บทที่4 ตกลงจ้าง

เป็นเช้าที่สดใส เเต่ไม่ใสสด ของเด็กสาวอายุเพียงวัย20ปี  ตั้งเเต่เเม่พาน้องชายที่เคยเลี้ยงดูมาตั้งเเต่ 5ขวบจนตอนนี้เเม่ก็รับไปเรียนที่ต่างประเทศเเล้ว ไม่ใช่ว่าเเม่ไม่ชวนเธอไปนะ เเต่เธอชอบใช้ชีวิตแบบอิสระมากกว่า เลยไม่ไปตามน้อง บางทีมันก็เหงาๆเพราะเธอใช้ชีวิตคนเดียวที่คอนโด ย่านใจกลางเมือง ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย เเต่เพราะนิสัยที่คูลๆนี่เเหละเลยทำให้ต้องเปลี่ยนงานบ่อยๆ นิทานเป็นพวกชอบเบื่องานอะไรง่ายๆ งานนู้นนี่ทำได้แปปเดียวก็เบื่อเเล้ว..ไม่ค่อยถูกใจอะไรง่ายๆ

ตื้ดดด~~~

เสียงโทรศัทพ์เข้าจากเพื่อนสาวคนสนิท

---บทสนทนาในสาย----

("จะตื่นได้ยังกี่โมงเเล้ว)

"งื้มม~~ขออีก5นาทีได้มั้ยเขมม

("ไม่5อะไรทั้งนั้นอ่ะ เเกเข้าไปดูงานกลุ่มยัง รบกวนส่งเมลให้ด้วยค่ะ ทุกคนในกลุ่มรอเเกคนเดียวนี่เเหละ)

"เออๆเดี๋ยวส่งให้น่าา ~รีบเหลือเกิน

("เออว่าเเต่เรียนออกไลน์อยู่บ้านก็ดีเหมืนกันเนอะ)

"ดีบ้าบออะไร  มันทำให้ฉันขี้เกียจ!!

("เเหม..เเกก็ขี้เกียจอยู่เเล้วมั้ย ยัยนิ)

"พูดมากน่าา~

("เออนี่เเกให้ฉันมองงานให้ใช่ป้ะ)

"อืม ได้เเล้วหรอ ไม่เอาร้านสะดวกซื้อนะจุกจิกอ่ะ

("ไม่ใช่ เเต่เป็นพี่เลี้ยงเด็กรายได้ดีนะ)

"เด็กอีกเเล้วหรอ

("ก็..มันเป็นทางเดียวที่ถนัดเเกเลยไม่ใช่หรอ ช่วงนี้ก็เรียนออนไลน์ไปด้วย เเกก็ทำงานไปด้วยไง จะได้ไม่ว่าง)

"มีเบอร์ติดต่อกลับหาเขามั้ยล่ะ ส่งมาให้ดูก่อน เดี๋ยวฉันสนใจเดี๋ยวโทรหาเขาเอง

("เออๆ ฉันอุส่าเห็นพอดีนะ เเต่เงินเดือนเเบบโห้ เเพงมากก)

"งั้นเชิญคุณเขมไปทำเองเลยดีมั้ย

("Noจ้ะ...ฉันความอดทนต่ำมาก!!)

"ไว้จะลองคิดเเล้วกันน

---ตื้ดๆๆๆ----

หญิงสาววางโทรศัทพ์จากเพื่อนเสร็จ ก็เปิดเเชทที่เพื่อนส่งข้อมูลการสมัครมาให้

"ให้ตายเถอะจ้างเเพงโคตรร!!

สาวเจ้สบทออกมา

"ตั้ง25,000  เงินจ้างเยอะขนาดนี้ พ่อแม่เป็นเศษฐีบ่อน้ำมันหรือไง!

---บ้าน---

สองพ่อลูกที่กำลังเตรียมกระเป๋าเเละอาหารว่างให้พร้อมใส่ลงถุงผ้า เพราะวันนี้เป็นวันหยุดของเจ้าตัวเล็ก ซึ่งเจ ก็จะหิ้วเจ้าตัวเล็กนี่ติดไปที่บริษัทด้วยทุกครั้งเพราะไม่มีใครดูเเลให้

"พร้อมยัง

"พร้อมเเล้วค่ะป๊าเจ!!

"พร้อมเเล้วก็ไปเลยย..เเต่เดี๋ยวก่อน

"อายัยของป๊าา

"สัญญาก่อนว่าจะไม่เล่นเสียงดัง

"อื้ม!

"เเล้วก็ห้ามวิ่งเล่นจนทำให้คนอื่นเสียสมาธิด้วย

"อื้มม...ป๊าเเล้วน้องไปหาอาออโต้ได้มั้ยย่าา~

"ได้ครับ เเต่ถ้าอาโต้ ชวนน้องทำอะไร เเพ้งๆ ห้ามเลยนะรู้มั้ย

"น้องสัญญา  (ปิ๊งๆ)

เด็กน้อยขยิบตาให้ป๊าเจสองครั้ง ก่อนที่คนตัวโตจะส่งเสียงหัวเราะออกมา

"ไปจำอะไรแบบนี้มาจากใครเนี้ย~

------บริษัท----

"น้องขวัญเดี๋ยวน้องอยู่นี่ก่อนนะ

"ได้ค่ะ!!ป๊าเจ..นะ..เเต่น้องของดูม้าได้มั้ยง่าา~

"ม้าอะไรลูก

"ยูนิคอร์นไง ที่น้องอยากได้

"อ๋อๆ...นี่ใช่มั้ยครับ

"ใช่แย้วว!!

"งั้นเดี๋ยวป๊ามานะ

นี่ก็เป็นเวลา 10:00เเล้ว หลังจากที่ เจอยู่กับลูกได้มาเกือบครึ่งวันในห้องออฟฟิต ก็ได้เวลาที่ตัวเองต้องไปประชุม ฝ่ายเเผนกส่งออกและนำเข้า ที่ห้องประชุมไม่สามารถพา เด็กเข้ามาได้ เจจำใช้โทรศัทพ์ ให้อยู่เป็นเพื่อนลูก เปิดการ์ตูนเรื่องโปรดให้ เด็กน้อยดูก็อยู่นิ่งเเล้ว เเต่ก็ไม่อยากชะ ล่าใจปล่อยเด็กให้อยู่คนเดียว เลยช่วยวาน ออโต้ รุ่นน้องคนสนิทให้เข้าไปช่วยดูหน่อย ไม่รู้ว่า จะช่วยเเบ่งเบาหรือทำให้หนักกว่าเดิมก็ไม่รู้...ทำได้เเค่ภาวนาไม่ให้สองคนชวนกันเล่นอะไรเเพ้งงๆเลย....

"จ้ะเอ๋~~^^อาออโต้คนดีคนเดิมมาแล้ววว

"คิ้กก~~อาโต้!!

เด็กน้อยร้องตะโกนด้วยความดีใจ

"ทำไรอยู่ครับ

"น้องดูม้าอยู่ อาโต้ดูมั้ย

เด็กน้อยเบี่ยงโทรศัทพ์ไปให้คนข้างๆดู

"ม้าหรอ

"ช่ายย น้องอยากได้ม้ายูนิคอร์นเเต่ป๊าเจไม่ซื้อห้ายย

"ทำไมล่ะครับ

"ป๊าบอกยั่กได้ให้เก็บเงินเอง~

"สุดยอดคุณพ่อดีเด่นน!!

"งื้มมม

"ดูแบบนี้ไม่เบื่อบ้างหรอครับอาเบื่อ ออกไปข้างนอกกันไหม

"ไป๊ๆๆๆๆ น้องเล่น

เด็กน้อยกระโดดด้วยความดีใจ

"งั้นขี่หลังอาเลยเดี๋ยวอาพาซิ่ง

"อร้ายยย ฮ่าาๆๆๆๆ

เด็กน้อยรีบกระโดดขึ้นหลังอา ออโต้ด้วยความตื่นเต้น คุณอาตัวสูงก็พาวิ่งเเล่นไป พาไปแผนกนู้นนี่นั่น ทำให้คนที่อยู่บนหลังหัวเราะจนน้ำหูน้ำตาไหล

"เห้อออ...แฮ่ๆๆ อาเนี้ยเเล้วน้องขวัญ

"ฮ่าา ฮ๊าา~เเต่น้องชอบ เอาอีกนะ!!ขึ้นๆ

"อาไม่ยอมให้ขึ้นเเล้ว

"ยี่เเน่ะๆ

เด็กน้อยวิ่งไล่คนตัวสูงอย่าสนุกสนานทำให้สร้างเสียงหัวเราะจากพี่ๆในแผนกได้มาก

--ห้องประชุม----

ทุกๆคนต่างตั้งหน้า ตั้งตาฟังการประชุมในข้อมูลของเเต่ละฝ่ายวันนี้เป็นไปอย่างเคร่งเครียด เพราะช่วงนี้ รับสมัครพนักงานใหม่ด้วย จำเป็นจะต้องมาเสนอหรือชี้เเนะเด็กใหม่ทักหมด ซึ่งเจ ก็รับหน้าที่เป็นคนชี้เเจงเเละอธิบายทั้งหมด 

"ผมอย่างให้ทุกคนทำมันให้เต็มที่ ทุกอย่างงานที่ผมฟมอบหมายไป ลูกค้าเป็นยังไง ฝ่ายนี้จัดการดูเเลกันยังไง เราต้องตรวจเช็คให้ดี เพราะถ้าลูกค้าตีสินค้าคืน บริษัทเราก็จะเสียไปด้วย

เสียงบอส ผู้เสนอเเนวทางให้จบลง ก็เรียกเจที่นั่งฝังอบรมอยู่ ไปชี้เเจงข้อมูลให้เด็กใหม่ฟังว่าการนำเข้า-ส่งออกคืออะไร

"อ่ะคุณเจอออกมาเเนะนำด้วยครับ

"ครับบอส

เจเดินออกไปยังหน้าที่ประชุม

"ครับก่อนอื่นเลยตั้งขอเเนะนำตัวก่อนเลย ผมเจ อภิวัฒน์ เป็นหัวหน้าฝ่ายส่งออก วันนี้จะมาเเนะเเนวทางให้ทุกคนได้ทราบ แบ่งออกเป็น3ข้อ 1ข้องเเรกคือการเตรียมสินค้าครับ เราจะต้องรู้ก่อนว่าสินค้าที่เราจะจัดส่งอแกนั้นคืออะไร สเปคคืออะไร หรือคุณสมบัตินั่นเอง

ก๊อกกๆๆๆๆ  ก๊อกๆๆๆๆ

เสียงเคาะประตูดังขึ้นทำให้ทุกคนหันไปจดจ่ออยู่ที่ประตู ไม่ทันที่เจจะได้พูดจบ จำเป็นต้องรีบเดินออกจากที่ประชุมเพราะคนที่เคาะประตูเมื่อครู่ เป็นออโต้ที่อุ้ม ลูกสาวของเค้าไว้อยู่ ที่ต้องตกใจแบบนั้นก็เพราะว่า หัวของลูกสาวตัวน้อยมีเลือดซึมเล็กน้อย อุบัติเหตุที่เกิดจากการเล่นเเน่ๆ

"ฮึกกกกป๊าา~~น้องเจ็บ

"ส่งลูกมา

คนตัวสูงรีบส่งลูกให้ เข้าสู่อ้อมเเขนของคนเป็นพ่อ

"พากันไปเล่นอะไรมาจนได้เรื่องเเบบนี้

"ก็..ก็ผมพาขวัญไปเล่นตรงแผนกไลน์ ขวัญวิ่งไล่ผมจนลื่นชนขอบโต๊ะอ่ะ

"ฮืออ~~ป๊าหนูเจ็บ

เด็กน้อยสบลงที่หัวไหล่ของคุณพ่อ

"มึงนี่อีกแล้วนะ!

"พี่ผมขอโทษจริงๆ

สถานะการเเบบนี้ สร้างความไม่พอใจให้กับบอสที่นั่งฟังการเเนะเเนว ไม่ทันเสร็จก็รีบเดินออกมา

"เดี๋ยวเสร็จจากพาลูกคุณไปทำแผลแล้ว ไปพบ ผมที่ห้องหน่อยนะคุณเจ

"คะ..ครับ

เจก้มหัวน้อมรับ

"ซนไม่เข้าเรื่องเลย

เจหันมาเอ็ดลูกเล็กน้อย ก่อนที่เจ้าตัวเล็กจะถูกหน้าไปมาเพื่อเช็ดน้ำตา

-----ห้องบอส-----

"นั่งก่อนสิ

"ครับ

"คุณเจผมจะเข้าเรื่องเลยนะ จริงๆผมก็เข้าใจเเละไม่อยากว่าอะไรคุณมาก

"ครับ..บอสพูดมาเลยดีกว่า

"ผมเข้าใจนะว่าคุณเลี้ยงลูกคนเดียว เเต่ผมจะพูดยังไงดีล่ะ นี่มันเป็นสถานที่ทำงานนะไม่ใช่ที่เลี้ยงเด็ก คุณดูพนักงานคนอื่นสิ เขาเอาลูกมาวิ่งเล่นแบบคุณมั้ย

"งั้นคุณจะไล่ผมออกงั้นหรอ

"ไม่ ...เรื่องอะไรผมจะไล่คุณ คุณเจ 

"งั้นให้ผมเอางั้นกลับไปทำที่บ้านมั้ยครับ

"คุณพูดบ้าอะไรของคุณ งาาที่นี่เยอะจะตาย จะให้คุณเอากลับบ้านไปทำให้วุ่นวายทำไม 

"ผมไม่มีทางเลือก ผมทิ้งลุกไม่ได้

"ผมไม่ได้บอกให้คุณทิ้งเลย ผมหมายความว่า ...คุณจ้างพี่เลี้ยงได้มั้ย ผมหาให้ก็ได้ ผมมีคนรุ้จักอยู่

"......ไม่เป็นไรครับ

"อยากให้คุณเอากลับไปคิดนะคุณเจ ที่นี่คือสถานที่ทำงาน ไม่ใช่ที่เลี้ยงเด็ก

"ครับผมจะลองกลับไปคิดดู

เขาเข้าใจในสิ่งที่บอสพูดทุกอย่างนั่นเเหละ หรือว่ามันจะต้องจ้างเเล้วจริงๆอย่างที่เพื่อนเค้าเเนะนำ ใจนึงก็กลัว เผลอคิดในใจสักพักก็มีสายเรียกเข้ามา

ตื้ดดด~ตื้ดด~~

"ไอ้ธีร์อีกแล้วอ่อ

กดรับ~~~

"เออว่าไงมีอะไร

("แหมเสียงขดเสียงเเข็งจังเลยนะมึง)

"มึงมีอะไรล่ะ

("กูจะบอกว่า กูหาพี่เลี้ยงให้มึงได้เเล้วนะ )

"เค้าเป็นคนยังไง..พม่ากูไม่เอานะ

("ไอ้สัสกูจะรู้มั้ยล่ะ แต่โปรไฟล์ดีนะ เด็กเรียนดีระดับเกรียตินิยม)

"ระดับเกรียตินิยมเเล้วจะมาเป็นพี่เลี้ยงทำไมวะ

("เอ้ามึงไม่เข้าใจคำว่าไม่เลือกงานไม่ยากจนหรอวะ!)

"งั้นมึงส่งเรซูเม่มาให้กูที ...ถ้าโอเครเดี๋ยวกูนัดสัมภาษณ์เลย

("เออได้ เดี่ยวกูส่งให้ )

ไม่นานนักเพื่อนตัวดีของเค้าก็ส่งเรซูเม่ใบสมัครมาให้เค้าเช็คประวัติดูทันที เมื่อเจเห็นก็คิดนึกในใจว่ายังอายุน้อยอยู่เลย ทำไมถึงอยากมาทำงานพี่เลี้ยง เเถมชื่อยังแปลกอีก

"  นิทาน อัญธิตา  อายุ20  จะรอดมั้ยวะ....

เค้านั่งบ่นพรึ่มพร่ำกับตัวเองสักพักก่อนจะหยิบโทรศัทพ์ขึ่นมากดติดต่อไป เพื่อนัดวันสัมภาษณ์พรุ่งนี้ ในเมื่อสมัครมาเเล้วเค้าก็ต้องลองดูสักหน่อย .....

น้อง   นิทาน

ป๊าเจ