ตอนที่ 2 เพราะเป็นเธอ

ตอนที่ 2

เพราะเป็นเธอ

เฌอมณีทำท่าว่าจะไม่ยอมกลับไปหลังจากที่กินข้าวเสร็จ ชลากรทำงานแบบไม่สบายใจ ขาดความเป็นส่วนตัวที่มีคนมานั่งเฝ้าเขาแบบนี้ แต่ก็คิดแผนไม่ออกว่าต้องทำอย่างไรดี ถึงจะทำให้คู่หมั้นของเขากลับไป

ประตูห้องทำงานของประธานบริษัทเปิดออก ตรีญาภาเดินเข้ามาพร้อมแฟ้มเอกสาร เธอยื่นแฟ้มให้เจ้านายและทำท่าให้เขารีบเปิดอ่าน

“ช่วยทำตามแผนด้วยค่ะ” ชายหนุ่มอ่านในใจ

“อีกห้านาทีนะคะ คุณชลากรต้องเข้าประชุมเรื่องการเงินของเดือนที่แล้วที่ผลกำไรลดน้อยลง ส่วนอาหารเย็นทางฝ่ายบุคคลเตรียมไว้ให้แล้วค่ะ”

เลขาสาวเดินออกจากห้องไปเมื่อเธอได้พูดเปิดทางให้เจ้านายเรียบร้อยแล้ว

“เฌอคุณรอผมถึงประมาณสามทุ่มไหวไหม แต่..เอาจริง ๆ ผมก็ไม่กล้ารับปากว่าสามทุ่มจะประชุมเสร็จ ”

หญิงสาวลุกขึ้นจากโซฟาด้วยท่าทางที่หงุดหงิดเพราะเธอตั้งใจจะชวนคู่หมั้นไปหาอาหารมื้อค่ำที่บรรยากาศดี ๆ กินเสียหน่อย

“เฌอกลับก่อนแล้วกัน คงไม่หิ้วท้องรอจนดึกหรอกค่ะเพิ่งจะเคยเห็นบริษัทที่นี่แหละที่ประชุมกันจนดึกและหวังว่าคงไม่พา แม่เลขาคนสวยไปประชุมต่อที่อื่นนะคะ”

ชลากรถอนหายใจที่ในที่สุดเขาก็ได้ความเป็นส่วนตัวกลับมาอีกครั้ง ชายหนุ่มกดโทรศัพท์ภายในเรียกเลขาสาวให้เข้ามาหาที่ห้องทำงาน

“ตรีเข้ามาหน่อย”

ประตูเปิดออกตรีญาภาส่งยิ้มกึ่งหัวเราให้กับเจ้านาย ที่สุดท้ายแผนของเธอก็สำเร็จ

“ร้ายใช่เล่นเลยนะเลขาผม ไปเอาวิธีการนี้มาจากไหนสงสัยจะชอบดูละครมากไปแต่ก็ขอบคุณนะที่ทำให้ผมได้ทำงานอย่าง มีสมาธิสักที”

ตรีญาภามองหน้าเจ้านายเพื่อแสดงคำถามว่าเขาเรียกเธอมาด้วยเรื่องแค่นี้เองเหรอ

“เรียกตรีมาเพราะแค่เรื่องคุณเฌอมณีเหรอคะ”

“เปล่า...วันนี้ผมจะให้ตรีทำแฟ้มแรกให้เสร็จผมจะเอาไปอ่านที่บ้าน ตรีช่วยโทรศัพท์ไปสั่งร้านข้าวแกงใต้ให้ผมหน่อยและก็เข้ามากินอาหารเย็นด้วยกันในห้องนี้ ผมรู้ว่าตอนนี้แฟ้มแรกยังไม่ถึงครึ่งทางแต่ใจเย็น ๆ เพราะพ้นแฟ้มนี้ไปแฟ้มอื่นคุณก็แค่ตามเก็บข้อมูลมาสรุป”

ตรีญาภาทำตามคำสั่งของเจ้านายทันทีเพราะร้านอาหารใต้ที่ชลากรชอบ ถ้าเย็นก็จะขายหมดเสียก่อน หญิงสาวจึงรีบโทรศัพท์ไปสั่งและให้คนขับรถของบริษัทออกไปเอามา

วันนี้งานที่เลขาสาวต้องรับผิดชอบเป็นเรื่องเกี่ยวกับตัวเลขและเป็นความลับของบริษัท แต่คือความจริงบริษัทห้ามพนักงานทุกฝ่ายเอาข้อมูลหรืองานของบริษัทกลับไปทำที่บ้านเด็ดขาด

ทั้งสองคนทำงานจนเกือบหกโมงเย็นชลากรจึงเรียกให้เลขาสาวมาจัดโต๊ะทำงานของเขาให้กลายเป็นโต๊ะสำหรับอาหารมื้อเย็นวันนี้

“ตรีทำไมผักเยอะจัง แม่ค้าเขาให้ประชดหรือเปล่า”

ชลากรถามด้วยความตกใจเพราะปกติเขาเป็นคนไม่กินผักเจ้าของร้านก็จะรู้ก็จะไม่เคยให้ผักเยอะแต่ครั้งนี้มาเต็มจานเลย

“ตรีกำลังอยู่ในช่วงลดความอ้วนก็เลยขอซื้อผักเขาเพิ่ม จะไว้กินแทนข้าวค่ะ”

“อย่างตรีเรียกอ้วนแล้วพี่น้อยฝ่ายบุคคลจะเรียกว่าอะไร”

ชายหนุ่มหัวเราะเหมือนคิดถึงภาพพี่น้อยเจ้าหน้าที่ ถ่ายเอกสารของฝ่ายบุคคลที่หนักเกินร้อยกิโลกรัมแต่ถ้าใครไปทักว่าแกอ้วนมีหวังได้โดนด่ากลับ

“คุณกรพูดจาไม่น่ารักเลยถ้าพี่เขามาได้ยิน เธอจะเสียใจเอานะคะ”

สองคนทั้งเจ้านายและลูกน้องชอบกินอาหารใต้มาก ตอนแรกตรีกินอาหารใต้ไม่เป็นเพราะไม่เคยลองและพื้นเพจริง ๆ เธอเป็นคนภาคเหนือ จนได้มาฝึกงานที่นี่ ชลากรชอบสั่งอาหารใต้มาเลี้ยงพนักงานจนเธอกลายเป็นคนชอบไปเลย

“ถึงไหนแล้วงาน เดี๋ยวจะมืดจะดึกแต่จะไม่เสร็จก็ไม่ได้ เพราะผมต้องศึกษาอีกตั้งหลายแฟ้มและไหนจะงานที่ต้องเร่งทำไว้เพราะเราจะไม่อยู่กันตั้งหลายวัน”

“ตอนนี้เสร็จแล้วค่ะในเรื่องของข้อมูล เหลือสรุปแต่ละหน้าแล้วเอามาทำเป็นกราฟเปรียบเทียบเพื่อให้เห็นภาพชัดเจน ไม่น่าจะเกินสองทุ่มค่ะ”

สองทุ่มแล้ว เอกสารบนโต๊ะทำงานของชลากรเสร็จเรียบร้อยเขาจึงเดินออกไปหาเลขาเพื่อดูว่างานที่เขาสั่งให้เสร็จวันนี้ถึงไหนแล้ว

“เอ้า ! คุณกรจะกลับแล้วเหรอคะ คือตอนแรกเสร็จแล้วแต่ดันเจอว่ามีการพิมพ์ยอดซ้ำทำให้ผิดไปหมด ตอนนี้ตรีกำลังไล่แก้และส่งเรื่องเข้าการเงินเพื่อให้พรุ่งนี้เขาแก้ในบัญชีด้วย ขออีกครึ่งชั่วโมงนะคะ”

ชายหนุ่มเริ่มลังเลรู้สึกผิดเพราะตอนนี้สองทุ่มกว่าแล้ว กว่าตรีจะนั่งรถโดยสารประจำทางถึงคอนโดก็คงดึกมาก

“เอาแบบนี้ถ้าอีกครึ่งชั่วโมงไม่เสร็จผมก็ไม่เอาแล้ว สงสารเธอจะเหนื่อยเอา ทั้งวันเลยไม่ได้หยุด”

พูดจบเจ้านายก็ทำหน้าเคร่งขรึมกลับเขาไปรอในห้อง จนสองทุ่มครึ่งเขาก็เดินออกมาอีกครั้งพร้อมกับกระเป๋าเอกสารที่แสดงให้รู้ว่าเขาจะกลับแล้ว

“เสร็จเรียบร้อยพอดีเลยค่ะ” หญิงสาวส่งยิ้มอย่างโล่งใจ

ชลากรรับงานจากลูกน้องและรีบพากันเดินไปยังที่จอดรถที่อยู่ด้านหลังของบริษัท

“ผมไปส่งตรีที่คอนโดเลยนะ ไม่ส่งแค่ป้ายรถประจำทางแล้ว อย่าดื้อด้วยไม่อย่างนั้นจะหักเงินเดือน อย่าทำให้ผมต้องเป็นห่วง”

คนพูดคิดอะไรไหมตรีญาภาไม่รู้แต่คำว่าเป็นห่วงทำเอาเลขาสาวที่แอบหลงรักเจ้านายอยากจะกระโดหอมแก้มคนพูดจะแย่

“ตรีรู้ไหมทำไมเธอถึงได้ทำงานต่อที่นี่ในฐานะเลขาของผมหลังจากฝึกงานจบ”

“ไม่ทราบค่ะ” หญิงสาวตอบตามจริง

ชลากรหันมาสบตาหญิงสาวที่นั่งข้างเว้นจังหวะก่อนที่จะพูดต่อเพราะเป็นช่วงรถติดไฟแดงพอดี

“ก็เพราะว่าเป็นตรี ถ้าเป็นคนอื่นผมก็ไม่เอา”

ประโยคเพียงสั้น ๆ ทำเอาคนฟังหูแดงหน้าแดงสองมือกำกระโปรงไว้แน่นรีบหันหน้าไปทางหน้าต่างของรถด้วยความอาย

เกือบครึ่งชั่วโมงรถยนต์คันหรูก็เลี้ยวเข้ามาในคอนโดของเลขาสาวที่เอาแต่นั่งเงียบมาตลอดทาง

“ขอบคุณนะคะที่มาส่งตรี”

หญิงสาวยกมือไหว้และเปิดประตูรถแต่ยังไม่ทันจะก้าวขาลงก็ถูกมือหนาจับแขนไว้ก่อน

“เจ้านายมาส่งถึงที่แค่ขอบคุณ ไม่คิดจะชวนขึ้นไปกินน้ำกินท่าข้างบนบ้างใช่ไหม สงสัยจะมีหนุ่ม ๆ ซ่อนอยู่”

“ไม่มีค่ะ ไม่มี ถ้าคุณกรจะขึ้นไปก็เชิญเลยค่ะ ตรีไม่ได้มีใครซ่อนอยู่จริง ๆ ”

เลขาสาวด้วยความที่ยังอายุไม่มากประสบการณ์น้อยหลงกลซาตานหล่อเจ้าเล่ห์อย่างชลากรเสียแล้ว