Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
ตอนที่ 3 ขอให้เลิกรัก
มีนาเอ่ยขึ้นเพื่อกลบเกลื่อนความเขินอาย วันนี้เขาจูบเธอบ่อยไปแล้วนะ
“ ฉันจะไปอาบน้ำนอนก่อนได้เลย”
“ค่ะ เอ่อ พรุ่งนี้มีนมีผ่าตัดที่โรงบาล และต้องกลับไปจัดการงานศพให้เรียบร้อย พี่รามิลปลุกมีนด้วยนะคะ”
มีนาเริ่มมีท่าทีเลิ่กลั่ก เพราะกลัวชายหนุ่มจะจับได้ว่าเธออยากนอนบนตัวเขาเหมือนทุกครั้ง
“อืม”
หลังจากเอ่ยจบรามิลก็เดินเข้าไปจัดการตัวเองในห้องน้ำทันที ผ่านไปหลายนาที กว่าชายหนุ่มจะเดินออกมา มีนาแกล้งหลับตาพริ้มเพราะกลัวว่าจะโดนจับได้ว่ารอเขา มาเฟียหนุ่มก้มมองร่างคุณหมอคนสวยสักพักก่อนจะเดินออกไป
“ ไปไหนคะ”
รามิลกระตุกยิ้มทันที ที่หญิงสาวเอ่ยถาม ใครจะรู้จักมีนาดีเท่าเขา ในโลกนี้คงไม่มี
“ ฉันคิดว่าเธอหลับแล้วสะอีก”
“ตื่นแล้วค่ะ”
รามิลอยากจะหัวเราะออกมาให้ฟันร่วง คนอย่างมีนาหลับแล้วไม่มีทางที่เธอจะตื่นขึ้นมา เธอขี้เซากว่าอะไรสะอีก เมื่อเห็นว่าคนร่างบางเริ่มมีสีหน้าบึ้งตึงมาเฟียหนุ่มจึงหยัดกายนอนข้างๆร่างหญิงสาว โดยมีนาก็กอดผ้าห่มไว้แน่น บ่อยครั้งที่ทั้งสองนอนบนเตียงเดียวกันโดยที่รามิลไม่ล่วงเกินเธอนอกจากกอดและจูบ
มีนาเริ่มดีดดิ้นเมื่อชายหนุ่มไม่ยอมสวมกอดเธอเหมือนทุกครั้งที่เคย
“ลดแอร์หน่อยได้ไหมคะ มีนหนาว”
รามิลจัดตามคำขอให้หญิงสาวทันที ผ่านไปสักพักเหงื่อหญิงสาวค่อยๆพุดขึ้นตามใบหน้าเธอหันซ้ายขวาเมื่อเริ่มร้อน
“พี่รามิลแกล้งมีนหรอคะ มีนบอกว่าหนาวไม่ได้บอกให้ปิดแอร์”
รามิลกระตุกยิ้มให้กับท่าทีของหญิงสาวทันที
“ อยากให้ฉันกอด มันพูดยากตรงไหน”
มีนาเม้มริมฝีปากเข้าหากันทันทีเมื่อถูกจับได้
“ ไม่อยากกอด ก็ไม่ต้องกอดมีนไปให้คนอื่นกอดก็ได้”
พรืบบ. อื้ออออออ!!!
ริมฝีปากหนากระแทกเข้าหาร่างบางทันที เมื่อมีนาเริ่มพูดจาทำให้เขาไม่สบอารมณ์ มาเฟียหนุ่มบดขยี้ริมฝีปากอย่างหนักหน่วง ทำเอาคุณหมอสาวดวงตาเบิกกว้างให้กับรสจูบอันเร่าร้อน
“อี้อาอีน!! (พี่รามิล)”
มีนาเอ่ยร้องท้วงขึ้นเมื่อเริ่มขาดอากาศหายใจ ก่อนที่รามิลจะค่อยๆถอนริมฝีปากออกในเวลาต่อมา
“อย่าพูดแบบนั้นให้ฉันได้ยินอีก”
“ มีนาพยักเป็นเชิงเข้าใจ ก่อนจะก้มหนาซบบนแผงอกชายหนุ่ม”
“ ทำไมต้องรุนแรงขนาดนั้นด้วยมีนเจ็บ”
“อยากพูดไม่คิดเองทำไม”
รามิลเอ่ยขึ้นก่อนจะสวมกอดร่างหญิงสาวไว้แน่น พร้อมกับจูบลงขมับของเธอ
เธอไม่รู้ระหว่างเธอและรามิลเรียกว่าอะไร เธอรู้ว่ารามิลรักเธอ แต่เธอไม่อยากยอมรับความรู้สึกตัวเองว่าเธอเองก็รักเขาเหมือนกัน หากตกลงคบกับรามิลเธอจะกลายเป็นผู้หญิงสองใจที่จะเอาทั้งพี่และน้องรึป่าว ผู้คนจะมองเธอเป็นคนยังไง มีนาเกิดคำถามขึ้นมาในใจ ก่อนจะผล็อยหลับไปเพราะความเหนื่อยล้ามาตลอดทั้งวัน....
เช้าต่อมา...
“ มีน.. ได้เวลาแล้ว”
รามิลเอ่ยปลุกร่างหญิงสาวขึ้น ก่อนที่เธอจะค่อยๆปรับโฟกัส
“มีนต้องกลับบ้านค่ะ”
“ฉันให้คนไปเอาชุดเธอมาแล้ว”
“ขอบคุณค่ะ”
มีนาเอ่ยขอบคุณคนตรงหน้า ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อจัดการตัวเอง
มาเฟียหนุ่มจึงต่อสายหาลูกน้องทันที.....
( คาสิโนมีปัญหาอะไร)
( คุณล็อกเกอร์ ส่งตำรวจมาลงครับ แต่ผมจัดการเรียบร้อยแล้ว)
(ส่งคนไปปิดผับมัน ยัดยาให้มากที่สุด)
พลพลกลืนน้ำลายอึกใหญ่ รามิลไม่เคยปราณี แม้แต่อดีตเพื่อนรักอย่างล็อคเกอร์
(ผมว่าคุณล็อกเกอร์แค่ต้องการเล่นสงครามประสาท น่ะครับ)
( จัดการตามที่กูสั่ง ถ้ามีปัญหามาก ก็ส่งมันไปทัวร์นรก)
ในขณะที่มาเฟียหนุ่มกำลังสั่งงานลูกน้อง มีนาก็เดินออกมาได้ยินพอดี ก่อนที่เธอจะแสดงท่าทีไม่พอใจกับคำพูดของชายหนุ่มที่ได้ยิน
“ ออกมาตั้งแต่เมื่อไหร่”
“นานพอจะได้ยินจะอะไรเลวๆพวกนั้น”
รามิลขบกรามแน่นกำคำพูดประชดประชันของหญิงสาว
“หลบไปคะ”
มีนาเอ่ยขึ้นพร้อมกับสบตากับชายหนุ่มเมื่อตอนที่เขาเดินมาขวางร่างเธอเอาไว้ พร้อมกับส่งสายตาดุดันมาให้เธอ
“ ทำไมคะ โกรธเหรอ หรือจะส่งมีนไปทัวร์นรกอีกคน”
พยามเดินเลี่ยงไปอีกทางเพื่อระงับอารมณ์ตัวเองทันที เขารู้ว่ามีนาเกลียดการเป็นมาเฟียของเขา เพราะมีนาเคยขอให้เขาเลิกเป็นเมื่อหลายปีก่อน แต่รามิลเลิกไม่ได้ เพราะเส้นทางชีวิต เขาได้เลือกมันไว้ตั้งแต่แรกแล้ว
สองปีก่อน
“ ฉันชอบเธอ”
“ พี่เลิกเป็นมาเฟียได้ไหมละ ถ้าพี่เลิกได้มีนจะยอมคบกับพี่”
“ เธอไม่ได้รักฉันที่ฉันเป็นฉัน”
“ใช่ค่ะ มีนเกลียดมาเฟีย มีนเป็นหมอมีนต้องรักษาชีวิตคนไข้ แต่พี่รามิลเป็นมาเฟีย ที่ฆ่าคนเหมือนผักเหมือนปลา สำหรับมีนทุกชีวิตมีค่า แต่สำหรับมาเฟียอย่างพี่ มันไม่ใช่ เราสองคนมันเหมือนทางคู่ขนานค่ะ ไม่มีทางที่มาเฟียอย่างพี่จะเห็นค่าในชีวิตคน
“ ฉันเลิกเป็นมาเฟียไม่ได้”
“ฉันพี่คงต้องเลิกรักมีน... เพราะมีนก็รักมาเฟียไม่ได้เหมือนกัน”
“ฉันจะทำให้เธอรักฉันให้ได้ มีน....”
“ พยามเข้านะคะ”
รามิล นึกถึงเรื่องราวเมื่อสองปีก่อนที่เธอขอ ก่อนจะอัดควันบุหรี่เข้าเต็มปอดเพื่อให้หลั่งสารนิโคตินออกมาเพื่อบรรเทาความเครียด
มีนาหยิบกระเป่าสะพายข้างตัวเองออกมาก่อนที่ชายหนุ่มจะทิ้งบุหรี่ราคาแพง และเดินเข้าไปหาเธอ
“ มีนรีบค่ะ”
รามิลมองชุดเดรสที่หญิงสาวสวมใส่ก่อนจะขบกรามแน่น
“ ใส่ชุดอะไรของเธอ”
“ชุดมีนพี่ยุ่งอะไรด้วย”
“ไปเปลี่ยน”
“มีนรีบ! หลบไป”
รามิลถอนหายใจออกมาอย่างไม่สบอารมณ์ก่อนจะหยิบกุญแจรถตามเธอออกมา
@โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง
มีนาเดินลงจากรถด้วยท่าทีเร่งรีบก่อนจะหยิบstethoscope (หูฟังทางการแพทย์) มาพาดไว้ที่คอและเดินลงจากรถทันที รามิลเดินลงจากรถทันทีก่อนจะเดินตามร่างคุณหมอสาวลงไป เหล่าบรรดาคนไข้และเครือญาติต่างมองมีนาด้วยสายเดียว เธอสวยดั่งนางเอกนิยาย รามิลที่เห็นคนจ้องร่างบาง จึงเดินเข้าไปโอบไหล่หญิงสาวทันที ซึ่งมีนาก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ในความหึงหวงของชายหนุ่ม
“ ทำไมต้องใส่สั้นขนาดนี้วะ ไม่ชอบเลย”
“ หยุดพูดจาหยาบคายกับมีนนะ”
“ ก็หวงไงทำไมต้องใส่สั้น แล้วก็แต่งตัวสวยขนาดนี้”
มีนาเดินตรงไปที่ห้องทำงานของเธอทันที โดยไม่สนใจกับคำพูดของชายหนุ่ม
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
