ตอนที่ 1 สูญเสีย

มีนาเดินย่างกร่ายออกจากตรงนั้นทันที โดยที่เลือกที่จะไม่ให้คำตอบกับชายหนุ่ม ตลอดสามปีที่ผ่านมา เธอรับรู้มาตลอดว่าอะไรหลายๆอย่าง ที่รามิลคอยจัดการให้เธอและส่งคนคอยดูแลเธออยู่ตลอด รามิลใช้เวลาบินกลับไทยเดือนละสี่ครั้ง การเดินทางของเขาไม่ใช่ธุระหรือความจำเป็นใดๆ เหตุผลเดียวที่เขามาไทย ก็เพราะเธอ ความใส่ใจเล็กๆน้อยๆของรามิลยังคงเสมอต้นเสมอปลายกับเธอเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยนไป เธอไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่จะไม่รู้สึกอะไรเลยกับการกระทำของมาเฟียหนุ่ม แต่ด้วยเหตุผลอะไรหลายๆอย่างบวกกับสิ่งที่พี่ชายของเขาได้ทำไว้กับเธอ

หลายคนอาจจะคิดว่า รามิลกับโลนวูฟคนละคนกัน แต่สำหรับเธอ การที่ไปยืนข้างรามิล ไม่ต่างจากการพาตัวเองไปอยู่ในจุดเดิม เธอโกรธในสิ่งที่โลนวูฟทำกับเธอ จนไม่สามารถมองเขาได้เหมือนเดิม ซึ่งความเจ็บปวดในครั้งนั้น

ทำให้เธอไม่กล้าเปิดใจให้กับรามิล แม้จะแอบหวั่นไหวกับการกระทำของมาเฟียหนุ่มอยู่บ้าง

“ อย่าเดินหนีฉัน”

“ ทำไมคะ จะชักปืนขึ้นมายิงมีนหรอ”

“เธอก็รู้ว่าฉันไม่มีทางทำแบบนั้น”

มีนามองใบหน้าชายหนุ่มด้วยความรู้สึกเดียวกัน เธอไม่อยากยอมรับว่าเธอหวั่นไหวให้กับความอบอุ่นของเขา

“ เลิกทำตัวเป็นผู้ชายที่แสนดีสักทีเถอะคะ เพราะอันที่จริงแล้ว พี่ก็คือมาเฟียใจร้ายที่ชอบทำร้ายคนอื่น”

“ แต่ฉันไม่มีวันทำร้ายเธอ”

มีนามองหน้าชายหนุ่มด้วยแววตาสั่นไหวไม่ต่างกัน มันคงดีกว่านี้ ถ้ารามิลไม่ใช่น้องชายของผู้ชายใจร้ายคนนั้น...

“มีนออกนานมากแล้ว ขอตัวนะคะ”

“มีน..”

เสียงรามิลเอ่ยเรียกชื่อหญิงสาวขึ้น ก่อนที่ชายหนุ่มอีกคนจะเดินย่างกายเข้ามา

“ มีน เดินมาหาอา”

น้ำเสียงนิ่งเรียบของชายหนุ่มอีกคนดังขึ้น

“ อาชัช”

มีนาเอ่ยเรียกชื่อคนมาใหม่ ก่อนจะมองหน้ารามิลด้วยความหวาดกลัว ชัชชัย มีศักดิ์เป็นอาไม่แท้ของหญิงสาว เพราะชายนั้นหนุ่มนั้นเป็นลูกติดของน้องสาวแม่เธอ ชัชชัยอายุไล่เลี่ยกับรามิล ซึ่งทั้งสองไม่ค่อยกินเส้นกันสักเท่าไหร่ บ่อยครั้งที่ขุนพลนั้นมักพยามใกล้ชิดกับมีนาเกินอาหลาน ซึ่งมีนาเองก็คิดว่าชัชชัยนั้นเอ็นดูเธอเหมือนหลานคนหนึ่ง แต่สำหรับชัชชัย มีนาคือผู้หญิงที่เขาหมายปอง ซึ่งเรื่องนี้รามิลรู้ดี และพยามสั่งห้ามมีนาไม่ให้ใกล้ชิดกับชัชชัย

“ มีน!”

รามิลเอ่ยเรียกคนร่างบางขึ้นเมื่อเห็นว่าเธอค่อยๆเดินย่างกรายเข้าไปหาชายหนุ่มอีกคน

รามิลกำหมัดในมือแน่นด้วยความโกรธเคือง แต่ทำได้เพียงยืนมองเธอค่อยๆเดินออกไปช้าๆ

“ นายครับ ยาล็อตนี้ไม่ผ่านการทดลองครับ ผู้หญิงที่ได้รับยาเข้าไป หัวใจล้มเหลวทุกคน”

“ สั่งมันลดขนาดยา”

“นายจะไม่ไปดูหน่อยเหรอครับ ผมว่านายควรไปจัดการเอง”

“ เป็นใครมาสั่งกู!”

รามิลเอ่ยขึ้นก่อนจะมองพลพลด้วยสายตาเรียบนิ่ง พลพลก้มหน้าลงทันที เจ้านายเขาให้ความสำคัญกับเธอมากเขารู้ แต่งานนี้ก็สำคัญมากเหมือนกัน

“งั้นผมคงต้องไปจัดการเอง ดูแลตัวเองด้วยนะครับ”

“กูไม่ตายง่ายๆหรอก”

พลพลเดินออกไปอีกทางทันที เมื่อเห็นว่าเจ้านายของเขาเริ่มไม่สบอารมณ์

ด้านมีนา...

เธอเดินย่างกรายเข้าในพิธีงานศพของพ่อแม่ด้วยใจที่ปวดหนึบให้กับการสูญเสียในครั้งนี้ ตำรวจบอกว่าสาเหตุการตายพ่อเธอนั้นไม่ปกติ สายเบรกรถพ่อถูกตัด และรถสิบแปดจงจอดแบบกะทันหันโดยไม่สาเหตุ ตำรวจจึงคิดว่าสาเหตุการตายของพ่อแม่เธอคือการถูกลอบฆ่า

“ มีน อาว่าเรากลับไปพักก่อนดีไหม”

เสียงชัชชัยเอ่ยขึ้น ทำให้มีนาพยักหน้าตกลงทันที

“ มีนฝากอาชัชดูแลความเรียบร้อยด้วยนะคะ”

ชัชชัยพยักหน้าเป็นเชิงตกลงทันที ก่อนที่มีนาจะเดินออกมาจากงาน

โดยไม่รู้ว่ามีสายตาหนึ่งคอยจับจ้องเธออยู่ตลอดเวลา รามิลนั่งมองร่างหญิงสาวอยู่ภายในรถคันหรู ก่อนจะเห็นว่ามีนาเดินออกมาจากงาน จึงลงไปกระชากร่างบางของหญิงสาวเข้าหาตัว

“ โอ้ยย!! พี่รามิล”

“ ใครให้เธอเดินไปกับมัน!”

“โอ้ย! ปล่อยมีนนะ มีนเจ็บ!”

แขนร่างบาง เต็มไปด้วยรอยบีบ เมื่อชายหนุ่มดึงร่างเธอเข้าหาด้วยอารมณ์เดือดดาลใจ

“ ฉันถาม! ฉันเคยบอกแล้วใช่ไหม ว่าให้อยู่ห่างๆมัน”

“ พี่รามิลมีนเจ็บ!”

มีนาเริ่มแสดงท่าทีเจ็บปวดเมื่อมาเฟียหนุ่มบีบแขนของเธอแรงขึ้น

“ อาชัชเขาเป็นอาของมีน ทำไมมีนจะอยู่ใกล้เขาไม่ได้ เลิกหวงมีนแบบไม่มีเหตุผลสักทีได้ไหม”

ตลอดสามปีที่ผ่านมาแทบไม่ดีชายใดได้เข้าใกล้เธอเพาะรามิลนั้นตามจัดการทุกคนที่มาวุ่นวายกับเธอสะหมด บางครั้งก็มาโวยวายใส่เธอราวกับหึงหวง ซึ่งข้อนั้นเธอรู้ดี รามิลหวงเธอเป็นที่หนึ่งแม้จะอยู่ไกลแสนไกลแค่ไหน รามิลก็คอยตามดูแลเธอเสมอ

“ มันไม่ได้มองเธอแค่หลานไงมีน หรือเธอเองก็อยากได้มัน”

เพี้ยะ ! ฝ่ามือบางฟาดเข้าที่ใบหน้ามาเฟียหนุ่มทันทีที่เอ่ยจบ

“ อย่ามาดูถูกมีน...”