Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
ตอนที่ 3. ริสา
“ขอบคุณ คุณมากเลยนะคะ ที่มาส่งริสา นี่เริ่มจะสายแล้ว อยู่กินมื้อกลางวันด้วยกันก่อนนะคะ”
เสียงมิราเอ่ยชักชวนชายหนุ่มตรงหน้า เพื่อตอบแทนที่ชายหนุ่มนั้นอุส่าห์มาส่งลูกสาวคนเดียวของเธอ
“คือ คุณโรมันเขามีงานต่อ”
ริสาเอ่ยขึ้นเพราะไม่อยากให้แม่ของเธอพูดคุยกะโรมันมากไปกว่านี้ ถ้าชายหนุ่มบอกว่า เมื่อคืนเธอค้างที่ห้องของเขามีหวังได้วุ่นวายกว่านี้แน่
“ผมว่างครับ”
ชายหนุ่มเอ่ยแทรกขึ้นทันทีเมื่อริสาเอ่ยจบ มิราผู้เป็นแม่มึนงงเล็กน้อย ก่อนจะเดินตามผู้เป็นลูกเข้าไปในบ้าน
“ผมว่าเราคงมีอะไรคุยกันอีกเยอะ”
คำพูดของชายหนุ่มทำเอาริสาแทบอยู่ไม่เป็นสุข
“คุณโรมันอยากเข้าห้องน้ำใช่ไหมคะ เดี๋ยวริสาพาไปค่ะ”
ริสาดึงแขนชายหนุ่มเข้ามาที่ห้องน้ำของบ้านทันที
“ทำอะไรของคุณคะ”
“อ๊ะ! ร่างริสาถูกพลั่กเข้าผนังกำแพงทันที”
“เธอกำลังกลัวฉันบอกแม่ของเธอใช่ไหม”
...อื้ออออ!!! ริมฝีปากหนาประกบเข้าหาปากบางของหญิงสาวทันที ก่อนจะบดขยี้ริมฝีปากของเธออย่างหนักหน่วง ริสาไม่กล้าแม้แต่ส่งเสียงเพราะกลัวว่าคนในบ้านจะได้ยินจึงยอมให้ชายหนุ่มดูดกลืนริมฝีปากของเธออย่างเอาแต่ใจนานนับหลายนาทีกว่าชายหนุ่มจะปล่อยให้ริมฝีปากของเธอเป็นอิสระ
“อย่าบอกแม่นะ”
“กลัวจะได้ฉันเป็นผัวขนาดนั้นเลยหรอ”
“ริสายังไม่อยากแต่งงานตอนที่อายุแค่นี้”
“แต่ฉันอายุเยอะแล้ว”
“ไปลืมแฟนเก่าตัวเองให้ได้ก่อนดีไหมคะ”
โรมันกระตุกยิ้มทันที เมื่อคืนเขาคงเพ้อหามีญ่าจนทำให้เด็กสาวได้ยินหมดแล้วสินะ
“เธอเองก็ด้วยนะ”
โรมันเอ่ยขึ้นก่อนจะเดินออกมาจากห้องน้ำทันที ทำให้ริสามึนงงกับคำพูดของชายหนุ่ม นี่เขารู้เรื่องเธอได้ยังไงกัน
ริสารีบตามออกมาทันที แต่ชายหนุ่มก็ขับรถออกไปเสียแล้ว
“หวังว่าเราจะไม่เจอกันอีกนะคะ”
ครืด..ครืด....
อยู่ๆ เสียงมือถือของริสาก็ดังขึ้น ริสาละสายตาจากรถสปอร์ทคันหรูและกดรับสายทันที
“ฮัลโหลว่าไง น้ำขิง”
“ว่าไงคะ คุณหนูริสา”
“อะไรของเธอเนี่ย”
“ฉันจะชวนเธอมาวันเกิดฉัน เธอสะดวกไหมอีกสามวัน งานจัดที่คอนโดฉัน มีแค่คนรู้จักฉันแค่นั้น แกน่าจะโอเคใช่ไหม”
“อื้ม ถ้าคนไม่เยอะฉันก็โอเค”
“งั้นอีกสามวันเจอกันนะ”
“โอเคค่ะ”
ริสากดตัดสายเพื่อนสนิทของเธอทันที ก่อนจะเดินย่างกายเข้าไปในบ้าน
“คุณโรมันเขาบอกว่า มีธุระด่วนต้องกลับก่อน งั้นเราทานกันเลยไหมลูก”
“ค่ะคุณแม่”
ริสาเดินย่างกายเข้าไปนั่งประจำที่ตัวเอง ก่อนจะเหลือบเห็นสายตาผู้เป็นแม่จ้องมองอย่างสงใส
“ปากลูกดูบวมๆ นะคะ”
ริสาจับเข้าที่ริมฝีปากตัวเองทันที ก่อนจะนึกขึ้นว่าตาแก่หื่นกามเมื่อกี้จูบเธอจนริมปากของเธอนั้นบวมเป่ง
“แมลงมันบินชนเมื่อกี้นะค่ะ ไม่มีอะไร”
“หนูแพ้รึป่าวลูก ไปหาหมอไหม”
“ไม่เป็นไรค่ะ ริสาทายาแล้ว”
ริสาก้มหน้าทานข้าวทันที เพราะไม่อยากให้คนเป็นแม่สงสัย หลังจากทานข้าวเสร็จเธอก็เดินขึ้นห้องตัวเองทันที
ริสานั่งมองไปริมหน้าต่าง แม้เวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน เหตุการ์ณวันนั้นก็ ไม่เคยลบเลือนไปจากใจของเธอเลยสักครั้ง เธอกลายเป็นคนกลัวความรัก เธอกลัวว่าเหตุการ์ณมันจะซ้ำรอยเดิมเหมือนในครั้งนั้น ไม่ว่าจะมีใครเข้าหาเธอ เธอก็ปฎิเสธทุกครั้ง เพราะไม่อยากกลับไปเจ็บเหมือนเดิมอีก ตั้งแต่วันนั้นโรมไม่เคยติดต่อมาหาเธออีกเลย ซึ่งมันก็เป็นผลดีกับตัวเธออยู่แล้ว ริสาทำใจได้บ้างแล้ว แต่หัวใจก็ยังไม่แข็งแรงร้อยเปอร์เซนต์ถึงขนาดรับใครเข้ามา โรม เป็นแฟนคนแรกและคนเดียวของเธอตั้งแต่สมัย ม.ปลายจนจบมหาลัย ทั้งสองวาดฝันที่จะใช้ชีวิตร่วมกันต่างๆ นาๆ หากไม่พังเพราะคำว่า นอกใจ เสียก่อน
ริสาปัดความคิดทุกอย่างออกจากหัว ก่อนเอนกายพักผ่อน หลับไปได้ไม่นานเธอก็ต้องสะดุ้งตื่น เมื่อเหตุการ์ณเมื่อกลางวันฉายเข้ามาในฝันของเธอ ริสาลุกขึ้นมาพร้อมกับจับเข้าที่ริมฝีปากตัวเอง
“อะไรของแกเนี่ยริสา”
ริสาสบถกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะนึกถึงจูบเร่าร้อนที่ชายหนุ่มมอบให้
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
