1. ถูกตามล่า

ค่ำคืนดึกสงัด เสียงฝีเท้าของใครบางคนกำลังวิ่งตรงไปเบื้องหน้าอย่างเร่งรีบ เพราะด้านหลังมีกลุ่มคนวิ่งตามนับสิบ

“หยุด! ข้าบอกให้หยุด” เสียงตะโกนนั้นแว่วมาแต่ไกล

ทว่าร่างอรชรที่ยังคงตั้งหน้าตั้งตาวิ่งหาได้ฟังคำของคนเหล่านั้นไม่ แม้ร่างกายจะโชกไปด้วยโลหิตจากการต่อสู้ ถึงกระนั้นหญิงสาวนางนี้กลับมิได้หยุดพักเพราะความเจ็บปวด

หากเมื่อใดที่นางยอมแพ้ คงได้ถูกคนเหล่านี้จับตัวไปบำเรอกามเป็นแน่ ฉะนั้นนางขอไปตายเอาดาบหน้าดีกว่า

“อดทนไว้ไป่ฮวา” เสียงแผ่วเปล่งออกมาเตือนตนเอง สองเท้ายังคงมุ่งหน้าวิ่งตรงไปไม่หยุด กระทั่งหนทางที่หนีนั้นมันเริ่มไร้ทางไป เพราะเบื้องหน้าคือผาและด้านล่างยังมีแม่น้ำไหลเชี่ยว

“ยอมจำนนเสีย คิดหรือว่าเจ้าจะรอดพ้นเงื้อมือพวกเราไปได้ ต่อให้หนีไปสุดหล้าฟ้าเขียว เราก็ตามเจ้าพบอยู่ดี ฉะนั้นอย่าทำให้เสียเวลาเลย มันเปล่าประโยชน์” ผู้ที่เป็นหัวหน้าส่งเสียงเตือนหญิงสาวที่ยืนนิ่งอยู่ริมหน้าผา เพื่อยับยั้งไม่ให้นางกระโดด

“ฝันไปเถิด ข้ายอมตายเสียดีกว่า” ไป่ฮวาแผดเสียงใส่กลุ่มคนตรงหน้า ซึ่งพวกมันกำลังก้าวเข้ามาหาอย่างใจเย็น

ร่างอรชรขยับถอย ในมือยังคงถือดาบเล่มยาวตั้งท่าจะต่อสู้อีกหน ทว่าด้วยแรงที่เหลือน้อยผนวกกับอาการบาดเจ็บที่มี ไป่ฮวาจึงมีความคิดใหม่ในการพาตนเองข้ามผ่านชะตานี้ไป นั่นคือเสี่ยงตายด้วยการกระโดดหน้าผาที่สูงเท่าเรือนสามชั้นนี้เสีย

“ตายเป็นตาย ไหน ๆ ชีวิตก็พบเจอแต่เรื่องยากลำบากแล้ว พบอีกสักหนจะเป็นไรไป” สิ้นคำร่างอรชรก็หมุนตัวเปลี่ยนทิศทาง กระโดดลงสู่แม่น้ำเบื้องล่างอย่างไม่รีรอ

“ปัดโธ่!” เสียงสบถของชายที่เป็นหัวหน้าดังขึ้น ก่อนที่พวกมันจะวิ่งกรูมาที่ริมผา ยืนมองกระแสน้ำพัดพาร่างของสตรีที่พวกตนตามล่าพัดลอยห่างออกไปเรื่อย ๆ

“ทำอย่างไรดีพี่ใหญ่”

“จะทำอย่างไรได้ ก็ตามไปน่ะสิ” สิ้นคำร่างสูงของพวกมันก็วิ่งไปตามกระแสน้ำ ทว่าสุดท้ายชายฉกรรจ์กลุ่มนี้ก็จำต้องหยุดเท้าลง เมื่อร่างที่ลอยอยู่นั้นถูกสายน้ำพัดพาไปอีกแยกของแม่น้ำแล้ว ทำให้พวกเขาไม่อาจติดตามนางได้

เพราะจุดที่ยืนอยู่มันคนละฝั่งกับเส้นทางน้ำที่แยกออกไป

“พะ… พี่ใหญ่ทำเยี่ยงไรดี นายท่านต้องตำหนิพวกเราแน่”

“ก็อย่าให้รู้สิ บอกแค่ว่านางปลิดชีพตน กระโดดหน้าผาตกลงไปตายแล้วแค่นี้ก็สิ้นเรื่อง คนตายแล้วใครจะไปอยากได้”

“จริงด้วย เช่นนั้นเราก็กลับกันได้แล้วใช่หรือไม่”

“ก็ไปสิ” ผู้เป็นหัวหน้าเอ่ยจบ ก็หมุนตัวเดินจากไป

เช้ามืดวันถัดมา…

ในความมืดสลัว ร่างของใครบางคนกำลังตะเกียกตะกายขึ้นจากคลองน้ำ ก่อนจะมาทรุดนั่งพิงต้นไม้ใหญ่ พร้อมกับกวาดตามองไปโดยรอบเพื่อหาที่พักพิงให้ตนเอง

“ที่นี่ที่ไหนกัน ทำไมไม่มีแสงไฟเลย” เสียงพึมพำแผ่วเบาเปล่งออกมาอย่างอ่อนแรง ก่อนจะยกมือขึ้นมากุมท้องตนเองเพื่อสำรวจ “เราโดนยิงหลายจุด แต่ทำไมบนตัวมีแค่แผลเดียว” หญิงสาวยังคงมึนงงสับสนกับสิ่งที่เกิดขึ้น เพราะบาดแผลที่ได้รับมันต่างออกไป หากเดาไม่ผิด แผลบนตัวน่าจะเกิดจากการถูกแทง

ทำไมมันไม่ใช่แผลถูกยิง? คิ้วสวยผูกเป็นปมทันที

“ช่างเถอะ ตอนนี้หาที่รักษาและซ่อนตัวก่อนแล้วกัน” จากนั้นหญิงสาวก็พาร่างสะบักสะบอมของตนขยับลุก เพราะยามนี้นางต้องการหมอและอาหารเป็นที่สุด ทว่าเดินมาสักพักคิ้วสวยก็เริ่มย่นเข้าหากันอีกหน “ทำไมมันเงียบขนาดนี้ล่ะ”

แม้จะแปลกใจ ถึงกระนั้นนางก็ยังกัดฟันเดินต่อ มุ่งหน้าไปตามเส้นทางลูกรังที่ดูกันดาร ไร้ซึ่งความเจริญ

“ฟูหลิง! แกคงไม่ได้ตกน้ำแล้วหลุดมิติเข้ามาอยู่ในยุคโบราณเหมือนซีรี่ย์ที่ฉายให้ดูทุกวันหรอกนะ ดูสิ…ไฟส่องทางก็ไม่มี บ้านสักหลังก็ไม่เห็น รถสักคันก็ไม่มีผ่านมา ทำไมมันกันดารขนาดนี้เนี่ยะ” ถ้อยคำที่นางเอื้อนเอ่ย ยังเป็นประโยคเดิมซ้ำ ๆ

ในเวลาต่อมาคนเจ็บก็เริ่มไร้แรงเดิน นางจึงทรุดนั่งลงข้างต้นไม้ ก่อนที่ดวงตาคู่สวยจะจับจ้องไปยังแสงสว่างที่กำลังสาดส่องขึ้นมาจากขอบฟ้า ริมฝีปากแห้งผาดเผยยิ้มบาง แต่เพียงไม่นานมันก็เหือดหายไป พร้อมกับทุกสิ่งที่ดับวูบโดยไม่ทันตั้งตัว

ผ่านไปหนึ่งชั่วยาม…

เสียงคนพูดคุยกลั้วหัวเราะก็แว่วมาปลุกให้คนหมดสติได้รู้สึกตัว เปลือกตาเรียวงามจึงพยายามเปิดขึ้น ทว่ามันกลับหนักอึ้งเสียเหลือเกิน และไม่นานมันก็ดับวูบไปอีกครั้ง

จนเวลาผ่านไปถึงยามใดไม่รู้ กลับมีเสียงเหล็กกระทบกันแว่วมาให้ได้ยินอีกหน ทว่ามันมิใช่แค่เสียงต่อสู้กันที่ปลุกให้ตื่น ยังมีสัมผัสที่ถูกเหวี่ยงไปมาซึ่งมันชวนให้คลื่นไส้ยิ่งนัก พอเปิดเปลือกตาขึ้น นางก็เห็นแค่แผ่นหลังของใครบางคน กับพื้นดินที่ส่ายไปมา ยามนี้ร่างนางกำลังถูกแบก และวิ่งไปด้วยความเร็ว

หญิงสาวจึงพยายามดิ้นเพื่อเอาตัวรอด และช่วงเวลานั้นใบหน้างามได้เงยขึ้นไปเห็นกลุ่มคนควบม้าตรงมา

ใครคนหนึ่งกำลังน้าวสายธนู จุดหมายคงเป็นร่างกำยำที่กำลังแบกตนนี่กระมัง เห็นเช่นนั้นร่างที่เหลือแรงเพียงน้อยนิดก็รีบเอี้ยวตัวหลบ และปลายแหลมคมก็เฉียดฉิวไปเพียงนิด

ฟิ้ว! ฉึก!

เสียงแหวกว่ายผ่านอากาศของคมธนูช่างน่าหวั่นใจนัก

ร่างกำยำของชายตัวโตทรุดลงกับพื้นในทันที เป็นเหตุให้หญิงสาวที่ถูกแบกร่วงหล่นลงพื้นเสียงดัง ตุ้บ!

และทุกอย่างก็ดับวูบไปอีกครา…

#ชีวิตนางเอกก็จะรันทดหน่อยนะคะ 555