บทนำ 3

ศิขรินยกยิ้มก่อนตอบ

“ใช่ ฉันซื้อชั่วโมงนั่งเธอ...มีอะไรหรือเปล่า” ดวงหน้าคมดูจริงจัง ไม่ติดแววเล่นเลยแม้แต่น้อย เขาดูเหมือนต้องการให้หล่อนเป็นมากกว่าเด็กนั่งดริงก์

“คุณศิคงไม่ได้หมายถึงเรื่องบนเตียงใช่ไหมคะ...บอกไว้ก่อนว่าเวไม่นอนกับคนแปลกหน้า ยิ่งคน ๆ นั้นเป็นว่าที่พี่เขยยิ่งแล้วใหญ่”

ศิขรินไม่ได้พูดอะไรต่อ สายตาคมจับจ้องไปที่เวทีด้านหน้าก่อนเปรยขึ้นมา

“พี่สาวเธอไม่ได้ชมชอบอะไรฉัน”

ไม่ได้ชมชอบ หญิงสาวเห็นพี่ของตนแทบจะประเคนทุกอย่างให้เมื่ออีกฝ่ายมาบ้าน จะไม่ได้ชมชอบได้อย่างไร

“ไม่ว่าพี่เขมจะชอบหรือไม่ชอบคุณ อย่างไรเวก็จะไม่ไปกับคุณศิค่ะ” หญิงสาวยืนกราน แสงสลัวของสถานบันเทิงทำให้มองหน้าอีกคนไม่ชัด เพราะไม่รู้ว่าคิดอะไรจึงทำให้เธออดรู้สึกหวาดหวั่นไม่ได้

ศิขรินแย้มยิ้มเล็กน้อย เป็นยิ้มที่ทำให้คนลอบมองดูถึงกับผวา

“ถ้าเธอไม่ไปกับฉัน งั้นฉันก็มีความจำเป็นจะต้องเรียกผู้ชายคนเมื่อกี้กลับมา เสียดายนะ เขาอุตส่าห์จ่ายเงินซื้อแต่นั่งยังไม่ครบเวลาก็ต้องออกไปเสียก่อน...”

เวนิสตาขนลุกเกรียว ไม่อยากจะเชื่อว่าคนตรงหน้าจะร้ายขนาดนี้ เห็นเธอไม่ไปด้วยก็คิดหาทางมาบีบคั้น หญิงสาวรู้สึกฉุนเฉียวอยู่ในใจ

“อย่าเรียกผู้ชายคนนั้นกลับมานะคะ เวไม่ชอบเขา”

“ดีจริง ปฏิเสธแขกได้ด้วย” ศิขรินกวักมือเรียกบอดี้การ์ดให้เข้ามา ท่าทางของเขาน่ากลัวเอาเรื่อง

“เดี๋ยวไปหาแขกใหม่มานะ ว่าที่น้องเมียไม่อยากให้ฉันอยู่ตรงนี้” เขาบอก บอดี้การ์ดพยักหน้ารับก่อนจะออกไป ร่างบอบบางรู้สึกอึดอัด เธอมีลางสังหรณ์ว่าลูกค้าคนถัดไปจะมีลักษณะนิสัยน่าอึดอัด

“คุณศิจะทำอะไรน่ะคะ อย่าทำอะไรบ้า ๆ นะคะ”

“นั่งรอแขกเป็นเพื่อนไง เดี๋ยวหาคนใหม่มาได้ฉันก็จะไปแล้ว” เขาพูดอย่างไม่ยี่หระ ไม่ทันไร ผู้ชายแก่ ๆ คนหนึ่งก็เดินเข้ามาที่โต๊ะ

“โอ้ เด็กวันนี้สวยจริง...หนูไปสนุกกันเถอะ”

เวนิสตาสะบัดมือคนแก่ออกจากการเกาะกุม แต่อีกคนรีบปรี่เข้ามากอด นั่นทำให้เธอต้องผุดลุกขึ้น

ศิขรินเองทำท่าจะทิ้งเธอไป นั่นทำให้สาวน้อยรีบเรียกตัวเอาไว้

“คุณศิ เวไปด้วย” และแล้วเธอก็เดินตามเขาเหมือนลูกแมวน้อยตามหาสิงโต

ร่างสูงไม่ได้หันมาสนใจว่าที่น้องเมีย แต่เดินออกจากสถานบันเทิงไปโดยไม่หันหลังกลับ

เวนิสตาเดินตามอีกคนต้อย ๆ รู้สึกหวาดกลัวว่าจะโดนทิ้งให้อยู่กับชายแปลกหน้า อย่างไรอยู่กับพี่เขยก็สบายใจกว่าอยู่กับคนอื่น

“ทำไมเดินไวจังคะ รอด้วยสิ อย่าทิ้งเว” หญิงสาวร้องบอก ในที่สุดก็เดินมาขวางอีกคนไว้ได้

“มีอะไร...ในเมื่อเธอไม่อยากไปกับฉัน ฉันก็ให้อยู่รับแขกต่อ ไม่ดีหรือ”

“มะ..ไม่ดีค่ะ”

“ทำไมถึงไม่ดีล่ะ” ชายหนุ่มเริ่มผุดยิ้มมุมปาก

“เวไม่ชอบงานแบบนี้ มันเปลืองตัว...ช่วยพาเวไปส่งที่บ้านหน่อยได้ไหมคะ” หญิงสาวขอร้อง วอนขออีกคนให้เห็นใจ มีเพียงความเงียบจากร่างสูงเท่านั้น

“นะคะ”

“ไปโรงแรม”

“คะ”

“ไปส่งที่บ้านน่ะไม่ได้หรอก แต่ที่โรงแรมก็ได้อยู่”

“ทำไมคุณศิถึงคิดแต่เรื่องอย่างว่า”

“รู้อะไรไหม ฉันซื้อตัวเธอมาแพง แทบจะเรียกว่าไถ่ออกจากที่นั่นด้วยซ้ำ ผู้จัดการตอนแรกจะไม่ยอมเพราะเห็นว่าเธอหน้าตาดี น่าจะทำเงินได้ สุดท้ายก็ยอมให้ฉันไถ่ออกมา แต่เธอกลับปฏิเสธลูกค้า ให้ตาย” ศิขรินดูหงุดหงิด เขาไม่มีความจำเป็นต้องเข้าไปยุ่งกับเรื่องของว่าที่น้องเมียด้วยซ้ำ ไม่ต้องสนใจเธอแล้วปล่อยให้ถูกลวนลามไป

ในเมื่อหญิงสาวอยากเลือกอาชีพนี้เอง เธอก็ต้องยอมรับความเสี่ยงที่จะเกิดขึ้น...นั่นคือสิ่งที่เขาคิด...

แต่พอเห็นหน้าสวย ๆ หม่นปนทุกข์ อะไรบางอย่างในตัวมันก็บอกให้ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ

“ไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้ก็ได้ค่ะ อย่างไรเวก็จะไม่ทำอาชีพนี้แล้ว”

“เธอไม่ควรมาอยู่ที่นั่นตั้งแต่แรก” ศิขรินขบฟัน

ใช่ว่าจะไม่รู้จักหน้าคร่าตาของว่าที่น้องเมีย เคยไปที่คฤหาสน์แค่ไม่กี่ครั้งเพื่อพบประมุขของบ้าน

ทันเห็นอีกคนไว ๆ ในเรือนเล็ก ในตอนแรกเด็กนั่นไม่ได้อยู่ในสายตาเขาด้วยซ้ำ แต่เมื่อพบเจออีกฝ่ายในสถานบันเทิง เขากลับค้นพบว่าอีกฝ่ายมีเสน่ห์ดึงดูดและเขาก็อยากจะช่วยเธอออกมาจากที่นั่น

“ถ้าฉันไม่ไปเจอเธอเข้าก่อน คิดดูสิว่าป่านนี้จะเป็นอย่างไร”

“เวต้องขอบคุณคุณศิมากนะคะที่มาช่วย”

“จะดีกว่านี้ถ้าเธอนอนกับฉัน” ชายหนุ่มบอกมาตามตรง

ในฐานะที่เป็นลูกค้า อยากบอกเหลือเกินว่าพนักงานทำงานได้แย่มาก ไม่มีความเป็นมืออาชีพ

“ทำไมเวต้องไปนอนกับคุณ อีกอย่างคุณเป็นว่าที่พี่เขย ทำแบบนี้มันไม่ใช่การนอกใจพี่เขมหรือคะ”

“เขมก็นอกใจฉัน” ศิขรินตอบอย่างไม่ยี่หระ เขาเองไม่อยากจะแต่งงานกับเขมมิกา ถ้าไม่ใช่ประมุขของบ้านหลังนั้นเป็นผู้มีพระคุณและหวังให้ทั้งสองดองเป็นทองแผ่นเดียวกัน แต่เขารู้ดีว่าเขมมิกามีใครอีกคนเก็บซ่อนไว้ในใจ

“ไม่จริง พี่เขมไม่มีทางนอกใจ”

“เป็นจริง” ร่างสูงตอบ สาวเท้าเข้าไปหาเธอ หญิงสาวเดินถอยหลังจนร่างกายชิดติดผนัง ว่าที่พี่เขยกันเธอเอาไว้ด้วยแขนทั้งสองข้าง

“ถ้าฉันหาหลักฐานว่าพี่สาวเธอนอกใจฉันได้ เธอต้องนอนกับฉัน”

“เวเอาหัวเป็นประกัน พี่เขมไม่มีทางนอกใจ”

ศิขรินเลื่อนมือแกร่งมาสัมผัสใบหน้ามน ใบหน้าคมเคลื่อนหน้าเข้าไปชิดก่อนจะกระซิบข้างหู

“ฉันซื้อตัวเธอมาไม่ใช่น้อย ไม่ได้ให้มาเล่นตุกติกกับลูกค้า อย่างไรวันหนึ่งเธอก็ต้องนอนกับฉัน”

“เวจะยอมนอนกับคุณก็ได้ถ้าหาหลักฐานเจอ”

“ไม่ใช่จะยอมนอนก็ได้...แต่เป็นต้องนอนกับฉันในสักวัน” มือหนาแทบจะบีบลำคอระหงอยู่รอมร่อ ไม่รู้ว่าอีกคนโกรธใครมาจากไหน น้ำเสียงมันถึงเน้นหนักทุกพยางค์

เวนิสตากลืนน้ำลายอึกหนึ่ง เนื่องจากไม่เคยเห็นด้านนี้ของว่าที่พี่เขยมาก่อน

“ตกลง เวจะนอนกับคุณให้เท่ากับราคาที่คุณซื้อ แต่ถ้าพิสูจน์แล้วว่าพี่เขมไม่ได้นอกใจ คุณต้องขอโทษที่มาปรักปรำพี่สาวเว”

“ได้...บอดี้การ์ด...ไปส่งคุณเวซะ” ศิขรินกำชับบอดี้การ์ด ทุกคนโค้งศีรษะให้ก่อนจะพาหญิงสาวออกไปจากสถานบันเทิง