พ่ายรัก 1 พี่ชายขยะเปียก2

ถ้าพูดกันตามตรง ฉันเหมือนกาฝากที่บ้านของเขา ฉันเป็นเพียงเด็กในอุปการะของครอบครัวเขา คุณย่าของพี่แชมป์เป็นผู้มีพระคุณของฉัน ถ้าหากต้องเล่าก็คงต้องเริ่มที่...ตอนอายุ 5 ขวบ แม่ฉันตาย จากนั้นพี่สาวของแม่ ก็คือป้าของฉันจึงรับฉันมาเลี้ยงดู ป้าทำงานเป็นแม่บ้านให้บ้านหลังใหญ่มานานหลายปี ป้าไม่มีลูกไม่มีสามี ฉันที่ไม่มีใครดูแลจึงถูกป้ารับมาเลี้ยงด้วยความสงสาร

ฉันเป็นหลานสาวของหัวหน้าแม่บ้าน

ชีวิตคนเรามันไม่ได้มีทางเลือกขนาดนั้น ฉันในวัย 5 ขวบไม่ได้รับรู้อะไรมากนัก รู้แค่มีที่ซุกหัวนอนมีญาติให้พึ่งพาก็ดีมากแล้ว เจ้านายของป้าดูแลฉันเป็นอย่างดี ฉันได้เรียนหนังสือใกล้บ้าน ป้าเป็นคนส่งเรียน ชีวิตฉันก็เหมือนเด็กธรรมดาทั่วไป

เด็กที่ขาดพ่อขาดแม่ ยึดป้าเป็นที่เหนี่ยวรั้งจิตใจ

กระทั่งตอนที่ฉันอายุ 12 ปี วันนั้นป้าไปข้างนอกกับคุณนาย รถเกิดอุบัติเหตุ ป้าของฉันเสียชีวิตคาที่ วันนั้นเป็นวันที่ฉันเรียนจบป.6 กลับมาถึงบ้านก็ได้ยินข่าวร้าย โลกของฉันแทบหยุดหมุน ไม่รู้เลยว่าจากนี้จะใช้ชีวิตต่อยังไง

ใบเกรดที่ตั้งใจเอามาอวดป้า เพื่อให้ป้ารู้ว่าฉันตั้งใจเรียนมากจะไม่ทำให้ป้าผิดหวังที่ยื่นมือช่วยเหลือ แต่ป้าก็ไม่ได้เห็นมัน

หลังจากที่งานศพของป้าผ่านพ้นไป คุณนายก็เลี้ยงดูฉันต่อจากป้า ท่านยอมเป็นผู้ปกครองของฉัน ส่งเสียให้ฉันเรียนหนังสือ รักและเอ็นดูฉันเหมือนลูกหลานคนหนึ่ง ลูก ๆ ของท่านก็เอ็นดูฉันมาก

แต่ไม่ว่าจะดีกับฉันมากแค่ไหน ก็ไม่เหมือนคนในสายเลือดเดียวกัน เพราะทั้งชีวิตนี้ฉันก็ไม่เหลือใครอีกแล้วที่เรียกว่าญาติ

แต่ก็ต้องยอมรับว่าพวกท่านดีกับฉันมากจริง ๆ

ถ้าหากวันนั้นพวกท่านไม่เลี้ยงดูฉันต่อ ฉันก็ไม่รู้เลยว่าอนาคตของฉันจะมาได้ไกลขนาดนี้ไหม

ฉะนั้นในตอนนี้ฉันต้องดูแลคนที่ฉันเรียกเขาว่าพี่ชายให้ดีที่สุด เพราะว่าเขาคือลูกชายคนเดียวของตระกูลเทพอัคคี ตระกูลที่มีบุญคุณกับฉันมาก ๆ

ก็เลยเป็นเหตุให้ฉันคิดว่าปล่อยให้เขานอนตรงนี้ไม่ได้

แต่เขาตัวหนักจัง ฉันพยายามยกเขา ลากเขาแล้ว แต่ว่าเขาไม่ขยับตัวเลย

“พี่แชมป์คะนอนตรงนี้ไม่ได้ ลุกค่ะ ให้ความร่วมมือกับหนูหน่อยค่ะพี่” ไม่ชอบที่สุดคือการปลุกคนเมากับปลุกคนหลับ ฉันคิดว่าพวกเขาต้องการพัก ไม่ควรรบกวน

แต่พี่เขาจะนอนแบบนี้ไม่ได้ถูกไหม

“พี่แชมป์ ถ้าพี่นอนที่พื้นจะไม่สบายเอานะ”

“พี่แชมป์คะ ถ้าไม่สบายคนที่บ้านจะเป็นห่วงนะคะ”

ไม่มีสัญญาณตอบรับ ภายในห้องนี้เหมือนว่าฉันจะพูดคนเดียว

แล้วทำไมฉันไม่ฉลาดให้เร็วกว่านี้ จะพยายามแบกลากเขาให้ตัวเองเหนื่อยทำไม ฉันก็แค่หยิบ ผ้าห่ม หมอน ลงมาให้เขานอนก็แค่นั้นเอง

ใช่ ฉันควรทำอย่างนี้ตั้งนานแล้ว

ว่าแล้วก็หยิบหมอน ผ้าห่มลงมาห่มให้เขาพร้อมกับจับขาเขาให้เข้าที่เข้าทาง

จับหัวเขาให้หนุนหมอน

ภารกิจเรียบร้อย คราวนี้ก็นั่งมองเจ้าของใบหน้าหล่อเหลาที่มีสภาพน่าสงสาร

ฉันได้ยินมาว่าพี่แชมป์ถูกนอกใจ ภรรยาเขาขอหย่า คุณแม่ของพี่แชมป์บอกว่าพี่แชมป์เสียใจมาก ด้วยความที่คุณแม่ไม่อยากให้พี่แชมป์อยู่แถวบ้านจึงให้เขามาหาฉันที่นี่ เพื่อที่เขาจะได้เลิกเศร้าและไม่ไปหาเรื่องเมียเก่า

ตั้งแต่พี่แชมป์มาที่นี่เขาก็ไม่เคยพูดเรื่องเมียเก่าของเขา หนึ่งอาทิตย์ที่อยู่กับฉันกลางวันเขาจะนอน กลางคืนเขาจะออกไปเมาแล้วก็กลับมานอนที่ห้อง จะมีก็คืนนี้ที่ฉันได้ออกไปรับ

ไม่รู้ว่าเพราะอารมณ์สงสาร เห็นใจ หรือเพราะความรู้สึกที่มันซ่อนมานานเอ่อล้นทำให้ฉันยื่นมือไปจับที่ใบหน้าของพี่ชาย

แล้วทันใดนั้นเจ้าของใบหน้าก็ลืมตาขึ้น!

“ตื่นแล้วเหรอคะ” ฉันจะดึงมือกลับ ทว่าพี่ชายคว้าหมับที่ข้อมือไว้แล้วก็มองหน้าฉัน “ปะ ปล่อย...”

“ปล่อยอะไร ไม่ปล่อยหรอก” สายตาที่เขามองหน้าฉันมันแปลกไป เขาไม่เคยมองฉันแบบนี้ ทันใดนั้นเองร่างสูงใหญ่ดึงฉันให้เข้าหา

เวลานี้ตัวฉันทับอยู่บนหน้าอกแกร่งของเขา

“พะ พิ พี่ นี่หนู...” เส้นเสียงฉันขาดหายเมื่อพี่ชายที่ฉันรักผลักให้ฉันนอนลงกับพื้นห้อง ตัวเขาพลิกขึ้นคร่อมร่างฉันไว้

“กูแม่งไม่ดีกับมึงตรงไหนวะ กูให้มึงแทบทุกอย่าง มึงมีคนอื่นทำเหี้ยอะไร”

“พี่แชมป์หนูไม่ใช่เธอนะ”

“ที่ผ่านมาเพราะกูใจดีกับมึงเกินไปมึงถึงได้คันคะเยอไม่รู้จักพอ งั้นวันนี้กูจะเอามึงให้มึงขยาด มึงจะได้ไม่มีคนอื่นอีกฟักแฟง”

“มะ ไม่...” คำพูดของฉันถูกกลืนหายเพราะริมฝีปากของเขาแนบชิดและป้อนจูบที่ป่าเถื่อน

เขาไม่คิดจะฟังฉันพูดแม้แต่นิดเดียว

เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าที่ทำอยู่คือฉัน ไม่ใช่คนรักของเขา