บทที่หนึ่ง: เงามืดคืบคลาน 1

บทที่หนึ่ง

เงามืดคืบคลาน

เวนิสตาถูกส่งตัวกลับคฤหาสน์กะทันหันทำให้เธอไม่อาจรับเงินจากสถานบันเทิง หญิงสาวไม่ค่อยพอใจที่ไม่ได้เงินหลังจากทำงานแต่จะโกรธชังคนพามาส่งก็ไม่ได้ ในเมื่อเขาตั้งใจให้คนมาส่งเธอถึงบ้านแถมยังยื่นเงินให้เป็นกอบเป็นกำ

อย่างไรเดือนนี้ เธอก็ไม่ต้องไปทำงานสีเทาแบบนั้นอีก จำนวนเงินเกือบห้าหมื่นนั้นมากพอที่จะทำให้เธออยู่ได้เป็นเดือนโดยไม่ต้องรอเงินจากพี่สาว

ร่างบอบบางตักน้ำล้างเท้าเบา ๆ ก่อนจะขึ้นเรือนเล็กไป เพราะมาถึงช่วงเกือบสี่ทุ่ม คนรับใช้ในบ้านจึงเข้านอนกันหมด มีเพียงเธอคนเดียวที่ยังตื่นเต็มตา

เวนิสตาเดินผ่านห้องรับรองขึ้นไปยังชั้นสอง ตั้งใจจะเปลี่ยนเสื้อผ้าอาบน้ำเข้านอน แต่สายตาก็ไปสะดุดกับผู้ชายตัวสูงที่ยืนอยู่ตรงหน้าต่างใกล้หัวบันได

“คร้าม...” เธอหลุดปากเรียกชื่ออีกฝ่าย จะไม่ทักทายก็ไม่ได้ ในเมื่ออีกคนยืนขวางทางเธออยู่

คร้ามเป็นลูกชายของคนสวนกับอดีตคนรับใช้ที่ลาออกไปเมื่อสิบเดือนก่อน เวนิสตามีความหลังไม่ค่อยดีกับอีกคน แม้เขาจะเป็นผู้ชายหน้าตาดีที่มีสาว ๆ มารุมรักแต่ขึ้นชื่อว่าอารมณ์ร้อน เธอเลยไม่อยากจะเข้าไปทำความรู้จัก ได้แต่ทิ้งระยะห่าง

คร้ามเรียนจบมหาวิทยาลัยที่ต่างจังหวัดเช่นเดียวกับเธอ ปกติอีกคนไม่ค่อยอยู่บ้าน พอเรียนจบก็ได้งานทำที่ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ไม่รู้คิดอย่างไรถึงกลับมาพักที่นี่

“มาทำอะไรที่เรือนหลังเล็ก ปกติต้องอยู่ที่เรือนคนใช้ไม่ใช่หรือ” เธอถาม มือเรียวลูบแขนโดยอัตโนมัติ ความรู้สึกร้อน ๆ หนาว ๆ ตีขึ้นมาถึงคอ

“แล้วเวไปไหนมาไหนถึงกลับมาเสียดึก...แถมยังแต่งตัวสวยแบบนี้อีก” คร้ามย้อนถาม นัยน์ตาเขาดูมีประกายของความอยากรู้อยากเห็น เวนิสตารีบหลบสายตา มือเรียวจิกผ้าแน่นก่อนตอบ

“มีธุระข้างนอกช่วงหัวค่ำ ธุระเสร็จถึงได้กลับมา...” ไม่จำเป็นต้องบอกรายละเอียดว่าธุระที่ว่าคืออะไร ยิ่งอีกคนเป็นพวกไม่น่าไว้ใจด้วยยิ่งแล้วใหญ่

หญิงสาวทำใจกล้า มองอาการอีกคนก่อนถามกลับ

อย่างไรอีกคนก็เป็นผู้ชาย คงจะไม่ดีนักที่จะอยู่กันตามลำพัง...

“ว่าแต่คร้ามเถอะ มีธุระอะไรหรือเปล่าถึงได้ขึ้นมาหาเวที่เรือน ถ้าไม่มีธุระสำคัญ อย่างไรไว้คุยกันวันพรุ่งนี้นะ” เธอทำท่าจะเดินผ่านหลังเขาเข้าห้องไป แต่เสียงเนิบช้าพูดดักไว้

“เดี๋ยว”

เวนิสตาหยุดกึก แม้เธอไม่อยากมีเรื่องกับอีกฝ่าย แต่ก็ต้องหยุดรอเผื่ออีกคนมีธุระสำคัญ

คร้ามยืนกอดอกก่อนจะถามขึ้นมา

“พี่เขมไปไหนเสียล่ะ ปกติไม่มานอนกับเวที่เรือนเล็กหรือ” คนฟังหันไปมองอีกฝ่ายก่อนตอบ

“ช่วงนี้พี่เขมงานวุ่นเลยไม่ได้กลับมาบ้าน คร้ามมีอะไรหรือเปล่า”

“ไม่มีอะไรหรอก แค่ถามเฉย ๆ เวก็รีบเข้านอนล่ะ ดึกแล้วน้ำค้างลง เดี๋ยวจะป่วย” คร้ามบอกก่อนสาวเท้าลงเรือนไปเงียบ ๆ

เจ้าของเรือนขนลุกซู่อย่างไม่ทราบสาเหตุ ในใจรู้สึกดีที่ไม่ได้มีเรื่องทะเลาะฆ่าแกงอะไรกับอีกคน ร่างบอบบางเดินเข้าห้องน้ำไปเพื่ออาบน้ำชำระร่างกาย ก่อนจะเข้านอนตามปกติ