์เอ่ยอย่างคนมีประสบการณ์โชกโชน ไม่ใช่แค่คำแนะนำที่เขาสามารถให้ได้ แต่เขายังสามารถจัดหาผู้หญิงแบบที่กวินภพต้องการได้ด้วย

ชายหนุ่มคิดหนัก เรื่องแบบนี้ไม่เคยมีในหัวเขามาก่อน เขาไม่เคยแม้แต่ใช้มือช่วยเหลือตัวเองด้วยซ้ำ ยิ่งทำให้เขาจิตตกคิดว่าตัวเองจะเป็นอย่างที่แม่เข้าใจ