บทที่ 5 ข้อเสนอ 2/2

หลี่อี้เฉินเงยหน้ามองร่างสูงของหวงเฟยหลง ยังไงวันนี้เขาจะต้องทำให้มู่ซูเจียวกลายเป็นคนรักของเขาให้ได้!

“ดี ดีมาก แล้วนี่เล่า”

จบคำของเขา องครักษ์ของหวงเฟยหลงก็พาตัวนางกำนัลผู้หนึ่งเข้ามา หญิงสาวเนื้อตัวสั่นเทาด้วยความหวาดกลัว นางเอ่ยคำสารภาพเพราะหวาดกลัวความผิด และต้องการรักษาชีวิตรอด

เมื่อครู่นี้หลังจากที่นางแยกตัวจากขันทีที่เป็นคนของฮองเฮา คนขององค์รัชทายาทก็มาพาตัวนางให้มาที่นี่ ทั้งยังข่มขู่ว่าหากนางไม่สารภาพผิด นางและครอบครัวจะต้องโทษประหารชีวิต โทษฐานที่ทำร้ายคุณหนูสูงศักดิ์ผู้เป็นว่าที่พระชายาขององค์รัชทายาท

นางไม่มีทางเลือกจริง ๆ

“เป็น เป็นคุณชายหลี่ที่วางแผนจะล่วง...” สายตาคมกริบที่ตวัดมองมาให้เปลี่ยนคำพูด “เอ่อ...คุณชายหลี่ตั้งใจลวงคุณหนูมู่ให้มาที่นี่เพคะ เพราะต้องการจะทำร้ายคุณหนูมู่ ที่ไม่รับคำสารภาพรักจากคุณชายหลี่เพคะ”

“เป็นอย่างไร ทั้งพยานและหลักฐานที่มัดแน่นเช่นนี้ เจ้าจะกล้าเล่นลิ้นอะไรได้อีก”

“ไม่ ไม่ใช่ ข้าแค่อยากหลับนอนกับนางเท่านั้น!!”

หลี่อี้เฉินที่เผลอหลุดปากสารภาพความจริง หน้าซีดเผือดด้วยความตกใจ สายตาที่เบนไปมององค์รัชทายาท ยิ่งทำให้เขาอยากจะกัดลิ้นตายเสียเดี๋ยวนี้

“หึ เป็นเจ้าที่มีความคิดสกปรกเช่นนี้สินะ ข้ามีสองทางเลือกให้แก่เจ้า จะยอมตายด้วยน้ำมือข้า หรือจะยอมรับผิดว่าต้องการทำร้ายเจียวเอ๋อร์ของข้าต่อหน้าพระพักตร์ฮ่องเต้ เจ้าเลือกเอา!!”

น้ำเสียงเฉียบขาด และแววตาที่มองหลี่อี้เฉินราวกับมองสิ่งปฏิกูล ส่งผลให้เขาขาสั่นด้วยความกลัว

หลี่อี้เฉินขบคิดภายในหัว ก่อนจะกล้าเปล่งคำพูดออกมา “กระหม่อมจะสารภาพผิดเองพ่ะย่ะค่ะ”

“ดี แต่ถ้าเจ้ากล้าทำให้ชื่อเสียงของเจียวเอ๋อร์ต้องด่างพร้อม ข้าสัญญาว่าจะให้เจ้าอยู่มิสู้ตาย แม้แต่สตรีนางนั้นก็มิอาจจะยื่นมือมาช่วยเจ้าได้”

“พ่ะย่ะค่ะ”

หลี่อี้เฉินขบฟัดกรอดด้วยความเจ็บใจ แต่เวลานี้เขาไม่มีหนทางให้เลือกมากนัก การที่เขาสารภาพผิดกับฮ่องเต้ ฮองเฮาอาจจะช่วยพูดให้เขาโดนลงโทษสถานเบาก็เป็นได้

‘หึ! ฝากไว้ก่อนเถอะองค์รัชทายาท ข้าจะไม่มีวันลืมความอัปยศในวันนี้แน่’

หวงเฟยหลงตรงเข้าช้อนร่างของมู่ซูเจียว เขายกยิ้มด้วยความโล่งใจที่สามารถมาช่วยเหลือนางไว้ได้ทัน เรื่องในวันนี้คงต้องไปขอบคุณเสิ่นลู่ซือ ที่แอบส่งจดหมายมาให้เขา

เสิ่นลู่ซือที่อ่อนโยนจริงใจ เปรียบเสมือนน้องสาวของเขาคงจะกลับมาแล้วสินะ!

หวงเฟยหลงพรูลมหายใจออกมา แล้วหยัดกายลุกขึ้นยืนเต็มความสูงของตน เขาอุ้มร่างของว่าที่พระชายาไปยังตำหนักรับรอง และเรียกหมอหลวงให้มาดูอาการของนางโดยด่วน

ทางด้านเสิ่นลู่ซือกับโม่โฉ่ว ทั้งสองยังมองตากันแทบไม่กะพริบ โม่โฉ่วยังคงคิดว่านางล้อเล่น แต่จากน้ำเสียงและแววตาที่มั่นคงนี้ กลับเริ่มทำให้เขารู้สึกหวั่นไหวและสับสน

“เหตุใดต้องเป็นข้า ยังมีคุณชายสูงศักดิ์ในเมืองหลวงมากมายที่อยากแต่งงานกับท่าน”

หญิงสาวยกยิ้มอ่อนหวาน เมื่อเห็นว่าเขาเริ่มคลายท่าทีระแวดระวังนางลงบ้างแล้ว

“ไม่ขอปิดบังท่าน ข้าเป็นบุตรสาวเพียงคนเดียวของตระกูลเสิ่น หากข้าแต่งงานออกเรือนไป ตระกูลเสิ่นของข้าก็จะไร้ผู้สืบทอด ถึงจะรับบุตรบุญธรรมเข้ามา แต่ผู้ใดจะรับรองได้ว่าจะไม่เอางูพิษเข้าจวน”

“ท่านคงต้องการให้ข้าแต่งเข้าจวนสินะคุณหนูเสิ่น”

“ใช่เจ้าค่ะ นี่คือเหตุผลประการแรก”

“แล้วยังมีเหตุผลใดอีก” คิ้วเข้มเลิกขึ้นสูง

“ข้า...” ดวงหน้างามแดงซ่านเพราะความขวยเขิน “บุรุษที่ข้าอยากแต่งงานด้วยก็คือท่าน ข้าพูดไปแล้วว่าชมชอบท่านมาก ท่านไม่เชื่อข้าหรือ”

“มิใช่องค์รัชทายาทหรือ?”

โม่โฉ่วยังคงแคลงใจในคำพูดของนาง

“ข้าหลงผิดเจ้าค่ะ ตั้งแต่เล็กจนเติบใหญ่ข้าก็ตัวติดกับองค์รัชทายาท ผู้คนก็เอาแต่พร่ำบอกว่าข้าคือว่าที่พระชายาของพระองค์ นั่นจึงทำให้ข้าหลงผิดไป แต่ตอนนี้ข้ารู้แล้วว่าข้าชื่นชมพระองค์ดั่งพี่ชายเท่านั้น หาใช่ดั่งบุรุษที่ข้าพึงใจไม่ และคนที่ข้าชมชอบก็คือท่านนะโม่โฉ่ว”

“ข้าจะเชื่อคำพูดท่านได้อย่างไร”

“ข้าจะทำให้ท่านเห็นความรักของข้าเอง แต่ท่านต้องรับปากว่าจะแต่งงานกับข้าเสียก่อน”

“ไม่!!”

“ท่านแน่ใจนะ”

“ใช่ ข้ามิอาจแต่งงานกับผู้ใดได้”

แววตาคู่คมสั่นไหวไปมาจนเสิ่นลู่ซือสังเกตได้ เหตุผลที่เขาไม่ยอมแต่งงานกับนางจะต้องมีสิ่งใดซุกซ่อนไว้เป็นแน่

“ท่านมีภรรยา หรือบุตรที่ซุกซ่อนไว้เช่นนั้นหรือ”

“ไม่ใช่!!”

โม่โฉ่วปวดศีรษะกับสตรีตรงหน้า เขายกมือขึ้นมานวดคลึงที่หว่างคิ้วของตนไปมา

“เช่นนั้นท่านมีคนรักอยู่ก่อนแล้วสินะ”

“เฮ้อ...ท่านเลิกคิดไร้สาระเสียทีเถิด ข้าไม่มีคนรักหรือภรรยาทั้งนั้นแหละ ไม่มีแม้แต่คู่หมั้นหรือสตรีที่พึงใจ”

เสิ่นลู่ซือดีดนิ้วดังเป๊าะ แววตาของนางเริ่มกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง

“เช่นนั้นก็ไม่มีเหตุผลที่ท่านจะปฏิเสธข้า หากท่านลำบากใจนัก ข้ามีข้อเสนอให้แก่ท่าน”

“อะไร”

“ข้าขอให้ท่านแต่งงานกับข้า และมอบบุตรให้ข้าสักหนึ่งคนภายในระยะเวลาหนึ่งปีที่เราแต่งงานกัน หากครบหนึ่งปีแล้วข้าจะปล่อยท่านให้เป็นอิสระ จะไม่เรียกร้องให้ท่านรับผิดชอบอีก และจวนตระกูลเสิ่นของข้าจะหนุนหลังท่านทุกประการ บ้านเด็กกำพร้าที่ท่านแอบดูแลอยู่ ข้าจะช่วยสานต่อให้ท่านเอง ไม่ว่าต้องใช้เงินมากมายเพียงใดข้าก็สามารถมอบให้ท่านได้”

“รู้ได้อย่างไร”

“เมื่อมีเงิน มันก็ไม่ยากนักหรอก ตกลงหรือไม่เล่า”

เสิ่นลู่ซือยกยิ้มเจ้าเล่ห์ ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องเอาด้วยกล ไม่ได้ด้วยกลก็ต้องเอาด้วยคาถา แต่ถ้ายังไม่ได้ด้วยคาถา นางก็แค่ใช้เงินบันดาลทุกสิ่งที่อยากได้เท่านั้นเอง

“ตกลง”

มีข่าวมาแจ้งให้ทราบค่ะ

อีบุ๊คเรื่องพ่ายรักฮูหยินตัวร้ายจะมาเที่ยงคืนนี้แล้วนะคะ

จากราคา 149 บาท จัดโปรลดเหลือ 99 บาทเท่านั้นค่ะ !!

ใครอยากอ่านอิพี่กับยัยน้องเข้าห้องหอ  ต้องไปตำกันแล้วนะคะ

ปล.ตอนพิเศษจะตามมาทีหลังนะคะ และจะมีเฉพาะในอีบุ๊คเท่านั้นค่ะ รอติดตามได้เลยค่ะ

คือดี