บทที่3

“อย่าไปขัดใจคุณย่าของคุณสิคะคุณธาม คืออย่างนี้ค่ะเราสองคนรู้จักกันที่ห้างนี้แหละค่ะ พอดีว่าวันนั้นคุณธามเผลอมาเดินชนหนูเข้าเราสองคนก็เลยมีโอกาสได้รู้จักกันค่ะ” ธามได้แต่มองหญิงสาวข้างกายที่เล่าเรื่องโกหกออกมาได้เป็นฉากๆ ด้วยท่าทางไร้ซึ่งพิรุธให้ย่าของเขาได้จับผิดอย่างอดทึ้งในความสามารถชั้นเซียนของเธอไปไม่ได้

คิดถูกจริงๆ ที่เขาจ้างเธอมารับหน้าที่นี้

ฝีมือการแสดงชั้นเซียนแบบนี้รับรองเลยว่าคุณย่าของเขาไม่มีวันจับได้อย่างแน่นอน ขอบคุณสวรรค์ที่ประทานผู้หญิงคนนี้มาให้ ขอบคุณโชคชะตาที่ทำให้เขาและเธอได้มาพบเจอกัน เขาเชื่ออย่างไม่ต้องสงสัยเลยว่าเธอจะช่วยทำให้เขาผ่านพ้นไปจากสถานการณ์ตรงหน้านี้ได้ และคงมีแค่เธอเท่านั้น ที่ทำได้

หลังจากนั้นชายหนุ่มก็ได้แต่นั่งเงียบปากอยู่กับตัวเองแล้วปล่อยให้สองสาวต่างวัยพูดคุยกันอย่างสนุกปาก ปลายตะวันดูเหมือนจะเข้ากับคุณย่าของเขาได้อย่างง่ายดายในขณะที่ไม่บ่อยนักที่ได้เห็นคุณย่าของเขาเปิดใจให้กับใครได้ถึงชนาดเอ่ยปากชวนให้ไปเที่ยวที่บ้านใหญ่ที่โอบล้อมไปด้วยป่าไม้อุดมสมบูรณ์

“วันไหนว่างๆ ก็แวะเข้าไปสิ ประเดี๋ยวจะพาเข้าไปชมสวนผลไม้ที่ฉันกับคุณปู่ของตาธามช่วยกันปลูกเองกับมือ รับรองว่ามีของอร่อยให้เก็บกินเพียบ” และก็เป็นอีกครั้งที่ธามต้องอึ้งกับคำเชิญชวนที่ปกติแล้วคุณย่าของเขานั้นหวงบ้านสวนที่โอบล้อมไปด้วยสวนผลไม้นั่นจะตายไป ท่านแทบไม่เคยยอมปล่อยให้ใครเข้าไปง่ายๆ ก่อนได้รับอนุญาติเลยด้วยซ้ำแล้วนี่อะไรกลับกลายมาเป็นฝ่ายเอ่ยชวรหญิงสาวตรงหน้าไปอย่างง่ายดายเสียเอง

“หนูต้องไปแน่ค่ะ รับรองว่าจะกินให้เรียบไม่ให้เหลือเลยล่ะคะ” คุณหญิงเอมอรยิ้มรับก่อนจะจ้องมองว่าที่หลานสะใภ้อย่างชอบใจ เมื่อได้พูดคุยกันก็ยิ่งเริ่มรู้สึกถูกชะตากับแม่หนูปลายตะวันคนนี้ที่ไม่ว่าหล่อนจะถามอะไรออกไปเธอก็ตอบกลับมาแทบจะทันที

หนำซ้ำยังตอบตามความจริงทุกอย่างว่าตัวเองเก่งอะไรและไม่เก่งอะไร ไม่มีมานั่งยอตัวเองให้ได้ฟังจนปวดหูเลยสักครั้งตั้งแต่พบหน้ากัน นั่นคือความจริงใจที่นางสัมผัสได้จากเธอ

“เห็นทีย่าคงต้องกลับแล้วล่ะ สองคนกินกันต่อเถอะนะ” เพราะไม่รู้จะถามอะไรอีก หญิงชราถึงได้เอ่ยขึ้น

“ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวผมเดินไปส่งที่รถนะครับคุณย่า คุณตะวันรอผมอยู่ที่นี่ก่อนนะครับ” ธามเสนอก่อนจะอาสาเดินไปส่งคุณย่าของเขาทิ้งให้ปลายตะวันรออยู่ที่โต๊ะในร้านอาหารตามลำพังตามที่เขาบอกกันเอาไว้ก่อนจะเดินประคองผู้เป็นย่าออกไป

“คุณย่าอย่าลืมทานยาตามที่คุณหมอสั่งด้วยนะครับ เอาไว้ว่างๆ ผมจะกลับไปค้างด้วยที่บ้านสวนนะครับ” ธามเอ่ยขึ้นหลังจากเดินมาส่งคุณย่าของเขาถึงที่รถที่มีนายโชคและเป็ดคนใช้ส่วนตัวของท่านนั่งรอกันอยู่ที่ลานจอดรถของห้าง

“เอานังหนูคนนั้นไปด้วยสิ ย่าอยากคุยกับหล่อนอีก”

ธามไม่ได้ตอบกลับไปเสียทีเดียวแต่เขาก็พยักหน้ารับพร้อมยืนส่งคุณย่าที่เปรียบเสมือนญาติคนสุดท้ายที่เหลืออยู่จนรถตู้ที่ท่านนั่งมาหายลับไปเขาถึงได้หมุนตัวและเดินกลับไปหาแฟนกำมะลออีกครั้งหนึ่งเพื่อตกลงกันให้เข้าใจถึงแผนการ

“ค่าจ้างของฉันล่ะคุณ!!” ปลายตะวันไม่รีรอที่จะรีบทวงค่าจ้างครึ่งแรกที่เขาบอกจะจ่ายให้ทันทีที่เธอตกลงเมื่อเจอหน้ากัน ตอนแรกเห็นเขาหายไปเสียนานเธอคิดว่าเขาจะแอบหนีกลับไปแล้วเสียอีก แต่ก็ยังดีที่อุตส่าห์มีความรับผิดชอบกลับมาหากันอยู่

“นี่ครับ…” ธามว่าพร้อมล้วงไปหยิบเอาเงินสดที่เขาเบิกมาเพื่อการนี้โดยเฉพาะส่งให้อีกฝ่ายไปพร้อมรอยยิ้ม ซึ่งอีกฝ่ายก็รับไว้ด้วยความเต็มใจ

“ขอบคุณคุณมากเลยนะครับที่ช่วยผม คุณย่าผมแทบไม่สงสัยอะไรเราสองคนเลย คุณทำได้ยังไงครับคุณตะวัน” ปลายตะวันยิ้มเยาะอย่างภาคภูมิใจก่อนจะเฉลยความจริงบางอย่างออกมาในเมื่ออีกฝ่ายอยากจะรู้เคล็ดลับของตนเอง…

“ไม่มีเด็กจบการแสดงคนไหนทำไม่ได้หรอกนะคุณ ฉันน่ะที่หนึ่งของคณะเชียวนะจะบอกให้” เพราะอย่างนี้เองเธอถึงได้เล่นละครได้เป็นฉากๆ โดยไม่มีพิรุธตรงไหนหลุดออกมาได้เลย เก่งสมคำคุยจริงๆ และก็โชคดีของเขาเหลือเกินที่ได้มาเจอเธอในวันนี้

“ผมจ่ายเงินคุณไปแล้ว ถ้าอย่างนั้นเรามาเริ่มต้นทำความรู้จักกันอย่างจริงๆ จังๆ ดีกว่านะครับ ผมชื่อธามครับ ธาม เปรมปรีณรงค์ครับ ทำงานเป็นประธานบริษัทซีเจกรุ๊ป เป็นบริษัทนำเข้ารถหรูนะครับ แล้วคุณล่ะครับเป็นใครมาจากที่ไหน”

“ฉันชื่อปลายตะวันค่ะ แต่คุณจะเรียกแค่ตะวันเฉยๆ ก็ได้ มาจากห้องเช่าเล็กๆ ที่ค้างค่าเช่าถึงสามเดือนและตอนนี้ก็ไม่มีงานทำ! อยากจะรู้อะไรตรงไหนอีกไหม” นี่เป็นอีกครั้งที่คำตอบของเธอทำให้ธามต้องอ้าปากค้างกับความจริงที่ได้ยิน ด้วยไม่คิดว่าบนโลกนี้จะมีใครซวยได้เท่ากับคนตรงหน้าเขามาก่อน

“นี่…เรื่องจริงเหรอครับเนี่ย!”

“ก็จริงน่ะสิคุณ ถึงฉันจะโกหกเก่งแค่ไหนแต่ฉันก็ไม่โกหกพร่ำเพื่อหรอกนะคะจะบอกให้ อีกอย่างไหนๆ เราก็ตกลงลงเรือลำเดียวกันแล้ว มันคงดีกว่าไม่ใช่รึไงที่ฉันจะบอกเรื่องของตัวเองกับคุณไป” ชายหนุ่มพยักหน้าอย่างพยายามเข้าใจแต่ก็อดทึ่งไม่ได้กับความตรงที่ไม่มีทีท่าว่าจะอ้อมค้อมเลยของเธอ ธามเว้นระยะไปสักพักจึงเล่าเรื่องราวความเป็นมาของตัวเองให้อีกฝ่ายได้รับรู้ก่อนจะแจกของแถมให้กันด้วยคำขอร้องแกมคำสั่งตบท้ายออกมา

“ว่าไงนะ!! นี่คุณจะให้ฉันย้ายเข้าไปอยู่กับคุณที่คอนโดเนี่ยนะ!” ซึ่งก็เป็นไปตามคาดเพราะทันทีที่เขาพูดจบปลายตะวันก็ตวาดลั่นกลางร้านอาหารจนผู้คนรอบด้านเริ่มหันมามองกันใหญ่โตเพราะตกใจกับเสียงที่ดังลั่นกึกก้องไปทั่วของเธอ