ตอนที่5.

“คุณพายัพเป็นไงบ้าง รอนานไหมครับ? ” รักษ์เอ่ยถาม

พายัพยิ้มกว้างมองเลยไปยังหญิงสาวที่ยืนอยู่ด้านหลังคนถาม ส่งสายตาอ่อนเชื่อมให้

“คุณฟ้าร้อนไหมครับ ทานน้ำเย็นๆสิครับจะได้สดชื่น” ว่าพลางหยิบน้ำดื่มส่งให้ไม่สนใจคำถามของรักษ์เลย

รักษ์มองหน้านายพยาธิอย่างเซ็งจัด เมื่อกี้ยังทำท่าเหมือนไส้เดือนโดนแดดอยู่แท้ๆ พอเห็นหน้าผู้หญิงกลับทำระรื่น น่าจะปล่อยให้แห้งแดดตาย

“ขอบคุณค่ะคุณพายัพ”

อัปสรสุดารับน้ำที่ชายหนุ่มส่งให้ ก่อนจะกล่าวขอบคุณแถมด้วยส่งรอยยิ้มหวานๆให้

“แหม... เอาใจคุณฟ้าคนเดียว ผมก็หิวน้ำเหมือนกันนะครับ” รักษ์แกล้งแซวน้ำเสียงยั่วเย้า

พายัพส่งน้ำอีกขวดให้คนร้องขอ ในใจเขาอดระแวงความสัมพันธ์ของรักษ์กับอัปสรสุดาไม่ได้ หากรักษ์สนใจอัปสรสุดาเขาคงมีคู่แข่งที่น่ากลัว รักษ์เป็นชายหนุ่มหน้าตาดีแม้จะดูกวนๆ ไปบ้าง แต่ผู้ชายบุคลิกแบบนี้สาวๆ ให้ความสนใจได้ง่ายกว่าผู้ชายเรียบๆแบบเขา พายัพปรายตาแอบมองนางฟ้าของเขาแล้วชายหนุ่มรู้สึกเบาใจ อัปสรสุดาไม่มีท่าทีสนใจรักษ์เลย แค่นี้พายัพก็แอบคิดเข้าข้างตัวเอง ว่าเขาอาจสามารถพิชิตใจเธอได้

“ที่นี่ไกลจากตัวเมืองมาก เดินทางก็ลำบาก ลูกค้าจะสนใจมาพักหรือครับ”พายัพถาม

“เราเน้นสำหรับผู้ที่ต้องการพักผ่อนจริงๆ หรือผู้ที่ต้องการความเป็นส่วนตัวค่ะ” อัปสรสุดาให้ความกระจ่าง

“ถึงอย่างนั้นก็เถอะครับ ผมไม่เห็นว่าจะมีลูกค้าสักกี่คน สามารถดั้นด้นเดินทางมาถึงนี่”

พายัพอดทักท้วงไม่ได้ เขาทำท่าอ่อนใจแทนลูกค้า

“เราไม่เน้นลูกค้าทั่วไปหรอกครับคุณพายัพ ขืนรอลูกค้าแบบโรงแรมหรือรีสอร์ททั่วไปคงไม่ไหวอย่างคุณว่า” รักษ์เอ่ยขึ้นบ้าง

“ที่นี่เราสร้างไว้สำหรับพวกเศรษฐี ที่อยากพักผ่อนอย่างเป็นส่วนตัว หรือไม่ก็ดาราฮอลลีวู้ดได้หลบมาพักร้อนกัน”

“โอ๊ย คุณรักษ์ คุณวาดวิมานในอากาศหรือเปล่า” พายัพหัวเราะลั่น

“เศรษฐีหรือดาราที่ไหน เขาจะทนเดินทางลำบากแบบนี้ ผมเองแทบอ้วกแตกตอนนั่งรถมาที่นี่”

รักษ์สบตากับอัปสรสุดาก่อนมองหน้านายพยาธิสมองทึบอย่างสมเพช พายัพถือตัวว่าเป็นลูกนักธุรกิจใหญ่ หากความคิดของเขาแสนจะคับแคบ มองอะไรไม่กว้างไกลสักนิด โครงการที่ลงทุ่นเป็นพันล้านแบบนี้ มีหรือผู้ร่วมลงทุนจะไม่มองเห็นหนทางความสำเร็จ

“เราวางแผนการตลาดไว้แล้ว คุณคงไม่รู้ว่าคุณพ่อของดิฉัน ท่านมีเครือข่ายอยู่ในต่าง ประเทศ เรามีการโปรโมตไว้ล่วงหน้าหลายเดือนแล้ว”

อัปสรสุดาสบตากับรักษ์นิดหนึ่งก่อนพูดต่อ

“ตอนนี้ลูกค้าก็สั่งจองห้องพัก ล่วงหน้าแล้วจำนวนหนึ่ง แค่คิดถึงผลกำไรที่จะได้จากลูกค้ากลุ่มแรก เราแทบจะคืนทุนในไม่ถึงห้าปี”

พายัพอ้าปากค้างฟังสองหนุ่มสาวอธิบาย “แต่ผมห่วงเรื่องการเดินทาง ที่มันลำบากเต็มทน” ชายหนุ่มอดแย้งไม่ได้

“เรื่องนั้นไม่น่าเป็นห่วงครับ เรามีเครื่องบินเล็กรับส่งถึงที่นี่” รักษ์อธิบาย

“ค่ะ...เราเล็งเห็นถึงปัญหาข้อนี้ดี” อัปสรสุดาบอกเพิ่ม “เราจึงก่อสร้างสนามบินก่อน”

“พวกคุณนี่รอบคอบกันจังเลย ผมสมองเบา คิดอะไรไม่ไกลถึงขนาดนั้น”พายัพยิ้มแห้งๆเอ่ยเสียงแผ่ว

“คุณพายัพไม่ได้เห็นแผนงานของเราต่างหากล่ะคะ”

“มิน่า...คุณพ่อของผม ท่านถึงสนใจโครงการนี้มาก แต่เรามีเม็ดเงินลงทุนไม่พอ เลยต้องปล่อยโอกาสให้ผ่านไป น่าเสียดายจริงๆ”

รักษ์มองหน้าจ๋อยๆ ของนายแว่นอย่างหมั่นไส้ เมื่อกี้ยังเถียงเขากับอัปสรสุดาคอเป็นเอ็นอยู่แท้ๆ เปลี่ยนสีได้ทันเวลาทำหน้าตาน่าสงสารขอคะแนนจากหญิงสาวอีกแล้ว

“ผมว่าเราไปที่หมู่บ้านกันก่อนไหมครับ? ”

รักษ์เอ่ยขึ้นหลังจากทนเห็นหน้าตายับย่นของนายแว่นไม่ไหว ยามทำหน้าระห้อยแบบนี้น่าหมั่นไส้เหลือทน ขืนปล่อยให้นานกว่านี้อีกหน่อยเขาคงอดไม่ได้

อัปสรสุดาขยับขึ้นมานั่งบนรถ เว้นที่นั่งไม่ยอมนั่งติดพายัพ รักษ์อมยิ้มขยับขึ้นมานั่งบนรถบ้าง เขาเลือกนั่งติดกับหญิงสาวปล่อยให้คนนั่งอยู่ก่อนมองตาปริบๆ หากทำอะไรไม่ได้เพราะรักษ์ทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้ สั่งคนขับรถให้ออกรถ

อัปสรสุดามองชายหนุ่มที่นั่งข้างๆ อย่างขัดใจ เขาช่างกวนอารมณ์ยั่วโมโหเก่งนัก รู้ทั้งรู้ว่าเธอรำคาญยังจะมานั่งใกล้ๆ อีก คนน่ารำคาญอีกคนยังไม่ทำตัวแย่เท่า หากเธอต้องทนรับชะตากรรมทำงานร่วมกับสองหนุ่มนี่นานเกินปี เชื่อได้เลยว่าคงเสียสติเป็นบ้าไปก่อนแน่

“หมู่บ้านริมดอยเป็นหมู่บ้านที่เราจะไปกัน” อัปสรสุดาเอ่ยขึ้น “ฉันเคยไปครั้งหนึ่งเมื่อต้นปี ชาวบ้านที่นั่นหลายคนเป็นคนงานของเรา”

“แล้วเราจะไปทำอะไรที่นั่นครับคุณฟ้า? ” พายัพเอ่ยถามพลางเกาะกระจกส่องดูทิวทัศน์สองข้างทาง หน้าตารื่นเริงกว่าเมื่อครู่

“เราไปเยี่ยมพวกเขาค่ะ แล้วก็ติดต่อคนงานที่จะมาทำงานให้เราด้วย”

หญิงสาวตอบสีหน้ามีรอยดีใจลึกๆ ไปเยี่ยมชาวบ้านและเยี่ยมใครคนหนึ่ง ซึ่งเธอคิดถึงอยู่เสมอด้วย

“ที่หมู่บ้านปลูกพืชเกษตรอินทรีย์ไร้สารพิษด้วยนะคะ ของทุกอย่างปลอดภัย เพราะได้รับการดูแลและเอาใจใส่อย่างดี ด้านหลังหมู่บ้านติดกับภูเขา มีน้ำตกเล็กๆชื่อน้ำตกนางฟ้าสวยมากค่ะ”

อัปสรสุดาอธิบายคล่องราวกับหญิงสาวเกิดและเติบโตที่นั่นก็ไม่ปาน รักษ์สังเกตเห็นแววตายามหญิงสาวเอ่ยถึงหมู่บ้านแห่งนั้น ทอประกายวับวาวสุกใส ดุจมีบางสิ่งสร้างความประทับใจยากจะลืมเลือนในใจของเธอ

“คุณไกด์ครับ ผมสนใจน้ำตกนางฟ้าที่คุณบอก น้ำตกที่ว่ามีนางฟ้าลงมาเล่นน้ำทุกวันหรือเปล่า? ” รักษ์ยิงคำถามพร้อมส่งสายตายั่วเย้าให้

ไกด์สาวกิตติมศักดิ์มองลูกทัวร์หนุ่มอย่างรู้ทัน เธอไม่ยอมหลงกลอีกครั้งแน่กับคำถามกวนอารมณ์แบบนี้ นายลูกทัวร์ตัวแสบไม่มีวันที่นายจะยั่วอารมณ์เธอได้อีก

อัปสรสุดามองหน้าคนถามนิ่งๆ ครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบคำถามเสียงเรียบ

“คุณอยากรู้ก็ลองไปดูสิคะ”

“ผมก็อยากเห็นครับคงสวยน่าดู” พายัพแทรกขึ้นน้ำเสียงตื่นเต้น “คุณฟ้าช่วยเป็นไกด์นำเที่ยวได้ไหมครับ”

พายัพอาสาเป็นลูกทัวร์คนแรกให้ไกด์สาวกิตติมศักดิ์ ลูกทัวร์อีกคนแอบยักคิ้วล้อไกด์สาว

เห็นไหมล่ะ...คนที่อยากเป็นลูกทัวร์จนตัวสั่นรออยู่แล้ว คราวนี้อยากรู้นักว่าไกด์จำเป็นอย่างอัปสรสุดาจะนำเที่ยวแบบไหน

“ไว้เราไปถึงฉันจะพาคุณพายัพไปดูค่ะ”

หญิงสาวตอบเสียงหวานส่งยิ้มให้ชายหนุ่มสวมแว่น ก่อนตวัดสายตาให้อีกคนที่ลอบมอง

รักษ์รู้สึกหมั่นไส้หญิงสาวตรงหน้าเหลือกำลัง เฮอะ...จะรอดูว่านางฟ้าองค์นี้จะมีทีเด็ดอะไรมาต่อกรกับเขาได้อีก ครั้งนี้เขายกให้หญิงสาวชนะนำไปก่อน ศึกหน้าเขาสัญญาว่าจะเอาคืน

เส้นทางเข้าสู่หมู่บ้านริมดอยผ่านถนนที่เป็นดินลูกรัง สองข้างทางรกชันด้วยต้นไม้นานาพันธุ์ บางช่วงติดกับไหล่เขาอีกด้านเป็นเหวลึกน่าหวาดเสียว ต้องใช้ความระมัดระวังในการขับขี่อย่างเต็มที่

พอพ้นเขตเหวลึกรถก็แล่นเข้าสู่ทางเข้าหมู่บ้าน ท่ามกลางภูเขาลูกน้อยใหญ่เห็นเด่นชัดแต่ไกลเป็นฉากหลัง เมฆสีขาวลอยตัวจับกลุ่มสีขาวปุย คล้ายผืนผ้าสีขาวเป็นอาภรณ์โอบล้อมทิวเขาสูง ทิวทัศน์สองข้างทางงดงามดั่งภาพวาด ดอกไม้ป่าสีต่างๆออกดอกให้ยลโฉมสีสันตัดกับผืนหญ้าเขียวสดเต็มท้องทุ่ง ทำให้คนที่นั่งนิ่งอยู่นานอดไม่ได้ เอื้อมมือไปเปิดกระจกรถ ก่อนจะชะโงกหน้าออกมาชื่นชมความงาม ภาพความงามตามธรรมชาติตรงหน้า ทำให้หัวใจเตลิดลอยล่องพองฟู ยากจะถอนสายตาโดยง่าย สายลมเย็นพัดพากลิ่นหอมอ่อนๆ ของดอกไม้ รวมถึงกลิ่นดินกลิ่นหญ้ากระทบจมูกบางเบา เป็นกลิ่นเฉพาะซึ่งไม่เคยได้สัมผัสจากแห่งใดมาก่อน ให้ความรู้สึกสดชื่นสมองโปร่งเบา

รักษ์ขยับเข้าใกล้อัปสรสุดาที่เกาะขอบหน้าต่างรับลมเย็นอยู่ ผมยาวสลวยต้องลมพลิ้วไหวราวระรอกคลื่น ดวงตาเรียวสวยจ้องมองความงดงามของธรรมชาตินิ่งนาน ท่าทางของหญิงสาวราวกับนางฟ้าต้องมนตรา ริมฝีปากอิ่มเต็มคลี่ยิ้มน้อยๆอย่างสบายใจ สวยน่ารักต่างจากยามคอยตั้งท่าต่อกรกับเขา ชายหนุ่มอยากให้เวลาดีๆเช่นนี้อยู่นานๆหากหยุดนิ่งเลยก็ยิ่งดี เขาจะได้มีเวลาจ้องมองนางฟ้าแสนสวยองค์นี้ให้เต็มอิ่ม

หากคนมองไม่ได้มีอคติเข้าข้างตัวเองจนเกินไป สองหนุ่มสาวเหมาะสมกันราวกับเทพบุตรกับเทพธิดา พายัพแอบลอบถอนหายใจเบาๆ นางฟ้าแสนสวยช่างไม่รู้ตัวบ้างเลยว่าได้ทำให้หัวใจดวงหนึ่งสะท้านไหว ความรู้สึกกึ่งกล้ากึ่งกลัวตีกันให้วุ่น ความกลัวดูจะเป็นฝ่ายมีชัย เขายอมรับว่าเขากลัว กลัวการรักนางฟ้าองค์นี้ แต่สิ่งที่เขากลัวมากกว่าคือกลัวความผิดหวัง เมื่อเทียบตัวเองกับชายหนุ่มอีกคน แค่คิดพายัพก็อ่อนใจ ...