12 | ต่างคนต่างไม่ยอม

ลีน่าบิดกายไปมาด้วยความเมื่อยล้าแต่เพียงไม่นานที่ขยับกายพลิกไปอีกด้านอาการเจ็บตรงกลางกายก็แล่นพล่านเข้ามาจนเธอน้ำตาซึม หญิงสาวลืมตาอันหนักอึ้งขึ้นก่อนที่โลกทั้งใบจะหมุนอยู่รอบตัวเธอจนมึนงงไปหมด

“โอ๊ย! ซี๊ด....”หญิงสาวขยับกายเล็กน้อยอย่างยากลำบากค่อยๆ ยันตัวขึ้น แต่ต้องสูดปากด้วยความเวียนศีรษะและยังเจ็บที่กลีบกุหลาบงามราวกับว่าถูกใช้งานอย่างหนักหน่วงมาอย่างไรอย่างนั้น

“หึ! ถึงกับร้องโอดครวญเลยหรอ”เสียงเข้มดังขึ้นก่อนที่เธอจะเอี้ยวตัวมองตามต้นเสียง คนตัวเล็กแทบอยากจะเอาค้อนทุบหัวตัวเองนักเมื่อเห็นร่างกำยำของราฟนอนเปลือยอกวาดวงแขนรองศีรษะทุยสวยของตนมองมายังเธอด้วยสายตาเย้ยหยัน

“คะ....คุณ!”

“ชู่ว...เรียกผัวว่าคุณได้ไง ไหนลองเรียกพี่ราฟเสียงกระเส่าเหมือนเมื่อคืนสิจ๊ะ!”ราฟยกยิ้มที่มุมปากเมื่อได้แกล้งหญิงสาวที่ตอนนี้กำลังอ้าปากเหวอทำอะไรไม่ถูกได้แต่กำผ้าห่มคลุมร่างอันอวบอิ่มเอาไว้

ภาพเหตุการณ์เมื่อคืนฉายเข้ามาในหัวของลีน่าทีละเสต็ป เงาบึกบึนของใครคนหนึ่งนอนอยู่บนโซฟาตัวใหญ่และเธอก็กำลังทำรักด้วยตัวเองโดยการขึ้นขย่มลำรักของชายหนุ่มเสียจนปวดระบมกายบอบบางของตนไปหมด

“ไม่จริงลีน่าไม่ได้ทำแบบนั้น ไม่จริงใช่ไหม!”เธอส่ายหน้าครางละเมอมันคือความจริงทั้งหมดหลังจากดื่มอย่างหนักกับเคนเธอก็กลับมาที่คฤหาสน์ด้วยความมึนเมาหนักอึ้งบนศีรษะอย่างหนักจนทิ้งตัวนอนบนโซฟาแต่เมื่อทาบทับลงไป ความนุ่มนิ่มของมันกลับแข็งแกร่งกำยำหลังจากนั้นเธอก็โปรยคำหวานใส่เขาอย่างเผลอลืมตัว

“จริงไม่จริงก็ดูรอยตามตัวฉันสิ!”เขาใช้สายตาไล้มองไปตามสัดส่วนหนั่นแน่นของตนให้เธอมองดูตามเนื้อตัวของเขาว่ามีรอยแดงจ้ำไปทั่วเรือนร่างเปลือยเปล่าแข็งกร้าวเต็มไปหมด

“เฮ้อ~ ฉันเสียหายนะ”ได้ทีซ้ำเติมความผิดพลาดอันแสนหอมหวานและสุดร้อนแรงของเจ้าหล่อน ก่อนจะมองหน้าคนที่นั่งจ้องเขาด้วยสายตาตัดพ้อเบ้หน้าราวกับจะร้องไห้

“อึก...คนบ้าก็เค้าเมานี่น่า”เธอบอกด้วยน้ำเสียงกระเง้ากระงอดเม้มปากเป็นเส้นตรงไม่อยากให้เขาได้ยินเสียงสะอื้นไห้ของตน เพราะฤทธิ์สุราแท้ๆ ที่ทำให้เธอต้องการชายหนุ่มเสียจนควบคุมตัวเองไม่ได้

“แต่ฉันชอบนะเธอมัน ซี๊ด...อุบ!”พูดไม่ทันจบประโยคฝ่ามือน้อยก็โก่งตัวขึ้นปิดปากเขาเอาไว้ โดยที่ตัวเองกลับพลาดท่าเสียทีล้มทับกายหนาทั้งตัวเผลอลืมปล่อยผ้าห่มจนร่างเปล่าเปลือยล่อนจ้อนเปิดเผยแก่สายตาเขา

“หยุดพูดเดี๋ยวนี้นะ!”

“อะไรกันถึงกับขึ้นทับฉันเลยเหรอ หืม!”มิวายที่คนตัวโตจะยียวนกวนประสาทใช้ฝ่ามือจับก้นสวยอวบใหญ่บีบเค้นมันอย่างเมามัน ลีน่าถึงกับหน้าแดงก่ำด้วยความอายเธอทำผิดพลาดอย่างมหันอีกแล้วหรือ

คนตัวเล็กพยายามดิ้นรนเอาตัวรอดจนเขายอมปล่อยเธอให้เป็นอิสระแต่นั้นกลับกลายเป็นว่าเมื่อเธอหลุดออกจากร่างกำยำกับต้องมานั่งโชว์สรีระของตนที่ผ้าห่มกองอยู่บนตัวของชายหนุ่ม

“ยั่วกันแต่เช้าเลยเหรอวะ!”ราฟทนมองภาพตรงหน้าไม่ไหวถึงกับกระโจนเข้าหาเธอทั้งที่เจ้าหล่อนพยายามกระถดกายหนีจนแทบจะตกเตียง ฝ่ามือหนาสอดเข้าใต้รักแร้ดันแผ่นหลังบอบบางให้แอ่นเข้าหา

“อ๊ะ!...”

ลีน่าอุทานออกมาด้วยความตกใจอุ้งปากร้อนครอบครองยอดอกที่ชูชันล่อหน้าล่อตาเขา ปลายลิ้นสากตวัดปาดป่ายดูดกลืนสลับกันไปมาทั้งสองไปมาอย่างไม่ให้น้อยหน้ากัน

จ๊วบ! แพร่บ!

เสียงดูดดึงปลายถันจนแทบจะหลุดติดปากหยักรอยฟันคมกัดขบเม้มมันจนเห็นเป็นรอยชัดเจนมือน้อยจับบ่ากว้างผลักดันเขาให้ถอยห่างแต่มีหรือคนหน้ามึนจะยอมผละออกง่าย

“อย่านะ! ลีน่าเจ็บ”ตอนนี้ร่างกายของเธอร้าวระบมไปหมดเจ็บกลางกายสาวเสียจนแทบลุกเดินไม่ได้ ร่างกายก็ไร้เรี่ยวแรงที่จะต่อต้านทำได้เพียงซบหน้าลงบนไหล่บึกบึนสองแขนเรียวโอบลำคอแกร่งเอาไว้

“ไม่เจ็บมั้งฉีกขนาดนั้น!”เค้นเสียงใส่คนตัวเล็กที่กำลังซบหน้าลงบนบ่ากว้างของตน อย่าว่าแต่ลีน่าเลยที่เจ็บส่วนนั้นของเขาก็แสบไม่ต่างจากเธอเท่าไหร่นักเพราะการร่วมรักที่ไม่หยุดหย่อนตลอดค่ำคืน จนบางครั้งน้ำหล่อลื่นภายในแห้งผาดแต่ก็ยังดึงดันกระแทกเข้าหาเจ้าหล่อนอย่างรุนแรง

ลีน่าทำได้แต่เพียงหายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมออาจจะเป็นอาการเมาค้างที่ทำให้เธออยากจะนอนอยู่ตลอดเวลาก็เป็นไปได้ ร่างเล็กถูกประคองให้นอนกับหมอนใบใหญ่

“อื้อ! จะทำอะไร”เมื่อหัวถึงหมอนชายหนุ่มก็จับขาเรียวเสลาทั้งสองข้างแยกออกกว้างเปิดเปลือยกลีบบอบบางที่บอบช้ำอย่างน่าอับอาย

“ก็บอกว่าเจ็บ ฉันจะดูให้ทำไมมันจะตายหรือไงกัน!”ราฟทำตาดุใส่เจ้าหล่อนจดจ้องมองกุหลาบงามที่แดงก่ำ ยอดเกสรสั่นระริกด้วยความหวาดหวั่นจนชายหนุ่มต้องก้มหน้าลงอีกนิดใช้นิ้วแหวกพูเนื้องามทั้งสองให้แยกออก

“แล้วพูดดีๆ กับลีน่ามันจะตายไหม อ๊ะ!”เธอตอกกลับจบประโยคก็ต้องร้องออกมาด้วยความเย็นวาบที่โพรงสวาท ลมอุ่นจากปากของเขาห่อเป็นรูปตัวโอและเป่าให้เธอเหมือนกำลังปลอบขวัญให้หญิงสาวคลายความเจ็บปวดก็ไม่ปาน

“ไม่ตายแต่ไม่อยากพูดมีปัญหาไหม!”

“ตามใจยังไงก็ไม่ได้รักกันอยู่แล้วนิ”ลีน่าพูดด้วยความแง่งอนซึ่งเธอปฏิบัติออกมาอย่างชัดเจนเสียจนคนใจร้ายอยากจะก้มลงไปหอมแก้มนวลฟอดใหญ่ ทำตัวน่ารักแบบนี้อีกลีน่ากำลังร้องเรียกคำว่ารักจากเขาเหมือนดั่งเมื่อก่อนให้คนตัวโตพร่ำคำว่ากล่อมให้เธอหลับลงในอ้อมอกแสนอบอุ่นของเขา

“บอกฉันมาก่อนสิว่ายังรู้สึกเหมือนเดิมหรือเปล่า”ร่างหนาทาบทับเธอเอาไว้ใช้ฝ่ามือลูบศีรษะเล็ก จ้องมองหญิงสาวอยู่อย่างนั้นก่อนจะใช้ปากประทับลงบนกลีบปากบางหนึ่งครั้งเพื่อเค้นเอาคำตอบ

“ลีน่าต้องถามคุณมากกว่า อื้อ....”ราฟกระแทกจูบลงมาอย่างแรงเพื่อลงทัณฑ์ที่เธอบังอาจแทนสรรพนามว่าคุณกับเขา ทั้งที่ชายหนุ่มไม่อยากให้เธอเรียกเขาเสียห่างเหินเช่นนี้ด้วยซ้ำไป

“เรียกพี่ราฟเหมือนเดิมซะ!”สั่งเสียงเข้มมองลึกเข้าไปในดวงตากลมโตของเจ้าหล่อนอย่างมีความหมาย คิดอยากจะโกรธที่หญิงสาวทิ้งเขาไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ อยากจะเอาคืนให้รับรู้ว่าการจากลามันทรมานแค่ไหน

ทว่าความใกล้ชิดของคนทั้งคู่มิหนำซ้ำยังได้ทบทวนความร้อนแรงอันหอมหวานเหมือนครั้งวันวานก็ไม่อาจปฏิเสธได้เลยว่ายังคงรักลีน่าดังเดิม แต่วาจาร้ายกาจที่พ่นออกไปเพื่อกลบเกลื่อนความว้าวุ้นในใจไม่ให้เธอได้รับรู้

“ก็รักลีน่าเหมือนเดิมสิแล้วจะเรียก”ลีน่าแหวเสียงใส่อย่างไม่ยอมแพ้มีอย่างที่ไหนมาออกคำสั่งให้เธอยอมจำนน ไม่มีทางที่จะยอมเสียเปรียบเขาเด็ดขาดไม่มีวัน!