บทที่1 พ่อเลี้ยงเดี่ยว

---5ปีต่อมา------

"น้องขวัญลูกป๊าตื่นรึยังครับวันนี้ไปโรงเรียนกันเร็วว!!สายเเล้วเดี๋ยวป๊าไปทำงานไม่ทัน

"อื้ออ~~ไม่ไปฮึกก..โรงเรียนน่าา ~

เด็กน้อยทำหน้างอเเงที่ตื่นจากการปลุก ยกมือน้อยๆขึ้นมาขยี้ตาเเรงๆ

"น้องไม่ขยี้เเรงครับ..เดี๋ยวตาเจ็บลูก

"ฮึกก..ก็น้องไม่อยากไป น้องอยากอยู่กับป๊า

"ไม่ได้ครับวันนี้ป๊ามีงานด่วนมาก ไว้ตอนเย็นเราไปกิน ไอติมกันไหม

"ติม...หย๋ออ

"ใช่ครับ เดี๋ยวป๊าพาไป 

"เอาา!!อยากกินติม

"เเต่ตอนนี้หนูต้องลูกและไปอาบน้ำไปโรงเรียนนะครับ

"งื้อออ....ป๊าอาบยัง น้องอาบด้วย

"ป๊าอาบเเล้ว เหลือเเต่น้องเเหละ

"ฮึกกกก...ป๊าไม่รอ

"เอ้าา...ก็น้องไม่ตื่นอ่าาป๊าปลุกน้องนานเเล้วนะ ไม่ร้องครับๆงอเเงจริงๆเลยไอ้ตัวเล็ก

ฮึ่บบ!!!!

คนตัวโตอุ้มเจ้าตัวเล็กที่งอเเงอยู่ใต้ผ้าห่ม ให้ลุกขึ้นไปอาบน้ำ

"น้องขวัญอยู่นิ่งๆสิเดี๋ยวเเชมพูเข้าตา

"ยี่..เเนะ!!!

สองพ่อลูกทำธุระอยู่ในห้องน้ำตั้งนานสองนานไม่ใช่อะไรนะเป็นเพราะเจ้าตัวเเสบนี่เเหละ ตอนลุกไม่ค่อยจะลุกดีๆ เเต่พอลงน้ำปุ้บ นึกร่าเริงขึ้นมาทันทีเชียว

หลังจากจบ การอาบน้ำเเต่งตัวเสร็จเจ้าตัวเล็กก็จะเดินมานั่งที่เตียงรอปะป๊าทำผมให้ ถึงเเม้ว่ามันจะไม่ได้ออกมาดีมาก เเต่เจ้าตัวเล็กชอบที่ให้เค้าทำผมให้

"น้องขวัญ  ไปโรงเรียนก็ตั้งใจเรียนรู้มั้ยลูก

"ค่ะ..ปาป๊า หนูจะตั้งใจเรียนจะได้เก่งเหมือนป๊า...

"วันนี้เดี๋ยวป๊าไปรับน้องนะ รอที่เดิมนะครับ

ฟรอดด!!

หอมไปที่เเก้มใส1ที ทุกๆวันก็จะอยู่แบบนี้ ทำจนรู้ว่าไม่มีอะไรขาดหายไป ตลอดระยะเวลาที่เป็นคุณเลี้ยงเดี่ยวมา5ปี ช่วงเเรก อาจจะมีพึ่ง ทั้งคุณพ่อ คุณแม่ บาง เเต่พอทำจนชินเเล้ว ก็ไม่ได้พึ่งใครอีกเลย  การเลี้ยงคนนึง ที่เติบโตมาโดยไม่มีเเม่มันเป็นเรื่องยากนะ เเต่ที่สำคัญมันก็ขึ้นอยู่กับคนเลี้ยงเป็นยัง  เรื่อง เจไม่เคยปกปิดลูก แม่ว่าจะอายุเพียง5ขวบ เเต่เด็กคนนี้ฉลาดเกินเด็กไปมาก เเถมยังซนมากๆด้วยได้เเม่มาเยอะ เเน่ๆ 

"ปะป๊า น้องยั่ก ได้ตุ๊กตาม้ายูนิคอร์นจังง

"มันเป็นแบบไหนป๊าไม่รู้

"ก็น้องเห็นเพื่อนเอาไปโรงเรียน น้องก็อยากมีมั้ง 

"ถ้ามันเเพงมาป๊าซื้อให้น้องไม่ได้หรอก  ไหนจะกินจะใช้ ป๊าก็ต้องซื้อของที่มันจำเป็นอย่าใช้เงินฟุ่มเฟื่อยนะลูก

"หื้มมม...ก็หนูอยากได้ย๋าาาา~~

"งั้นน...หนูออมเงิน  พอหนูออมได้พอที่จะซื้อตุ๊กตาตัวนั้นเเล้ว เดี๋ยวป๊าจะพาไป  การที่เราเก็บเงินเพื่อเป้าหมายอะไรบางอย่าง มันจะทำให้ตัวเองรู้สึกภาคภูมิใจนะลูก

"งื้มม งั้นก็ได้..น้องจะเก็บเงิน ตอนนี้ แฮ่รๆๆ น้องมีอยู่5บาทเองง้ะ~~

เจขยี้หัวใจเจ้าตัวเล็กอย่างเอ็นดู

หลังจากที่คุณพ่อคุณลูกทานอาหารเช้าเสร็จเป็นที่เรียบร้อย เจก็ขับรถมาส่งลูกสาวที่โรงเรียน ที่มีคุณครูมุกดารออยู่ที่หน้าประตู เด็กน้อยก็ไม่รอช้าเดินเข้าไปสวัสดีคุณครูประจำชั้นอย่างน่าเอ็นดู

"อ๊าวว! ของขวัญมาเเล้ว

เด็กน้อยเดินเข้าไปหาคุณครูด้วยใบหน้าที่ยิ้มเเย้ม ใครๆเห็นก็จำต้องเอ็นดูเด็กหน้าตาหน้ารักคนนี้

"สาหวัดด~ดีค่ะ คุณครูมุก

"สวัดดีค่ะวันนี้มาเช้าจัง

"อ่ะ...อ่อสวัสดีครับคุณครู" ผู้เป็นพ่อยกมือขึ้นสวัสดี

"สวัสดีค่ะผู้ปกครอง 

"วันนี้มาสายเลย ขอโทษด้วยนะครับ 

"มะ..ไม่เป็นไรค่ะคุณพ่อว่าเเต่น้องตื่นสายใช่มั้ยคะ

"ใช่ครับ..ปลุกต้องนานกว่าจะตื่น

เด็กน้อยที่ยืนฟังคุณพ่อกับคุณครูคุยก็ทำหน้าจ๋อยลงทันที  ทำให้เรียกเสียงหัวเราะเพราะความเอ็นจากคนรอบข้างได้เป็นอย่างดี

"วันนี้ผมจะมารับช้าหน่อยนะครับครูมุก วันนี้ติดเช็คของส่งออกพอดี

"ได้ค่ะคุณพ่อ

"รบกวนด้วยนะครับ

"ไม่เป็นไรคะ... คุณพ่อเก่งจังเลยนะคะทำงานคนเดียวไม่เหนื่อยบ้างหรอคะ

"มันก็เหนื่อยเเหละครับเเต่มันก็ต้องทำอยู่ดี หึๆ....

คนร่างหนาขำในลำคอเล็กน้อย ก่อนจะย่อตัวลงไปเเล้ว ยกมือขึ้นจับเเขนลูกสาวไว้

"ป๊าไปก่อนนะของขวัญ

"หื้อ~~  (เบะ)