บทที่2ประกาศแต่งงานสายฟ้าแลบ

ขนมกวาดสายตามองลงไปด้านหน้า สายตาปะทะเข้ากับครอบครัวและนักข่าวที่มาเกาะติดขอบเวที

"อะแฮ่ม...คือว่า เรากำลังจะแต่งงานกันค่ะ ขอบคุณทุกท่านที่มาเป็นสักขีพยานนะคะ เราสองคนรักกันค่ะ ส่วนเรื่องอายุ สำหรับขนม ไม่สำคัญค่ะ คุณโอลิเวอร์ เป็นผู้ชายที่ขนมจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยค่ะ "

เธอยิ้มกว้าง ขณะที่ร่างสูงยืนแข็งทื่อชาไปทั่วกาย ไม่รับรู้สถานการณ์บีบบังคับนี้ มันเหมือนว่าเขาอยู่ในความฝัน อยู่ๆก็มีเสียงตะโกนของนักข่าวผู้กล้าสงสัยในความสัมพันธ์สายฟ้าแลบ

" คบกันมานานเท่าไหร่แล้วคะ เจอกันที่ไหน ทำไมถึงปิดข่าวเงียบ แล้วคุณขนมรู้มั้ยคะว่าคุณโอลิเวอร์เคยแต่งงานแล้ว

" เวลาไม่สำคัญสำหรับขนมหรอกค่ะ เราคบกันเกือบปี เจอกันที่อังกฤษ ส่วนปิดข่าวไม่ได้ปิดนะคะ แค่ไม่อยากเปิดเผย อดีตของคุณโอลิเวอร์คือความทรงจำที่ยอดเยี่ยมขนมซาบซึ้งดีค่ะ"

"ว้าววว คุณโอลิเวอร์ โชคดีจังเลยนะคะ แล้วคุณโอลิเวอร์ล่ะคะ มีอะไรจะพูดถึงคุณขนมมั้ย "

"เอ่อ ...ทุกคนกำลังเข้าใจผะ..ผิด..."

ยังไม่ทันที่เขาจะได้อธิบาย สายตาคมเข้มก็ต้องตกตะลึงโตเท่าไข่ห่าน เมื่อริมฝีปากบางๆจูบที่ข้างแก้มสาก พร้อมกับเสียงกระซิบ

" หนูรู้ว่าคุณกำลังลำบาก หนูก็กำลังลำบาก หนูกับคุณอยู่ในชะตาเดียวกัน ให้มันผ่านไปก่อนได้มั้ยคะ "

"วู้ววว หวานกันจังเลยนะ ครูส..." เจมส์เพื่อนสนิทตะโกนแซว พร้อมกับเสียงปรบมือดังก้องไปทั่วงาน

แต่ทว่าพี่ชายของขนม เขากลับส่งสายตาดุร้ายสาดขึ้นมาบนเวทีอย่างโกรธจัดจนกระทั่งงานผ่านไปด้วยดี ถึงแม้จะอย่างไม่ค่อยราบรื่นนัก

เมื่องานในค่ำคืนนี้ผ่านไป ครูสและครอบครับขนมอยู่กันพร้อมหน้าภายในห้องที่ถูกจัดไว้รับรองแขก

"เฮ้!! นี่มันอะไรกันครูส นายกับสูกสาวฉัน แต่งงาน คนรักกัน ทำไมฉันไม่เห็นรู้เรื่อง " พงพัฒน์พ่อของขนมจ้องหน้าเพื่อนบ้านตอนอยู่อังกฤษตาไม่กระพริบ

" ฉันก็.. เอ่อ...ขนมนี่ลูกสาวนายใช่มั้ย เอ่อ... ทำไมฉันไม่รู้ว่านายมีลูกสาว "

"นายตอบฉันมาก่อนว่ามันเกิดอะไรขึ้น ไม่ใช่ว่านายกับสูกสาวฉันถึงขั้น.." พงพัฒน์กระชากคอเสื้อเพื่อนแล้วจ้องด้วยแววตาเคืองโกรธ

"ไม่ นายกำลังเข้าใจผิด ฉันกับลูกสาวนาย เราเอ่อ...เราเอ่อ.."

"พ่อ ผมไม่ยอมให้ขนมแต่งงานกับคุณคนนี้หรอกนะพ่อ ขนมไม่มีทางรักผู้ชายแบบนี้แน่ " พลกวาดสายตาไปที่ครูสอย่างร้ายกาจ

" ทำไม ผู้ชายแบบฉันจะแต่งงานกับน้องสาวนายไม่ได้หรือไง หึ! นายดูหวงน้องสาวจนเกินไปหรือเปล่า "

" พล ลูกออกไปก่อน คุณด้วยคุณวิ แล้วไปตามขนมเข้ามาข้างในให้ผมที "

"ค่ะ " ~ ดี ออกไปได้ซะก็ดี ฉันเบื่อปั้นหน้าเต็มทนล่ะ ฉันเกลียดมัน แย้งความรักไปจากฉัน ทั้งแม่ทั้งลูก ~

"พล ออกไปกับแม่ "

"แต่..."พลเดินตามมารดาออกไปอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้เพราะสายตาของนาง

ภายในห้องจึงเหลือแค่หนุ่มใหญ่สองคน พงพัฒน์อายุมากกว่าโอลิเวอร์ห้าปี เขาเป็นรุ่นพี่ เรียนโรงเรียนเดียวกันตั้งแต่อนุบาลจนถึงมัธยมปลาย

" ครูส ฉันไม่อยากให้มิตรภาพของเราสองคนมันแย่นะ นายกับขนม มันเป็นเรื่องโกหกใช่มั้ย ความจริงมันเป็นยังไงกันแน่ นายบอกฉันมาดีกว่าครูส "พงศ์พัฒน์จ้องแววตาคมเข้มขณะที่เขามีทีท่าครุ่นคิด

"ฉันขอออกไปสูบบุหรี่ก่อน แล้วเดี๋ยวฉันจะกลับมาอธิบายเรื่องทั้งหมดให้นายฟัง ขอเวลาฉันเดี๋ยวเดียว" ครูสลุกยืนแล้วยื่นมือตบบ่าเพื่อนเบาๆก่อนจะเดินออกไปจากห้องตรงไปที่โซนสูบบุหรี่ แต่ทว่าขณะที่เขาเดินไป ครูสได้เห็นสิ่งที่ไม่คาดฝัน เขาแอบฟังและแอบดูจนแน่ใจ

"ปล่อยขนมเดี๋ยวนี้ !! พี่พลปล่อยขนม ขนมจะไปหาพ่อ "

"ขนม..ขนมทำอะไรลงไปรู้ตัวหรือเปล่า หึ!! แต่งงานเหรอ คนรักเหรอ ขนมโกหกทุกคนทำไม ไม่อยากอยู่กับพี่แล้วเหรอไง เราอยู่ด้วยกันมาตั้งหกเจ็ดปีนะ พี่รักขนม ถนอมขนม แต่อยู่ๆไอ้แก่ที่ไหนก็ไม่รู้มาชุ้บมือเปิบพาขนมของพี่ไป พี่ไม่ยอม ยังไงขนมก็ต้องเป็นของพี่ ต้องอยู่กับพี่" พลกอดน้องสาวไว้แน่น จนเธอไม่สมารถขยับหนีได้ จะร้องเรียกให้คนช่วยก็กลัวความอับอาย เพราะผู้ร้ายก็คือพี่ชายของเธอเอง

" พี่พล พี่ต้องบ้าแน่ๆ ปล่อยขนม !! ขนมมีคนรัก ขนมกำลังจะแต่งงานพี่ควรยินดีกับขนม พี่พลหยุดทำเรื่องผิดศีลธรรมซะที !! "

" ไม่ขนม ไม่ผิดอะไรทั้งนั้น พี่กับขนม ไม่ได้ ไม่ได้ " ขนมไม่ได้รักพี่พลแบบคู่รักนะ พี่พลเองก็เหมือนกัน อย่าทำแบบนี้เลย " เธอพยายามผลักอกพี่ชายให้พ้นตัว แต่ไม่อาจสู้แรงเขาได้ แต่แล้วก็เหมือนสวรรค์โปรด

"อะแฮ่ม!! ขนม " ครูสส่งเสียงกระแอมไอ แล้วปรากฏตัว

"คุณลุง!!" ขนมผลักพี่ชายเต็มแรงแล้วรีบวิ่งไปคล้องแขนโอลิเวอร์

" ฉันว่ามันดูไม่ดีเลย นายกำลังทำเรื่องเลวร้ายสุดๆ ถ้าพ่อนายรู้คงเสียใจแย่ "

"คุณจะไปรู้อะไร คุณไม่ใช่คนในครอบครัวผม อย่ามายุ่ง!! "

"อ่อ...ไม่ใช่คนในครอบครัว ยุ่งไม่ได้ใช่มั้ย นี่ฉันจะบอกอะไรให้นะเจ้าหนู ฉันจะยุ่ง ยุ่งในฐานะที่ฉันเป็นคนรักน้องสาวนาย และกำลังจะเป็น น้องเขยนาย " เขาพูดดังชัดถ้อยชัดคำกับมาดนิ่งๆแล้วเดินตรงไปโซนสูบบุหรี่คลายความเครียดกำลังรุมเร้าอย่างแสนสาหัส

ครูสหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบไม่กี่อึดใจก็ถูกมือเล็กดึงบุหรี่ออกจากริมฝีปากโยนทิ้ง

"นี่เธอ!!ไม่ควรทำแบบนี้ เสียมารยาท "

"ค่ะ หนูเสียมารยาท ขอบคุณนะคะที่ช่วยหนูเรื่องพี่พล "

"อืม.. " เขาทำหน้าเรียบเฉยเป็นการรับรู้ แล้วหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบอีกมวน อยู่ๆบรรยากาศก็เงียบผิดปกติ ทั้งเขาและเธอต่างนั่งคนละมุม

"เรื่องของเธอ " ครูสพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

"คะ คุณลุงหมายถึง พี่พลเหรอคะ "