บทที่5 สเปคหนูเลย

วันนี้เป็นวันนัดสัมภาษณ์งานของสาวเจ้า ตั้งเเต่เค้าได้รับคำยืนยันว่าจะได้ทำงาน ตัวเองก็ต้องปรับเวลาใหม่ทั้งหมด  ถามว่าทำไมถึงตอบรับไปนั้นหรอ ตัวเองก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไรมากมาย เเม่อยู่ต่างประเทศใช่ว่าจะไม่ส่งเงินมาให้ สะเมื่อไหร่ ตอนเพื่อนส่งข้อมูลงานมาให้ก็ กะว่าจะไม่ไปแล้ว เเต่เงินเดือนนี่อ่ะสิ ตั้ง25,000 แม่เจ้า งานกับเด็กอ่ะนะเค้าก็รัก เพราะเคยเลี้ยงน้องชายมาก่อน เเค่เลี้ยงเด็กนี่เบ เบ เลย !!

"ใส่ชุดไหนดีนะ?

"มันดูรุงรังไปไหมเนี้ย!

"อ่าาชุดนี้เเหละดี๊!!!

หญิงสาวหญิงจับเลือกชุดไปมา ก่อนจะนึกถึงเสียงในสายที่เรียกเธอไปสัมภาษณ์งาน  มันเป็นเสียงที่!! อ่อนหวานนุ่มละมุนมาก ของผู้ชายที่เค้าไม่เคยเจอหน้ามาก่อนเลย 

"เเค่เสียงยังหล่อเลยอ่ะ อ๊ายย!! บ้าจริง!

สาวน้อยยกมือตีเสื้อผ้าด้วยความเขิล ไม่อยากจะคิดเลยถ้าตอนเจอหน้าเเล้วเค้าจะเก็บอาการอยู่ไหมน้าา~~ ในหัวของเธอตอนนี้วาดฝันไว้มากมายว่าคนที่จ้างเธอนี่ต้องเป็นคุณพ่อวัยใสเเน่ๆเพราะดูจากเสียงไม่น่าเกิน25 กว่าๆ

----ร้านกาเเฟ-------

ชายหนุ่มที่มารออยู่เเล้วยกนาฬิข้อมือขึ้นมาดู เค้าตั้งใจนัดสัมภาษณ์ประมาน10โมง เค้าเลย ตั้งหน้ามารอก่อนทเเต่ก็ไม่คิดว่าจะรอล่วงเวลามาจนป่านนี้

"12:20 นาที

หลังจากดูเวลาเสร็จก็ได้เเต่ถอนหายใจออหมาอย่างไม่สบอารมณ์เท่าไหร่

"จะรอดมั้ยเนี่ยย...ขนาดสัมภาษณ์ยังสายขนาดนี้

  วันนี้เจ้าของขวัญตัวเล็กไม่ได้มาด้วยหรอก ไอ้เจ้าธีร์เพื่อนรักของเค้าล่ะสิ นึกครึ้มอะไรไม่รู้อยากพาหลานไปเที่ยว เค้าเลยได้จังหวะฝากลูกไว้พอดี

หญิงสาวก้าวเท้าเข้ามาในร้านสอดส่องสายตาไปรอบๆ จะบ้าตาย ทุกโต๊ะมีเเต่ผู้ชายเเละเค้าจะรู้มั้ยล่ะโต๊ะไหน  

"อื้มม...เเต่ถ้าจะให้เดานะเสียงที่คุยเมื่อวานน่าจะไม่ใช่ ลุงหนวดโต๊ะนั้นเเน่  

หญิงจึงปรี่เดินเข้าไปนั่งโต๊ะของผู้ชายวัยกลางคน เธอลากเก้าอี้เตรียมออกมากำลังจะนั่ง ลงเเต่ก็ไม่ทันได้นั่งดีเพราะ...

"คุณทำอะไรน่ะ

"กะ..ก็จะนั่งไงคะ

"นั่งอะไรครับนี่ที่เเฟนผม

"ก็..คุณนัดสัมภาษณ์ไม่ใช่หรอคะ...เเต่เดี๋ยวนะ..เสียงง!!!!

เเค่เสียงก็ไม่ใช่คนเมื่อวานเเล้วเค้านี่ยากจะบ้าจริง..

"เปล่านะครับ ผมไม่ได้รับสมัครอะไรทั้งนั้น จำผิดคนเเล้ว

"ตะ..ขอโทษค่ะ ขอโทษจริงๆ

หญิงสาวรีบเดินออกจากประตูร้านด้วยความเขิลอายก่อนจะรีบยกโทรศัทพ์ขึ้นมาโทรหาเบอร์ ที่โทรหาเธอเมื่อวาน ทุกการกระทำตกเป็นเป้าสายตาของชายหนุ่มที่อยู่ในร้าน 

---ตื้ดดด-----

(บทสนทนาทางโทรศัทพ์)

"คุณอยู่ไหนคะ ฉันมาถึงร้านเเล้วนะ 

("ผมก็อยู่ในร้าน...)

"ละ..เเล้วตรงไหนล่ะคะ

("คุณหันมาสิ..คุณไม่หันมาคุณจะเจอผมหรอ)

หญิงสาวหันไปในร้าน เเต่ก็ต้องรีบหันมา

"ไม่เห็นจะมีเลยค่ะ....

("คุณนี่..ซื่อหรืออะไรเนี่ยในร้านมีใครยกโทรศัทพ์คุยนอกจากผมล่ะ)

"อย่าบอกนะว่า.....

--ตื้ดดด~~~

ยิ่งสาวหันไปมองช้าๆชายหนุ่มร่างกายกำยำ เเลดูมีอายุหน่อยๆประมานสามสิบ หนวดเคล้ามีครบ เค้าไม่นึกเลยว่าเสียงนุ่มๆเมื่อวานจะเป็นชาย วัยรุ่นๆเท่าพ่อของเธอ

สาวเจ้าไม่รอช้ารีบสาวเท้าเข้าไปภายในร้าน เเล้วไปหยุดอยู่ตรงหน้าโต๊ะริมสุดของร้านกาเเฟ.....ด้วยความเขิลเธอจึงรีบก้มหัวขอโทษ

เเต่ ท ว่า  ไปเเล้วชายหนุ่มพอเข้ามาดูใกล้ๆกับดูดีใช่เล่น ทั้งคิ้งที่เป็นทรง กับใบหน้าที่ขาวพ่องไรหนวดรำไร กับทำให้หญิงสาวตกอยู่ในภวังค์

"จะยืนอีกนานมั้ย

"หล่อค่ะ

"ห้ะ!!อะไรนะ

"อ่อๆค่ะๆนั่งค่ะนั่ง

ไอ้ปากเจ้ากรรมมันก็ไวกว่าความคิด

"วันเเรกคุณมาสัมภาษณ์มาก็ยังสายขนาดนี้เลยนะครับ

"ก็รถมันติดไงคะลุง...หนูไม่ได้รวยนะที่จะมีรถส่วนตัวขับเเปปเดียวถึงแบบนี้อ่ะ

"เคยทำงานอะไรมาก่อน

"เคยทำงาน ร้านสะดวกซื้อได้อาทิตย์นึงคะ เเละก็ออกเพราะไม่ชอบด้านบริการ

"งานเดียว?

"เเล้วก็งานร้านกาเเฟค่ะ...เเต่ทำได้เเค่6วันก็ออกเพราะเบื่อการตื่นเช้า....

"คุณเบื่องานขนาดนี้เเล้วคิดว่าจะทำงานนี้รอดหรอ ขนาดทุกๆอย่างคุณยังทำไม่ทนเลย

"ไม่...ไม่ค่ะ ก็เเค่งานพวกนั้นเองค่ะ เเต่งานเลี้ยงเด็กหนูมีประสบการณ์นะคะลุง

"ประสบการณ์ยังไง

"หนูมีน้องชายคะ เลี้ยงได้5ปี ตอนนี้เเม่เอาไปอยู่ต่ประเทศเเล้ว  ..พี่คะ!!!ขอเมนูหน่อยค่ะ

หญิงสาวกวักมือเรียกพนักงานเสริฟ์

"อายุเท่าไหร่...ชื่ออะไร

"ชื่อนิทาน อัญธิตาค่ะ อายุ20ปี

"ใครตั้งชื่อให้

"คุณแม่ค่ะ..พอดีว่าตอนท้องเเม่ชอบอ่านนิทานก็เลยตั้งให้ชื่อนี้ไปเลย หึหึ...

หญิงสาวยิ้มร่าก่อนจะก้มลงไปมองที่เมนู

"หนูเอา ชานมสตอเบอร์รี่1ค่ะ เเล้วก็เค้กบานอฟฟี่ที่นึงค่ะ

///"ครับผม/////

"ทำงานบ้านเป็นรึเปล่า

"เป็นค่ะ!

"เเล้วที่พักเธออยุ่ไหน

"คอนโดค่ะ

"สะดวกไปกลับรึเปล่า...

"ก็ต้องลองดูก่อนค่ะ...ไม่เเน่ใจ

"สะดวกมาอยู่ที่บ้านด้วยกันมั้ย เพราะอีกอย่างลูกผมก็จะปิด ซัมเมอร์เเล้วด้วย ถ้าคุณไปกลับมันจะลำบาก

"อื้มม...ถ้าเป็นแบบนั้นก็ได้ค่ะลุงหนูได้หมด

คนตัวโตนั่งพินิจพิจรณาคนด้านหน้า

"เธอเลี้ยงเป็นจริงๆนะ

"เอ้าลุงก็หนูบอกแล้วไงว่า หนุเลี้ยงน้องชายมาก่อน ไม่เชื่อใช่มั้ย นี่ๆๆๆๆ

หญิงสาวเปิดรูปให้ดูเปิดการยืนยัน ว่าเธอไม่ได้มโน

".........

"มีเเฟนมั้ย

"...อุ้ยย""แหม~คุณลุงก็ มัน..ก็...ก็ไม่มีอ่ะลุงถามอะไรเนี้ย ถามเรื่องงานสิคะ

หญิงสาวบิดเร้าด้วยความเขิล

"อะไรของเธอ ฉันถามเฉยๆว่าเธอมีมั้ยถ้ามาทำงานแบบนี้มันไม่ค่อยมีเวลาเธอจะสะดวกรึเปล่า...คิดอะไรของเธอ

"ก็..ลุงถามไม่ชัดเจนนิ!...ไม่มีหรอกคะ...เเต่ถ้าถามสเปคหนู..แบบลุงก็โอนะ

".....

คนตัวโตชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะกระแอม ออกมา

"อ่ะแฮ่มม~~หึ้มม~...

คนตรงหน้ายิ้มให้กับอาการของคนตัวโต  ก่อนที่อาหารที่เธอสั่งเมื่อครู่ก็จัดมาเสริฟ์

ก่อนคนตัวเล็กจะจัดการอาหารตรงหน้าอย่างเอร็ดอร่อย  ปล่อยให้คนตัวโตนั่งมองโดยไม่พูดอะไรจนหญิงสาวจะต้องละ ของที่กินตรงหน้าเเล้วเงยขึ้นไปมอง

"ลุงทำหน้าแบบนี้คิดอะไรอยู่หรอคะ

"คิดว่าจะจ้างเธอดีมั้ยไง

"จ้างเถอะค่ะลุง!!รีบหาคนไม่ใช่หรอคะ  เเล้วถ้าลุงจ้างหนูนะ ลุงจะไม่ผิดหวังเลย เพราะหนูรู้จักเด็กทุกรูปแบบ เเละที่สำคัญ หนูเป็นพวกความอดทนสูงค่ะ!! 

"......

"นะคะ

หญิงสาวเอียงหน้าทำตาปริบๆ

"ตกลง...พร้อมจะเริ่มงานวันไหน

"พรุ่งนี้เลยก็ได้ค่ะคุณลุง!!

"นิ่!!!หน้าผมดูเเก่ขนาดนั้นเลยหรือไง ถึงเรียกลุง ผมน่าจะอายุน้อยกว่าพ่อคุณด้วยซ้ำเเหละมั้ง....

"อื้มม...ไม่นะคะ พ่อหนูมี หนูตอนอายุ19 จนตอนนี้ก็น่าจะ30ปลายๆ ลุงอ่ะน่าจะอายุเท่าพ่อหนูเลย หนูไม่เรียกลุงว่าพ่อก็ดีมากเเล้วนะคะ

"เฮ้อออ...

คนตัวโตถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะรีบลุกออกจากโต๊ะกำลังจะเดินออก

"อะ..อ่าวๆๆคุณลุงจะไปไหนคะ เเล้วอาหารที่หนูสั่งมาล่ะ

"เเล้วเกี่ยวอะไรกับผม...เธอสั่งไม่ใช่หรอเเล้วเธอก็กินด้วย

"กะ..ก็ลุงจะไม่เลี้ยง ต้อนรับพี่เลี้ยงเลยหรอคะ..หนุก็นึก..ว่า

"เธอนิ!!ยังไม่ได้เริ่มงานเลยนะ!

หญิงสาวหน้าเจื่อนเลยทันทีก่อนที่คนตัวโตจะเดินไปที่เค้าเตอร์ เเล้วเช็คบินให้ในที่สุด  ก่อนที่คนตัวโตจะเดินมาที่โตอีกครั้ง

"พูดนี้..ต้องตรงเวลาโทรไปต้องรับ เดี๋ยวผมจะส่งรถไปขนของให้

"คะ..ค่ะ  ขอบคุณนะคะสำหรับ อาหารมื้อนี้....

หญิงสาวพูดขอบคุณอย่างหน้าระรื่น  ทำให้คนที่ยืนอยู่ ส่ายหัวพันลวัน ก่อนจะเดินออกมาจากร้าน

"ฉันยกเลิกจ้างเธอตอนนี้เลยดีมั้ย!!...ยัยเด็กบ้า!