Chapter 3

ลดาแต่งตัวอยู่ในห้องของเธอวันนี้เธอสวยเป็นพิเศษอาจจะเพราะตั้งแต่แต่งงานกันมานี่คงเป็นเดตแรกสำหรับเราสองคนในฐานะสามีภรรยา ก่อนหน้านั้นเราสองคนอยู่กันเหมือนเพื่อนมากกว่า ฉันดูแลเขาด้วยหน้าที่ของความเป็นภรรยาทั้งๆที่รู้ตัวเองดีว่าหน้าที่นั้นได้มายังไง

ตู๊ดดดดดดดดดดด

ลดาลุดขึ้นจากหน้ากระจกเดินไปหยิบโทรศัพท์ของเธอที่ส่งเสียงเรียกให้เธอไปรับสาย เธอกดดูหน้าจอเป็นชื่อของแม่ของคุณเมฆหรือว่าแม่สามีนั้นแหละเธอกดรับสายทันทีอย่างไม่รอช้า

"สวัสดีค่ะคุณแม่"

(หนูลดาเป็นยังไงบ้างลูก แม่ไม่ได้โทรหาหนูเลยพอดีว่าไปปฎิบัติธรรมมาจ๊ะไม่ได้บอกหนูเลยตาเมฆรักหนูหรือยังเอ๋ย แม่จะได้อุ้มหลานมั้ย)

ลดายิ้มออกมาอย่างเขินๆ คงจะอีกไม่นานแล้วล่ะมั่งเพราะดูจากการพูดจาของคุณเมฆในเช้าวันนี้เขาน่าจะอยากเริ่มต้นใหม่แล้วจริงๆ

"วันนี้คุณเมฆบอกว่าจะพาลดาไปเดตตอนเย็นค่ะ เขาบอกว่าจะเริ่มต้นใหม่แล้วถามลดาว่ามีลูกด้วยกันมั้ยด้วยค่ะ"

(อร๊ายยย จริงเหรอลูก ดีจังเลยงั้นคืนนี้แม่ขอให้หนูมีความสุขมากๆนะลูก แม่รักหนูนะลดาหนูเป็นคนเดียวที่หวังดีและรักตาเมฆอย่างแท้จริง ไม่มีผู้หญิงคนไหนทำได้แบบหนูแล้ว)

"ขอบคุณคุณแม่นะคะที่ดีกับลดาตลอดเลย ลดาจะไม่ทำให้คุณแม่ผิดหวังค่ะ"

(ดีมากลูกมีอะไรบอกแม่นะแม่ช่วยหนูได้ทุกอย่าง)

"ขอบคุณค่ะ งั้นลดาไปก่อนนะคะรถมารับแล้ว"

(โชคดีจ๊ะลูกสาว)

เธอกดวางสายก่อนจะเดินมามองสำรวจตัวเองในกระจกแล้วยิ้มออกมาบางๆ

"หวังว่าวันนี้จะเป็นวันที่ดีของเธอนะ ลดา.."

ลดาเดินไปหยิบกระเป๋าแล้วเดินออกมาจากห้องนอนของเธอแล้วเดินตรงออกมามีรถที่คุณเมฆส่งมารับเธอแล้ว

"คุณวิน"

"เชิญครับคุณลดา คุณเมฆให้ไปเจอกันที่ร้านเลยครับตอนนี้เขาคงออกไปรอแล้ว"

"ค่ะ"

พีเปิดประตูให้ลดาขึ้นรถไปนั่งข้างหลังส่วนตัวเขานั้นก็เดินอ้อมไปฝั่งคนขับแล้วขับออกไปทันที เวลาเกือบยี่สิบนาทีเขาก็พานายสาวมาถึงที่ร้านอาหารสุดหรูที่เจ้านายของเขาจองไว้เพื่อภรรยาเฉพาะ เขาชอบคุณลดามากกว่าคุณนิรินเหตุผลเพราะเธอเป็นคนใจดี ไม่ว่าร้ายใครแถมสวยมากต่างหากไม่รู้ว่าเจ้านายเขาหลงรักคุณนิรินเพราะอะไรทั้งๆที่คนข้างๆดีกว่าทุกอย่าง กิริยามารยาทงดงามอย่างกับผ้าพับไว้ขนาดนี้แถมดูแลเขาตลอดในช่วงเวลาที่เขาเสียใจโดยไม่เคยบ่นหรือทอดทิ้งไปไหน

"เชิญครับคุณลดา"

"ขอบคุณนะคะคุณพี ลดาเดินเข้าไปได้เลยใช่มั้ยคะ"

"ได้เลยครับบอกเขาว่าคุณเมฆจองไว้เดี๋ยวพนักงานพาไปเองครับผมจะเอารถไปเก็บก่อน"

"ค่ะโอเค"

เธอยิ้มให้กับชายหนุ่มก่อนจะเดินถือกระเป๋าเข้ามาข้างในมองไปรอบๆบรรยากาศภายในร้านหรูหรามากเงียบเป็นส่วนตัวอย่างที่สุด

"ยินดีต้อนรับค่ะ ไม่ทราบว่าได้จองไว้มั้ยคะ"

"คุณเมฆจองไว้นะคะ"

"อ่อ งั้นเชิญทางนี้เลยค่ะเดี๋ยวดิฉันจะพาคุณไปอยู่ชั้นดาดฟ้าค่ะ"

เธอเดินตามหลังพนักงานไปเงียบๆขึ้นลิฟต์มาชั้นบนสุดพนักงานเปิดประตูให้เธอเข้าไปข้างใน ภายในดาดฟ้ามีโต๊ะตั้งอยู่ใต้แสงเทียนส่อง ช่อดอกไม้ช่อโตถูกถือไว้โดนคุณเมฆมี่แต่งตัวใส่สูทเต็มยศอย่างหล่อเหลา เธอเห็นเขาก็ยิ้มออกมาบางๆก่อนจะเดินไปยืนอยู่ตรงหน้าเขา

"ดอกไม้สำหรับคนสวยครับ"

เธอยื่นมือรับช่อดอกไม้นั้นมาไว้ในมือก่อนจะเอ่ยขอบคุณเขาเสียงใส

"ขอบคุณค่ะคุณเมฆ ไม่เห็นต้องทำขนาดนี้เลย"

"ได้ยังไงกันล่ะ เดตแรกของเราด้วยและอีกอย่างคุณเป็นภรรยาของผมนะยังไงก็ต้องออกมาดีที่สุด เชิญนั่งดีกว่า"

เขาถอยหลังเดินมาขยับเก้าอี้ให้เธอเข้ามานั่งแล้วเดินอ้อมไปนั่งลงตรงข้ามกับเธออีกฝั่ง เมนูถูกเสิร์ฟโดยพนักงานเขาคงสั่งไว้ล่วงหน้าแล้ว

"ผมสั่งสเต๊กแกะให้คุณด้วยนะ"

ลดาหุบยิ้มทันทีมองสะเต๊กแกะตรงหน้าอย่างลำบากใจที่จะพูด เธอไม่ทานเนื้อแกะและคนที่ชอบไม่ใช่เธอแต่เป็นนิรินผู้หญิงที่เขารักต่างหาก

"ทำไมคุณทำหน้าแบบนั้น เอ่อ ผมลืมไปว่าคุณไม่ทานแกะ น้องๆเอาจานนี้ออกไปแล้วเปลี่ยนเป็นสเต๊กปลาแซลมอน"

"ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะลดาจะลองทานดู"

เขาดึงจานออกจากตรงหน้าเธอทันทีก่อนจะมองเธอด้วยใบหน้าที่รู้สึกผิด

"ผมขอโทษคุณอย่างฝืนทานมันเลยคุณไม่ชอบนี่นา รอแซลมอนดีกว่าผมก็จะยังไม่ทานรอคุณด้วย"

เขายิ้มหวานให้เธอยื่นมือมากุมมือเธอไว้แน่น ลดายิ้มให้เขากลับแต่ภายในใจมันอดที่จะคิดไม่ได้จริงๆ ถือซะว่าเขากำลังจะพยายามอยู่เธอควรจะให้เวลาเขาบ้าง

"ค่ะ คุณทำงานเหนื่อยมั้ยคะ"

"ก็.. นิดหน่อยนะมีงานหลายอย่างที่ต้องจัดการแต่วันนี้เคลียร์เสร็จหมดแล้วล่ะ"

"ดีแล้วค่ะช่วงนี้คุณดูเหนื่อยๆอยากไปพักผ่อนมั้ยคะ"

เขาพยักหน้ายิ้มๆการได้ไปพักผ่อนอาจจะทำให้ความสัมพันธ์ของการเป็นสามีภรรยาของเขาสองคนคืบหน้าไปอีกก็ได้

"ไปสิ คุณอยากให้ผมไปไหนไปทำอะไรผมไปหมดแหละ ขอแค่ลดาไปด้วยแค่นั้นพอ"

"พูดจาปากหวานแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่คะเนี้ย ใครสอนมาคะคุณพีรึเปล่า"

เขาหลุดขำเล็กน้อยก่อนจะยิ้มกว้างออกอย่างสบายใจ เธอเป็นคนที่ใครๆอยู่ใกล้ก็มีแต่ความสุขจริงๆสินะ ตอนที่เกิดเรื่องแม่ของเขาย้ำว่าผู้หญิงที่เขาจะต้องแต่งงานด้วยต้องเป็นลดาคนเดียวเท่านั้นซึ่งผมก็ไม่เข้าใจแต่คงคิดว่าเพราะแม่ผมชอบเธอล่ะมั่ง

"อาหารมาเสริฟแล้วค่ะ"

สเต๊กแซลมอนมาเสริฟวางไว้ตรงหน้าเธอ กลิ่นหอมของพริกไทยดำทำให้เธอยิ้มออกมาอย่างพอใจ เธอชอบทานแบบนี้มากชอบมาแต่ไหนแต่ไรแล้วเธอจะทานของแพงไปแค่ไม่กี่อย่างหรอก

"หอมจังเลยค่ะ"

"ทานเยอะๆนะลดา คุณดูผอมไปผมว่าคุณควรจะทานให้ดูมีน้ำมีนวลกว่านี้นะ"

"ค่ะ ลดาจะทานให้หมดเลย"

"ดีมากเลยครับ ทานเถอะ"

จากนั้นต่างฝ่ายต่างก็ทานอาหารของตัวเองตรงหน้าลงไปจนพร่องจาน ลดาหันไปสั่งเปลี่ยนน้ำเย็นให้คุณเมฆเพราะเขาไม่ชอบน้ำอุ่น

"ขอเปลี่ยนน้ำเย็นให้หน่อยนะคะ"

"ได้ครับสักครู่นะครับ"

คุณเมฆเงยหน้ามองลดาก่อนจะยิ้มให้เธอบางๆ

"เรื่องเล็กๆน้อยคุณก็จำได้หมดเลยนะ"

"ถ้าเกี่ยวกับคุณเอาจริงๆไม่มีเรื่องไหนที่ยังไม่รู้เลยนะคะ "

"นั้นสิ ผมดีใจที่วันนี้มีคุณอยู่เคียงข้างกันนะ คือผม...."

ตู๊ดดดดดดดดดดด

เสียงโทรศัพท์ขัดจังหวะขึ้นเขาหยิบมันออกมาดูก่อนจะกดรับสายทันที

"ว่าไงพี...."