ตอนที่สาม อุบัติเหตุ 3

เมื่อหญิงสาวร่างบอบบางเดินผ่านหน้าไปเพื่อเอาตั๋วเครื่องบินไปเช็คอินที่เคาน์เตอร์ของสายการบินเอกชนแห่งเดียวในเกาะสมุยแล้ว องศาก็ต้องถอนหายใจด้วยความโล่งใจ เขาไม่สนสายตาอ้อนวอนเหมือนไม่อยากไปของสาวเจ้าเลยแม้แต่น้อยนิด ได้แต่พยักหน้าและโบกมือลาด้วยสีหน้าที่เหมือนหลุดพ้นจากบ่วงนรกที่รบกวนความสุขของเขามานานได้สักที เขาวาดรูปอัยโกะเสร็จแล้วและส่งคืนหญิงสาวสู่อ้อมอกว่าที่สามีของหล่อนไปแล้วในตอนนี้ ส่วนตัวเขาต้องกลับไปแก้ไขรายละเอียดภาพเล็กน้อยด้วยตนเองเพื่อให้ภาพสมบูรณ์ที่สุด ก่อนจะหิ้วภาพนั้นไปฝากอัยโกะกับสามีในงานแต่งงานของทั้งคู่ที่จะจัดขึ้นในเดือนหน้า

เขาจะไม่ต้องทนโดนอัยโกะยั่วยวนตลอดเวลาที่หล่อนเปลื้องผ้าเป็นแบบให้เขาวาดรูปอีกต่อไป เสร็จจากงานนี้แล้วเขาคงเข็ดไม่รับวาดภาพเปลือยไปอีกนาน เพราะเขาเกลียดมากกับการที่จะโดนนางแบบจ้องเขมือบคนวาดภาพทั้งที่เขาไม่เคยคิดเขมือบหล่อนแม้หล่อนจะงดงามเพียงใด องศาไม่ใช่คนที่มักง่ายเรื่องผู้หญิงอย่างนั้น และตลอดเวลาที่เขาทำงานเขาก็มีความเป็นมืออาชีพพอที่จะไม่มองหล่อนเป็นอาหารแต่มองเป็นแค่แบบวาดภาพเท่านั้นจึงไม่เคยคิดเกินเลยกับหล่อนและยังคงรักษาระห่างเอาไว้ได้จนวันนี้ที่วาดเสร็จแล้วส่งหล่อนกลับ

เวลาว่างมีแล้วความต้องการส่วนตัวที่เขาคือการได้ดื่มแอลกอฮอล์เพื่อฉลองอิสรภาพจากความอึดอัดที่มีอัยโกะอยู่ร่วมบ้านเป็นแรมเดือน และเขาจะได้เรียกผู้หญิงที่เขาต้องการมาดื่มด่ำกับค่ำคืนที่เร่าร้อนด้วยกัน เตียงของเขาซึ่งต้อนรับแต่คนที่เขาเลือกเฟ้นว่าต้องการจริงๆ เท่านั้นกำลังจะไม่ว่างในคืนนี้

“แพร ผมไม่มีแขก คุณมาหาผมได้แล้วนะคืนนี้ ผมจะรอที่วิลล่า” องศาโทรหาคนปลายสายด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

แพรไหมเป็นผู้หญิงที่มารดาของเขาแนะนำให้รู้จัก หล่อนเป็นลูกของเพื่อนสนิทมารดาเขาและคบหาดูใจกับเขามาเกินห้าเดือนแล้ว แพรไหมเรียบร้อยน่ารักและเข้ากับเขาได้ดี องศาคิดว่าหากคบกับหล่อนเกินสองปีเขาจะแต่งงานกับหล่อน ตอนที่อัยโกะมาเขาต้องลอบออกไปหาแพรไหมนอกบ้านบ้างในบางครั้งด้วยความต้องการหญิงสาวเพราะไม่อยากให้แพรไหมมาอยู่ร่วมชายคาแบบประเจิดประเจ้อนักจึงไม่ได้ย้ายข้าวของมาอยู่ด้วยกัน อีกทั้งเขาไม่ต้องการให้ใครมาอยู่ด้วยที่วิลล่าเพราะว่าค่อนข้างต้องการสมาธิ ไม่เหมือนกับลิปดาน้องชายของเขาที่ไม่ชอบอยู่บ้านคนเดียว เมื่อก่อนก็มีแม่นม แต่หลังจากที่แม่นมของลิปดาไม่สบายเมื่อสองสามอาทิตย์ก่อนลิปดาก็อุตส่าห์ไปจ้างเชฟอาหารไทยมาทำอาหารให้ทานถึงที่บ้านเพราะว่าไม่ชอบอยู่คนเดียวและติดรสอาหารไทย เขาเองก็แวะไปทานอาหารกับเชฟสาวหน้าตาจิ้มลิ้มนั่นอยู่หลายครั้ง

“คุณอัยโกะกลับได้สักทีนะคะเนี่ย แพรนึกว่าจะไม่ยอมกลับซะแล้ว” แพรไหมประชด

“งานเสร็จแล้วจะอยู่ทำไมล่ะ วิลล่าผมไม่ได้ต้อนรับใครนานขนาดนั้นหรอกนะ” เขาตอบโผงผางตามประสา

“ก็เห็นคนนี้อยู่นาน กลัวว่าจะหวั่นใจและทิ้งแพรไปนะสิคะ” หญิงสาวออดอ้อนเสียงหวานมาตามสายโทรศัพท์ทำให้องศาอารมณ์ดีขึ้นมาเมื่อนึกได้ว่าจะได้อยู่กับหล่อนในคืนนี้

“เขากำลังจะแต่งงานกับญาติคนสำคัญของผมนะ ผมบอกแล้วไงว่าอย่าคิดอะไรมาก ผมวาดรูปเขาเพราะว่าอยากให้เป็นของขวัญวันแต่งงานและเพื่อแลกกับที่ดินผืนเล็กๆ ใจกลางโตเกียวเอาไว้สร้างเป็นหอแสดงผลงานศิลปะของผมนะผมถึงยอม”

“อุ๊ย แพรขอโทษค่ะ แพรไม่คิดมากก็ได้ แพรรู้ว่าคุณขี้รำคาญ เดี๋ยวจะรำคาญแพรจนไม่อยากเจอแพรคืนนี้” คนที่กระเง้ากระงอดอยู่รู้จักหยุดทันทีเพราะรู้ว่าองศาไม่ชอบ การที่หล่อนโอนอ่อนตามใจเขาตลอดทำให้เขาคบหล่อนได้นานที่สุด

“อยากเจอสิ ไม่ได้อยู่ด้วยกันมาตั้งนาน”

“นั่นน่ะสิคะ แพรคิดถึงคุณจะแย่ แพรว่าแพรวางสายดีกว่าค่ะ แพรจะขับรถไปหาคุณตอนนี้เลย แล้วเจอกันนะคะที่รัก” แพรไหมส่งเสียงจูบมาตามสายอย่างออดอ้อน

“ครับ” รับคำแล้วองศาก็หัวเราะน้อยๆ ด้วยความอารมณ์ดีก่อนจะวางสายไป

เขานึกถึงแพรไหมแล้วก็นึกชมหล่อน หญิงสาวเป็นคนที่มารดาแนะนำให้รู้จักเหมือนกับที่พยายามจับคู่ลูกของเพื่อนให้น้องชายกับน้องสาวเขา แต่บังเอิญว่าคนที่ท่านจับคู่ให้น้องสาวกับน้องชายเขาดันเป็นคนที่ไม่ดี อีกทั้งยังเข้ากันไม่ได้กับน้องๆ ของเขา เลยเป็นอันเลิกรากันไป น้องชายเขายังเป็นโสดอยู่จนทุกวันนี้ และมารดาคงเข็ดกับการจับคู่ให้ลูก ส่วนน้องสาวของเขาหลังจากถอนหมั้นกับคนที่มารดาหาให้แล้วก็แต่งงานสายฟ้าแลบกับหมออัศวินเพื่อนขององศาในทันทีด้วยความช่วยเหลือของเขาเอง เพราะน้องสาวขอร้องว่าไม่อยากให้มารดาจับคู่ให้อีกและอัศวินเองก็ไม่มีทีท่าว่าจะแต่งงานเขาจึงขอให้เพื่อนช่วยน้องสาว สองคนนั้นแต่งงานหลอกๆ มาเป็นปีถึงแม้ว่าจะไม่รักกันเลยแต่ว่าทั้งคู่ก็ยังไม่เลิกกันเพราะยังมีผลประโยชน์จากการแต่งงานมาค้ำจุนให้ยืดเวลาจดทะเบียนสมรสออกไปอีก องศาคิดว่าหากเมื่อคนใดคนหนึ่งนั้นพบคนใหม่ทั้งคู่คงหย่ากันเอง

เขานึกถึงการเลิกรากับคนที่มารดาหาให้ของน้องสาวกับน้องชายแล้วก็นึกถึงตัวเอง เขาเกือบจะคิดว่ามารดาของเขาไม่มีดวงในเรื่องการเลือกคนสักเท่าไหร่ แต่ติดที่คู่ของเขายังไม่เลิกและเขาก็พอใจแพรไหมอยู่ ทำให้คิดว่ามารดาเขาก็ไม่ได้พลาดไปเสียหมด

องศากลับมาถึงวิลล่าก็จัดการเอารูปของอัยโกะที่อยู่ห้องนั่งเล่นไปไว้ที่ห้องนอนของตนเองเพราะไม่อยากให้แพรไหมมาเห็นแล้วบ่นให้รำคาญหู หญิงสาวเป็นคนขี้หึง เห็นรูปอัยโกะแล้วคงพูดถึงในแง่ร้ายไม่หยุดปากจึงเก็บไว้ที่ห้องส่วนตัวก่อนเพราะเขาเลือกที่จะใช้ห้องนอนใหญ่ริมทะเลอีกห้องหนึ่งเพื่อต้อนรับแพรไหม แน่นอนว่าเขาไม่ได้เปิดห้องนอนจริงๆ ของตนเองให้หล่อนได้เข้าไปแม้ว่าเขาจะชอบพอหล่อนเพียงใดก็ตามเพราะพื้นที่ห้องนอนเขาเป็นที่ส่วนตัวที่ไม่มีใครเข้ามาได้แม้แต่คนที่เขาคบอยู่อย่างแพรไหม องศารักความเป็นส่วนตัวและหล่อนก็เคารพ ดังนั้นพื้นที่ที่จะเก็บรูปอัยโกะดีที่สุดคือห้องนอนของเขาเอง ตอนแพรไหมกลับเขาค่อยจะเอามาไว้ที่ห้องนั่งเล่นทีหลังเพราะเขาไม่มีความคิดจะนอนมองรูปอัยโกะทั้งคืนเช่นเดียวกัน

ระยะทางระหว่างบ้านของแพรไหมกับวิลล่าขององศาห่างกันไกลเอาเรื่องกว่าหล่อนจะมาถึงก็นาน องศารอหล่อนไปและดื่มเหล้าแรงๆ ไปมากจนเขาเองก็เริ่มที่จะมึนเมาเพราะตอนวาดรูปเขาไม่ค่อยอยากดื่มหนักเท่าวันนี้ แอลกอฮอล์ทำให้เขาเริ่มครองสติตัวเองไว้ไม่ได้เต็มร้อย และดื่มไปเท่าไหร่คนที่รอก็ไม่มาเสียทีเขาจึงเลิกดื่มและตั้งใจจะเดินมาเข้าห้องน้ำภายในห้องนอนของตัวเองก่อนจะออกมารอแพรไหม องศาลุกขึ้นยืนแล้วถึงได้พบว่าตัวเองเมามากกว่าตอนที่นั่ง เขาเดินกลับห้องและเข้าห้องน้ำอย่างทุลักทุเลก่อนที่จะออกมา หากแต่เขานั้นก็พยุงตัวเองออกมาจากห้องไม่ได้ สุดท้ายเขาก็หลับอยู่บนเตียงนุ่มในห้องของตัวเองจนได้