ตอนที่2.

“ขอโทษค่ะ เดี๋ยวฉันจะให้เขาเอามาเปลี่ยนให้ใหม่”

อัปสรสุดากัดฟันปั้นหน้าให้เรียบเฉย เอ่ยขอโทษออกมา

“ไม่ต้องหรอกครับ ผมดื่มแก้วเดิมได้” ว่าแล้วรักษ์ก็ยกแก้วน้ำขึ้นมาดื่มหน้าตาเฉย

ทำเอาสองสาวตาโต สรินดาหัวเราะลั่นกับความขี้เล่นของชายหนุ่ม หากเพื่อนสาวของเธอไม่ขำด้วย หน้ามุ่ยขึ้นมาทันตาเห็น

“แหม...คุณรักษ์ทำไปได้ แบบนี้ต้องแถมให้อีกแก้ว”

สรินดายื่นแก้วน้ำของตัวเองให้ชายหนุ่มอย่างล้อๆ

“ของคนสวยๆผมไม่รังเกียจหรอกครับ แต่ตอนนี้ผมอิ่มแล้วไว้โอกาสหน้านะครับ”

“ว้า! แบบนี้คุณก็ลำเอียงสิคะ” สรินดาว่ายิ้มๆ

“หนูรินเราขอตัวก่อนนะ จะไปหายายพลอย”

คนที่นั่งหน้ามุ่ยฟังสองหนุ่มสาวหยอกล้อกันอยู่ขอตัวดื้อๆ แล้วลุกเดินออกไปทันที

รักษ์มองตามหลังพลางอมยิ้มเอ็นดูสาวน้อยแสนงอน ท่าทางขี้งอนน่าจะแหย่เล่น แบบนี้แกล้งสนุกนัก แค่เขาหยอกเล่นนิดเดียวก็งอนหนีไปแล้ว ที่สำคัญเขาติดใจความสวยของเจ้าหล่อน หากไม่ติดตรงนั่งอยู่กับสาวสวยอีกคน เขาคงไม่เล่นบทนี้แน่

“ขอโทษนะครับผมไม่ตั้งใจ” ชายหนุ่มเอ่ยขอโทษ “เพื่อนคุณคงโกรธผมมังครับ เดินหนีไปเลย”

“ไม่หรอกคะ ยายฟ้าโกรธใครเขาเป็นที่ไหน คงอายที่ทำเปิ่นไว้อย่าคิดมากเลยค่ะ” สรินดาแก้แทนเพื่อน

แม้จะไม่แน่ใจนักว่าอัปสรสุดาจะคิดยังไง แต่เธอก็ขอแก้ต่างแทนเพื่อนไปก่อน

“ไม่ทันได้รู้จักกัน ผมทำเสียเรื่องก่อน น่าเสียดาย” ชายหนุ่มเน้นคำว่าเสียดาย

‘เสียดายอะไรกัน’

หัวใจวูบไหวเต้นแรง หาข้อแก้ตัวให้ความรู้สึกของตัวเอง เขาเสียดายความสวยของหญิงสาวกระมัง

‘ความสวย’

ผู้ชายก็แค่ติดใจความสวยของผู้หญิง เขาก็เป็นหนึ่งในผู้ชายเหล่านั้นเอง

รักษ์ยิ้มให้กับความคิดของตัวเอง ก่อนจะหันมาสนใจพูดคุยกับหญิงสาวร่วมโต๊ะ ปล่อยให้ความรู้สึกแปลกในใจตัวเองเลือนหายไป

ทว่า... ชายหนุ่มไม่รู้ว่า ความรู้สึกที่เพิ่งเกิดขึ้นไม่ได้หายไปจากใจ และมันจะยังคงรบกวนเขาอยู่ตราบนานเท่านาน...

ในงานเลี้ยงฉลองแต่งงานของลูกชายนักธุรกิจดัง ผู้มาร่วมงานล้วนเป็นคนในวงสังคมชั้นสูง สมฐานะของเจ้าของงาน

รักษ์เป็นจุดสนใจของผู้ร่วมงานหลายคนโดยเฉพาะสาวๆ ร่างสูงเพรียวสวมชุดสูทสีน้ำเงิน คิ้วเข้มดกหนาบนดวงตาคม แววตาพราวระยับ จมูกโด่งงามและริมฝีปากบางแดงเรื่อราวกับปากของผู้หญิง ทำให้ใบหน้าคมสันสะดุดตาคนมอง ข้างกายของเขาเป็นชายสูงวัยท่าทางภูมิฐาน ซึ่งเป็นที่รู้จักในวงสังคม นายอเนก อนันตยรักษ์ เจ้าของธุรกิจในเครือเอเชียกรุ๊ป

“รักษ์...งานนี้คนสำคัญในวงการธุรกิจมากันมาก” อเนกบอกลูกชายบุญธรรม พลางกวาดสายตามองหาภรรยา

“แม่เราหายไปไหนแล้ว เมื่อกี้ยังอยู่แถวนี้เลย”

ชายหนุ่มหันมาสบตาบิดาบุญธรรม ปากแดงเรื่อแย้มนิดๆ

“อยู่กับเจ้าสาวต้องโน้นครับคุณพ่อ” รักษ์เอียงหน้ากระซิบบอก

“คุณพ่อครับ...ผมขอตัวไปดูแลคุณแม่หน่อยนะครับ”

ว่าแล้วรักษ์ก็เดินตรงดิ่งไปหามารดาบุญธรรม อเนกมองตามหลังลูกชายนอกสายเลือด เขานึกถึงครั้งแรกที่ชายหนุ่มเข้ามาเป็นสมาชิกในครอบครัว รักษ์ในตอนนั้นเป็นเด็กหนุ่มท่าทางกวนๆ ซึ่งอเนกยอมรับว่าไม่ค่อยชอบท่าทางของรักษ์เท่าใดนัก ทีแรกเขาไม่ตั้งใจจะรับรักษ์เป็นลูกบุญธรรม หากพรรณรายภรรยาของเขา กลับรู้สึกถูกชะตากับรักษ์ตั้งแต่แรกเห็น เอ่ยปากขอเด็กหนุ่มมาเป็นลูกอีกคน อเนกเลยจำต้องยอมตามใจภรรยา

ในอดีตรักษ์มีชื่อเล่นว่า ป๋อง บางคนเรียก ‘ไอ้ป๋อง’ ด้วยซ้ำ พรรณรายภรรยาของเขาไม่ชอบชื่อบ้านๆของลูกชายจึงเรียกชื่อจริงแทน เจ้าป๋องกลายมาเป็นคุณรักษ์ตั้งแต่บัดนั้น

หลังจากจบการศึกษาขั้นปริญญาโทจากต่างประเทศ ชายหนุ่มได้เข้ามาช่วยงานในบริษัท โดยใช้เวลาศึกษางานเพียงปีเดียวก็ทำงานคล่อง ตฤณลูกบุญธรรมอีกคนหนึ่งของเขา ต้องรับภาระดูแลกิจการของภรรยา จึงไม่ค่อยมีเวลามาช่วยงานเขาเท่าไหร่ อเนกจึงอาศัยรักษ์เป็นคนดูแลกิจการของเขา ซึ่งไม่ผิดหวังเลยตอนนี้รักษ์เป็นแรงสำคัญคนหนึ่งในบริษัท

“เป็นไงบ้างคุณอเนก ไม่ได้เจอกันนานสบายดีไหมครับ? ” เสียงทักดังขึ้น อเนกหันไปมองก่อนส่งยิ้มให้คนทัก

“คุณไพศาล...มางานนี้ด้วยหรือครับ”อเนกจับมืออีกฝ่ายเขย่าแรงๆ “ไม่ได้เจอกันนาน ได้ข่าวว่า คุณวางมือจากธุรกิจแล้วใช่ไหมครับ?”

“ครับ...ผมวางมือแล้ว ปล่อยให้ลูกชายดูแลแทน คนเคยทำงานพอมาอยู่เฉยๆเหงาชะมัด คิดถึงเพื่อนฝูงเก่าๆ”

ไพศาลสีหน้าสดใส ก่อนหันไปแนะนำคนที่ยืนอยู่ข้างๆ

“ผมขอแนะนำนี่คุณโชค พิบูลย์สินทร เป็นเพื่อนนักธุรกิจของผม”

อเนกยื่นมือไปจับพร้อมส่งยิ้มให้ “ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณโชค”เขารู้สึกคุ้นหน้าผู้ชายคนนี้แต่ไม่ได้เอ่ยถาม

“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับคุณอเนก” โชคยิ้มพลางค้อมศีรษะให้เล็กน้อย

“ขอโทษนะครับ คุณโชคทำธุรกิจเกี่ยวกับอะไรครับ? ”

“ผมทำธุรกิจโรงแรมและรีสอร์ท นี่ก็คิดว่าจะหาหุ้นส่วนร่วมทำรีสอร์ทแห่งใหม่ คุณอเนกสนใจจะร่วมลงทุนกับผมไหมครับ? ” โชคเสนอ

“น่าสนใจครับ เอาเป็นว่าเรานัดคุยกันอีกทีนะครับ

“ครับ” โชคตอบรับ

“คุณโชคเป็นเจ้าของโรงแรมหลายแห่งในต่างประเทศ ผมรู้จักกับคุณโชคที่อเมริกาเลยชวนให้มาลงทุนที่เมืองไทย เราเป็นคนไทยควรสร้างประโยชน์ ให้ประเทศของเรามากกว่า”

ไพศาลท่าทางปลื้มโชคจนออกนอกหน้า อเนกพยักหน้ารับรู้ มองเลยไปยังภรรยากับลูกชายที่ผละจากกลุ่มเจ้าภาพเดินตรงมา

“นี่ลูกชายกับภรรยาของผมครับ” อเนกแนะนำพลางคล้องแขนพรรณราย

“คุณพรรณ ผมขอแนะนำให้รู้จักกับคุณโชค พิบูลย์สินทร”

“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะคุณโชค” พรรณรายพนมมือไหว้ “นายรักษ์ลูกชายดิฉันค่ะ”

รักษ์พนมมือไหว้ โชครับไหว้พลางจ้องหน้าคนไหว้นิ่งๆ

“อายุเท่าไหร่แล้วครับ? ”

“ยี่สิบเจ็ดครับท่าน” รักษ์ตอบอย่างสุภาพ

“แก่กว่าลูกสาวผมหกปี หนูฟ้าลูกสาวผมยี่สิบเอ็ด เพิ่งเรียนจบเดี๋ยวจะแนะนำให้รู้จัก”

“คุณพ่อขา...อยู่ตรงนี้เอง ฟ้าตามหาจนทั่ว”

เสียงใสๆ ดังขึ้น หญิงสาวร่างเพรียวระหง เดินตรงมาหา ชุดราตรีสีชมพูอ่อนจางจนเกือบขาวเหมือนสีกลีบดอกเล็บมือนาง พลิ้วไหวตามแรงก้าวย่างคล้ายม่านบางเบา

อัปสรสุดาพนมมือไหว้ผู้สูงวัยรอบกายบิดาอย่างอ่อนช้อย พลางส่งยิ้มหวานให้ หากสายตาสบกับชายหนุ่มลูกชายของอเนก ทำให้หญิงสาวรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา เขาเป็นคนๆเดียวกันกับชายหนุ่มจอมกวนที่เพิ่งทำให้เธอต้องขายหน้าเมื่อครู่หน้าตาใสๆ ราวกับหนุ่มเจ้าสำอาง แต่ซ่อนความทะเล้นปนเจ้าเล่ห์แบบนี้ คงมีคนเดียวในโลกที่มีทั้งสองอย่างรวมกันอย่างลงตัว สายตาของเขาส่งมาคล้ายแฝงความนัยบางอย่างมาด้วย

“ฟ้าเจอเพื่อนหรือเปล่าลูก? ” โชคโอบไหล่ลูกสาวถามเสียงนุ่ม

“ยายพลอยปวดท้องเลยไม่ได้มาค่ะ” คนเป็นลูกทำหน้ายุ่ง “ฟ้าเจอคุณพ่อคุณแม่ของยายพลอยเมื่อกี้ พรุ่งนี้ฟ้าขออนุญาตไปเยี่ยมยายพลอยที่บ้านนะคะคุณพ่อ”

“เอาสิลูกให้นายเข้มขับรถไปส่งนะ ฟ้าขับรถไม่คล่องพ่อเป็นห่วง” โชคเอ่ย พลางแนะนำลูกสาวให้รู้จักทุกคน

“ฟ้านี่คุณอเนกกับภรรยาและก็ลูกชาย ท่านจะมาร่วมลงทุนกับเรา”

“อัปสรสุดาหรือหนูฟ้าลูกสาวผมครับ” โชคแนะนำชื่อลูกสาวบ้าง “ตอนเด็กๆแกน่ารักเหมือนนางฟ้าตัวน้อยๆ ผมเลยตั้งชื่อให้แบบนี้”

“หนูฟ้าสวยน่ารักเหมือนนางฟ้าจริงๆนี่คะ” พรรณรายเห็นด้วยรู้สึกเอ็นดูอัปสรสุดาตามประสาคนรักเด็กผู้หญิง

“ขอบคุณค่ะคุณน้า” อัปสรสุดาพนมมือไหว้ “ยินดีที่ได้รู้จักค่ะคุณน้าก็สวยเหมือนนางฟ้าเหมือนกันค่ะ ขนาดมีลูกชายโตเป็นหนุ่มขนาดนี้ สาวๆบางคนยังชิดซ้ายเลยนะคะ”

คำชมของสาวน้อยตรงหน้าทำให้คนถูกชมหัวเราะชอบใจ

“อุตส่าห์ชมคนแก่ให้มีกำลังใจ ลูกสาวคุณโชคนี่น่ารักจริงๆ”

พรรณรายหันไปบอกบิดาสาวน้อยที่ยืนอมยิ้มอยู่ข้างๆ

“คุณพรรณเกาะแขนผมไว้แน่นๆ นะ ก่อนจะลอยขึ้นฟ้าไป” อเนกเอ่ยแซวภรรยา

พรรณรายค้อนสามีวงใหญ่ “ตารักษ์ดูพ่อเราสิ ได้ทีว่าให้แม่” คนเป็นแม่หันไปฟ้องลูกชาย

ชายหนุ่มปรายตามองคนถูกเอ่ยถึง

“นางฟ้า... ตัวจริง เขาการันตีเองแบบนี้ เห็นจะไม่เชื่อไม่ได้แล้วครับ”

รักษ์เน้นคำว่านางฟ้าหนักๆ ก่อนทิ้งสายตากรุ่มกริ่มให้ ได้ผลนางฟ้าตวัดสายตาส่งค้อนมาทันใด เจ้าประคุณช่างแหย่ขึ้นเสียจริง แบบนี้สนุกล่ะ!