บทที่ 13 บทเรียนที่๑

ตอนที่ ๑๓

บทเรียนที่๑

"พี่เพิ่งเริ่มเองนะ" ชนะศึกบอก พลางแกะกระดุมเสื้อเชิตที่สวม ก่อนโยนมันลงพื้น ร่างหนาเปลือยท่อนบน จนร่างบางที่นอนแผอยู่ด้านล่างหน้าแดงก่ำ เคยเห็นแต่ตอนใส่เสื้อไม่คิดว่าถอดเสื้อแล้วจะน่าหลงไหลขนาดนี้ เขาเอาเวลาตรงไหนไปดูแลตัวเองนะ เห็นทำแต่งาน กล้ามท้องที่แน่นอย่างคนออกกำลังกายสม่ำเสมอ เส้นเลือดปูดที่โผล่พ้นจากขอบกางเกงไม่รู้ว่าสุดปลายทางอยู่ตรงไหน

"พี่ศึกอยากอาบน้ำก่อนไหมคะ?" อัยยภัทรเริ่มหาทางหนีทีไล่กับตัวเอง ชายหนุ่มยกแขนขึ้นมาดมจั๊กกะแร้ทันที เขามั่นใจว่าตัวเขาไม่ได้เหม็นแต่หญิงสาวกำลังหาทางรอดให้ตัวเองอยู่

"พี่ไม่ได้ตัวเหม็นนะไอ ลองดมดูก็ได้" 

"ไม่เป็นไรดีกว่าค่ะ" หญิงสาวรีบตอบลนลาน ชนะศึกไม่เป็นเหมือนที่เธอคุ้นเคยในแบบทุกๆวัน วันนี้ชายหนุ่มดูเจ้าเล่ห์ ดูไม่น่าไว้ใจ ไม่ว่าหญิงสาวจะหาทางหนีทีไล่ยังไง เขาก็ดักทางเธอไว้หมดซ้ำยังโต้กลับด้วยวิธีที่เธอแทบแทรกแผ่นดินหนี แต่มันหนีไม่ได้ไง ก็เล่นคร่อมทับอยู่แบบนี้จะไปที่ไหนได้ล่ะ

"ไหนบอกจะเป็นนักเรียนที่ดีไงล่ะไอ" ชนะศึกจับมือบางมาวางแนบอกของเขา ก่อนจะลากมือบางลงมาตามแผงอก สู่หน้าท้องที่แน่นด้วยมัดกล้าม ก่อนจะหยุดอยู่ที่เข็มขัด สีหน้าเลิกลั่กของอัยยภัทรทำให้เขาทั้งตลกทั้งสงสารหญิงสาว แต่วันนี้เขาจะไม่ปล่อยหญิงสาวไปแล้ว

"พี่ทำให้ไอแล้ว ไอต้องทำให้พี่บ้าง" ชายหนุ่มปล่อยมือหญิงสาวค้างไว้ที่หัวเข็มขัดแบรนด์เนมยี่ห้อดัง

"ถอดให้พี่หน่อย" ชนะศึกออกคำสั่ง

อัยยภัทรมองเป้ากางเกงที่กำลังตุงชี้หน้าเธออย่างหวาดกลัว

"มันไม่ได้น่ากลัวหรอกไอ มันเป็นเรื่องปกติของคนเป็นผัวเมียกัน ถอดออกให้พี่หน่อยนะครับเด็กดี" ชนะศึกพูดเชิงออกคำสั่งอีกครั้ง อัยยภัทรยอมทำตามแต่โดยดีแม้มือบางจะสั่นเทาแทบคุมไม่อยู่ ทันทีที่กางกางของชายหนุ่มหลุดไปกองบนตัวของเธอ ชนะศึกก็ขยับตัวลุกขึ้นเพื่อสลัดกางเกงที่กำลังเป็นปัญหาให้หลุดพ้นจากตัวเขาเสียที และทันที่เขาลุกออกจากร่างบาง ร่างสวยรีบคว้าผ้าห่มมาคลุมตัวทันที แม้จะรู้สึกขัดใจแต่ก็ยังดีกว่าหญิงสาววิ่งหนีเขาออกจากห้อง

"เอาผ้าห่มออกไออุ่น" เขาหันมาดึงผ้าห่มที่คลุมตัวหญิงสาวออกอย่างหงุดหงิด แต่อัยยภัทรกลับฝืนยื้อไว้

"ถ้าไม่ยอมเอาออกพี่จะไม่ค่อยๆสอนแล้วนะ พี่จะทำเลย แล้วไอจะมาขอร้องทีหลังไม่ได้นะ" ชนะศึกขู่หญิงสาว ทำให้หญิงสาวยอมปล่อยมือจากผ้าห่มแต่โดยดี

"ทำไมแค่จะเอาเมียมันยากนักนะ ช่วยไม่ดื้อกับพี่หน่อยได้ไหม เวลามันขึ้นแล้วพี่คุมอารมณ์ได้ยากนะ ยิ่งกับไออุ่นด้วยแล้ว มันยิ่งยาก" ชนะศึกสบทอย่างหงุดหงิด 

วันนี้เขาเรียกเธอว่าไออุ่นหลายครั้งแล้ว ซึ่งปกติเขาจะเรียกเธอว่าไอเหมือนที่เธอแทนชื่อตัวเอง หรือไม่ก็อัยยภัทรเพื่อปรามเวลาเธอเริ่มแข็งข้อกับเขา 

"ลองจับดูสิ มันไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้น " ชายหนุ่มจับมือบางมาวางแนบกับเป้าของตัวเอง แค่มือบางสัมผัสท่อนเอ็นแกร่งของเขาก็กระตุกสู่มือหญิงสาวแล้ว อัยยภัทรรีบชักมือออกด้วยความตกใจทันที

"ไม่ต้องกลัว ไอจะชอบมันนะเด็กดี" ชนะศึกพยายามกล่อมหญิงสาวตรงหน้า นี่มันเรื่องบ้าอะไรวะเนี่ย เวลาเขาจะเอาใครสักคนมันไม่เคยต้องยากขนาดนี้เลย ตอนนี้เขาทำตัวเหมือนตาเฒ่าโรคจิตที่คอยตะล่อมให้เด็กน้อยผู้ใสซื่อคล้อยตาม ตัณหากลับสุดๆ

"มันจะกัดไอไหม?" คำถามของอัยยภัทรทำให้ชนะศึกหัวเราะพรืดอย่างอดไม่ได้

"มันไม่กัดไอหรอก แต่ถ้าไอกลัว ไอก็กัดมันก่อนสิ" หลอกล่อเด็กยังไม่ยากเท่าหลอกล่ออัยภัทรเลย

"กัดมันก่อนหรอคะ" แววตาซื่อไปของอันภัทรกระตุ้นอารมณ์หื่นของชนะศึกได้อย่างดี เขาแทบจะบอกให้อัยยภัทรหยุดแล้วนอนลงไปไม่ต้องทำอะไรแล้ว เดี๋ยวเขาจะทำทุกอย่างเอง แบบนี้มันทรมานเขาเกินไป แต่เขาทำไม่ได้ เขาต้องใจเย็นให้มากๆ มากกว่านี้ ยังไงเสียอัยยภัทรก็ต้องเป็นเมียเขาอย่างสมบูรณ์ในคืนนี้อยู่แล้ว

"ใช่ กัดมันก่อน" อดทนไว้นะชนะศึก แกจะแพ้สายตาซื่อๆของไออุ่นไม่ได้ แกต้องค่อยๆสอน ถึงอยากจะจับท่อนเอ็นเสียบแล้วกระหน่ำซอยให้มันเสร็จๆไปก็ตาม

"ยังไงคะ?"

"ไอเคยกินไอติมแท่งใช่ไหม "

อัยยภัทรพยักหน้า

"นั่นแหละ ไอแค่ดูดมันเหมือนมันเป็นไอติมที่ไอเคยกินตอนเด็กๆ"

"แต่มันไม่ใช่ไอติมอ่ะ" อัยยภัทรเริ่มงอแงอีกแล้ว

"มันคือไอติม ไอติมอุ่น รสใหม่ไอจะต้องชอบ" คิดได้ยังไงว่ะเนี่ย 

"ไอติมอะไรจะแท่งใหญ่ขนาดนี้" อัยยภัทรมองสิ่งที่อยู่ตรงหน้าพร้อมกับทำสีหน้าเหยเก

"มันสเปเชียลสำหรับเด็กดีไงคะ" ชนะศึกลงท้ายหางเสียงคะขาทำให้อัยยภัทรรู้สึกเสียวสันหลังวาบ

"แกะไอติมของไอได้แล้วค่ะ" ชนะศึกกระตุ้นหญิงสาวอีกครั้ง ก่อนจะคว้ามือบางมาจับขอบชั้นในตัวเก่งของเขาที่ห่อหุ้มท่อนเอ็นแกร่งไว้

อัยยภัทรตกใจหน้าซีดเผือดทันทีที่รูดชั้นในของชายหนุ่มออก ท่อนเอ็นของเขามันชี้หน้าหญิงสาว มันใหญ่โตจนหญิงสาวคิดว่าจะรับมือกับมันไหวได้ยังไง ชนะศึกจับมือของอัยยภัทรมากอบกุมท่อนเอ็นแกร่ง มือของหญิงสาวแทบกุมไม่มิดเลยด้วยซ้ำ มือของอัยยภัทรรูดตามท่อนเอ็นเป็นจังหวะตามที่ชนะศึกนำทางก่อน

"กินได้แล้วค่ะ ไอติมของไออุ่นพร้อมแล้ว" เสียงกระเส่าข้างหูของอัยยภัทรทำหญิงสาวขนลุกจนบางทีอดสงสัยไม่ได้ว่า ถ้าเจอผีหญิงสาวจะขนลุกขนชันบ่อยขนาดนี้ไหม แล้วความรู้สึกมันจะเป็นแบบนี้หรือเปล่า แล้วไอ้ที่ชนะศึกบอกว่าไอติมของอัยยภัทรพร้อมแล้ว ใช่สิดูท่าทางของมันจะพร้อมมากเกินไปด้วยซ้ำ แต่ที่ไม่พร้อมคือตัวเธอเนี่ยล่ะ ให้เอาอะไรมาพร้อมก่อน ชนะศึกยังมีบรั่นดีที่กินกับคุณปู่เมื่อหัวค่ำข่มความอาย แต่เธอนี่สิ สติเต็มร้อยเลยทีเดียว 

"เร็วสิไออุ่น พี่รออยู่" ชนะศึกเร่ง เมื่อเห็นหญิงสาวลอบกลืนน้ำลายด้วยความหวาดกลัว