ตอนที่3

นกุลหงุดหงิด ขุ่นมัวในหัวใจทุกครั้งที่เผลอนึกถึง “ภรรยา” ผู้สูงศักดิ์ โดยที่เขาเองไม่ตั้งใจเลยที่จะคิดถึงเจ้าหล่อน อย่างที่เขาเองรู้ดีว่า เจ้าหล่อนก็คงไม่คิดถึงเขาเช่นกัน เมื่อเขามีภารธุระจะต้องไปจากบ้าน ไปไกลตาหล่อน

บางที เขาเคยคิดอย่างพาลๆ ว่า หล่อนคงดีใจ สบายตาที่เขาไปไหนๆ ที่จะทำให้ไม่ต้องเห็นหน้าเขาทุกเมื่อเชื่อวัน

เพราะความคิดคาดการณ์เช่นนี้แหละ ทำให้เขาหงุดหงิด ทั้งนี้เนื่องจากตัวเขาเองในระยะหลังมานี้ หากมีอันต้องไปต่างจังหวัด หรือต่างประเทศ ที่หมายความว่าต้องไปไกลบ้าน บ่อยครั้งที่เขาพะวักพะวน ครุ่นคำนึกถึงภรรยาด้วยความเป็นห่วง เป็นใย โดยที่เขาไม่รู้ตัว

คือกว่าจะรู้ ก็เผลอคิดเผลอรู้สึกเข้าไปแล้ว.....

เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา ไม่รู้ว่าทำไมจะต้องไปคอยห่วงใจผู้หญิงที่แสดงออกตลอดเวลาว่าไม่ยี่หระเขาสักกิ่งก้อย

นี่คือความสงสัย ครั้งก่อนๆ ที่ผ่านมา ในระยะสองสามเดือนให้หลัง ซึ่งเขาเคยคิดหาคำตอบจริงจังซึ่งก็ไม่เชิงว่าเขาขี้ขลาด เพียงแต่เขาไม่กล้าที่จะค้นหาก็เท่านั้นเอง

แต่ครั้งล่าสุดนี้ ที่เขามีความจำเป็นต้องไปจากบ้าน ห่างไกลภรรยา ด้วยกิจธุระ แล้วเกิดความกังวลไม่มีความสบายใจ จนเป็นว่าพะว้าพะวงอยู่แต่กับภรรยา ก็เพราะมีสาเหตุที่เขาเองก็รู้แก่ใจ...

เหตุที่ว่านี้ ก็คือ เขาได้กระทำการอย่างหนึ่ง ก่อนออกเดินทาง ที่เขารู้สึกว่าตนนั้นช่างไม่ใช่ลูกผู้ชายจริง ที่ไม่อาจรักษาสัญญา รักษาวาจาสัตย์ที่ตนเป็นคนกำหนดขึ้นมาเอง

ยิ่งไปกว่านั้น พฤติกรรมที่เขาทำลงไปทั้งหมด จะด้วยความโกรธ หรืออะไรก็แล้วแต่ ย่อมเป็นสิ่งที่ไม่บังควร ไม่ว่ากับผู้ได้ชื่อว่าเป็น “เมีย” หรือกับ ผู้หญิงอื่น เพราะเป็นพฤติกรรมที่สุภาพบุรุษไม่พึงกระทำ

อาจไม่ถึงกับทำให้สูญเสียความเป็นลูกผู้ชาย แต่ก็เป็นเรื่องน่าละอายเป็นอย่างยิ่งสำหรับเขา

สิ่งที่เขาได้ทำลงไป ที่ทำให้เขาเกลียดชังตัวเองเป็นครั้งแรก บางคนอาจจะเป็นเรื่องปกติธรรมดาสำหรับคู่ผัวตัวเมีย ทว่าสำหรับเขาแล้ว มีความรู้สึกว่าตนได้ทำเรื่องเลวร้าย ที่ยากแก่การอภัยให้ จริงๆ

นี่แหละที่ทำให้เขาเกิดความรู้สึกแปลกใหม่ กว่าทุกครั้งที่จากบ้านไปไกล...

นกุลหลับตาลง แต่ไม่ได้คิดจะหลับ

ในเปลือกตาที่ปิดสนิท ขณะที่รถยังค่อยๆ กระดืบตามคันหน้าไปเรื่อยๆ ที่ยังอีกนานกว่าจะถึงบ้านหลังงามโออ่า ปานคฤหาสน์ที่ได้มาด้วยน้ำพักน้ำแรง ภาพเหตุการณ์ในคืนก่อนที่เขาจะออกเดินทางไปทำธุระที่เกี่ยวกับธุรกิจที่ทำอยู่ ทยอยผ่านเข้ามาในมโนภาพราวกำลังนั่งชมภาพยนตร์

นกุลยังจำได้ถึงร่างโปร่งระหง เต็มไปด้วยสัดส่วนเปี่ยมเสน่ห์แห่งอิตถีเพศ ที่เขาควงออกงานอย่างภาคภูมิใจ กับความงามสง่าหนึ่งไม่มีสอง

เขาจำได้ว่า ไม่เคยเห็นภรรยางามเท่าคืนนั้นมาก่อน แม้ในวันที่สำคัญระหว่างเขากับหล่อนคือวันมงคลสมรส

หากคืนนั้น ผิวนวลผ่องดูเป็นยองไยลออตานัก เมื่อถูกขับด้วยสีอาภรณ์ที่สวมใส่ ซึ่งเป็นชุดราตรียาวผ่าข้าง สีน้ำทะเล ตัวเสื้อท่อนบนนั้นกระชับเข้ารูป และเป็นแบบเกาะอก เปลือยไหล่ขาวนวลราวผิดแตงร่มใบ

เขาเกือบจะคิดว่า คืนนั้นได้เกิดนิมิตหมายดีงาม ขึ้นในชีวิตสมรสที่ดำเนินมาอย่างครึ่งๆ กลางๆ กว่าหนึ่งปีเต็มๆ เพราะภรรยาของเขามองเขาด้วยดวงตางามจรัส ฉายแววหวานกว่าที่เคย

แต่แล้ว ก็กลับกลายเป็นว่า นั่นคือจุดเริ่มต้น ของรอยร้าวที่จะนำสู่จุดแตกหัก ที่เขาไม่คิดว่าจะเกิดขึ้น

หากนั่นแหละ ถ้าจะหาความผิดกันจริงๆ เขาไม่ได้ผิดคนเดียว เพราะถ้าหล่อนไม่แสดงกิริยาท่าทีกลับไปสนิทสนมกับคนรักเก่าของหล่อน ที่เคยหมายหมั้นกันมา ก่อนฝ่ายชายจะขอยกเลิกพันธะหมั้นหมาย ตามประกาศิตบิดามารดา จนเขาเกิดเพลิงโทสะในระดับที่พร้อมจะจุดชนวนได้ทุกเมื่อ ก็คงไม่เกิดเหตุการณ์ที่ได้เกิดขึ้น เมื่อพากันกลับเข้าบ้าน ซึ่งเป็นเวลาเลยเที่ยงคืนไปแล้วพอสมควร

นกุลเงียบตลอดทางที่ขับรถกลับบ้าน ในใจของเขาคิดแต่ว่าอย่างไรก็ต้องพูดกันให้รู้เรื่อง เพราะคนอย่างเขาไม่มีวันเสียล่ะ ที่จะให้ชาวบ้านร้านตลาดหัวเราะเยาะลับหลัง กับการที่เมียของเขาเห็นเขาเป็นหัวหลักหัวตอด้วยการ “สวีท” กับแฟนเก่า ท่ามกลางสายตาธารกำนัลนับร้อย!

นกุลตั้งใจจะพูดดีๆ แต่พอเห็นกิริยาที่เขามองว่า “หมางเมิน” ของภรรยา ขณะเดินเข้าบ้านทั้งที่ เพิ่งหัวร่อต่อกระซิก เต้นรำเป็นกอดกันกลางฟลอร์ กับอดีตคนรักมาหยกๆ โทสะที่เขาพยายามสะกดเอาไว้ก็พุ่งทะยานกลับขึ้นมาอีกทันที

“ เดี๋ยว! คุณหญิง...” เขาเรียกเสียงกระด้าง เมื่อขึ้นมาชั้นบน และร่างโปร่งงามทำท่าจะเดินเลยเข้าห้องของตนทันที โดยไม่พูดจา

“มีอะไรก็เอาไว้พูดกันพรุ่งนี้เถอะค่ะ ฉันง่วง”

เสียงตอบกลับมาห้วนพอกัน หนำซ้ำเมื่อตอบกลับ หน้านั้นยังไม่แม้แต่จะหันมามองเขา ทว่ายังเชิดและมองตรง

“ไม่ได้!” นกุลแทบจะเค้นเสียงผ่านไรฟัน “ต้องพูดเดี๋ยวนี้ !”

เสียงฟังว่าทอดถอนจากร่างระหงที่หันกลับมาเผชิญหน้าเขา เสมือนน้ำมันชั้นดี สาดเข้ากองไฟที่กำลังกรุ่นอยู่แล้ว

นกุลไม่รู้ว่าสีหน้าของเขาขณะนั้นจะเป็นเช่นใด แต่กิริยาถอยหลังกรูดของภรรยาสูงศักดิ์ ทำให้สติยั้งคิดของเขาขาดผึง

ร่างสูงของเขาประชิดร่างโปร่ง บางกว่ามาก ในลักษณะคุกคามเหยื่อตัวกระจ้อยร่อยของเจ้าป่า

มือของเขาที่ตะปบลงบนลาดไหล่ขาวกลมมน เขาไม่รู้ว่าเป็นไปอย่างรุนแรงเพียงใด แต่ก็ทำให้เจ้าของไหล่ถึงกับนิ่วหน้าคล้ายจะเจ็บแปลบ หากเขาไม่สนใจเสียแล้ว ด้วยความโกรธที่กำลังเกรี้ยวกราด