บทที่ 15 โดยพฤตินัย

ตอนที่ 15

โดยพฤตินัย

“อืมมมม “ อัยยภัทรขยับตัวอย่างอึดอัด รู้สึกปวดเนื้อปวดตัวเหมือนเหมือนจะเป็นไข้

“กี่โมงแล้วเนี่ย” หญิงสาวควานมือหานาฬิกาบนหัวเตียงก่อนจะหยิบขึ้นมาดู

“ตายแล้ว 6 โมงกว่าแล้วหรอเนี่ย “ อัยยภัทรดีดตัวขึ้นจากที่นอนทันที 

“จะไปไหนแต่เช้า” เสียงทุ้มดังขึ้นข้างตัว

“ไปทำอาหารเช้าให้คุณปู่นะสิคะ เห้ย!! พี่ศึก ทำไมมานอนอยู่นี่ล่ะคะ” มัวแต่กังวลเรื่องอาหารเช้าของเจ้าสัวกิตติ จนลืมไปว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นบ้าง

“น่าน้อยใจนะ ตื่นมาก็ห่วงคุณปู่เลย ทีกับพี่ดันลืมว่านอนกอดกันมาทั้งคืน” น้ำเสียงที่ดูน้อยใจมันก็น่าสงสารอยู่หรอก แต่ไอ้สายตาที่เป็นประกายมันวาวเหมือนเจอของที่ถูกใจเนี่ยสิ มันอะไรกัน หญิงสาวก้มมองตามระยะสายตาของชนะศึก ถึงพบว่าตัวเองนั่งโชว์อกคู่สวยให้ชายหนุ่มดู

“ว๊ายยย พี่ศึกอย่าดูนะคะ” อัยยภัทรรีบกอดอกและหันหลังหนีชายหนุ่มทันที

“ไม่ทันแล้วไออุ่น “ มือหนาลูบตามแผ่นหลังบางของหญิงสาว

“เอ่อออ ไอว่าไอไปทำอาหารเช้าให้คุณปู่ดีกว่าค่ะ” อัยยภัทรรวบผ้าห่มขึ้นมาปิดอกคู่สวยพลันละวัน ถึงจะไม่ทันแล้วแต่ก็ดีกว่าปล่อยเลยตามเลย

“เด็กรับใช้ในบ้านเยอะแยะน่าไอ ป่านนี้อาหารเช้าคุณปู่คงเสร็จหมดแล้วล่ะ เหลือแต่พี่นี่สิ ที่ยังหิว” สายตาที่ชนะศึกใช้มองอัยยภัทรทำให้หญิงสาวรู้สึกเสียวท้องน้อยแปลกๆ

“พี่ศึกอยากกินอะไรละคะ เดี๋ยวไอลงไปทำให้”

“ไอ”

“คะ” อัยยภัทรคิดว่าชนะศึกเรียกเธอ เธอจึงขายรับ

“พี่หมายถึงพี่อยากกินไอ”

“แต่มันเช้าแล้วนะคะ”

“แล้วใครบอกว่าเช้าแล้วเอากันไม่ได้ล่ะไอ หิวก็แค่กิน อยากก็แค่เอา แล้วตอนนี้พี่ก็อยากกินไอแล้วก็อยากเอาไอแล้ว” ชนะศึกพูดหน้าตาย 

“แต่เมื่อคืน พี่ศึกก็ทำไปตั้งสองรอบแล้วนะคะ” อัยยภัทรประท้วง

“แค่สองรอบต่างหากล่ะ มันไม่พอหรอก แล้วก็ไม่รู้ว่าแค่ไหนจะพอด้วย” ใช่แล้ว สำหรับเขามันไม่เคยพอ ยิ่งกับอัยยภัทรด้วยแล้ว เขาสามารถทำได้ทั้งวันทั้งคืนเลยด้วยซ้ำ

“เอ่อ”

“ไหนบอกว่าจะมีเหลนให้คุณปู่ไง ถ้าจะมีเหลนต้องทำบ่อยๆรู้ไหม?” เขาทวงคำพูดที่อัยยภัทรเคยพูดกับเจ้าสัวกิตติขึ้นมา

“แต่ไอยังเจ็บอยู่เลยค่ะ” หญิงสาวตอบเขาเสียงเบา จะไม่ให้เจ็บได้ยังไง ในเมื่อของเขามันไม่ได้เล็กน่ารัก หรือมาตรฐานที่ควรจะเป็นเลยสักนิด ไปเอามาจากไหนนักหนาก็ไม่รู้

“งั้นพี่ดูหน่อยสิ”

ชนะศึกจับหญิงสาวนอนราบไปกับพื้น ก่อนจะสลัดผ้าห่มออก

“ว๊ายย” อัยยภัทรเอามือมาปิดจุดสงวนทันที

“เอามือออกสิไอ เอามือปิดไว้พี่จะเห็นได้ยังไงล่ะ “ ชนะศึกดึงมืออัยยภัทรออก แต่หญิงสาวก็พยามยามที่จะหนีบขาเอาไว้

“เดี๋ยวไอดูเองก็ได้ค่ะ พี่ศึกปล่อยไอเถอะนะคะ” อัยยภัทรอยากจะร้องไห้ ตอนนี้เธออยากได้ชนะศึกคนที่นิ่งๆคืนมาแล้ว ชนะศึกคนนี้เธอรับมือไม่ไหว ชายหนุ่มเอาแต่ใจและดูเหมือนจะไม่เคยพอในตัวหญิงสาว

“พี่จะดูให้ ไอจะยอมให้พี่ดูดีๆหรือจะให้พี่ดูไปด้วยทำไปด้วย” เมื่อเห็นอัยยภัทรไม่ยินยอม ชนะศึกจึงต้องใช้มาตรการข่มขู่เข้ามาช่วย หญิงสาวเลยหยุดการขัดขืน ปล่อยให้ชายหนุ่มได้สำรวจจุดสงวนของตัวเอง ชายหนุ่มเห็นแล้วก็อดสงสารไม่ได้ จุดสงวนของหญิงสาวบวมแดงอย่างเห็นได้ชัด 

“อ๊ะ!! “ อัยยภัทรสะดุ้งสุดตัวเมื่อชายหนุ่มใช้นิ้วกรีดตามร่องรัก 

“ติดง่ายจังนะ “ ชนะศึกพูดเสียงพึมพำ เขาแค่แตะเบาๆ อัยยภัทรก็ปล่อยน้ำรักสีใสออกมาทันที

“พี่ศึกดูพอหรือยังคะ” อัยยภัทรรู้สึกทั้งโกรธทั้งอายที่ชนะศึกพูดแบบนั้น มันเหมือนเป็นการบอกว่าเธอเป็นคนใจง่าย แค่เขาแตะนิดแตะหน่อยก็พร้อมพลีกายถวายตัวแล้ว

“ยัง” ชายหนุ่มตอบสั้นๆ ก่อนจะก้มหน้าใช้ลิ้นปาดน้ำรักสีใสที่ไหลออกมา

“อ๊ะห์ พี่ศึก ไหนบอกว่าจะดูเฉยๆไงคะ ไอยังเจ็บอยู่นะคะ” สองมือของอัยยภัทรขยุ้มผมชายหนุ่มไว้

“พี่ไม่ทำหรอก แต่พี่จะช่วยให้ไอเสร็จ” ชายหนุ่มพูดพลางสอดนิ้วเข้าไปในช่องรัก ขยับจังหวะเข้าออกก่อนจะก้มใช้ลิ้นเลีย แวะสัมผัสกับเม็ดติ่งสีชมพู ทำให้อัยยภัทรดิ้นพล่านด้วยความเสียว มือกับลิ้นของชายหนุ่มทำงานสัมพันธ์กันดีมาก ไม่นานอัยยภัทรก็แตะขอบสวรรค์ นอนหายใจหอบอยู่บนที่นอน เมื่อชนะศึกส่งอัยยภัทรถึงสวรรค์แล้ว ชายหนุ่มก็ลุกขึ้นเดินตรงดิ่งไปเข้าห้องน้ำทันที อัยยภัทรหมดแรงที่จะถามต่อว่าเขารีบไปไหน แต่เพียงครู่เดียวก็ได้ยินเสียงครางดังจากห้องน้ำ เหมือนชนะศึกจงใจปิดประตูไม่ให้สนิท ทำให้เสียงเล็ดลอดออกมา อัยยถัทรหน้าแดงอย่างช่วยไม่ได้ เขาทำให้เธอเสร็จแล้วก็เดินเข้าไปช่วยตัวเองในห้องน้ำ ไม่ได้เรียกร้องให้เธอทำให้อย่างที่ควรจะเป็น 

“พี่ศึกโอเคไหมคะ?” อัยยภัทรที่อยู่ในชุดคลุมเตรียมอาบน้ำถามขึ้นหลังจากนั่งรอชายหนุ่มออกจากห้องน้ำมาพักใหญ่

“โอเคเรื่องอะไร?” เขาอดสงสัยไม่ได้

“ก็ที่พี่ศึก..” อัยยภัทรรู้สึกกระอักกระอ่วนใจที่จะพูด

“ที่พี่ต้องช่วยตัวเองใช่ไหม ไม่เป็นไรหรอก ก็ไอเจ็บอยู่นี่นา อีกอย่างพี่ก็เห็นว่ามันทั้งบวมทั้งแดงขนาดนั้น พี่คงไม่ใจร้ายทำไอหรอก ถึงมันจะน่าเอามาก็ตาม”

พี่ศึก!!!” อัยยภัทรเกือบจะรู้สึกดีกับคำตอบชายหนุ่มแล้ว ถ้าไม่ได้ยินประโยคตอนท้ายเสียก่อน

“ไปอาบน้ำได้แล้ว จะได้ลงไปกินข้าวพร้อมกัน หรือจะให้พี่ช่วยอาบก็ได้นะ “ ชนะศึกก้าวเข้าประชิดตัวอัยยภัทร แต่โชคดีที่อัยยภัทรระวังตัวไม่ก่อนแล้ว จึงหลบทันแล้ววิ่งแจ้นเข้าห้องน้ำทันที

“อาบเร็วๆนะ อย่าให้พี่ต้องเข้าไปตามล่ะ” ชายหนุ่มตะโกนตามหลังหญิงสาวอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะหันไปมองเตียงนอน แสดงว่าตอนที่เขาเข้าไปจัดการลงโทษตัวเองจนอาบน้ำเสร็จ หญิงสาวจัดการที่นอนให้กลับมาอยู่ในสภาพเรียบร้อย ผ้าปูถูกเปลี่ยน เตียงเรียบพร้อมนอนอีกครั้ง ไม่มีรอยยับยู่ยี่ที่แสดงถึงกิจกรรมอันดุเดือดที่ผ่านมาเลย