2

“แต่ตอนนี้มายด์อายุ 18 ปีแล้วนะคะ...มายด์ไม่ใช่ผู้เยาว์แล้ว” เด็กสาวว่าอย่างหงุดหงิด เง้างอนหนักกว่าเดิม

แต่นั่นมันก็ทำให้เขาถึงบางอ้อ...

“พี่บอกแล้วไง ว่าไม่อยากให้มายด์คิดเรื่องนี้ ในตอนนี้”

“แล้วพี่กฤชละคะ ไปกินข้าวกับผู้หญิงทำไม...ไหนพี่กฤชบอกว่าพี่กฤชก็ยังไม่คิดเรื่องนี้ ในตอนนี้เหมือนกัน”

สวนกลับทันควันอย่างขุ่นเคือง จนเขาต้องหรี่ตาขมวดคิ้วเชิงคิดว่าเธอกำลังหมายถึงเรื่องอะไร

“ดาวเขาเป็นเพื่อนพี่”

“ตอบเป็นดาราเลยนะคะ จะหลอกอะไรก็ให้มันเนียนหน่อย ผู้หญิงคนนั้นโพสต์รูปคู่ประกาศ แคปชั่นหวานจ๋อย คงจะใช่แค่เพื่อนหรอกค่ะ”

“มายด์” เขาเตือนเธออย่างอ่อนใจ พร้อมอัดบุหรี่เข้าไปจนเต็มปอด เห็นดังนั้นแม่คนจอมดื้อก็คว้าบุหรี่ที่ริมฝีปากที่เขาคาบอยู่ มาดูดต่อบ้าง

จนกฤชแทบจะทนไม่ไหว

เขาอยากจับเธอตีก้นให้ตาย...ถ้าไม่ติดว่าต้องทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับเพื่อนรัก

‘ฉันจะรักน้องสาวแกเหมือนน้องแท้ๆ จะไม่ทำร้ายร่างกายและจิตใจในทุกกรณี’

“แค่กๆ” คนไม่เคยสูบมาก่อนสำลักเล็กน้อย จนต้องยื่นบุหรี่คืนให้แก่เขา

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกหรอกที่เธอพยายามจะสูบบุหรี่ด้วย แต่ทุกครั้งเขาจะห้ามได้ทัน ไม่ใช่ปล่อยให้สูบจริงเหมือนตอนนี้

“ทำไมคราวนี้ไม่ห้ามละคะ” ว่าพร้อมรีบหาน้ำมาดื่ม ทีท่าร้อนรนของเธอและอาการไอจากบุหรี่ทำให้สาบเสื้อคลุมอาบน้ำสีขาวปริออกเล็กน้อย

จนคนนึกขันต้องเบือนสายตาไปทางอื่น

“คนอย่างเรา ถ้าไม่ปล่อยให้ลองเองมีหรือที่จะเชื่อ”

“แล้วทำไมไม่ปล่อยตั้งนานแล้วละคะ ห้ามมาตลอดทำไม” ว่าอย่างหงุดหงิด พร้อมทำจมูกฟุดฟิดเพราะควันมันแสบขึ้นจมูก

ปลายจมูกรั้นนิดๆ นั้น...แดงเห่อขึ้นเล็กน้อย แต่ก็ทำเอาคนมอง แอบเพลินตา และต้องรีบเบือนสายตาหนี

การอยู่ใกล้แม่เด็กดื้อที่เหมือนมีแม่เหล็กเป็นของตัวเองนี่ มันไม่ใช่เรื่องง่าย...

“ไปแต่งตัวให้เรียบร้อยไป” นี่ไม่ใช่การตัดบทเพื่อให้เธอหมดโอกาสในการตอแยตน

แต่เป็นการตัดบท...เพื่อให้ตัวเองได้หยุดความรู้สึกบ้าบอที่พร้อมจะก่อทุกเมื่อที่เธอชิดใกล้

เขาเป็นผู้ชายทั้งแท่ง ไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่ไหน

เพียงแต่ต้องเป็นผู้ชายที่รับผิดชอบในคำพูดของตัวเองก็เท่านั้น

‘เรื่องแบบนั้นจะไม่มีวันเกิดขึ้นครับ’

มาระดาเดินลงมาที่ชั้นล่างของบ้านสองชั้นขนาดเล็กอีกครั้ง ในสภาพชุดนอนวาบหวิว...พลางมองหาร่างสูงใหญ่ที่ตอนนี้ไม่มีแม้ปรากฏให้เห็น

“หิวรึเปล่าคะ” แม่บ้านที่ถูกเรียกตัวด่วนมาในยามค่ำ ตามความต้องการของเจ้าของบ้าน ที่ไม่อยากจะอยู่ร่วมชายคากับเด็กสาวให้มีคนคาบข่าวไปฟ้องมารดา

“พี่กฤชไปไหนเหรอคะป้า”

“เห็นว่าขึ้นไปอาบน้ำ...” ไม่ทันจะได้พูดจบ แม่เด็กแก่แดดก็วิ่งขึ้นไปชั้นบนในทันที จนแม่บ้านวัยกลางคนถึงกับต้องส่ายหน้า

“แม่คุณเอ๊ย...แก่เกินเด็กจริงๆ” คนที่รู้กิตติศัพท์ของเด็กสาวว่าอย่างอ่อนใจ

ความเป็นจริงแล้วมาระดาเป็นเด็กน่ารัก พูดจาดี ขยันทำนั่นนี่ในบ้านช่วยเหลือไม่เคยขาด ตั้งแต่ย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้...

เธอเริ่มมาเปลี่ยนไปในช่วงหลังๆ แต่ก็ไม่ได้ก้าวร้าว คำว่า ‘เปลี่ยน’ ที่ว่านั้น...หมายถึงเปลี่ยนแค่พฤติกรรมที่มีต่อกฤชเพียงคนเดียวต่างหาก

“มายด์! เข้ามาในห้องพี่ได้ยังไง” คนที่เปิดประตูออกจากห้องน้ำมาพอดี ตกใจเป็นอย่างมาก

พร้อมรีบคว้าเสื้อคลุมมาสวมทับ เขาจำไม่ได้ว่าตัวเองลืมล็อกประตูห้องรึเปล่า

แต่ความจริงคือ...เด็กสาวแอบปั๊มกุญแจห้องนอนของเขาเอาไว้ตั้งนานแล้วต่างหาก

“มายด์มายื่นขอเสนอค่ะ”

“ข้อเสนออะไรอีก” เด็กสาวผู้ใจกล้า...เดินดุ่มเข้าไปหาจนเขาต้องหลังกรูด

เพราะตอนนี้ทั้งตัวเขามีแค่ผ้าขนหนูผืนเดียวกับเสื้อคลุมเท่านั้น

“มายด์จะกลับไปตั้งใจเรียนและไม่สร้างความเดือดร้อนให้พี่กฤชอีกต่อไปแล้วก็ได้ค่ะ...”

ดวงตาดำขลับฉายความมาดมั่น แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เขาวางใจ

ชายหนุ่มหรี่ตาลง เล็กน้อย...

“และไม่อยู่กับพี่สองต่อสองในสภาพล่อแหลมทุกกรณีด้วย” คนที่เตรียมคำพูดมาอย่างดี

กล่าวต่อเป็นวรรคตอนด้วยความมั่นใจว่าเขากำลังตั้งใจฟังตัวเองอย่างจดจ่อแน่

“มันจะเป็นไปตามนั้น ถ้าพี่กฤช...ทำในสิ่งที่มายด์ขอได้”

“อะไร?” เด็กสาวขยับเข้าไปอีกนิด...เขาถอยหลังอีกก้าวจนไปชิดประตูห้องน้ำ นั่นยิ่งทำให้หญิงสาวยิ่งนึกขำและนึกสนุก

แต่ตอนนี้เธอกำลังจริงจัง...

ยังไม่ใช่เวลา!

“จูบมายด์สิคะ”

“มายด์!” แต่เธอก็อดที่จะหยอกเย้าเขาเล่นไม่ได้ ยิ่งเห็นเขาไม่ทำอะไร เธอก็ยิ่งได้ใจ...ไม่ใช่ว่าแก่แดดจนอยากให้เขาทำอะไรจริงๆ หรอกนะ

แต่อาจจะเป็นเพราะมั่นใจ...ว่าเขาจะไม่มีวันทำอะไร ล่ะมั้ง