6 นางเอกตัวร้าย

ฉันนั่งแท็กซี่มาที่ตึกของช่องเท็นก่อนเวลานัดของพี่แจมประมาณครึ่งชั่วโมงได้เพราะวันนี้มีนัดถ่ายแบบโปรโมทงานการกุศลของช่องตามที่พี่แจมบอก เมื่อคืนฉันก็เลยฝึกโพสต์ท่าหน้ากระจกเสียยกใหญ่เพราะกลัวว่าจะมาเก้ๆกังๆต่อหน้ากล้อง นอนก็ไม่ค่อยหลับเพราะความตื่นเต้นก็เลยตื่นไวมาอาบน้ำแต่งตัวแล้วออกจากบ้านฮันเตอร์มาเลย ส่วนหมอนั่นน่ะเหรอ? ฉันตื่นมาก็ไร้วี่แววเขาแล้ว ไม่รู้ว่ายังไม่ตื่นหรือออกไปไหนกันแน่ แต่ก็ช่างเถอะ เขาจะไปไหนหรือฉันจะไปไหนก็ไม่เกี่ยวกันอยู่แล้ว สิ่งที่ฉันควรจะต้องสนใจมากที่สุดก็คือการหาเงินมาใช้หนี้เขาแทนพ่อเท่านั้น เพราะในโลกแห่งความจริงฉันเสียพ่อไปแล้ว ฉันจะเสียพ่อในโลกนี้ไปอีกครั้งไม่ได้เด็ดขาด

I'M NOINA : ให้หน่าขึ้นไปตรงไหนนะคะพี่แจม?

ฉันไลน์หาพี่แจมเพราะลืมไปว่าตัวเองไม่รู้จักสถานที่นี้เลย

พี่แจม(ผู้จัดการ) : น้องหน่ามาถึงแล้วเหรอจ๊ะ?

พี่แจม(ผู้จัดการ) : ส่งสติ๊กเกอร์

พี่แจมตอบกลับพร้อมกับส่งสติ๊กเกอร์หน้าตกใจมา ทำไมล่ะ การมาเร็วมันแปลกมากเลยเหรอ?

I'M NOINA : ใช่ค่ะ

พี่แจม(ผู้จัดการ) : ขึ้นมาชั้นห้าเลยจ้ะ รอพี่แป๊บนึงนะ ใกล้จะถึงแล้วล่ะ

ฉันเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋าสะพายก่อนจะเดินเข้าตึกไปอย่างประหม่าแล้วพุ่งตรงเข้าไปที่โต๊ะประชาสัมพันธ์เพื่อจะแลกบัตร

"สวัสดีค่ะ คือฉันมาติดต่อ - -"

"อ้าว คุณน้อยหน่า สวัสดีค่ะ มาถ่ายแบบให้ช่องใช่มั้ยคะ? เชิญชั้นห้าได้เลยนะคะ"

เจ้าหน้าที่ทักขึ้นโดยที่ฉันยังพูดไม่ทันจบ ก่อนที่ฉันจะเหลือบไปเห็นโปสเตอร์รูปตัวเองที่แปะหราอยู่หลายแผ่นด้านหลังว่าฉันเป็นนักแสดงในสังกัดของช่องนี้

อ่า...จริงสินะ ฉันคือนางเอกเบอร์ท็อปนี่นา ไม่ชินเลยแฮะ -*-

"ขอบคุณค่ะ"

ฉันยิ้มตอบก่อนจะกดลิฟต์ขึ้นไปชั้นห้า เมื่อประตูลิฟต์เปิดออกจึงเดินไปตามทางเดินของชั้นที่มีหลายห้องจนฉันงงว่าตัวเองจะต้องเข้าไปห้องไหน

โอ๊ยยย พี่แจมนะพี่แจม อยู่ไหนเนี่ย ทำไมยังมาไม่ถึงอีก T_T

"อุ๊ย ขอโทษค่ะ"

ฉันหันซ้ายหันขวาจนชนเข้ากับคนคนหนึ่ง เขารีบคว้าตัวฉันเอาไว้ก่อนจะลงไปกองกับพื้น

"ขอโทษครับ เป็นอะไรมั้ยครับ?"

เขาถามอย่างตกใจพลางก้มลงมามองฉันที่เงยหน้าขึ้นมองเขาเช่นกัน

ใครกันน่ะ? ทำไมหน้าตา ผิวพรรณถึงได้หล่อใสดูดีแบบนี้ล่ะ ตัวก็หอมกลิ่นน้ำหอมฟุ้งเชียว หล่อจนเป็นพระเอกได้เลยนะเนี่ย

"อ้าว น้องน้อยหน่า"

เขายิ้มทักพลางพยุงฉันให้ลุกขึ้นยืน แต่ฉันกลับทำหน้างง

เขารู้จักฉันเหรอ? ทำไมฉันไม่เห็นจะรู้จักเขาเลย

"พี่คินน์ไง ที่เราเคยถ่ายแบบด้วยกัน จำได้มั้ยครับ?"

เขาพยายามทวนความจำฉัน แต่ก็อย่างที่รู้ว่าฉันไม่มีความทรงจำอะไรของน้อยหน่าคนนี้เหลืออยู่เลย สิ่งที่ฉันทำได้ตอนนี้ก็มีเพียงแค่เล่นตามน้ำไปเท่านั้น

"อ๋อ พี่คินน์ ธีรเดช! จำได้สิคะ"

"เอ่อ...ไม่ใช่ครับ -*-"

"อุ้ย ตายจริง หน่าพูดผิดค่ะ พี่คินน์ ภูภูมินี่เอง!"

ฉันพยายามเนียนนึกชื่อเผื่อจะถูกขึ้นมาบ้าง แต่หน้าของอีตาพี่คินน์อะไรนี่ก็ดูเจื่อนไป แปลว่าฉันคงเดาผิดหมดเลยสินะ T_T

"พี่คินน์ อณาคินน์ไงครับ"

"แหมมม จำได้ค่า หน่าก็แซวเล่น มุกค่ะมุก ฮิฮิ"

ฉันแกล้งหัวเราะกลบเกลื่อนไป แต่ก็สังเกตได้ว่าพี่คินน์ดูหน้าเสียพอสมควร ขอโทษนะ ต่อไปนี้ฉันจะจำให้ขึ้นใจเลยล่ะ TT'

"งั้นหน่าขอตัวก่อนนะคะ พอดีมีนัดถ่ายแบบโปรโมทให้ช่องน่ะค่ะ"

ฉันบอกก่อนจะทำท่าเดินไป แต่พี่คินน์เรียกเอาไว้

"พี่ก็มาถ่ายงานนี้เหมือนกัน งั้นเดี๋ยวเราไปพร้อมกันเลยดีกว่า"

เขาบอกก่อนจะเดินพาฉันไปที่ห้องแต่งตัว เมื่อเข้ามาก็เจอกับห้องที่มีกระจกแต่งหน้าและราวเสื้อผ้าตั้งอยู่เต็มไปหมด พร้อมกับช่างแต่งหน้าและช่างแต่งตัวประมาณ 5-6 คนได้ ทุกคนต่างทำหน้าตกใจที่เห็นฉัน

"เอ่อ สวัสดีค่ะ"

ฉันยกมือขึ้นไหว้ทุกคนในห้องเป็นการทักทาย แต่กลับยิ่งทำให้ทุกคนทำหน้าเหมือนกับเจอสัตว์ประหลาด ทำไมล่ะ? ฉันทำอะไรผิดเหรอ?

"น้องหน่าา พี่มาแล้วจ้าา"

เสียงเรียกชื่อฉันดังขึ้นจากหน้าห้องพร้อมกับผู้หญิงตัวเล็กผมสั้นในชุดเสื้อเชิ้ตกางเกงยีนส์รีบวิ่งมา ถ้าเดาไม่ผิดก็คงจะเป็นพี่แจม ผู้จัดการส่วนตัวของฉันเอง

"ทำไมไม่เข้าไปล่ะ?"

พี่แจมถามเมื่อเห็นฉันไม่ยอมเข้าไปในห้องแต่งตัวเสียที จะให้เข้าไปได้ยังไงล่ะ ก็แต่ละคนมองหน้าฉันเหมือนเห็นผีอย่างนั้นแหละ

"พี่แจม ทำไมพวกพี่ช่างแต่งหน้าเขาถึงตกใจตอนที่หน่าทักเขาล่ะคะ?"

"ทัก?"

พี่แจมทวนคำหน้างง

"ก็เมื่อกี๊หน่าไหว้พวกเขา เขาก็ทำหน้าเหมือนเห็นผี"

คำตอบของฉันทำเอาพี่แจมเหวอเช่นกัน มันทำไมกันน่ะ? แค่ฉันไหว้ทักทายทำไมต้องตกใจขนาดนั้นด้วย

พี่แจมรีบเอามือมาจับหน้าจับตัวฉันยกใหญ่ด้วยความกังวลจนตอนนี้กลายเป็นฉันที่งงเองว่าพี่แจมเป็นอะไรกันแน่

"น้องหน่าไม่สบายรึเปล่า? ปวดหัว ตัวร้อน เป็นไข้ หัวกระแทกพื้น หรือกินอะไรผิดสำแดงมามั้ย?"

"อะไรกันคะพี่แจม? หน่าไม่ได้เป็นอะไรนะ"

ฉันตอบ ถ้าไม่นับว่าจู่ๆฉันก็ตื่นขึ้นมาในภาคต่อของนิยายตัวเองแล้วดันกลายมาเป็นดาราดังซะอย่างนั้น ฉันว่าฉันก็ปกติดีทุกอย่างนะ

"ก็ปกติแล้ว น้อยหน่า นภิชญา นางเอกเบอร์ท็อปของช่องน่ะเคยยกมือไหว้ใครซะที่ไหนกันล่ะ มีแต่คนเขากลัวเราเหวี่ยงนะ ลืมไปแล้วเหรอ?"

พี่แจมบอก อย่างนี้นี่เอง ทุกคนถึงตกใจที่ฉันยกมือสวัสดีสินะ

"แล้วปกติน้องหน่าก็มักจะมาเลทให้กองรอเป็นชั่วโมงเลยนะ นี่พี่ยังตกใจเลยที่เรามาก่อนเวลา พี่เลยต้องเหยียบมิดไมล์มาเลยเนี่ย"

พี่แจมพูดพลางหัวเราะ

"หน่าก็คงเคยเหวี่ยงทีมงานด้วยใช่มั้ยคะ?"

ฉันถามเบาๆ พี่แจมมองฉันพลางยิ้มแห้งๆแล้วพยักหน้า

"ยกกองเองก็เคยมาแล้วจ้ะ"

คำตอบของพี่แจมทำเอาฉันอยากจะกุมขมับ นี่ฉันเป็นดาราประเภทที่เป็นนางเอกในจอ แต่นอกจอเป็นยัยตัวร้ายที่ฟาดงวงฟาดงาใส่ชาวบ้านเขาเหรอเนี่ย ตายๆๆ

"สวัสดีค่ะพี่ๆทุกคน"

เสียงหวานๆดังขึ้นจากหน้าห้องก่อนที่ทุกคนจะหันไปมอง หญิงสาวลูกครึ่งหน้าหวานหุ่นดียกมือไหว้ทุกคนในห้องพร้อมกับรอยยิ้มสดใส ใครน่ะ ทำไมสวยจังเลย *-*

"สวัสดีค่าน้องอันนา"

เสียงพี่ๆช่างแต่งหน้าทักทายกลับพลางยิ้มให้ผู้หญิงคนนั้นอย่างเอ็นดู

อันนาเหรอ? อย่าบอกนะว่านี่คืออันนา อัญมณี กิจโชคไพศาล นางเอกในนิยายเรื่องที่ฉันแต่งขึ้นมาน่ะ! *0*

"อันนา อัญมณี กิจโชคไพศาล!"

ฉันพูดชื่อของอันนาในนิยายของฉันขึ้นมาทำเอาเจ้าตัวและทุกคนหันขวับมามองเป็นตาเดียว อันนามองฉันอย่างงงๆก่อนจะยิ้มให้เจื่อนๆ

"อะไรกันน้อยหน่า ไม่ต้องเรียกอันนาเต็มยศแบบนั้นก็ได้จ้ะ"

อันนาบอกแล้วยิ้มให้ฉัน

กรี๊ด! นี่คือยัยอันนา นางเอกในจินตนาการที่ฉันคิดไว้เหรอเนี่ย? สวยกว่าที่ฉันคิดภาพไว้อีกอ่ะ หน้าลูกครึ่ง ตาโต จมูกโด่ง ปากเรียวเป็นกระจับ ผมสีน้ำตาลอ่อนเป็นลอน หุ่นเซี้ยะเผ็ดแซ่บ สวยมากลูกสาวแม่! ><

"อันนาซื้อขนมมาฝากพี่ๆทุกคนด้วยนะคะ"

อันนายื่นถุงขนมให้ทีมงาน ทุกคนต่างเข้ามารับและมองอันนาอย่างชื่นชม

ทั้งสวย ทั้งนิสัยดีแบบนี้ สมแล้วกับบทบาทนางเอกที่ได้รับ เธอนี่มันนางเอกทั้งในจอและนอกจอจริงๆเลยอันนา

"เอาล่ะค่ะๆ ให้น้องอันนาแต่งหน้าดีกว่าเนอะ เอ้า จะให้น้องไปนั่งตรงไหนคะ?"

เสียงทุ้มที่มีจริตจะก้านความเป็นคุณแม่ดังขึ้นพร้อมกับร่างสูงโปร่งที่ดูยิ่งสูงขึ้นไปใหญ่เมื่อใส่รองเท้าบู้ทส้นสูง ท่อนบนเป็นเสื้อคอเต่าทับด้วยกางเกงยีนส์ขาบานที่ดูแล้วกิ๊บเก๋สุดๆ นี่ก็คงจะเป็นพี่แอนดี้ ผู้จัดการส่วนตัวของอันนาสินะ

"มาค่ะ ปุยฝ้ายแต่งให้น้องอันนาเอง"

"ไม่! ฉันจะแต่งหน้าให้น้องอันนา แกไปแต่งให้น้องน้อยหน่าสิ"

"ไม่เอา แกนั่นแหละไปแต่งให้น้องน้อยหน่า"

"จะบ้าเหรอ? คราวที่แล้วฉันเพิ่งโดนกินหัวมา ลืมไปแล้วเหรอไง?"

"ฉันก็เคยโดนย่ะ! ไม่อยากโดนแล้ว T_T ให้ฉันแต่งให้น้องอันนา นางฟ้าของฉันเถอะ"

เสียงช่างแต่งหน้าเถียงกันเสียงเบา แต่หารู้ไม่ว่าฉันได้ยินเต็มๆสองรูหู นี่ฉันร้ายขนาดที่ทุกคนต้องเกี่ยงกันทำงานให้ฉันเลยเหรอเนี่ย?

"พี่แจม งั้นเดี๋ยวหน่าไปทำผมก่อนก็ได้นะคะ"

ฉันบอก พี่แจมหันมายิ้มบางๆพลางจับมือฉันอย่างปลอบโยนก่อนจะพาเดินไปหาช่างทำผม

"พี่ซูซี่ ทำผมให้น้องน้อยหน่าหน่อยนะ"

พี่แจมบอก พี่ที่ชื่อซูซี่ทำหน้าเลิ่กลั่กขึ้นมาทันที

"เอ่อ คือพี่ - - พี่ต้องแสตนบายคิวทำผมให้น้องอันนาน่ะค่ะ ของน้องน้อยหน่าอาจจะต้องรอยัยกัสจัง ยัยนั่นบอกว่าปกติน้องน้อยหน่าจะมาเลท ป่านนี้ก็เลยยังไม่ตื่นเลย"

พี่ซูซี่บอก ฉันหันไปมองหน้าพี่แจมเพราะทำอะไรไม่ถูก

นี่ฉันเป็นนางเอกเบอร์ท็อปได้ยังไงกัน ทีมงานรังเกียจไม่อยากจะร่วมงานด้วยขนาดนี้เนี่ย

"เอาแค่ดัดลอนให้เป็นทรงก็ได้นะคะพี่ ไม่ต้องสวยมากก็ได้ค่ะ แค่ให้ทำงานได้ก็พอ"

ฉันบอกพลางยิ้มให้ พี่ซูซี่ทำหน้าหนักใจ ดูก็รู้ว่าคงไม่อยากทำให้เพราะกลัวว่าจะโดนฉันเหวี่ยง แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจพยักหน้า ฉันจึงนั่งลงบนเก้าอี้หน้ากระจกเพื่อให้เจ้าหล่อนทำผมให้

ขณะที่ทำผมไป ฉันก็มองอันนาที่กำลังแต่งหน้าแล้วคุยเล่นหัวเราะกับทีมงานและช่างทำผมผ่านกระจกไป ยัยนั่นดูเป็นที่รักของทุกคนดีจัง แต่ก็ไม่แปลกเพราะคาแรคเตอร์ของอันนาที่ฉันวางไว้คือเป็นคนที่ทำให้โลกสดใส สามารถทำลายกำแพงในใจของแทนไทได้ด้วยความดีและจิตใจอันบริสุทธิ์ของเธอนี่แหละ ต่อให้แทนไทจะร้ายกับเธอสักแค่ไหนเพราะเข้าใจผิดคิดว่าเธอเป็นคนขับรถชนน้องสาวของเขา แต่สุดท้ายอันนาก็พิสูจน์ให้เขาเห็นว่าเธอเป็นคนดีจริงๆ ทั้งสองจึงรักกันในท้ายที่สุด

รักที่ทำให้ฮันเตอร์ต้องอกหักจนไม่เป็นผู้เป็นคนอย่างที่แม่เขาบอกนั่นแหละ...

เอ๊ะ นี่ฉันจะคิดถึงเขาทำไมกัน? เขาจะไม่เป็นผู้เป็นคนหรือจะเป็นอะไรฉันก็ไม่ควรต้องสนใจ สิ่งที่ฉันต้องสนใจและตั้งใจทำก็คือรีบใช้หนี้เขาให้หมดเท่านั้น