ใจเต้น

ตอนที่5 ใจเต้นแรง

           เจเลอร์ยกยิ้มใส่หน้าจอสมาร์ทโฟนเมื่อเห็นเพื่อนถูกแอบถ่ายลงเพจดังที่มีคนกดไลก์มากหลักแสนคน นึกขำที่เห็นเพื่อนลงทุนฝืนเข้าร้านไอศกรีมทั้งที่ไม่ใช่ตัวตนของมันเอาซะเลย

           “ยิ้มอะไรคนเดียวคะ”

           “เปล่า” เจเลอร์ปิดหน้าจอสมาร์ทโฟนทันทีที่โดนสวมกอดรอบเอวสอบ ก่อนจะอัดกลิ่นบุหรี่ที่คีบมันไว้ในมือเข้าปอดและพ่นมันออกมาแม้จะอยู่ในห้องของหญิงสาว พระแพงยอมทิ้งการเรียนเพื่อที่จะได้อยู่กับเขา แต่ถามว่าซึ้งใจกับสิ่งที่เธอทำหรือเปล่า...ก็ไม่

           “สูบอีกแล้วนะคะ”

           “อย่ากอด ไม่ชอบ”

           “ขอโทษค่ะ”      หญิงสาวคลายอ้อมกอดแววตาเศร้า เธอทำอะไรกับร่างกายเขาไม่ได้เลยหากว่าไม่ได้อยู่บนเตียงที่สอดใส่กันอยู่ หวงเนื้อ หวงตัว ผิดกับตอนนั้นราวกับคนละคน

           เจเลอร์ก้มเก็บเสื้อช็อปที่ตกลงอยู่ข้างเตียงขึ้นมาสวมก่อนจะเดินเข้าไปสำรวจความเรียบร้อยของตัวเองในห้องน้ำว่าพระแพงไม่ได้เล่นแผลง ๆ ทิ้งร่องรอยอะไรบนเนื้อตัว

           “จะไปแล้วเหรอคะ แพงสั่งอาหารมาเยอะเลย”

           “อืม”    เขาตอบสั้น ๆ ไม่สนว่าเธอจะจัดการกับอาหารที่สั่งมาเผื่ออย่างไร เพราะเขาไม่ได้บอกให้เธอทำแบบนั้น

ติ๊ง

           เมื่อประตูลิฟต์เปิดออกที่ชั้นล่างสุดเขาก็เจอกับหญิงสาวที่ไม่คิดว่าจะเจอเธอที่นี่ กับอีกคนที่น่าจะเป็นเพื่อนกัน แววตาของอชิรญามองที่ลำคอของเขาก่อนจะก้มหน้าเหมือนเก็บซ่อนบางความรู้สึก

           “สะ..สวัสดีค่ะ”  แสนดียกมือไหว้ตามอย่างงง ๆ แต่เห็นเพื่อนทำก็เลยทำตาม

           “เธออยู่ที่นี่เหรอ”

           “ค่ะ พี่ก็อยู่ที่นี่เหรอคะ”   คนตัวสูงนิ่งไม่ตอบคำถาม อชิรญาจึงแก้เก้อด้วยการดึงแสนดีเข้าไปในลิฟต์ที่เขาเพิ่งออกและกดเลขชั้นที่ 15 ทันที

           “เป็นอะไรเนี่ย”

           “รู้สึกหน้าแตกอะแสน ถามแล้วเขาไม่ตอบ”

           “เขาอาจจะคิดคำตอบอยู่ ว่าแต่รู้จักเขาเหรอเราไม่คุ้นหน้าเลย”        อชิรญาเผลอเม้มปากเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่เขาพยายามทำให้ผู้หญิงคนนั้นขอโทษเธอ รอยสักไม้กางเขนที่ลำคอนั้นฉายชัดในสมองมาทั้งคืน วันนี้เธอได้เห็นมันอีกแล้ว

           “อ๊ะอาย”

           “ฮ๊ะ”

           “เธอก็ยังไม่ตอบคำถามฉันเลย ต้องรู้สึกหน้าแตกเหมือนกันป้ะ?”      แสนดีรู้สึกเหมือนกำลังพูดคนเดียวเพราะเพื่อนของเธอนั้นเหม่ออีกแล้ว

           “อ๊ะอาย!”

           “แสนดี! เสียงดังทำไมเนี่ย”

           “เห้ย! ช่วงนี้เธอฮ็อตในวิศวะฯเหรอ ที่ร้านไอติมก็หนุ่มวิศวะฯ”

           “ฮ็อตอะไรเล่า พี่เขายังไม่ได้อะไรเลย”

           “ฮั่นแน่ แสดงว่าชอบคนเมื่อกี้แน่นอนเพราะพี่ไมค์นั่นเขาบอกแล้วว่าจะจีบเธอ”          อชิรญาก้มหน้าซ่อนความเขินอายเอาไว้ ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเธอแอบใจเต้นแรงกว่าที่อยู่ในร้านไอศกรีมทั้งที่เขาพูดด้วยแค่ไม่กี่คำ

ติ๊ง

           “เราเพิ่งเจอเขาครั้งแรกเมื่อวานเองนะแสน ที่เล่าให้ฟังว่าถูกชนจนแป้งพัฟเราแตกไง”

           “งู้ยย ไม่แปลกหรอกถ้าเธอจะชอบ ความประทับใจแรกพบไง เขาปกป้องเธอ และเธอก็รู้สึกปลอดภัย”  พูดจบแสนดีก็หมุนตัวเหมือนเจ้าหญิงที่สวมกระโปรงฟูฟ่อง ทำให้อชิรญาหลุดยิ้มที่เป็นเสน่ห์ของเธอออกมา

           “ถ้าเขาจีบล่ะ”

           “ไม่จีบหรอกน่า”

           “ทำไมต้องเขินจนหน้าแดงด้วยล่ะ หรือว่าเพื่อนของฉันจะแพ้ผู้ชายมีไม้กางเขนกันน้า”

แอด...

           “เพ้อเจ้อน่ะแสน”

ปึง!     

           เมื่อประตูปิดลงแผ่นหลังบางก็พิงมันด้วยอาการที่ปั่นป่วน ทำไมกับคนนี้เธอรู้สึก? ก็แค่คนที่เคยเจอเหมือนคนอื่นๆ

ติ๊ง

           ทันทีที่สมาร์ทโฟนในกระเป๋าสะพายมีแจ้งเตือนอชิรญาก็รีบเอามันออกมาเปิดหน้าจอคล้ายกำลังรออย่างใจจดจ่อ แต่เมื่อเห็นว่ามันเป็นแจ้งเตือนจากเจเลอร์หัวใจก็สั่นรัวอย่างควบคุมไม่อยู่ ถึงเขาจะส่งมาเพียงจอจานตัวเดียว และตามด้วยอีกข้อความตามมาติด ๆ

           “จ”

“ส่งผิด”

           “โหย... ใจเต้นแรงไปแล้วเนี่ย”   หญิงสาวยิ้มเขินให้ตัวเอง ก่อนจะพาร่างเพรียวบางไปนอนฟุบบนเตียงนอนสีลูกพีช ‘เขาเพิ่มเพื่อนเธอมาทำไม แล้วกับพี่ไมค์เขาเป็นเพื่อนกันหรือเปล่า’ ด้วยความสงสัยอชิรญาจึงค้นหาเขาจากเพียงชื่อเจเลอร์เท่นั้น และมันก็เหมือนงมเข็มในทะเลเมื่อมีแอคเคาต์ที่ชื่อเจเลอร์มากกว่าร้อย

           “เฮ้อ...เป็นเอามากนะอ๊ะอาย เพิ่งเจอเขาสองครั้งเองทำไมต้องสืบเรื่องเขาขนาดนี้เนี่ย”

.....

           เสียงเพลงในผับชื่อดังลั่นกระหึ่มแต่ไม่ได้รบกวนพวกเขาที่นั่งอยู่ในห้องวีไอพีที่ทำขึ้นส่วนตัว เจเลอร์ ไมเคิล และแม็กซ์เวลร่วมหุ้นกันจนได้สถานบันเทิงที่ชื่อ X-Burn ที่เผาเงินนักท่องราตรีเป็นว่าเล่น

           “มึงเห็นเพจลงรูปไอ้ไมค์เข้าร้านไอติมมั้ย ตลกฉิบหาย”แม็กซ์เวลพูดถึงอีกคนที่ยังมาไม่ถึง 

           “เพื่อนมึงมันจริงจังขนาดนั้นเลย”

           “มึงไม่กลัวแพ้มันเหรอไอ้เจเลอร์ เป็นขี้ข้ามันหนึ่งปีเลยนะ”

           “...”      พูดถึงสิ่งที่ต้องเจอหากแพ้ขึ้นมากลับทำให้เจเลอร์ว้าวุ่นในใจ เขาอยากได้รถคันนั้นแล้วก็ไม่อยากแพ้

           “ไอ้ไมค์มันก็ไม่ใช่เล่น ๆ นะเว้ย”

           “กูไม่แพ้อยู่แล้ว”

           “ฮ่า ๆ ๆ พูดคำเดียวกันเป๊ะ สมแล้วที่เป็นเพื่อนเหี้ยกันมานาน”         ขณะที่เจเลอร์กำลังใช้ความคิดไมเคิลก็มาถึง และนั่งลงข้าง ๆ แม็กซ์เวลยกแก้วขึ้นดื่มไม่สนว่าแก้วนั้นเป็นของใคร

           “แก้วกู! ไม่เอาใหม่วะ”

           “ช่างแม่ง กูไม่ถือ”

           “แค่แก้วเหล้าได้นะเว้ย แต่ผู้หญิงห้ามนะ” จบคำพูดของแม็กซ์เวล เจเลอร์กับไมเคิลก็จ้องตากันอัตโนมัติ ก่อนจะต่างฝ่ายต่างแสยะยิ้มใส่กัน