5

“โตขึ้นเยอะ สวยซะด้วย” ริมฝีปากหยักสีเข้มเปรยขึ้นขณะเลื่อนดูรูปภาพของเด็กสาวหน้าตาน่ารักคนหนึ่ง

ดวงตากลมโตของเธอเปล่งประกายสดใส แม้จะอยู่ในอิริยาบถที่ดูซุกซนแค่ไหน

แต่ก็ยังดูเหมือนจะไร้เดียงสา

ผิวพรรณขาวผ่องที่แทบจะไม่ต้องพึ่งพาการตกแต่งจากแอพพลิเคชั่นแต่งรูปเลยด้วยซ้ำ

อานัส วิเศษภัณฑ์ เคยเจอตัวจริงของผู้หญิงในรูปมาบ้าง เมื่อราวๆ สามปีก่อน ตอนนั้นก็ฉายแววว่าโตมาน่าจะสวย...แต่ไม่คิดว่าจะสวยขนาดนี้

“มันเคลมหรือยัง”

“น่าจะยังครับนาย...คุณกฤชระวังตัวและวางตัวดีมากครับ” แววตาสีน้ำตาลเข้มฉายความพึงพอใจ ระคนเจ้าเล่ห์

“ดี” เสียงสบถในลำคอบ่งบอกว่ามีแผนการชั่วร้ายในหัว ไล้ริมฝีปากล่างไปมาเชิงพึงพอใจ

ตั้งแต่เกิดเรื่องคราวนั้น เขาก็ไม่ได้พบเจอสาวน้อยและหนุ่มผู้ปกครองของเธออีก

แต่วันนี้เขากลับมาแล้ว...พร้อมที่จะมาเอาคืนทั้งสองแล้ว!

ณ รั้วคฤหาสน์หลังใหญ่ของธนทรัพย์สมบูรณ์ ดูครึกครื้นเป็นพิเศษ เสียงพูดจาดังแว่วมาเป็นระยะสลับกับเสียงหัวเราะ

จนคนที่เพิ่งจะเดินลงจากรถตู้ของครอบครัว ชะงักฝีเท้าอย่างนึกลังเล

“คุณแม่นัดสังสรรค์กับเพื่อนๆ เหรอ” เปรยขึ้นเหมือนไม่ได้ถามใคร หากแต่ผู้ช่วยผู้รู้ใจก็รีบรายงานว่าไม่น่าใช่

เพราะทุกความเคลื่อนไหวของคฤหาสน์ เชาว์จะต้องทราบเสมอ

แต่ก็นั่นแหละ...กฤชไม่ได้กลับมาที่นี่ร่วมสองสัปดาห์เพราะมีธุระต้องไปจัดการหลายอย่าง แต่ที่วันนี้จำต้องกลับมานั้นเพราะว่าเป็นวันเกิดของนมใหญ่

ซึ่งไม่น่าจะมีการจัดงานที่ใหญ่โตอะไร เป็นการรับประทานอาหารร่วมกันเพียงแต่ในครอบครัวเท่านั้น

ครอบครัว...ที่มีมารดาอย่างโฉมสวรรค์ ธนทรัพย์สมบูรณ์ ตัวเขาเองและพี่สาวต่างมารดาอย่างทิพยวรรณ ธนทรัพย์สมบูรณ์

ซึ่งแม้จะแต่งงานออกเรือนไปกับสามีแล้ว แต่ก็ยังแวะเวียนมาที่คฤหาสน์แห่งนี้สม่ำเสมอ

แน่ล่ะ...ว่าประมุขใหญ่ของบ้านอย่างก้องเกียรติ ธนทรัพย์สมบูรณ์ ไม่มีวันที่จะมาร่วมกิจกรรมเล็กน้อยในครอบครัว มาตั้งแต่ไหน...

คิดมาถึงตรงนี้แววตาคมกริบที่กำลังมุ่งหน้าเข้าไปยังโถงใหญ่ ที่มาของต้นเสียงนั้น ก็มีสะดุดเล็กน้อย

หึ ไม่มาก็ดีแล้ว

“คือว่าน้องมายด์เนี่ยเขาเป็นเด็กน่ารักค่ะคุณแม่ ชอบทำขนมมากๆ เค้กวันเกิดของแม่นมใหญ่เนี่ย น้องมายด์เขาก็อบมาเองเลยนะคะ”

เสียงคล่องแคล่วของพลอยไพลินทำเอาคนที่กำลังสาละวนอยู่กับการช่วยแม่นมใหญ่เลือกหยิบของนั่นนี่ ถึงกับต้องสะดุด

“จริงเหรอ ดูท่าทางแล้วไม่น่าจะทำอะไรพวกนี้ได้นะ” โฉมสวรรค์ผู้แม้จะมีพื้นฐานเป็นผู้ใหญ่ใจดีท่านหนึ่ง

แต่กับเด็กสาวคนนี้ที่มักจะนำความเดือดร้อนมาให้บุตรชายตนอยู่เนืองๆ ทำให้อดที่จะค่อนขอดไม่ได้

มือเรียวสวยที่กำลังโบกพัดในมือไปมา พัดลมกระทบใบหน้าเชิดลำคอตั้งตรงนั้น อย่างสื่อความหมาย

จนคนที่เหลือบสายตาไปยังท่านต้องแอบย่นริมฝีปาก

“แหม พี่พลอยก็ไม่น่าไปโกหกคุณแม่ท่านแบบนั้นเลยนะคะ อบเองที่ไหนกันละคะ พี่พลอยต่างหากที่เป็นคนสั่งทำพิเศษให้แม่นมเลย”

ดวงตากลมโตว่าอย่างใสซื่อ หากแต่ทำเอาพลอยไพลินถึงกับหน้าเจื่อนไปในทันใด

แต่คนที่อยู่ฝ่ายตรงข้ามกับมาระดาเสมอ รีบพูดดักขึ้นทันที

“โถ หนูพลอย...ก็เป็นซะอย่างนี้นะเรา ทำดีไม่เคยหวังผล แล้วยังจะทำดีแล้วโยนผลไปให้คนอื่นเขาอีก แม่พระแท้ๆ เลยลูก”

เท่านั้นแหละปากยื่นๆ ของเด็กสาวถึงกับต้องเบ้ออกมาเล็กน้อย แม่นมใหญ่ผู้เห็นกิริยานั้นก็ต้องรีบส่ายหน้าเชิงยิ้มอย่างไม่ถือสา

เพราะรู้ดีว่านิสัยของมาระดาแท้จริงแล้วเป็นเช่นไร

ส่วนคนที่ถูกยกยออย่างพลอยไพลินก็รีบคว้าโอกาสนั้นน้อมรับคำชื่นชมอย่างเหมือนเกรงใจ...แต่คนที่รู้เท่าทันสาวใหญ่

มองออกสิว่าภายใต้รอยยิ้มนั้นมีความขุ่นเคืองใจเด่นชัด

คิดจะให้เราแอบอ้าง...แล้วถูกคุณหญิงแม่ทดสอบเราอย่างนั้นละสิ แผนตื้นมากค่ะป้า!

“ทำอะไรกันอยู่เหรอครับ” ร่างสูงใหญ่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาว พาดเสื้อสูทสีเทาไว้กับลำแขนแกร่งเดินเข้ามายังห้องโถงรับแขก

ที่ตอนนี้สถานการณ์ดูออกจะตึงไปเล็กน้อย

“อ้าว ตากฤชกลับมาแล้วเหรอลูก...มาๆ มานั่งนี่มา แม่คิดถึงจะแย่” แล้วโฉมสวรรค์ก็โอบกอดบุตรชายสุดที่รักอย่างโหยหาและชื่นใจ

สองสาวที่นั่งกันอยู่คนละฝั่ง ราวกับแบ่งฝ่ายนั้นก็ยิ้มระรื่นออกมา แต่คนที่อยากจะกระโดดกอดเขาด้วยนั้น...ทำได้เพียงนั่งสงบยิ้มน้อยๆ

เหมือนเด็กว่านอนสอนง่าย จนหางตาของผู้มาใหม่ที่ลอบมองเธออยู่นั้น แอบประหลาดใจในความเรียบร้อยผิดวิสัยนี้ของเจ้าหล่อน

“ผมก็คิดถึงคุณแม่เหมือนกันครับ...สุขสันต์วันเกิดนะครับนมใหญ่” พอผละออกจากอ้อมอกมารดาได้ ก็โผเข้าไปกอดนมใหญ่ผู้นั่งอยู่อีกฝั่งฟาก

ขณะโอบแผ่นหลังอวบหย่อนยานนุ่มนิ่มไปด้วยเนื้อเหลวๆ นั้นก็หันไปสบกับเส้นผมดำสนิทของคนที่ก้มหน้าก้มตาช่วยนมใหญ่จัดของต่อ

วันนี้มาแปลก

“นมดีใจนะคะที่วันนี้คุณกฤชของนมมาได้ นึกว่าจะไม่ว่างมาเสียแล้วค่ะ” แล้วทั้งสองก็พูดจาพาทีกันเล็กน้อย

กว่ากฤชจะหันมาสนใจสองสาวที่นั่งกันอยู่คนละฝั่งได้ ก็แทบจะครู่ใหญ่

“กฤชมาก็ดีแล้ว ไปช่วยเราจัดบริเวณเลี้ยงมื้อเย็นหลังบ้านกันดีกว่า พี่ทิพย์จะเอาดอกไม้มาสมทบอีกทีน่ะ”

“อื้อได้สิ ขอเราไปเปลี่ยนชุดก่อนนะ” ตอบกลับเพื่อนสาว ก่อนเบือนสายตามายังคนที่สงบปากสงบคำเป็นพิเศษอย่างนึกประหลาดใจ

พอเจ้าหล่อนเงยใบหน้าขึ้น ช้อนสายตาแบบบังเอิญมายังเขาเท่านั้น กฤชก็อดที่จะเอ่ยออกไปบ้างไม่ได้

“เราล่ะ มายังไง ไม่เห็นรายงานพี่เลยว่าจะมา”

“มากับพี่พลอยค่ะ พี่พลอยไปรับมา...พี่พลอยเป็นพี่สาวใจดี บอกว่าพี่กฤชเป็นคนให้ไปรับไม่ใช่เหรอคะ” ว่าอย่างหน้าซื่อตาใส

หันไปทางพลอยไพลินที่แทบจะเนื้อเต้นขึ้นอีกรอบ

“แหม ก็เป็นปกติอยู่แล้วนี่ ที่งานวันเกิดของนมจะต้องเป็นคนสนิทกัน น้องมายด์เป็นน้องสาวของกฤชก็ต้องมาได้อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ”

มาระดาทำเป็นพยักหน้าก่อนเม้มริมฝีปากเล็กน้อย ตวัดสายตาเชิงเคืองไปยังกฤช

“อ๋อ ที่แท้พี่กฤชก็ไม่ได้คิดจะเชิญมายด์ให้มาตั้งแต่แรก ก็ไม่เป็นไรค่ะ ไหนๆ มายด์ก็มาแล้ว...มายด์ไม่ถือหรอก”

สะบัดเสียงใส่เขาเชิงเง้างอน จนโฉมสวรรค์ทำทีตกอกตกใจเชิงรับไม่ได้

“ดูทำท่าเข้า ไม่น่ารักเอาซะเลย” ส่วนกฤชทำได้เพียงส่ายหน้าอย่างไม่นึกถือสา และขอตัวขึ้นไปเปลี่ยนชุดดังว่า

เด็กสาวไม่ได้นึกโกรธหรือเง้างอนเขาอย่างที่ทำ แต่แค่อยากเผยให้คนอื่นทราบว่า มีคนคนหนึ่งที่นั่งอยู่ ณ ที่นี้ กำลังขี้โกหกนะ...

แน่ล่ะ สิ่งที่เธอทำนั้นเริ่มได้ผล กฤชแปลกใจและแอบเก็บข้อมูลเรื่องนี้ไปแล้วเรียบร้อย