บทที่หนึ่ง: เงามืดคืบคลาน 2

เช้าวันรุ่งขึ้น

คนรับใช้ตื่นแต่เช้า ทำกับข้าวถวายพระ คนใช้อีกส่วนหนึ่งทำอาหารให้คุณท่านบนตึกใหญ่ เวนิสตาลุกจากเตียงช้ากว่าคนอื่นเล็กน้อย แต่กระนั้นก็ยังเข้าไปในครัวเพื่อช่วยคนอื่นยกสำรับไปส่งถึงเตียง

คุณท่านไอค่อกแค่กพักหนึ่งขณะเอนกายขึ้นนั่ง พยาบาลส่วนตัววัดความดันให้ก่อนจะก้มลงบันทึกข้อมูลตัวหวัด ๆ บนเอกสาร

คนตัวเล็กนำข้าวต้มปลามาวางพร้อมกับผลไม้สองลูก คุณท่านเห็นเธอก็เลยทักขึ้นมา

“เว ยังไม่ไปทำงานอีกหรือ”

หญิงสาวใบหน้าเศร้าลง “ยังหางานทำไม่ได้เลยค่ะ”เธอบอกตามความจริง

“ก็ทำบริษัทของเขมไปสิ” ท่านเปรยเสียงอ่อน พยาบาลที่ได้ยินบทสนทนาแบบนี้ซ้ำ ๆ จึงพูดกับคุณท่านให้

“คุณเขมไม่ให้คุณเวทำงานบริษัทค่ะ บอกว่าให้คุณเวช่วยอยู่บ้านดูแลคุณท่านอีกแรง แต่จะส่งเงินมาให้ทุกเดือน” เธอพูดเหมือนเมื่อวานเป๊ะ คนแก่ขี้ลืมชอบถามอะไรซ้ำ ๆ ย้ำ ๆ แต่เธอก็ไม่เกี่ยงที่จะตอบ

“ส่งมาให้ทุกเดือนหรือ ส่งมาพอหรือเปล่า ฉันให้เพิ่มไหม” คุณท่านถามอีกก่อนจะกลั้วหัวเราะ

“ไม่เป็นไรค่ะ เวสบายดี” หญิงสาวตอบ คนแก่พยักหน้า “ถ้าหนูสบายดี ฉันก็สบายใจ”

“คุณท่านจะกินข้าวแล้วลงไปที่สวนเหมือนเดิมไหมหรือคะ” พยาบาลถาม

“ฉันอยากไปนั่งในห้องรับแขกมากกว่า” ว่าแล้วก็เตรียมตัวจะลุกขึ้น ร้อนถึงเวนิสตาต้องปราม

“กินข้าวก่อนสิคะ อย่าเพิ่งลุก เดี๋ยวจะล้มเอา”

การดูแลผู้ป่วยสูงอายุนั้นเป็นเรื่องยาก ไหนจะต้องคอยระวังนู่นนี่ ค่าน้ำตาล ค่าตับ ค่าความดัน ไหนจะต้องกินอาหารรสอ่อนรวมถึงออกกำลังกายไม่ให้หักโหมเกินไปด้วย

การที่คุณท่านยังพอจะเดินได้ก็ถือว่าเป็นข่าวดีของบ้านแล้ว

“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว เวขอลงไปก่อนนะคะ พอดีต้องลงไปช่วยล้างโถตักบาตร” ร่างบอบบางบอกก่อนจะขอตัวออกมา

เมื่อลงมาถึงชั้นหนึ่งก็เห็นคร้ามกับพ่อของเขากำลังรดน้ำสวนดอกไม้ เวนิสตาไม่อยากมีปัญหาเลยทำเป็นมองไม่เห็น เดินออกทางหลังบ้านอ้อมไปขึ้นเรือนเล็กแทน

คนรับใช้บางส่วนกำลังนั่งกินข้าวกันอยู่ที่โต๊ะ หน้าที่ล้างโถตักบาตรกับกระทะและหม้อจึงเป็นของเธอ

“เอ้อ นี่ นังจอย แกว่าคุณศิกับคุณเขมจะแต่งงานกันเมื่อไหร่” ระหว่างที่กำลังล้างจานอยู่บริเวณซิงก์ เสียงพูดคุยของคนอื่นก็ดังเข้ามาให้ได้ยินเป็นระยะ

“ไม่รู้ ฉันว่าก็คงเร็ว ๆ นี้แหละ”

“สาธุ ขอให้เป็นเร็ว ๆ นี้ด้วยเถอะ นี่ก็ไม่มีอะไรจะกินแล้ว จนเอา ๆ ”

“ว๊าย นี่แกกำลังบอกว่าคุณท่านไม่มีเงินแล้วหรือถึงต้องพึ่งใบบุญคุณศิ”

“ก็ใช่น่ะสิ คุณเขมกลายเป็นหนูตกถังข้าวสารเลย คุณท่านรับมาเลี้ยงถึงมีทุกวันนี้ได้ พอเศรษฐกิจฝืดเคืองก็ยังได้แต่งงานกับคุณศิ โชคดีชะมัดเลย ทั้งคุณท่านทั้งคุณเขม” สองคนนั่งหัวเราะต่อซิกกัน ไม่ได้คิดว่าจะมีใครคนหนึ่งแอบฟัง

“หล่อก็หล่อ รวยก็รวย ถ้าฉันเป็นคุณเขมคงไม่ทำงานหรอก ให้สามีเลี้ยงดีกว่า” แจ๋วหัวเราะขึ้นมาอีก

เวนิสตาทำโถตักบาตรร่วงลงพื้นเสียงดังไปทั่วห้อง ทั้งสองคนจึงได้สติก่อนจะหวีดร้องขึ้นมา

“คุณเวอยู่ตรงนี้นี่หว่า พูดถึงพี่สาวเขาแล้วจะโดนว่าไหมนี่”

“จะโดนอะไรเล่า คิดมากน่า” ทั้งสองคนกระซิบกระซาบเสียงเบาลงกว่าเดิม คนที่ล้างจานอยู่ทำเป็นไม่ได้ยิน สักแต่จะทำหน้าที่ของตนให้เสร็จ ๆ ไปเพื่อที่จะได้พักผ่อนช่วงสาย