บทที่ 12 บททดสอบก่อนเรียน

ตอนที่๑๒

บททดสอบก่อนเรียน

ตุ๊บ!!

ชนะศึกจงใจทิ้งร่างแกร่งทับร่างบางของอัยยภัทร ร่างบางดิ้นขลุกขลักอยู่ใต้ร่างของเขา

"พี่ศึกคะ ขยับหน่อยได้ไหม พี่ศึกทับไออยู่นะคะ" อัยยภัทรประท้วง เมื่อเห็นท่าทีของชนะศึก เขาไม่มีทีท่าว่าจะลุกออกจากตัวเธอเลยสักนิด

"ทับแล้วยังไง?" ชายหนุ่มทำไม่รู้ไม่ชี้

"ไอหนัก พี่ศึกช่วยลุกออกไปทีได้ไหมคะ"

"ไม่ได้หรอก ปู่บอกอยากได้เหลน พี่ต้องทำความต้องการของปู่ เรามาทำเหลนกันนะ"

พูดจบชนะศึกก้มจุ๊บเบาๆที่ริมฝีปากบางของหญิงสาว ก่อนจะยันตัวขึ้นมามองสีหนาของหญิงสาว อัยยภัทรมีอาการตกใจที่อยู่เขาจู่โจมเธอแบบนี้

"อันนี้ให้ตั้งตัวก่อน เรียกว่าจุ๊บ แต่ต่อไปจะจูบล่ะนะ" ชนะศึกไม่รอให้หญิงสาวได้ตั้งตัว เขาก้มลงหาริมฝีปากบาง ค่อยๆละเมียดชิมริมฝีปากบางอย่างใจเย็น หญิงสาวใต้ร่างเขาเกร็งจนแข็งทื่อ เม้มริมฝีปากแน่น

"ถ้าไอไม่ร่วมมือ เราทำเหลนให้คุณปู่ไม่ได้นะ ไหนไอบอกว่าไอจะมีเหลนให้คุณปู่ไง" สายตาเจ้าเล่ห์ที่กำลังใช้น้ำเสียงจริงจังหว่านล้อมเธอ

"ไอทำไม่เป็น" อัยยภัทรตอบก่อนเบนหน้าหนี ชายหนุ่มจับหญิงสาวให้หันมาสบตาเขาอีกครั้ง

"ไออุ่น มองหน้าพี่" เขาออกคำสั่ง เมื่อเห็นว่าหญิงสาวหลบตาเขาอีกครั้ง

"ไอทำไม่เป็นพี่จะสอน แต่ไอต้องเป็นนักเรียนที่ดีด้วยนะ"

"ไอกลัว มีคนเคยบอกว่ามันเจ็บเจียนตาย ไอไม่อยากเจ็บแบบนั้น" อัยยภัทรพูดเสียงสั่น

"เด็กโง่เอ๊ย พี่สัญญาจะเบามือที่สุด จะไม่ทำให้ไอเจ็บสักนิด เชื่อพี่นะ" น้ำเสียงหนักแน่นทำให้อัยยภัทรรู้สึกผ่อนคลายมากกว่าเดิม

อัยยภัทรพยักหน้ารับคำ

"งั้นไอเริ่มจากเปิดปากให้พี่ได้จูบไอก่อน ไม่ใช้เม้มปากแน่นแบบเมื่อกี้ โอเคไหม" ชายหนุ่มก้มลงไปบรรจงจูบหญิงสาวใหม่อีกครั้ง ลิ้นหนาเกี่ยวกระหวัดหยอกล้อลิ้นบางอย่างคล่องแคล่ว เมื่อเห็นร่างบางเริ่มประท้วงชายหนุ่มจำใจต้องถอนริมฝีปากออกอย่างเสียดายความหวานที่เขาเพิ่งได้สัมผัส

"ไอหายใจไม่ทัน " หญิงสาวพูดเสียงหอบ ซึ่งมันดูยั่วยวนเขาไปเสียหมด ใบหน้าแดงก่ำ ปากที่เริ่มบวมเจ่อเพราะเพิ่งโดนเขากระหน่ำจูบอย่างหนักหน่วงไปเมื่อครู่

"งั้นพี่ให้ไอพักหายใจก่อน " ตอนได้ยินชนะศึกพูดแบบนั้นในใจของอัยยภัทรก็ดีใจเป็นลิงโลดคิดว่าเขาจะปล่อยเธอ แต่ก็ต้องชะงักเมื่อชายหนุ่มปลดกระดุมเสื้อของเธอ

"พี่ศึกคะ" เร็วกว่าความคิดอัยยภัทรรวบสาบเสื้อเข้าหากันทันที

"ไหนบอกพี่ว่าจะไม่ดื้อไง เอามือออกเลยนะ" ชนะศึกแสร้งดุหญิงสาว

"แต่.." เธออึกอัก สมองทำงานหนักคิดหาทางออกให้ตัวเอง แต่ไม่เจอเลย

"ไม่มีแต่แล้วครับไออุ่น รู้ไหมพี่ปวดไปหมดแล้ว แต่พี่ก็ยังอดทนไปช้าๆกับไออุ่น แต่นี่อะไรไออุ่นกลับกำลังดื้อใส่พี่อยู่นะ" น้ำเสียงออดอ้อนและสายตาของชนะศึกทำให้อัยยภัทรใจอ่อน 

"ไม่ถอดได้ไหมคะ" อัยยภัทรต่อรอง

"ไม่ได้ค่ะ ไออย่าลืมนะว่าไอเป็นเมียพี่แล้ว เป็นเมียที่ถูกต้องตามกฎหมาย เท่าไอเป็นของพี่ ตรงนี้ก็ของพี่" ชายหนุ่มชี้ไปที่คิ้ว ก่อนขยับมาที่ดวงตาสวย

"ตานี่ก็ของพี่ ถึงมันจะเศร้าไปหน่อย แต่ก็เป็นของพี่ จมูกนี่ก็ของพี่ ปากนี่ก็ของพี่" ชายหนุ่มลากนิ้วชี้ลงมาเรื่อยๆจนมาหยุดที่หน้าอกคู่สวยที่มีชุดนอนกั้นไว้

"ตรงนี้ก็ของพี่ พี่ก็อยากดู อยากสัมผัสของของพี่" ชนะศึกกางฝ่ามือก่อนจะขยำหน้าอกเต็มแรง

"พี่ศึก เดี๋ยวค่ะ เดี๋ยวก่อนๆ" อัยยภัทรเริ่มถอยหลังหนี

"หืมมมม ซ่อนรูปนะเราเนี่ย" ชนะศึกเอ่ยปากชม มือของเขายังคงเคล้นคลึงอกคู่สวยอย่างเพลิดเพลิน

"ทะลึ่ง!!" อัยยภัทรแทบอยากจะตบปากตัวเองที่กล้าไปว่าเขาแบบนั้น

"ก็ทะลึ่งกับเมียคนเดียว ไม่ได้ไปทะลึ่งกับใครที่ไหน มาๆเข้าสู่บทเรียนกันต่อ ต่อจากนี้ไอจะนอนเฉยๆก็ได้ ถือว่าครั้งแรกพี่อนุญาตล่ะกัน " เเขาดันตัวหญิงสาวนอนราบไปกับเตียง ซึ่งหญิงสาวก็ยอมทำตามอย่างว่าง่าย ชายหนุ่มปลดกระดุมชุดนอนของอัยยภัทรออกจนหมด แหวกเสื้อออกจนเห็นดอกบัวคู่งามกำลังตั้งตระหง่านอยู่ตรงหน้า อัยยภัทรหลับตาปี๋ด้วยความกลัวปนความอาย เกิดมาเธอไม่เคยต้องมานอนให้ใครแก้ผ้าให้เลยด้วยซ้ำ ชนะศึกก้มหายอดอกเม็ดสีชมพูหวานอย่างหักห้ามใจไม่ได้ มือสองข้างกับริมฝีปากหยักหน้าทำงานสัมพันธ์กันเป็นอย่างดี ร่างที่เคยนอนเกร็งแข็งทื่อเริ่มผ่อนคลาย มีการบอกเร้าตอบสนองบ้างเป็นบางครั้ง

"ปล่อยตัวปล่อยใจไอ อย่าเกร็ง พี่จะทำให้เบามือที่สุด" ชายหนุ่มลากฝ่ามือไปตามสีข้างของลำตัว ผ่านเอวบางไปยังสะโพกสวยของหญิงสาว จัดการเกี่ยวเอากางเกงนอนผ้าลื่นออก เขาทำทุกอย่างอย่างเบามือ โดยที่อัยยภัทรไม่ทันรู้ตัวด้วยซ้ำว่ากางเกงและแพนตี้ชิ้นเล็กของเธอถูกทอดออกตอนไหน มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนรู้สึกเย็นๆที่กลางลำตัว มีนิ้วหนาคอยป้วนเปี้ยนอยู่ไม่ห่าง

"พี่ศึกคะ" อัยยภัทรได้พูดเพียงแค่นั้น ทุกคำพูดถูกชายหนุ่มดูดกลืนไปเสียหมด นิ้วหนาถูกสอดเข้าทางช่องทางรัก ขยับเข้าขยับออกเป็นจังหวะ

"ขนาดนิ้วยังแน่นขนาดนี้ " ชายหนุ่มเร่งจะหวะเร็วขึ้นเมื่อรับรู้ถึงการตอดรัดภายใน ไม่นานหญิงสาวก็เกิดการเกร็งกระตุกปล่อยน้ำรักสีใสเคลือบนิ้วเรียวของเขา หญิงสาวนอนหอบอยู่ด้านล่างของร่างกายเขา ชายหนุ่มถอดถอนนิ้วออกมา น้ำรักสีใสยังคงเคลือบนิ่งเรียวหนาชุ่ม 

"รสชาติดี" ชนะศึกเลียนิ้วแกร่งของตนเองอย่างเอร็ดอร่อย ต่างจากอัยยภัทรที่รู้สึกอายแทบแทรกแผ่นดินหนี

"พี่พาไอไปพบความสุขแล้ว อันนั้นถือว่าเป็นบททดสอบก่อนเรียนนะ เดี๋ยวจากนี้เราจะมาเริ่มเรียนกันจริงจัง"

"นี่ยังไม่จริงจังอีกหรอคะ" อัยยภัทรอดที่จะถามไม่ได้ ขนาดไม่จริงจังเธอยังอายแทบแทรกแผ่นดินหนี แล้วถ้าจริงจังเธอจะรับไหวไหม?