บทที่ 16 โดยพฤตินัย๒

ตอนที่ ๑๖

โดยพฤตินัย ๒

"ไงไอ้เสือ กว่าจะพาไออุ่นลงมานะ" เจ้าสัวกิตติเอ่ยทักทันทีที่เห็นหลายชายจูงมือหลานสะใภ้เดินเข้ามาที่ห้องอาหาร

"พอดีไออุ่นตื่นสายนะครับปู่" เขาไม่ได้โยนความผิดให้อัยยภัทรนะ เพราะอัยยภัทรตื่นสายจริงๆ ปกติพระอาทิตย์ยังไม่ทันขึ้น หญิงสาวจะตื่นมาเตรียมอาหารเช้าแล้ว แต่วันนี้พระอาทิตย์ขึ้นแล้วหญิงสาวเพิ่งจะตื่น เขาก็เลยจับกินรองท้องก่อน เพราะถึงยังไงหญิงสาวก็ลงมาเตรียมอาหารเช้าให้ปู่ของเขาไม่ทันอยู่ดี

"ไม่สบายหรือเปล่าไออุ่น ทำไมถึงตื่นสายได้ล่ะ" ชายชราหันไปถามหญิงสาวด้วยความเป็นห่วง

"เอ่อ ไอลืมตั้งนาฬิกาปลุก เลยนอนเพลินไปนิดนึงค่ะคุณปู่ " หญิงสาวแก้ตัว

"ไออุ่นนอนหลับสบายปู่ก็ดีใจแล้ว ไม่ต้องรีบลุกขึ้นมาทำอาหารให้ปู่หรอก เด็กในบ้านมีเยอะแยะไป " ชายชราเอ่ยอย่างเอ็นดู การที่ผ่านโลกมามาก ทำให้เขามองออกถึงการเปลี่ยนไประหว่างหนุ่มสาว อัยยภัทรทำได้เพียงพยักหน้ารับคำเท่านั้น

"เอ้า!! กินข้าวกันได้แล้ว ตาศึกต้องไปทำงานนี่ เดี๋ยวจะสายเอานะ" ชายชราพูดเพื่อผ่อนคลายความอึดอัดลง

"พูดถึงเรื่องทำงาน ผมว่าจะลาพักร้อนสักหน่อยครับปู่" ชนะศึกเอ่ยขึ้นเหมือนเพิ่งนึกอะไรออก

"ลาพักร้อน? ร้อยวันพันปีไม่เคยอยากจะหยุดงาน อะไรเข้าสิงล่ะถึงมาพูดเรื่องลาพักร้อน" เจ้าสัวกิตติมองหน้าชนะศึกอย่างแปลกใจ

"ผมว่าจะพาไออุ่นไปเที่ยวสักหน่อย แต่งงานมาเป็นปีๆ ยังไม่ได้พาหลานสะใภ้สุดที่รักของปู่ไปเที่ยวไหนเลย" ชายหนุ่มอธิบายเสียงเรียบ

"เพิ่งคิดได้หรือไง?"ชายชราอดที่จะสัพยอกหลานชายไม่ได้

"ผมก็อยากจะรีบทำเหลนให้ปู่ไวๆไงครับ เดี๋ยวปู่จะมานั่งดึงดราม่าใส่ผมว่าผมไม่มีปัญญามีเหลนให้ปู่อีก"

"เห้ย!!! แกจะมาโยนให้ปู่แบบนี้ไม่ได้นะ ถ้าแกขี้เกียจทำก็ให้ไออุ่นไปหาหมอฝากไข่ หาเสปิร์มของผู้ชายดีๆมาสักสองสามสักคนมาผสมก็ได้ ใช่ไหมไออุ่น" ชายชราหันมาขอความคิดของหลานสะใภ้ที่ก้มหน้าก้มตากินอาหารตรงหน้าอย่างตั้งใจ

"คะ? ไอขอโทษค่ะคุณปู่ ไอไม่ทันได้ฟัง มัวแต่คิดอะไรเพลินๆ" อัยยภัทรเงยหน้าจากอาหารขึ้นมามองหน้าชายชรา หญิงสาวมังแต่คิดถึงเรื่องเมื่อคืน เลยไม่ทันได้ฟังที่ชายต่างวัยสองคนสนทนากัน

"ปู่บอกว่าถ้าตาศึกมันขี้เกียจทำเหลนให้ปู่ ไออุ่นก็ไปหาหมอ หาเชื้อพ่อพันธุ์ดีๆมีสมองสักคนมาผสมเอาก็ได้ ปู่ไม่คิดมาก แค่เป็นลูกไออุ่นปู่โอเคทั้งหมดนั่นล่ะ"  ชายชรายังคงย้ำคำเดิม

"หลานที่มาจากน้ำเชื้อใครจะสู้มาจากหลานในไส้ได้ไงครับปู่ แล้วผมขอล่ะครับเลิกพูดให้ไอไปหาหมอทำลูกเถอะ ลูกผม ผมทำเองได้ครับปู่" ชนะศึกพูดอย่างหงุดหงิด เขาบอกตอนไหนว่าเขาขี้เกียจทำเหลนให้ปู่ เขาแค่บอกว่าเขาจะลาพักร้อนพาอัยยภัทรไปฮันนีมูนแค่นั้น ทำไมไปๆมาๆ ปู่ถึงโยงไปเรื่องหาหมอทำลูกได้นะ

"ก็เผื่อแกไม่ได้เรื่อง" ชายชราสัพยอกอย่างอารมณ์ขัน

"ปู่รอดูได้เลย อีกไม่เกินปี ปู่มีเหลนแน่นอน ผมจะขยันเสกเด็กเข้าท้องไอทั้งเช้า กลางวัน เย็น ไม่ให้หลานสะใภ้ปู่ได้เห็นเดือนเห็นตะวันเลยทีเดียว " ชนะศึกตอบชายชราอย่างหมายมั่น แต่คำตอบของชายหนุ่มทำให้อัยยภัทรอดที่จะเสียวสันหลังไม่ได้

"ทำให้ได้อย่างที่พูดก็แล้วกัน ปู่จะรอรับขวัญเหลนคนแรก" 

"คุณปู่ พี่ศึกคะ ไอว่าเราเปลี่ยนเรื่องพูดกันดีกว่าค่ะ" อัยยภัทรแทรกขึ้นเมื่อเห็นชายต่างวัยเริ่มเลยเถิดไปไกล

"ฮ่าๆๆ" ชายชราหัวเราะชอบใจที่เห็นใบหน้าแดงก่ำของหลานสะใภ้

"แล้วแกจะพาไออุ่นไปไหนล่ะ ไปวันไหน ปู่จะได้ให้พ่อแกช่วยเข้าไปดูงานแทนสักระยะ" 

"ผมยังไม่รู้เลยครับ รอถามหลานสะใภ้ปู่ว่าอยากไปที่ไหน"

"ว่าไงล่ะไออุ่น หนูอยากไปที่ไหน?"ชายชราหันมาถามหญิงสาว 

ทำไมแรงกดดันถึงมาอยู่ที่เธอได้ล่ะ ถ้าเธอบอกว่าเธอไม่อยากไปไหนจะได้หรือเปล่านะ 

"ไออุ่นไม่ทราบเหมือนกันค่ะ ไออุ่นเพิ่งจะเริ่มทำงานไม่รู้จะลางานได้ไหม?" หญิงสาวตอบเพราะคิดว่าเป็นคำตอบที่ดีที่สุด

"ลางานไม่ได้ก็ลาออก!!" ชนะศึกพูดเสียงเขียว เขาไม่ได้อยากให้อัยยภัทรไปทำงานตั้งแต่แรกแล้ว แต่เขาพลาดท่าเสียทีพรพระพายต่างหาก ถ้าน้องสาวตัวดีของเขาไม่ยอมให้เมียเขาลางาน เขาคงต้องใช้ไม้แข็งให้อัยยภัทรลาออก

"แต่.." อัยยภัทรตั้งท่าจะแย้งชายหนุ่ม

"ไม่มีแต่ ถ้าพระพายไม่ให้ไออุ่นลาไปฮันนีมูนกับพี่ก็เตรียมลาออกได้เลย" ถือว่าเป็นคำสั่งที่มาพร้อมอารมณ์ฉุนเฉียวของชายหนุ่มได้เป็นอย่างดี

"เอาแต่ใจจังเลยนะคะพี่ศึก ไออุ่นใจเสียพอดี" เสียงของหญิงสาวอีกคนดังขึ้นมาแทรก ก่อนร่างบางระหง เดินย่างกรายเข้ามา

"ไออุ่นทำงานกับพระพายหรือลูก ทำไมปู่ไม่เห็นรู้เรื่องนี้" ชายชราถามขึ้น

"ค่ะ ไอไปทำงานกับพี่พระพายได้อาทิตย์นึงแล้วค่ะ" อัยยภัทรตอบชายชรา

"มาทำไมที่นี่" ชนะศึกถามพรพระพายที่เดินเข้ามานั่งฝั่วตรงข้ามเขา

"พระพายมารับไอไปทำงานค่ะ ไอโทรบอกพระพายเมื่อเช้าว่าอยู่ที่นี่ พระพายเลยมารับที่นี่" พรพระพายยักไหล่ใส่ชนะศึกเป็นการท้าทายชายหนุ่ม

"พี่ไปส่งเมียพี่เองได้"

"เรียกเมียเต็มปากเต็มคำเลยนะพี่ศึก" พรพระพายสัพยอกชายหนุ่มด้วยความหมั่นไส้

"ไออุ่น เรื่องลาพักร้อนพี่อนุมัตินะ ยอมให้ไออุ่นไปพักร้อนดีกว่าให้ไออุ่นโดนคนบ้าอำนาจสั่งให้ลาออกจากงาน ไม่งั้นพี่เหงาแย่เลย " พรพระพายหันไปบอกอัยยภัทร พร้อมกับบอกเหตุผล และเหตุผลของพรพระพายก็ทำให้อัยยภัทรพูดไม่ออก ถ้าชนะศึกเอาจริงหญิงสาวก็คงไม่มีทางสู้อยู่ดี