อกหักครั้งที่สาม(4)

" เฮ้ย ลูกโป่ง เชี้ยอะไรว่ะเนี่ย " เสียงพี่ค่ายดังมาจากด้านนอก แล้วเดินเข้ามา

" ทำอะไรกันเนี่ย " พี่ค่ายถาม.

" พี่บอลขอคบกับเฟช" เพื่อนหญิงที่อยู่ในวงพูด

" หึ ต้องเล่นใหญ่ขนาดนี้เลยหรอ " พี่ค่ายพูด

" ไม่ได้โว้ย จะขอเป็นแฟนกับน้องเฟชทั้งที ต้องยิ่งใหญ่หน่อย ไม่เหมือนมึง ที่แอบคบหลบ ๆซ่อนๆ " พี่บอลสวน ฉันมองหน้าพี่บอลด้วยความสงสัยเพราะทำไมเขาถึงรู้เรื่องของพี่ค่ายจัง

" เรื่องของกู ! ขอกันเสร็จแล้วก็ช่วยเก็บออกไปด้วย " พี่ค่ายพูด

" เออ รู้แล้วหน่า " พี่บอลตอบ พร้อมกับหันไปสั่งเพื่อนๆ เขาช่วยเก็บลูกโปง แล้วควักตังค์ให้เป็นการตอบแทน

" ช่วยหน่อยนะ " พี่บอลบอกกับเพื่อนผู้ชาย

" ได้ครับเพื่อน เฮ้ยช่วยเก็บกันไวๆ คืนนี้กูเลี้ยงเหล้า " เพื่อนพี่บอลหันไปบอกเพื่อนผู้ชายอีกที

ฉันเดินมาเก็บลูกบอล เจอกับพี่ค่ายที่นั่งอยู่ตรงที่ลูกบอลกลิ้งไป

" คิดดีแล้วหรอ ที่จะเป็นแฟนกับไอ้บอล " พี่ค่ายพูด แต่ไม่ได้หันหน้ามาที่ฉัน ฉันมองซ้ายมองขวา

" คุยกับเฟชหรอ " ฉันถาม

" แล้วจะให้พี่คุยกับหมาที่ไหนล่ะ " พี่ค่ายตอบ

" แรงว่ะ " ฉันสบถออกมา

" เตือนแล้วนะ " พี่ค่ายพูดแล้วลุกขึ้นเดินออกไป ปล่อยให้ฉันยืนงงเป็นไก่ตาแตก

หลังจากที่ฉันตกลงคบกับพี่บอล เขาก็ดีกับฉันมาก คอยมารับมาส่ง พาไปกินข้าว และเทคแคร์ดูแลฉันดีเอามากๆ ตอนนั้นโลกของฉันเป็นสีชมพูเลยทีเดียว แต่ก็มักจะมีสายตาที่คอยมองฉันกับพี่บอลมองมาตลอดเวลาที่ฉันเข้าชมรม นั้นก็คือ พี่ค่าย

" กูว่าพี่ค่ายชอบแอบมองมึงกับพี่บอลว่ะ " ปรายพูด

" เออ กูก็สังเกตหลายครั้งล่ะ เป็นอะไรมากไหม และแม่งชอบขัด และมักจะแยกกูกับพี่บอลให้ห่างกันเวลาซ้อมด้วย " ฉันพูดถึงพฤติกรรมพี่ค่าย

" กูว่า แม่งเป็นประสาทเห็นใครมีความสุขไม่ได้ มีปมแน่ๆ ฮ่าๆๆ " ปรายพูดไปหัวเราะไป

" เหอะๆ " ฉันแค่นหัวเราะออกมา ฉันคบกับพี่บอลมาโดยราบรื่น ไม่มีอะไรมากวนใจนอกจากสายตาพี่ค่าย จนกระทั้ง ฉันขึ้นมัธยมปีที่สี่ พี่บอล พี่ค่าย ขึ้นมัธยมปี่ที่หก

ช่วงปิดเทอม ฉันกับพี่บอลได้เจอกันบ่อยๆ พี่บอลพาฉันไปที่บ้าน บ้านของเขาทำธุรกิจส่วนตัว ซึ่งมีฐานะที่ร่ำรวยเลยแหละ พ่อแม่ของพี่บอลใจดีมาก เปิดเทอม ฉันออกจากชมรมวอลเลย์บอล แล้วมาเข้าชมรม ประชาสัมพันธ์ เพราะเป็นคนที่ชอบอ่าน และสื่อสารข่าวให้ทุกคนฟัง ส่วนพี่บอลหันไปเข้าชมรมฟุตบอลกับพี่ค่าย พี่บอลเล่นบอลเก่งมากพอ ๆ กับพี่ค่าย เขาทั้งคู่ก็ได้เป็นนักกีฬาฟุตบอลของโรงเรียนเวลาพวกเขาฝึกซ้อม ฉันก็จะต้องไปนั่งข้างๆสนาม เตรียมน้ำดื่มผ้าเย็นให้เขา เข่นเดียวกับพี่ค่ายที่มีน้องกิ๊ฟคอยดูแล ช่วงนั้นนางก็มาญาติดีกับฉัน เพราะรู้ว่าฉันมีแฟนแล้วและไม่คิดจะแย่งแฟนนางแน่นอน แต่ความสุขมันก็หมดลงเมื่อ...

ฉันนั่งอยู่ที่ม้าหินอ่อนหน้าโรงเรียนที่เดิมตำแหน่งเดิม อยู่ ๆ ก็มีรุ่นพี่ ม.6 และน่าจะอยู่ห้องเดียวกับ พี่บอลและพี่ค่าย เดินมาหาฉัน

" เฟชใช่ไหม " เธอถาม

" ใช่ค่ะ " ฉันตอบ

" พี่ชื่อจินะ เป็นรุ่นพี่ของเธอ และเป็นเมียบอล " สิ้นคำพูด เหมือนฟ้าผ่าลงบนกะบาล หน้าฉันชาไม่หมด มือชา แต่ใจสั่น

" เป็น....เมีย " ฉันย้ำคำ

" ใช่ พี่เป็นเมียบอล เลิกยุ่งกับบอลได้แล้ว " หน้าชาเสมือนถูกตบเข้าสองครั้งในคราเดียว

" พี่พูดอะไรเนี่ย เฟชเป็นแฟนพี่บอล ใคร ๆ ก็รู้ " ปรายพูด แต่ตัวฉันยังคงนิ่งอย่างกับถูกมนต์สาป

" แฟน แค่แฟน แต่พี่เป็นเมีย เราได้กันแล้ว " พี่จิพูด น้ำตาของฉันเริ่มคลอเบ้า

" จิ เธอพูดอะไร ไหนว่าตกลงกันแล้ว " เสียงพี่บอลดังเข้ามา

" ตกลงอะไร เราเป็นผัวเมียกันแล้วนะ จะให้จิ ทนให้บอลคบกับเด็กนี้อยู่หรอ " พี่จิสวน ตอนนี้ความรู้สึกฉันดังว่าอยู่ในที่มืดมิด มองอะไรไม่เห็น ได้ยินแต่เสียง ฉันอยากจะออกไปจากตรงนี้มากเพื่อไปหาแสงสว่าง ฉันลุกขึ้นแล้วจะวิ่งออกมา ทว่ามือพี่บอลดึงแขนฉันไว้

" เฟช ฟังพี่ก่อน " พี่บอลพูด

" ปล่อยเฟช " ฉันสะบัดมือออกอย่างแรงแล้วรีบวิ่งออกมา ได้แต่ยินเสียงพี่บอลเรียกฉัน และมีเสียงพี่จิพูด

" ถ้าบอลตามมันไป จิจะเอาเรื่องที่เรามีอะไรกันไปบอก พ่อกับแม่ของบอล "

" เฟช ๆ " เสียงปรายและฝีเท้าที่วิ่งตามฉันมา ฉันวิ่งออกมาอย่างไวที่สุด วิ่งก้มหน้าน้ำตาที่คลอ กลายเป็นหยดไหลลงมาอาบแก้ม ปลั่ก ! ฉันวิ่งชนกับผู้ชายคนหนึ่งแล้วล้มลง

" พี่ค่าย " ฉันแหงนมองขึ้นไปก่อนที่จะอุทานขึ้น แล้วรีบปาดน้ำตาที่แก้ม

" เป็นอะไร ?" พี่ค่ายพูดเสียงเรียบนิ่ง...

#นักรบมักมีบาดแผลเฟชสู้ๆ