บทที่2 ลูกคนเดียวดูแลได้

"หึ...เอาอีกเเล้วเบะอีกแล้ว

"ฮึกก..~ป๊าอยู่กับน้องได้มั้ย

เจยกฝ่ามือหนาลูบหัวทุยเบาๆ

"ป๊าไปทำงาน เดี๋ยวเงินป๊าก็มารับเเล้ว..จะร้องทำไม

"ฮึกก...ป๊ามาเร็วๆนะคะ

"ครับ...มา จุ๊บก่อนเเล้ว

เจเอามือรวบเอาลูกน้อยเเล้วดึงเข้ามากอดก่อนจะจรดริมฝีปากหนาลงบนเเก้มนุ่มนิ่มของลูก ก่อนที่เด็กน้อยจะหันไปจุ๊บเเก้มพ่อ1ที

ฟรอดดด!!!!

"อ๊าาา ชื่นใจจังป๊ามีพลังเต็มเเล้ว

"คิ้กกก....ป๊ารีบมารับน้องเร็วๆนะ

"ครับบๆ

จากนั้นคุณครูคนสวยก็พาเด็กน้อยเดินเข้าประตูไป ส่งลูกเสร็จตัวเองก็เดินมายังรถ  วันนี้เป็นอีกวันที่พึ่งเริ่มต้นขึ้น ....

----ที่บริษัท-----

ฝ่ายส่งออกกำลังเคลื่อนย้ายของที่กำลังจะจัดส่งออกต่างประเทศซึ่งอาทิตย์นี้เจเป็นคนจัดการทั้งหมด  ทั้งอาทิตย์นี้ เจตั้งร่วมเข้าประชุม เเละเช็คของที่จะจัดส่งด้วยเรียกได้ว่าทั้งอาทิตย์นี้เจไม่ได้หยุดเลย

"โห้พี่...เหนื่อยว่ะ  (ออโต้  น้องที่ทำงานคนสนิทเอ่ยปากบ่น)

"จะเหนื่อยอะไรนี่พึ่งอาทิตย์เดียวเอง

"พี่เเม้งอึดว่ะ ไหนจะเช็คเอกสารอีกคนเหล็กป้ะเนี้ย

"จิ๊บๆวะ (เจตอบกลับไปอย่างขบขัน)

"เเล้วอาทิตย์นี้ยัยหนูมามั้ย อยากเล่นกับน้อนน

"เอามาสิ กูไม่เอามาใครจะเลี้ยง

"ดีเลยยอยากเจอน้อนน

"พาลูกกูเสียนะจะด่ามึง

"ผมเคยพาลูกพี่เสียที่ไหน

"จะให้กูพุดไหมล่ะ เดือนก่อนใครเป็นคนบอกให้ลูกกูเอารองเท้าไปใส่ในตู้กดน้ำแผนกบัญชี  

"ก็ผมไม่ชอบขี้หน้าไอ้ขี้เก๊กนั่น

"มึงมันเหี้ยจริงๆ

"เอาหน่าพี่ขำๆ

"กูไม่ขำกับมึง...ถ้าเกิดบอสรู้เค้าไม่ให้กูเอาลูกมาที่นี่กูจะเอาลุกไปไว้ที่ใครล่ะ ไอ้บ้า!!

เจพูดพร้อมยกมือจะฟาดกระบาน ออโต้ได้เเต่เอาเเขนมาหลบๆบังๆไว้

"ไปเลยกับไปยืนไลน์มึงเลย กูเข้าห้องเเละ!!

เจเดินเเยกออกมาจากโซนไลน์นั้น เพราะมันไม่ใช่หน้าที่เจที่ต้องคุมในระยะยาว เจเเค่เป็นคนตรวจเช็คผลิตภัณฑ์ที่ส่งออกต่างประเทศงานที่ทำจริงคือในออฟฟิตต่างหาก   เมื่อเข้ามานั่งที่โต๊ะไม่นานก็มาสายเรียกเข้าของคนสนิทดังขึ้น

ตื้ดด~~ตื้ดด~~

"ไอ้ธีร์...โทรมาทำไม

ไม่รอให้ตัวเองสงสัยนานจึงรีบกดรับ

----บทสนทนาในสาย--

"โทรมาทำไม

("สักหน่อยมั้ยเพื่อนวันนี้)

"ไม่ว่างทำงาน

("โอ้โห้ ไอ้เพื่อนเหี้ย ไอ้มนุษย์หน้าเงิน มึงมีวันหยุดหับเค้ามั้งมั้ยเนี้ยห้ะ ทำงานหามรุ่งหามค่ำ ตายๆ ชีวิตมึงมีเเต่งานรึไง)

"กูวางนะ ลีลา

("เออๆใจเย็น กูว่าจะชวนมึงมาดื่มสัก กรึ่บ สอง กรึ่บล่ะมึงก็กลับ กี่ปีมาเเล้วมึงไม่ได้ออหมาสังสรรค์กับพวกกู)

"ทำไม

("ก็ไอ้มาร์ชกับมาจากต่างประเทศไง)

"อ่าววมันกลับมาเเล้วอ่อ

("เออดิ พักพวกกลับมา ไม่คิดจะมาชุมนุมเลยรึไง)

"สภาพมึงสองตัวอย่าเรียกว่าพักพวกเลย...กูไม่ไปกูเลี้ยงลูก

("มึงก็พายัยหนูมาด้วยดิ กูอยากเจอ)

"ไม่..กูวางนะ

("เห้ยๆๆอย่าพึ่งดิ ครั้งเดียวนะๆๆๆ เพื่อนฟูงต้องการตัวมึง)

"ไม่กู...ไม่มีคนดูลูก

("อะไรวะ...กูบอกให้มึงหาพี่เลี้ยงไง มึงไม่มีเวลาให้ตัวเองเลยนะไอ้เจ)

"กู..ไม่รู้วะ กลัวเค้าเลี้ยงลูกไม่เหมือนกูเลี่ยงว่ะ มึงไม่เห็นในข่าวบ้างหรอ อย่าปล่อยเด็กไว้กับพี่เลี้ยงอ่ะ

("มึงนี่ก็เสพจริงกับเรื่องข่าว  จนมึงจะตายห่าอยู่เเล้ว มึงควรออกมาใช้ชีวิต แบบพ่อหนุ่มโสด อยากหาคนรู้ใจได้เเละ)

"กูบอกแล้วไง....เรื่องความรักกู..คงรักใครไม่ได้อีกเเล้วว่ะ

("เหอะไอ้สัสกูเห็นพูดแบบนี้ ไม่เกินปีนี้มึงได้เมียเเล้ว)

"ก็เหี้ยเหอะ! พอยังกูจะวาง

("เดี๋ยวกูหาพี่เลี้ยงให้เอาไหม พักบ้างเหอะมึง)

เจนิ่งคิดไปสักพักปล่อยให้คนปลายสายรอ

"มึงก็ลองดูให้กูหน่อย..ดูดีๆเเล้วกัน หาได้เเล้วโทรมาบอกกู

("เอ้อ!!ต้องงี้เพื่อนกูไม่ต้องเป็นห่วงกูจัดเเจ่มๆให้เลย)

"ปัญญาอ่อน... 

เจอาจจะดูเป็นคนปากตรงๆแบบนี้เเต่จริงๆเเล้วมันเป็นเรื่องปกติที่เค้าคุยกับเพื่อนสนิทเเบบนี้อยู่เเล้วจะว่าไป เค้าเองก็ไม่ค่อยได้ออกไปสังสรรค์กับเพื่อนฝูงนานมากๆเเล้ว ตั้งเเต่เลี้ยงเจ้าตัวเล็กมา เค้าเองอายุเเค่30ต้นๆ เป็นวัยกลางคนก็อยากใช้ชีวิตเท่าอยู่ เเต่ทำไงได้ เค้ามีภาระที่จะต้องทำ เค้าเลยไม่มีเวลามาเที่ยวเล่นหรือปาร์ตี้อะไรเเบบนี้หรอก มันไม่ใช่เเค่ครั้งเเรกนะที่เพื่อนเค้าจะหาพี่เลี้ยงให้ เเต่มันก็น่าจะเป็นเพราะเค้าดูข่าวมากไปรึเปล่าเลยไม่ค่อยไว้ใจพี่เลี้ยงสักเท่าไหร่ เพราะต่อให้จ้างใครเลี้ยงก็ไม่เหมือนกับที่เราเลี้ยงลูกของเราเอง