บทที่3

“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้ไป...หรือต่อให้ตากิตจะมาพูดอะไรกับหนู! สัญญากับแม่ได้ไหมปันตาว่าหนูจะไม่มีวันหย่ากับพี่เขา” ปันตาจ้องมองแม่สามีของตัวเองด้วยความงงงันไม่นานใบหน้าอ่อนหวานก็ประดับไปด้วยรอยยิ้มสดใสเหมือนเช่นเคย

“ปันสัญญาค่ะคุณแม่ ว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นปันจะไม่มีวันหย่ากับพี่กิต! คุณแม่ไม่ต้องห่วงนะคะ ปันจะทำทุกอย่างให้พี่กิตหันมารักปันให้ได้ ต่อให้ต้องใช้เวลาพยายามไปทั้งชีวิตปันก็จะทำค่ะ”

“ขอบใจหนูมากนะลูก ปันของแม่แสนดีขนาดนี้ทำไมตากิตถึงได้หลงรักกับผู้หญิงร้ายกาจแบบนั้นได้ แล้วนี่ปันยังไม่ได้เอารูปนั้นให้พี่เขาดูใช่ไหม” หญิงสาวส่ายหน้าเพื่อให้คำตอบ ในช่วงที่ไปสัมนานั้นเธอบังเอิญได้พบกันรุจิรากับชายหนุ่มอีกคนเข้า ทั้งสองนัวเนียกันหลางรีสอร์ทที่เธอพักอยู่อย่างไม่อายฟ้าดินหญิงสาวจึงแอบถ่ายรูปเก็บเอาไว้เพื่อที่จะให้กิตติได้เห็นว่าผู้หญิงที่เขารักนักรักหนานั้นลับหลังเขาคบกับผู้ชายไม่ซ้ำหน้าและอีกหลายคนที่ต้องหมดเนื้อหมดตัวเพราะถูกเธอหลอก แต่พอเอาเข้าจริงๆ เธอก็ไม่สามารถทำแบบนั้นได้เพราะไม่อยากให้เขาเสียใจ ไม่อยากเห็นความผิดหวังบนใบหน้าของเขาไม่ว่าจะเพราะใครก็ตามที!

“ทำไมล่ะปัน แม่ว่าเราน่าจะบอกพี่เขาไปซะ ตากิตเองก็จะได้หูตาสว่างเลิกโง่เสียที!” คุณหญิงทิพย์โสภาว่าพร้อมจ้องหน้าลูกสะใภ้เขม็งอย่างไม่เห็นด้วยสักเท่าไหร่กับเรื่องบางอย่างที่ปันตายังไม่ได้บอกให้กิตติได้รับรู้ เรื่องที่เกี่ยวข้องกับแม่นางแบบคนนั้น

“ปันอยากให้พี่กิตเห็นกับตาตัวเองมากกว่าค่ะคุณแม่ อีกอย่างถึงปันจะพูดไปหรือเอารูปให้เขาดูสักกี่ใบ ยังไงพี่กิตเขาก็คงคิดว่าปันสร้างแล้วแต่งรูปปลอมขึ้นมาใส่ใจคนรักของเขาอยู่ดีค่ะ ปันว่าเรื่องแบบนี้สิบปากว่าไม่เท่ากับตาเห็นนะคะ” ปันตาขยายความพร้อมทั้งนึกไปถึงช่วงเวลาหลายเดือนที่เธอพยายามจะเตือนกิตติถึงความร้ายของรุจิราแต่เขากลับไม่เคยเชื่อเธอเลยสักครั้งอีกทั้งยังตราหน้าหาว่าเธอเป็นตัวอิจฉาที่จะเข้าไปทำลายชีวิตคู่ของเขา

“เอาอย่างนั้นก็ได้จ๊ะ แม่เองก็อยากจะเห็นหน้าตากิตอยู่เหมือนกัน ว่าถ้าเกิดเขาได้เห็นธาตุแท้ของผู้หญิงคนนั้นเขาจะยังมั่นคงในรักอยู่อีกรึเปล่า ปันเองก็ต้องอดทนนะลูก แม่เชื่อว่าสักวันพี่เขาจะต้องมองเห็นความงามของปันเหมือนที่แม่ได้เห็น”

“ค่ะคุณแม่ ปันจะอดทนค่ะ” ปันตาน้อมรับก่อนจะโผเข้ากอดแม่สามีเพื่อขอกำลังใจของอีกฝ่าย หากแต่คนที่กำลังยืนมองภาพนี้อยู่ไกลอย่างกิตติกลับคิดเอาเองว่าหล่อนคงจะประจบแม่ของเขาอีกตามเคยเหมือนที่ชอบทำมันเสมอตลอดเวลา

ปันตาเป็นผู้หญิงที่แม่เขารักเสียยิ่งกว่าใครทั้งหมด นั่นมันคงเป็นเพราะนิสัยขี้ประจบสอพลอของเธอแม่ของเขาถึงได้รักจนไม่ยอมเปิดใจให้กับแฟนสาวของเขาเลยสักครั้ง มันจึงไม่แปลกที่เขาจะไม่ชอบเธอและไม่มีวันยอมรับเธอในฐานะภรรยา

เพราะผู้หญิงอย่างเธอมันไมมีคุณค่ามากพอ!!

หลังจากเลือกชุดตามที่ต้องการแล้วคุณหญิงทิพย์โสภาก็พาลูกชายกับปันตาไปเลือกของชำร่วยและอื่นๆ อีกมากมาย แต่ก็ดูเหมือนว่าจะมีแค่สองคนเท่านั้นที่จัดเตรียมทุกอย่างโดยที่กิตตินั้นได้แต่นั่งมองทั้งสองด้วยท่าทางเบื่อหน่ายอยู่ใกล้ๆ กัน

“การ์ดเชิญลายนี้ล่ะเป็นยังไง กิตล่ะลูกชอบไหม” คุณหญิงทิพย์โสภาเอ่ยถามลูกชายเมื่อเล็งเห็นว่าอีกฝ่ายนั้นเงียบผิดปกติ

“นี่ผมยังมีสิทธิ์เลือกอะไรได้ด้วยเหรอครับคุณแม่ เพราะขนาดเจ้าสาวของผมเองแท้ๆ ผมยังไม่มีสิทธิ์เลือกเลย คุณแม่ชอบแบบไหนก็เลือกมาเถอะครับจะได้เสร็จๆ เสียที ผมมีนัดที่ต้องไปต่อ!” กิตตาตอบไปตามความรู้สึกของตัวเองโดยไม่สนใจเลยว่าคำตอบนั้นมันจะทำให้ใครบางคนสะอึกจนพูดไม่ออกเมื่อได้ยิน

มันไม่ใช่ความผิดของเขาที่ปันตาจะต้องมารับฟังอะไรแบบนี้เลยสักนิด ทั้งหมดมันคือความผิดของเธอเองที่ดื้อดึงอยากจะแต่งงานกับเขาให้ได้ทั้งๆ ที่ก็น่าจะรู้ดีแก่ใจว่าเขารู้สึกยังไงกับเธอ

“ปันขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ” ปันตาเอ่ยขึ้นออกมาเบาๆ ก่อนจะลุกขึ้นเดินหอบเอาความรู้สึกปวดร้าวไปกับตัวเอง