ตอนที่ 4 ทวงคืน

“ มีนมีผ่าตัดค่ะ ประมาณ4-6ชม. พี่รามิลกลับก่อนนะคะ มีนฝากดูความเรียบร้อยภายในงานด้วย”

“ เป็นหมองานยุ่งขนาดที่ไม่มีเวลาเลยหรอ ?”

“ มันเป็นหน้าที่ของมีนค่ะ”

“ จุ้บก่อนแล้วจะยอมกลับ”

“ พี่รามิล เราไม่ใช่แฟนกันนะคะ”

“ งั้นฉันก็จะยืนรอเธออยู่ตรงนี้”

มีนาเดินเข้าไปหอมแก้มชายหนุ่มฟอดใหญ่ เป็นจังหวะเดียวกันที่หมอเบสเปิดเข้ามา

“หมอมีน”

หมอเบส ยกมือป้องปากทันที ที่เห็นเพื่อนสนิทกำลังหอมแก้มชายหนุ่มอีกคนอยู่ มีนารีบผละตัวออกทันที ก่อนที่รามิลจะกระตุกยิ้มอย่างพอใจ พร้อมกับก้มลงไปจุ้บริมฝีปากของคุณหมอสาวเบาๆ ทำเอาคุณหมอสูติที่มาใหม่ เริ่มมีท่าทีเขินอาย ก่อนที่มาเฟียหนุ่มจะเดินย่างกายออกไปทันที มีนาเริ่มมีท่าทีเลิ่กลั่กทันทีที่เพื่อนมองมา

“ ไหนว่าไม่ได้คิดอะไรไงคะ”

“ก็ไม่ได้คิด”

“ แล้วทำไมถึงมายืนหอมแก้มเขาได้ หมอมีนถ้ารู้สึกกับเขา ก็ทำตามหัวใจตัวเองเถอะนะคะ หมอว่าหมอมีนควรลืมอดีตได้แล้ว”

“ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะคะ หมอเบส แต่สำหรับมีน ตอนนี้มันก็ดีอยู่แล้ว”มีนาเอ่ยขึ้นก่อนจะตัวออกจากห้องทันที หมอเบสก็มองตามร่างคุณหมอสาวที่แสนจะปากแข็ง ก่อนจะเดินตามออกไป

ห้าชั่วโมงผ่าน...

มีนาเดินออกมาจากห้องผ่าตัดด้วยท่าทีเร่งรีบ ก่อนจะหยิบกระเป๋าราคาแพงและออกจากโรงพยาบาลทันที

ตุ้บพลั้วะ!!

อึก!

โอ้ยยยย !!

มีนาเดินชนเข้าร่างกายหนุ่มคนหนึ่ง ซึ่งมองด้วยตาเปล่าก็รู้ว่าเขาคือมาเฟีย เพราะเธออยู่กับมาเฟียตั้งแต่เด็กทำไมจะดูไม่ออก

“ ขอโทษค่ะ”

“เป็นXXXไรเดินไม่ดูวะ”

ล็อคเกอร์ เอ่ยขึ้นก่อนเงยขึ้นมองหน้าคุณหมอสาวที่ยืนรู้สึกผิดอยู่

“ คุณเลือดออกหนิ”

มีนนารีบเข้าไปพยุงร่างชายหนุ่มทันที ด้วย สัณชาติญาณความเป็นหมอเห็นคนเจ็บจึงรีบเข้าไปช่วย

“ สวย...สวยมาก”

ล็อกเกอร์เอ่ยขึ้นก่อนจะจ้องมองใบหน้าจิ้มลิ้มของหญิงสาวไม่ละสายตา

มีนาพามาเฟียหนุ่มเข้ามาให้ห้องทำแผลทันที ก่อนจะเปิดเสื้อเพื่อดูแผล

“ แผลเหมือนโดนมีดเลย”

มีนาลูบไปที่แผลเบาๆ โดยชายหนุ่มก็ไม่ได้ห้ามเธอหรือแสดงท่าทีเจ็บปวดออกมา

“ อาจจะต้องเย็บแผลนะคะ”

มีนาเอ่ยขึ้นก่อนจะสบตากับชายหนุ่มชัดๆ โดยล็อคเกอร์ก็ยังคงสบตากับหญิงสาวอยู่แบบนั้น

“ คุณต้องเย็บแผลนะคะ”

“คุณหมอชื่ออะไรคะ”

มีนาแสดงท่าทีมึนงงทันที เมื่อชายหนุ่มเอ่ยถามชื่อของเธอ

“ หมอมีนาค่ะ”

“รอหมอตรงนี้นะคะ”

มีนารีบเจรียมอุปกรณ์สำหรับทำแผลเรียบร้อย ก่อนจะตั้งใจเย็บแผลให้ชายหนุ่มด้วยความตั้งใจ นั่นทำให้ชายหนุ่มเริ่มหลงใหลในความสวยงสมข้างหน้า จนอยากได้เธอมาครอบครอง

“ เป็นหมอยุ่งมาก คงยังไม่มีแฟนใช่ไหม”

“ มาเฟียเองก็เหมือนกันใช่ไหมคะ”

มีนาแกล้งถามกลับออกไป มีนาไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่น เธอฉลาดและทันเล่ห์เหลี่ยมคน

“ รู้เหรอครับว่าผมเป็นมาเฟีย”

“ ก็ดูไม่ยาก มีผู้ชายเดินตามสองคน ไม่มาเฟีย ก็นายก แบบคุณไม่น่าจะเป็นนายกได้”

“ คุณหมอน่ารักจังเลยครับ”

“หมอขอไม่ค้านนะคะ คนไข้หลายคนก็พูดแบบนั้น”

มีนาเอ่ยขึ้นก่อนจะส่งยิ้มไปให้ชายหนุ่ม

“เสร็จเรียบร้อยแล้วค่ะ อย่าให้แผลโดนน้ำนะคะ ล้างแผลทุกวันด้วยค่ะ”

“มาล้างที่โรงพยาบาลได้ไหมคะ”

“ ล้างที่บ้านเองก็ได้ค่ะ ไม่เห็นต้องมาถึงโรงพยาบาลเลย”

“ อยากให้หมอล้างให้”

“ แค่ล้างแผล ไม่ต้องให้หมอล้างก็ได้ค่ะ”

“ อยากเจอหมอครับ อยากรู้จัก”

มีนาชะงักไปกับคำพูดตรงไปตรงมาของชายหนุ่ม ก่อนจะส่งยิ้มเป็นเชิงเข้าใจในความหมายนั้น

“ มาเฟียนี่อ่อยเรี่ยราดกันทุกคนรึป่าวคะ”

“เคยเจอมาเฟียมาก่อนเหรอครับ”

“ หมอธุระที่ต้องจัดการ หมอขอตัวก่อนนะคะ เดินเองได้ใช่ไหม”

“ หมอจะอุ้มผมไหมละครับ”

“ ไม่น่าไหวนะคะ”

มีนาเอ่ยขึ้นก่อนส่งยิ้มไปอีกครั้งและขอตัวเดินออกไปทันที ไม่รอให้ชายหนุ่มได้พูดอะไรมากกว่านั้น อยู่ ๆ เสียงโทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้น

ครืด...ครืดดด...

มีนาก้มมองโทรศัพท์มือถือในมือ ก่อนจะปรากฎเบอร์มาเฟียหนุ่มอย่างรามิล มีนาเดินตรงไปที่รถของชายหนุ่มทันทีก่อนจะเคาะกระจกเบาๆ

รามิลมองใบหน้าหญิงสาวขึ้น ก่อนจะหลบสายตาเพราะมีแผลพกช้ำบนใบหน้า เนื่องจากเขาและล็อคเกอร์เพิ่งมีเรื่องกันมาไม่นานมานี้ และเขาได้ใช้มีดแทงเข้าที่ชายหนุ่มอีกคน

“ มีนมาช้าเหรอคะ”

มีนาเอ่ยถามมาเฟียหนุ่มขึ้น ก่อนจะสบตาชายหนุ่มทันที รามิลไม่ตอบแต่เลือกที่จะขับรถออกมา ที่งานศพของพ่อแม่เธอ ในขณะติดไฟแดง มีนาเห็นถึงความผิดปกติของการปกปิดใบหน้าของชายหนุ่ม

“พี่รามิลไปมีเรื่องกับใครมาคะ”

รามิลถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่กับความขี้สงสัยของเธอมีนาจับใบหน้าชายหนุ่มหันมาสบตากัน ก่อนจะลูบแผลที่มุมปากเบาๆ

“เจอโจทย์เก่านิดหน่อย ไม่เป็นอะไรมาก”

“ค่ะ ไม่เป็นอะไรมากมีนลืมไปว่าพี่มันคนเหล็ก”

มีนาเอ่ยขึ้นด้วยท่าทีไม่สบอารมณ์ก่อนจะจิ้มลงไปที่แผลมุมปากของชายหนุ่มอย่างแรง

“ พอใจแล้วใช่ไหม”

“ ไม่เจ็บเหรอคะ”

“ เจ็บ แต่กลัวเธอโกรธมากกว่า”

“มาเฟีย ต่างกับนักเลงแค่รวยกว่าเหรอคะ”

รามิลเงียบไปทันที เมื่อมีนาเอ่ยถามถึงความเป็นมาเฟียของเขา

มีนาทำหน้ามุ้ยทันทีเมื่อไม่ได้รับคำตอบ และหันหน้าออกไปนอกหน้าต่างรถทันที

“ จะเป็นอะไร ยังไงฉันก็คือคนที่รักเธอ

มีนาเริ่มมีใบหน้าขึ้นสีแดงระเรือ

“มาเฟียนี่อ่อยเรี่ยราดทุกคนจริงๆ

“ หมายความว่าไง”

รามิลเอ่ยถามเมื่อมีนาเริ่มพูดจาเหมือนไปเจอมาเฟียมา และในประเทศไทยตอนนี้คงมีแค่เขาและอดีตเพื่อนอย่างล็อคเกอร์

“ มีนเย็บแผลให้มาเฟียมาค่ะ พี่รามิลรู้จักเขาไหมคะ เขาน่ากลัวมาก แต่เขาก็เจ้าเล่ห์มากเหมือนกัน เขาชอบพูดจาเหมือนพี่รามิลเลย”

รามิลขบกรามแน่น เมื่อรับรู้ว่ามีนานั้นเจอกับล็อคเกอร์และ และไม่มีทางที่ล็อคเกอร์จะไม่รู้สึกชอบมีนา เพราะมีนาน่ารักขนาดนี้

“พี่รามิล ไม่พอใจมีนเหรอคะ”

“ปล่าว”

มาเฟียหนุ่มขับรถออกมาด้วยความเร็วก่อนจะถึงพิธีจัดงานการจากไปของพ่อแม่เธอ

มีนาค่อยๆมองควันที่ลอยขึ้นเหนือฟ้า นั้นตอกย้ำได้ว่าพ่อและแม่ของเธอได้จากไปแล้ว

“ ไหนมันอยู่ไหน อีลูกเมียหลวง ฉันจะมาทวงสมบัตรให้ลูกฉัน”

เสียงผู้หญิงคนหนึ่งเอ่ยขึ้น ก่อนจะพุ่งตัวเข้ามาหามีนา

พรืบ!

อึก!โอ้ย!

มีนาเอ่ยร้องขึ้นเมื่อถูกกระชากอย่างแรง