พ่ายรัก 2 หยั่งเชิงเหรอ

เป็นเวลาเกือบหนึ่งชั่วโมง ในที่สุดช่วงเวลานี้มันก็จบลง ฉันเพิ่งเคยสัมผัสเซ็กซ์จากผู้ชายเป็นครั้งแรกก็ครั้งนี้ที่ผ่านมาด้วยความอยากรู้อยากลองก็มีช่วยตัวเองบ้าง นี่จึงเป็นครั้งแรกที่เจอของจริง

ไม่คิดเลยว่าจะต้องเสียตัวให้กับเขา โดยที่เขาเรียกชื่อคนอื่นตลอดเวลาที่เรามีอะไรกัน

เขาไม่ได้รู้ด้วยซ้ำว่าคนที่มีอะไรด้วยคือฉัน

‘อย่าไปจากเฮียนะแฟง เรามามีลูกด้วยกันนะ เราอยู่ด้วยกันนะ’ คือคำพูดของเขาหลังจากที่ปล่อยน้ำรักเข้ามาในร่องหลืบ

จากนั้นเขาทิ้งตัวลงนอนพร้อมกอดฉันไว้ เขาพูดข้างหูฉันว่า ‘เฮียรักแฟงนะ อย่าไปไหนอีกนะ ต่อไปเฮียจะไม่ระแวงแฟงอีกแล้ว’

เขาพูดไปก็ร้องไห้ไป

ฉันก็อยากจะสงสารเขาอยู่หรอก แต่ก็สงสารตัวเองมากกว่าที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้

ความรู้สึกแอบรักที่ต้องกดเอาไว้ว่าเจ็บปวดแล้ว มาเจอเหตุการณ์แบบนี้เจ็บปวดยิ่งกว่า

ผ่านไปหลายต่อหลายนาทีฉันมั่นใจว่าพี่แชมป์หลับสนิทก็จับแขนเขาออกจากตัวฉัน ฉันเดินเก็บเสื้อผ้าที่ถูกฉีกออกจากร่างกายด้วยความป่าเถื่อน มันกระจัดกระจายทั่วห้องเลยล่ะ

จากนั้นจึงเดินออกจากห้องที่เขานอน เดินเข้าห้องนอนตัวเอง หาเสื้อชุดใหม่แล้วเดินไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า กลับมาทิ้งตัวลงนอนที่เตียง

ฉันยังคงอยู่ในอาการอึ้ง ไม่รู้ว่าควรรับมือกับเรื่องที่เกิดขึ้นยังไง แต่ถ้าถามว่าเสียใจไหม ในตอนนี้มันมีหลากหลายความรู้สึก จะพูดว่าเสียใจก็พูดไม่ได้เต็มปาก

คือฉันแอบชอบเขามานานแบบนานมาก ๆ การที่ได้มีอะไรกับเขามันทำให้ฉันรู้สึกดี แต่ฉันเสียใจที่เขาคิดว่าฉันเป็นคนอื่น

นี่แหละคำว่าเสียใจในความหมายของฉัน

ฉันอยากให้เขามีอะไรกับฉันเพราะว่าฉันคือฉัน ไม่ใช่เมาแล้วเข้าใจว่าฉันเป็นคนอื่น

ถ้าหากถามว่าไม่เสียใจเหรอที่เสียตัวให้เขา ฉันก็พูดได้อย่างเต็มปากเลยว่า ‘นอกจากเขาฉันก็ไม่คิดจะเสียตัวให้ใคร’

ฉันตั้งใจมานานแล้วว่าถ้าพี่แชมป์แต่งงานมีครอบครัว ตัวฉันจะอยู่เป็นโสดไปเรื่อย ๆ ไม่หาแฟน เหตุผลก็คือฉันมั่นใจว่าฉันรักคนอื่นมากกว่าพี่แชมป์ไม่ได้

ก็เลยไม่คิดจะดึงคนอื่นมาทำให้เกิดบาดแผลในใจ

พรุ่งนี้ต้องซื้อยาคุมฉุกเฉินมากิน ฉันไม่อยากท้องลูกของเขาและเขาที่ไม่ได้รักฉันก็คงไม่ได้อยากมีลูกกับฉัน

การที่ทำให้เด็กคนหนึ่งลืมตามาเจอโลกใบนี้ฉันคิดว่าเราต้องพร้อมที่จะให้ความรักเขาจริง ๆ

ฉันไม่อยากให้ลูกฉันเกิดมาแล้วเป็นแบบฉัน

เก้าโมงเช้าฉันตื่นนอน ลุกขึ้นมาทำอาหารเช้า ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ฉันอยากรอดูท่าทีของพี่แชมป์ก่อน อยากรู้ว่าเขาจะพูดเรื่องที่เกิดขึ้นไหม

ทำกับข้าวเรียบร้อยฉันเข้าห้องอาบน้ำเปลี่ยนเป็นชุดนักศึกษาเตรียมไปเรียน

“ตัวเล็กมีเรียนกี่โมง” เปิดประตูออกมาจากห้องนอนเจอพี่เขานั่งอยู่ที่โต๊ะกินข้าว เขาชอบเรียกฉันว่าตัวเล็ก บางครั้งก็จะเรียกหนู น้อยครั้งที่เขาจะเรียกด้วยชื่อ เพราะว่าฉันสูง 155 หนัก 39 เพื่อนบอกว่าฉันเป็นคนตัวเล็ก พกพาสะดวก

ขณะที่พี่แชมป์สูง 185 เซนติเมตร เมื่อเทียบกันแล้วฉันก็เลยกลายเป็นคนตัวเล็กอย่างที่เขาเรียกจริง ๆ

“หนูมีเรียน 11 โมงค่ะ” ฉันเดินมานั่งที่เก้าอี้อีกฝั่ง

เหมือนว่าบทสนทนาของเรามันเป็นเรื่องปกติ เขาจำไม่ได้หรือยังไม่เริ่มพูดกันนะ

“เมื่อคืนพี่กลับมายังไงไม่รู้ จำอะไรไม่ได้เลย” เขาพูดระหว่างที่ตักข้าวต้มขึ้นมาเป่า

นี่เขากำลังหยั่งเชิงฉันไหม

หรือที่จริงเขาจำไม่ได้จริงๆ

“เมื่อคืนนี้พนักงานที่ร้านโทรให้หนูไปรับพี่ตอนตี 1 ค่ะ”

“แล้วหนูก็ไปเหรอ”

“ค่ะ ก็ต้องไปสิคะ พี่เมานี่นา พนักงานเขาก็อยากกลับบ้านด้วย”

“ดึกดื่นแบบนั้นต่อไปหนูไม่ต้องไป มันอันตราย”

“แต่พี่...”