ตอนที่ 2 ไม่มีสิทธิ์

“ อย่ามาดูถูกมีน.. อาชัชคือคุณอาของมีน คนที่มีนไม่ควรอยู่ใกล้คือพี่.”

มีนาเอ่ยขึ้นด้วยความเดือดดาล ก่อนที่มาเฟียหนุ่มจะลากเธอขึ้นรถ

“ พี่รามิล ปล่อยมีน”

“ หยุดดื้อมีน”

“ทำไมจะฆ่ามีน เหมือนที่ฆ่าศัตตรูพี่หรอ”

อื้อออ.... คำพูดสุดท้ายกลืนหายเข้าไปลำคอหญิงสาวทันที เมื่อชายหนุ่มบดขยี้ริมฝีปากเข้าหาเธออย่างแรง ราวกับจะลงโทษเธอ มีนาหลับตาพริ้มให้ชายหนุ่มดูดกลืนริมฝีปากเธอจนพอใจ

“ หยุดดื้อได้รึยัง”

มาเฟียหนุ่มค่อยๆถอนริมฝีปากออกและเอ่ยถามหญิงสาวขึ้น มีนาราวกับถูกสะกดจิต เธอนั่งนิ่งไม่ตอบคำถามชายหนุ่ม ราวกับหัวใจจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ เมื่อมันกระหน่ำเต้นให้กับการกระทำอุกอาจของชายหนุ่ม นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาจูบเธอ แต่เธอกลับใจเต้นแรงทุกครั้งที่เขาจูบเธอ เธอควรจะโกรธเขาสิ ไม่ใช่ใจสั่นแบบนี้

“ ต้องใช้วิธีนี้ใช้ไหมถึงจะยอมฟังกัน”

“มีนจะกลับบ้าน”

“ไม่ให้กลับ”

“พี่รามิล”

มีนาเอ่ยเรียกชื่อคนตรงหน้าขึ้น ก่อนจะทำหน้ามุ้ยเมื่อชายหนุ่มส่งสายตาดุดันมาให้เธอ

“ ทำไมชอบบังคับมีนอยู่เรื่อยเลย แล้วก็เลิกทำแบบนั้นกับมีนด้วย”

“ ทำไม กลัวตกหลุมรักฉันหรอ”

“ ไม่มีทาง!”

คำพูดเพียงสั้นๆแต่กลับทำใจแกร่งของมาเฟียหนุ่มกระตุกสั่นไหว รามิลขับรถออกไปทันทีที่หญิงสาวเอ่ยจบ มีนาเม้มริมฝีปากเข้าหากันด้วยความรู้สึกผิดที่เผลอพูดจาทำร้ายจิตใจชายหนุ่มออกไป มีนาลอบมองใบหน้าชายหนุ่มเป็นระยะ ก่อนจะชุกคิดได้ว่า เธอไม่ควรหวั่นไหวกับรามิลไปมากกว่านี้อีกแล้ว และก็ไม่ควรรู้สึกผิดกับคำพูดของตัวเองเมื่อกี้ด้วย ในเมื่อไม่มีใครคิดถึงความรู้สึกของเธอ เธอก็ไม่ควรคิดถึงความรู้สึกคนอื่น

“ทำไมต้องมาที่นี่คะ”

ที่จอดรถตรงหน้าซึ่งมีนาคุ้นชินกับมันเป็นอย่างดีเพราะชายหนุ่มมักพาเธอมาที่นี่บ่อยครั้ง

“ อยากอยู่ด้วย”

มีนาถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปมีหวังเธอแพ้ให้กับหัวใจตัวเองเป็นแน่ รามิลขับรถเข้ามาใน เพนท์เฮ้าส์สุดหรูใจกลางเมือง

“ พรุ่งนี้มีนมีงานที่โรงพยาบาลรบกวนพี่รามิลปลุกมีนด้วยนะคะ แล้วถ้าทำอะไรมีนนะ มีนจะหนีไปไกลๆ ไม่ให้พี่เจอมีนอีกเลย”

“ คิดว่าหนีฉันพ้น”

“ ทำไมคะ จะตายตามมีนเหรอ”

พรืบบบบ!! “อ๊ะ”

ร่างบางถูกเหวี่ยงลงที่นอนอย่างแรง ทำเอามีนาเกร็งไปทั่วร่างเมื่อชายหนุ่มส่งสายตาดุดันมาที่เธอ

“ มีนเจ็บนะ”

“ อย่าพูดจาแบบนั้นอีก ฉันไม่ชอบ”

มีนาทำมุ้ยทันที ที่โดนมาเฟียหนุ่มดุ ก่อนที่รามิลจะจูบลงบนริมฝีปากอวบอิ่มอย่างแผ่วเบา และปล่อยให้เธอเป็นอิสระ แม้ความในใจจะเต็มไปด้วยความโกรธแค้นพี่ชายเขา แต่ปฏิเสธไม่ได้เลยว่า มีนาเองก็แอบหวั่นไหวให้ชายหนุ่มแทบทุกครั้ง แม้จะพยามปฏิเสธหัวใจตัวเองมาตลอดสามปี ที่เขาตามจีบเธอเสมอมา

รามิลลุกเดินออกไปจากห้องทันที ก่อนที่ร่างบางจะเอ่ยถามขึ้น

“จะไปไหนคะ”

“ไปอาบน้ำเดี๋ยวฉันกลับมา”

“ค่ะ”

มีนาทำหน้าบูดบึ้งทันที ที่ชายหนุ่มเดินออกไปจากห้องนอน

“ ชิ จะไปหาคนอื่นละสิ ไหนบอกชอบเราหนักหนา”

มีนาสบถขึ้นกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะชุกคิดขึ้นได้ว่า เธอไม่ควรพูดอะไรแบบนั้นออกมา

“ เป็นบ้าไปแล้วเหรอมีน เขาไปไหนก็เรื่องของเขาสิ”

มีนาสะบัดความคิดออกจากหัว ก่อนจะเดินเข้าไปอาบน้ำชำระร่างกาย โดยไม่ลืมหยิบเสื้อยืดตัวโคร่ง และกางเกงขาสั้นชายหนุ่มเข้าไปด้วย

รามิลยืนสูบบุหรี่นอกระเบียงด้วยสายตาเรียบนิ่ง เมืองหลวงแสนกว้างใหญ่ ผู้คนต่างพลุ่งพลาน แต่สำหรับเขากลับมองไม่เห็นใครนอกจากมีนา...

รามิลเดินย่างเข้ามาในห้องน้ำทันที ก่อนจะปรากฏของมีนาเดินออกมาจากห้องน้ำพอดี

“ เป็นอะไร”

รามิลเอ่ยถามร่างหญิงสาวขึ้น เมื่อเห็นว่าเธอเริ่มมีสีหน้าบูดบึง”

“ไปไหนมาคะ”

“ อยากรู้”

“ไม่อยากรู้แล้วค่ะ จะไปหาใครก็เชิญ”

“ปากบอกไม่ชอบฉัน แต่หวงฉันยิ่งกว่าอะไร การกระทำเธอดูย้อนแย้งนะ”

มีนาเริ่มมีท่าทีเลิ่กลั่กทันที ที่ชายหนุ่มเอ่ยขึ้น

“ หลงตัวเอง”

มีนารีบวิ่งขึ้นไปบนที่นอนและคลุมโปงทันที

“ ลุกขึ้นมาเช็ดผม”

“มีนจะนอน”

“ จะลุกดีๆหรือจะให้ฉันเดินไป”

“เห้อออ บังคับตลอด”

มีนาถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะลุกขึ้นตามคำสั่งชายหนุ่ม ตั้งแต่เด็กจนโต รามิลคอยบังคับเธอทำนุ้นทำนี่ตลอด

“ลุกแล้วค่ะ”

รามิลอมยิ้มให้กับท่าทีเหนื่อยหน่ายของเธอ ก่อนจะเดินไปหยิบผ้าเช็ดผมไปเช็ดให้เธอ

มีนาค่อยๆเงยหน้าสบตากับชายหนุ่มช้าๆ รามิลชอบเช็ดหัวให้เธอตอนเด็กๆและเขาก็ทำแบบนั้นกับเธอมาตลอด รามิลที่รู้สึกว่าตัวเองถูกจ้องมอง จึงก้มลงมาสบตาหญิงสาว

“ มองทำไม”

“มาเฟียทำแบบนี้ทุกคนไหมคะ”

“ ไม่รู้สิ แต่เพื่อนของฉันมันไม่เคยทำให้ใคร นอกจากเมีย”

“ทำไมต้องทำดีกับมีน ทั้งที่มีนทำร้ายความรู้สึกพี่ขนาดนั้นคะ”

“เพราะฉันรักเธอ”

“ มีสักครั้งที่คิดจะเลิกรักมีนไหมคะ”

“ ไม่!”

คำตอบเพียงสั้นๆ ทำเอาใจบางของหญิงสาวกระหน่ำเต้นอย่างหนัก เธอไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมถึงชอบเปิดโอกาสให้ชายหนุ่มได้เข้ามาวิ่งเล่นในหัวใจเธอ

“ค่ะ”

ว่าจบมาเฟียหนุ่มก็ค่อยๆ เชยคางมนขึ้นก่อนจะประกบริมฝีปากแนบชิดลงมาดูดดึงริมฝีปากอวบอิ่มบอกเธอเบาๆ พร้อมกับสอดปลายลิ้นร้อนเข้าไปในโพรงปากของเธอควานหาความหวานนานนับหลายนาทีกว่าจะถอนจูบออก

“อื้อ.....เหม็นบุหรี่ค่ะ”